Tekst ujednolicony. Stan prawny na 1 stycznia 2004 roku. Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykrocze� SPIS TRE�CI: CZʌ� OG�LNA Rozdzia� I: Zasady odpowiedzialno�ci (Art. 1-17) Rozdzia� II: Kary, �rodki karne i zasady ich wymiaru (Art. 18-39) Rozdzia� III: Zastosowanie �rodk�w oddzia�ywania wychowawczego (Art. 40-41) Rozdzia� IV: Warunkowe zawieszenie kary aresztu (Art. 42-44) Rozdzia� V: Przedawnienie orzekania, wykonania kary oraz zatarcie ukarania (Art. 45-46) Rozdzia� VI: Wyja�nienie wyra�e� ustawowych (Art. 47) Rozdzia� VII: Stosunek do ustaw szczeg�lnych (Art. 48) CZʌ� SZCZEG�LNA Rozdzia� VIII: Wykroczenia przeciwko porz�dkowi i spokojowi publicznemu (Art. 49-64) Rozdzia� IX: Wykroczenia przeciwko instytucjom pa�stwowym, samorz�dowym i spo�ecznym (Art. 65-69) Rozdzia� X: Wykroczenia przeciwko bezpiecze�stwu os�b i mienia (Art. 70-83) Rozdzia� XI: Wykroczenia przeciwko bezpiecze�stwu i porz�dkowi w komunikacji (Art. 84-103) Rozdzia� XII: Wykroczenia przeciwko osobie (Art. 104-108) Rozdzia� XIII: Wykroczenia przeciwko zdrowiu (Art. 109-118) Rozdzia� XIV: Wykroczenia przeciwko mieniu (Art. 119-131) Rozdzia� XV: Wykroczenia przeciwko interesom konsument�w (Art. 132-139) Rozdzia� XVI: Wykroczenia przeciwko obyczajno�ci publicznej (Art. 140-142) Rozdzia� XVII: Wykroczenia przeciwko urz�dzeniom u�ytku publicznego (Art. 143-145) Rozdzia� XVIII: Wykroczenia przeciwko obowi�zkowi ewidencji (Art. 146-147) Rozdzia� XIX: Szkodnictwo le�ne, polne i ogrodowe (Art. 148-166) CZʌ� OG�LNA Rozdzia� I Zasady odpowiedzialno�ci. Art. 1. � 1. Odpowiedzialno�ci za wykroczenie podlega ten tylko, kto pope�nia czyn spo�ecznie szkodliwy, zabroniony przez ustaw� obowi�zuj�c� w czasie jego pope�nienia pod gro�b� kary aresztu, ograniczenia wolno�ci, grzywny do 5.000 z�otych lub nagany. � 2. Nie pope�nia wykroczenia sprawca czynu zabronionego, je�eli nie mo�na mu przypisa� winy w czasie czynu. Art. 2. � 1. Je�eli w czasie orzekania obowi�zuje ustawa inna ni� w czasie pope�nienia wykroczenia, stosuje si� ustaw� now�, jednak�e nale�y stosowa� ustaw� obowi�zuj�c� poprzednio, je�eli jest wzgl�dniejsza dla sprawcy. � 2. Je�eli wed�ug nowej ustawy czyn obj�ty orzeczeniem nie jest ju� zabroniony pod gro�b� kary, ukaranie uwa�a si� za nieby�e. Art. 3. � 1. Na zasadach okre�lonych w niniejszej ustawie odpowiada ten, kto pope�ni� wykroczenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak r�wnie� na polskim statku wodnym lub powietrznym. � 2. Odpowiedzialno�� za wykroczenie pope�nione za granic� zachodzi tylko wtedy, gdy przepis szczeg�lny tak� odpowiedzialno�� przewiduje. Art. 4. � 1. Wykroczenie uwa�a si� za pope�nione w czasie, w kt�rym sprawca dzia�a� lub zaniecha� dzia�ania, do kt�rego by� obowi�zany. � 2. Wykroczenie uwa�a si� za pope�nione na miejscu, gdzie sprawca dzia�a� lub zaniecha� dzia�ania, do kt�rego by� obowi�zany, albo gdzie skutek nast�pi� lub mia� nast�pi�. Art. 5. Wykroczenie mo�na pope�ni� zar�wno umy�lnie, jak i nieumy�lnie, chyba �e ustawa przewiduje odpowiedzialno�� tylko za wykroczenie umy�lne. Art. 6. � 1. Wykroczenie umy�lne zachodzi wtedy, gdy sprawca ma zamiar pope�nienia czynu zabronionego, to jest chce go pope�ni� albo przewiduj�c mo�liwo�� jego pope�nienia na to si� godzi. � 2. Wykroczenie nieumy�lne zachodzi, je�eli sprawca nie maj�c zamiaru jego pope�nienia, pope�nia je jednak na skutek niezachowania ostro�no�ci wymaganej w danych okoliczno�ciach, mimo �e mo�liwo�� pope�nienia tego czynu przewidywa� albo m�g� przewidzie�. Art. 7. � 1. Nie�wiadomo�� tego, �e czyn jest zagro�ony kar�, nie wy��cza odpowiedzialno�ci, chyba �e nie�wiadomo�� by�a usprawiedliwiona. � 2. Nie pope�nia wykroczenia umy�lnego, kto pozostaje w b��dzie co do okoliczno�ci stanowi�cej znami� czynu zabronionego. Art. 8. Na zasadach okre�lonych w niniejszej ustawie odpowiada ten, kto pope�nia czyn zabroniony po uko�czeniu lat 17. Art. 9. � 1. Je�eli czyn wyczerpuje znamiona wykrocze� okre�lonych w dw�ch lub wi�cej przepisach ustawy, stosuje si� przepis przewiduj�cy najsurowsz� kar�, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu �rodk�w karnych na podstawie innych naruszonych przepis�w. � 2. Je�eli jednocze�nie orzeka si� o ukaraniu za dwa lub wi�cej wykrocze�, wymierza si� ��cznie kar� w granicach zagro�enia okre�lonych w przepisie przewiduj�cym najsurowsz� kar�, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu �rodk�w karnych na podstawie innych naruszonych przepis�w. Art. 10. � 1. Je�eli czyn b�d�cy wykroczeniem wyczerpuje zarazem znamiona przest�pstwa, orzeka si� za przest�pstwo i za wykroczenie, z tym �e je�eli orzeczono za przest�pstwo i za wykroczenie kar� lub �rodek karny tego samego rodzaju, wykonuje si� surowsz� kar� lub �rodek karny. W razie uprzedniego wykonania �agodniejszej kary lub �rodka karnego zalicza si� je na poczet surowszych. � 2. Przy zaliczaniu kar przyjmuje si� jeden dzie� aresztu za r�wnowa�ny jednemu dniowi pozbawienia wolno�ci, dw�m dniom ograniczenia wolno�ci oraz grzywnie w kwocie od 20 do 150 z�otych. � 3. Kar� aresztu orzeczon� za wykroczenie uwa�a si� za kar� tego samego rodzaju co kara pozbawienia wolno�ci orzeczona za przest�pstwo. � 4. Zaliczeniu, o kt�rym mowa w � 1, nie podlegaj� �rodki karne w postaci: 1) nawi�zki, je�eli za wykroczenie i za przest�pstwo orzeczono je na rzecz r�nych podmiot�w, 2) obowi�zku naprawienia szkody, je�eli za wykroczenie i za przest�pstwo orzeczono je w zwi�zku z r�nym rodzajem szk�d. Art. 11. � 1. Odpowiada za usi�owanie, kto w zamiarze pope�nienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpo�rednio zmierza do jego dokonania, kt�re jednak nie nast�puje. � 2. Odpowiedzialno�� za usi�owanie zachodzi, gdy ustawa tak stanowi. � 3. Kar� za usi�owanie wymierza si� w granicach zagro�enia przewidzianego dla danego wykroczenia. � 4. Nie podlega karze za usi�owanie, kto dobrowolnie odst�pi� od czynu lub zapobieg� skutkowi stanowi�cemu znami� czynu zabronionego. Art. 12. Odpowiada za pod�eganie, kto chc�c, aby inna osoba dokona�a czynu zabronionego, nak�ania j� do tego. Art. 13. Odpowiada za pomocnictwo, kto w zamiarze, aby inna osoba dokona�a czynu zabronionego, swoim zachowaniem u�atwia jego pope�nienie, w szczeg�lno�ci dostarczaj�c narz�dzie, �rodek przewozu, udzielaj�c rady lub informacji; odpowiada za pomocnictwo tak�e ten, kto wbrew prawnemu, szczeg�lnemu obowi�zkowi niedopuszczenia do pope�nienia czynu zabronionego swoim zaniechaniem u�atwia innej osobie jego pope�nienie. Art. 14. � 1. Odpowiedzialno�� za pod�eganie i pomocnictwo zachodzi wtedy, gdy ustawa tak stanowi i tylko w razie dokonania przez sprawc� czynu zabronionego. � 2. Ka�dy ze wsp�dzia�aj�cych w pope�nieniu czynu zabronionego odpowiada w granicach swojej umy�lno�ci lub nieumy�lno�ci, niezale�nie od odpowiedzialno�ci pozosta�ych wsp�dzia�aj�cych. � 3. Kar� za pod�eganie lub za pomocnictwo wymierza si� w granicach zagro�enia przewidzianego dla danego wykroczenia. Art. 15. Nie pope�nia wykroczenia, kto w obronie koniecznej odpiera bezpo�redni bezprawny zamach na jakiekolwiek dobro chronione prawem. Art. 16. � 1. Nie pope�nia wykroczenia, kto dzia�a w celu uchylenia bezpo�redniego niebezpiecze�stwa gro��cego dobru chronionemu prawem, je�eli niebezpiecze�stwa nie mo�na inaczej unikn��, a dobro po�wi�cone nie przedstawia warto�ci oczywi�cie wi�kszej ni� dobro ratowane. � 2. Przepisu � 1 nie stosuje si�, gdy sprawca po�wi�ca dobro, kt�re ma szczeg�lny obowi�zek chroni� nawet z nara�eniem si� na niebezpiecze�stwa osobiste. Art. 17. � 1. Nie pope�nia wykroczenia, kto, z powodu choroby psychicznej, upo�ledzenia umys�owego lub innego zak��cenia czynno�ci psychicznych, nie m�g� w czasie czynu rozpozna� jego znaczenia lub pokierowa� swoim post�powaniem. � 2. Je�eli w czasie pope�nienia wykroczenia zdolno�� rozpoznawania znaczenia czynu lub kierowania post�powaniem by�a w znacznym stopniu ograniczona, mo�na odst�pi� od wymierzenia kary lub �rodka karnego. � 3. Przepis�w � 1 i 2 nie stosuje si�, gdy sprawca wykroczenia wprawi� si� w stan nietrze�wo�ci lub odurzenia powoduj�cy wy��czenie lub ograniczenie poczytalno�ci, kt�re przewidywa� albo m�g� przewidzie�. Rozdzia� II Kary, �rodki karne i zasady ich wymiaru. Wymiar kary. Art. 18. Karami s�: 1) areszt, 2) ograniczenie wolno�ci, 3) grzywna, 4) nagana. Art. 19. Kara aresztu trwa najkr�cej 5, najd�u�ej 30 dni; wymierza si� j� w dniach. Art. 20. � 1. Kara ograniczenia wolno�ci trwa 1 miesi�c. � 2. W czasie odbywania kary ograniczenia wolno�ci ukarany: 1) nie mo�e bez zgody s�du zmienia� miejsca sta�ego pobytu, 2) jest obowi�zany do wykonywania pracy wskazanej przez s�d, 3) ma obowi�zek udzielania wyja�nie� dotycz�cych przebiegu odbywania kary. Art. 21. � 1. Obowi�zek okre�lony w art. 20 � 2 pkt 2 polega na wykonywaniu nieodp�atnej kontrolowanej pracy na cele spo�eczne w odpowiednim zak�adzie pracy, plac�wce s�u�by zdrowia, opieki spo�ecznej, organizacji lub instytucji nios�cej pomoc charytatywn� lub na rzecz spo�eczno�ci lokalnej w wymiarze od 20 do 40 godzin. � 2. W stosunku do osoby zatrudnionej organ orzekaj�cy, zamiast obowi�zku okre�lonego w � 1, mo�e orzec potr�cenie od 10 do 25% wynagrodzenia za prac� na rzecz Skarbu Pa�stwa albo na cel spo�eczny wskazany przez organ orzekaj�cy; w okresie odbywania kary ukarany nie mo�e rozwi�za� bez zgody s�du stosunku pracy. � 3. Miejsce, czas, rodzaj lub spos�b wykonywania obowi�zku pracy, o kt�rym mowa w � 1, okre�la s�d po wys�uchaniu ukaranego. Art. 22. Wymierzaj�c kar� ograniczenia wolno�ci, organ orzekaj�cy mo�e zobowi�za� ukaranego do: 1) naprawienia w ca�o�ci albo w cz�ci szkody wyrz�dzonej wykroczeniem, 2) przeproszenia pokrzywdzonego. Art. 23. Je�eli ukarany uchyla si� od wykonywania kary ograniczenia woln...
tade12