(035-047).doc

1. Spuście nam na ziemskie niwy Zbawcę z niebios obłoki!        Świat przez grzechy nieszczęśliwy Wołał w nocy głębokiej,          Gdy wśród przekleństwa od Boga,  Czart panował, Śmierć i trwoga,   A ciężkie przewinienia         Zamkły    bramy    zbawienia.

3. Pan jest blisko, między nami,  W tłumie ludzi gdzieś wmiesza-ny, * Czy umiem Go zobaczyć?  Gotujmy drogę Panu, * Prostuj-my ścieżki Jego, * Przemieńmy swoje życie, * odwróćmy się od  złego.

2. Noc minęła, dzień już blisko.  W jasnym świetle czyńmy wszy-stko, * Ze snu już powstać pora.  Gotujmy drogę Panu, * Prostuj-my ścieżki Jego, * Przemieńmy swoje życie, * odwróćmy się od  złego.

1. Przybądź, Panie, bo czekamy,   Twego przyjścia wyglądamy,         Bo źle nam żyć bez Ciebie.  Gotujmy drogę Panu, * Prostuj-my ścieżki Jego, * Przemieńmy swoje życie, * odwróćmy się od złego.

M. Kowalczyk  35 a

M. Kowalczyk  35 b

M. Kowalczyk  35 c

M. Kowalczyk  38 a

M. Kowalczyk

3. Panna przeczysta w pokorze Wyrokom się poddaje,          Iszczą się wyroki Boże,           Słowo ciałem się staje;              Ach, ciesz się, Adama plemię, Zbawiciel zejdzie na ziemię, Drżyj, piekło, On twe mocy           W   wiecznej   pogrąży   nocy.

Wejście:

Spuście rosę niebiosa z góry.     A obłoki niech spuszczą            z deszczem Sprawiedliwego. Niech się otworzy ziemia,     niech się otworzy ziemia              i   zrodzi   Zbawiciela.       

                                                          (Iz 45,8)

1. Zdrowaś bądź Maryja,            Niebieska lilia, * Panu Bogu miła,  Matko litościwa, * Tyś jest nasza nadzieja, * Najświętsza Maryja!     2.  Maryja wielebna! * Ukaż drogę pewną * przykazania Twego * Boga wszechmocnego, * On ci wszystka nadzieja  *  Zbawienia naszego.

2. Ale się Ojciec zlitował         Nad nędzną ludzi dolą,             Syn się chętnie ofiarował,          By spełnić wieczną wolę;       Zaraz Gabriel zstępuje                   I Maryi to zwiastuje,                  Iże z Ducha Świętego         Pocznie   Syna   Bożego.

38 b

M. Kowalczyk  38 c

M. Kowalczyk  42

M. Kowalczyk  16 a

Poprzez małe niedopatrzenie Msza roratnia została pominięta w „Klatkach (1-34)”, stąd jej obecność dopiero po numerze 42.

Komunia św.:

Oto panna pocznie i porodzi Syna

i  nazwą  imię  Jego  Emmanuel.

                                                            (Iz 7,14)

M. Kowalczyk

Oto Pan Bóg przyjdzie,     Z rzeszą Świętych k’nam przybędzie;

Światłość wielka w dzień ów będzie.  *  Alleluja.

Przygotowanie darów:

Zdrowaś Maryjo, łaski pełna,   Pan  z  Tobą,

błogosławionaś Ty między nie-wiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego.

                                                     (Łk 1,28,42)

Śpiew między czytaniami:

Podnieście w górę bramy,    szczyty wasze.

Rozstąpcie się, odwieczne drzwi. Niech wejdzie Chwały Król,  Chwały  Król.

                                                         (Ps 23,7)

16 b

M. Kowalczyk  16 c

M. Kowalczyk  16 d

M. Kowalczyk  16 e

M. Kowalczyk 

3. Czyżeś nie mógł sobie              W największej ozdobie  Obrać pałacu drogiego,         Nie  w  tym  leżeć  żłobie?

1. Ach, ubogi żłobie, * Cóż ja widzę w tobie? * Droższy widok niż ma niebo * W maleńkiej   Osobie.

2. Zbawicielu drogi, * Takżeś       to ubogi! * Opuściłeś śliczne niebo,  *  Obrałeś barłogi.

3. Pastuszkowie mali * W polu wtenczas spali, * Gdy Anioł             z północy * Światłość z nieba toczy.

1. A wczora z wieczora                   Z niebieskiego dwora * Przyszła nam nowina: * Panna rodzi Syna.

2. Boga prawdziwego, * Nie-ogarnionego, * Za wyrokiem Bo-skim, * W Betlejem żydowskim.

43 a

M. Kowalczyk  43 b

M. Kowalczyk  44 a

M. Kowalczyk  44 b

M. Kowalczyk

1. Anioł pasterzom mówił: * Chrystus się wam narodził * W Betlejem, nie bardzo podłym mieście, * Narodził się w ubóstwie * Pan wszego stworzenia.

2. Chcąc się dowiedzieć tego  Poselstwa wesołego, * Bieżeli do Betlejem skwapliwie, * Znaleźli Dziecię w żłobie, * Maryję z Józefem.

3. O, miłości niepojęta, jakżeś wielką była! * Iżeś się tu z nie-bieskiego tronu sprowadziła;       A to do pustej szopiny;                   O, niesłychane nowiny!            Ach, pokorny Baraneczku,        Twój odpoczynek w żłóbeczku                    Z   dalekiej   podróży   niebieskiej.

2. Czyli nie dość, Boskie Dziecię, żeś na świecie z nami? * Ale jeszcze zimno cierpisz między bydlętami!  Malusieńki Jezu w żłobie,               Co za wielka miłość w Tobie!  Czyliż nie są wielkie dziwy:            W ciele ludzkim Bóg prawdziwy  Przyszedł na zbawienie   człowieka!

1. Ach, witajże, pożądana perło droga z nieba, * Gdy świat cały upragniony anielskiego chleba,             W ciele ludzkim Bóg jest skryty,       Na pokarm ludziom obfity:             Ciałem karmi, Krwią napoi,           By człowieka w chwale swojej   Między   wybranymi   policzył.

45 a

M. Kowalczyk  45 b

M. Kowalczyk  45 c

M. Kowalczyk  46 a

2. Cóż masz, niebo, nad ziemiany? Bóg porzucił szczęście swoje, Wszedł między lud ukochany,  Dzieląc z nim trudy i znoje,  Niemało cierpiał, niemało,           Żeśmy byli winni sami,                        A Słowo ciałem się stało                      I    mieszkało    między    nami.

M. Kowalczyk

5. Podnieś rękę, Boże Dziecię!  Błogosław ojczyznę miłą,                W dobrych radach, w dobrym         bycie, * Wspieraj jej siłę swą siłą, Dom nasz i majętność całą,                 I wszystkie wioski z  miastami,            A Słowo ciałem się stało                         I    mieszkało    między    nami.

1. Bóg się rodzi, moc truchleje:   Pan niebiosów obnażony,             Ogień krzepnie, blask ciemnieje,              Ma granice Nieskończony:   Wzgardzony okryty chwałą,   Śmiertelny Król nad wiekami;           A Słowo ciałem się stało                  I    mieszkało    między    nami.

3. Taki Pan chwały wielkiej   Uniżył się wysoki, * Pałacu kosztownego żadnego * Nie           miał zbudowanego, * Pan wszego stworzenia.

46 b

M. Kowalczyk  47 a

M. Kowalczyk  47 b

M. Kowalczyk  47 c