Hieroglify.rtf

                                                                     Hieroglify

Hieroglify to najwcześniejszy rodzaj pisma starożytnego Egiptu, obok pisma hieratycznego i demotycznego. Nazwa wywodzi się z języka greckiego i oznacza święte znaki. Ponieważ hieroglify mogli zrozumieć tylko nieliczni obywatele egiptu, Hellenowie nie przypuszczali że służą one do pisania. W piśmie hieroglificznym występują 3 rodzaje znaków:

- znaki fonetyczne

  - znaki ideograficzne

  - determinatywy.

Odpowiedni ich układ pozwala tworzyć domyślny lub precyzyjny układ zdania mówionego. W razie potrzeby (zwłaszcza przy zapisywaniu obcojęzycznych nazw) starożytni Egipcjanie używali alfabetu - grupy znaków jednospółgłoskowych reprezentujących 24 dźwięki. Samogłoski nie były zapisywane. W egipskim piśmie hieroglificznym dany znak mógł pełnić jedną z trzech funkcji zależnie od kontekstu. Jednoznacznymi symbolami były tylko znaki reprezentujące bóstwa. Obecnie nie jest nam znany dokładny sposób wymowy hieroglifów, ponieważ jest to język wymarły. Jedynie przypuszczamy wartości fonetyczne, które ustalono na podobieństwo języka koptyjskiego, a także bazując na greckich podaniach. Określenie "hieroglify" stosowane jest także w stosunku do innych rodzajów pisma piktograficznego, używanego m.in. przez Azteków, Majów.

Znaki fonetyczne

Pismo starożytnego Egiptu używało powszechnie znaków fonetycznych do zapisu języka egipskiego. Ze względu na strukturę tego języka, występują jedynie hieroglificzne znaki spółgłoskowe (samogłoski pomijano). Są to znaki oznaczające 1, 2 lub nawet 3 spółgłoski.

Znaki ideograficzne

Znaki te odzwierciedlały wyobrażenia przedmiotu lub czynnościi nie przenosząc żadnej informacji fonetycznej.

Ideogramy występują jako znaki pojedyncze lub podwójne.

Determinatywy

Używane były do uściślenia o jaką klasę wyrazów chodzi. Np. wszystkie imiona bóstw były poprzedzane znakiem siedzącej figurki boga (podobnie jak to ma miejsce w piśmie klinowym).

Zapis liczb

Starożytni Egipcjanie używali systemu dziesiętnego niepozycyjnego, zwanego obecnie egipskim systemem liczbowym. Istniały specjalne znaki dla 1, 10, 100, 1000 i 10000. Liczby zapisywano w obu kierunkach (a nawet pionowo). Poniższy przykład jest zapisany od lewej do prawej i od góry do dołu. Przykład ukazuje liczbę 4622 jako: