The NY Times i The Washington Post.doc

Krzysztof Ceran

Referat: „The New York Times” i „The Washington Post”

„The New York Times” i „The Washington Post” - dwa dzienniki spośród najbardziej opiniotwórczych amerykańskich gazet. „The New York Times” słynie ze swych reportaży i opisywania sytuacji międzynarodowej, „The Washington Post” zaś wyróżnia się gdy przychodzi do opisywania spraw związanych z działalnością rządu amerykańskiego.

W tym referacie pokrótce przedstawię oba tytuły, skupiając się na ich historii i tym, czyją są własnością.

The New York Times

Historia

Założony w 1851 roku przez Henry'ego Jarvisa Raymonda – który w 1856 roku założył Associated Press - i George'a Jonesa pod nazwą „New-York Daily Times”. Zmienił nazwę na „The New York Times” w 1857. Z początku ukazywał się sześć dni w tygodniu, wydanie niedzielne pojawiło się 21 kwietnia 1861 roku. Na podobne posunięcie zdecydowały się inne amerykańskie dzienniki, było to związane z wybuchem wojny domowej i zapotrzebowaniem na najświeższe wiadomości o jej rozwoju.

Wraz ze śmiercią Raymonda w 1869 wydawcą dziennika został George Jones. W latach 1870-71 „The New York Times” zyskał uznanie publikując serię artykułów ujawniających machlojki Williama Tweeda, nowojorskiego polityka z ramienia demokratów, winnego defraudacji wielu milionów dolarów.

W 1876 Jones, zdegustowany skandalami administracji prezydenta Ulyssesa Granta, przesuwa dotąd wspierającą Republikan gazetę ku politycznemu centrum.

W 1896 „The New York Times” został wykupiony przez Adolpha Ochsa, wydawcę dziennika „The Chattanooga Times” ukazującego się w Chattanooga w stanie Tennessee. Ochs ułożył slogan gazety, który pojawia się na pierwszej stronie do dziś - „All the news that's fit to print”, „Wszystkie wiadomości które nadają się do druku.” Nakład sięgał wtedy 9000 egzemplarzy[1]. Pod przewodnictwem Ochsa gazeta zwiększyła swój nakład, trafiła do obiegu w innych miastach i zyskała szerokie uznanie. Do druku trafiły pierwsze fotografie. Cena spadła do jednego centa co podniosło nakład trzykrotnie, z 26 do 76 tysięcy1. W 1910 gazetę po raz pierwszy kolportowano drogą powietrzną do Filadelfii. W 1912 „The New York Times” jako pierwszy donosi o katastrofie „Titanica”. W tym samym roku po zwycięskich wyborach prezydenckich Woodrew Wilson stwierdza, że zawdzięcza zwycięstwo redaktorskiemu artykułowi „The New York Times”. W 1918 roku po raz pierwszy przyznano „The New York Times” nagrodę Pulitzera za publikacje związane z pierwsza wojną światową.

W 1935 umiera Adolph Ochs. Wydawcą zostaje jego zięć, Arthur Hays Sulzberger. W czasie drugiej wojny światowej zginęło dwóch reporterów „The New York Times” . Inny reporter Timesa, William Laurence, był jedynym dziennikarzem obecnym (na pokładzie samolotu obserwacyjnego) przy zrzuceniu bomby atomowej na Nagasaki.

W 1946 zaczęło się ukazywać międzynarodowe wydanie „The New York Times”. Ukazywało się do 1967 kiedy współpraca z „New York Herald Tribune” i „The Washington Post” doprowadziła do powstania „International Herald Tribune” wydawanego w Paryżu.

W 1961 roku Arthur Hays Sulzberger ustępuje z funkcji wydawcy. Zastępuje go jego zięć, Orvil E. Dryfoos. Po jego śmierci, dwa lata później, wydawcą zostaje Arthur Ochs Sulzberger.

W 1964 roku zapada wyrok w sprawie Times kontra Sullivan. Sullivan – urzędnik z Alabamy - pozwał dziennik za obrazę. Decyzją sądu nie przysługuje odszkodowanie za artykuły krytykujące pracę urzędnika państwowego jeśli nie można dowieść wrogich intencji publikacji.

W 1970 roku „The New York Times” wspiera swojego reportera od którego domagano się by zeznawał przed komisją zajmująca się działalnością Czarnych Panter. W 1972 Sąd Najwyższy przyznaje ograniczone prawo do nieujawniania nieopublikowanych informacji – w tym tożsamości informatorów.

W 1971 gazeta zaczyna publikować „Dokumenty z Pentagonu”, cykl wyjątków z rządowych dokumentów opisujących wojnę w Wietnamie a zawierających informacje niepodane dotąd do publicznej informacji. Kiedy administracja Nixona wyrokiem sądu zablokowała publikacje „Dokumenty z Pentagonu” zaczęły ukazywać się w „The Washington Post”. Później Sąd Najwyższy zdecydował, że cykl może ukazywać się dalej na łamach „The New York Times”.

W 1980 roku zaczęło się ukazywać krajowe wydanie „The New York Times”.

Niedzielne wydanie z 13 września 1987 roku ważyło 12 funtów (6 kilogramów) i liczyło 1612 stron. To oficjalny rekord masy i objętości pojedynczego wydania dziennika.

W 1992 roku Arthura Ochsa Sulzbergera zastępuje na fotelu wydawcy jego syn, Arthur Sulzberger Jr.. Starszy Sulzberger do 1997 pozostał prezesem The New York Times Company, spółki do której należy „The New York Times”.

W 1996 roku uruchomiono stronę gazety nytimes.com, dającą czytelnikom dostęp do zdjęć i artykułów ukazujących się w wydaniu z tego samego dnia.

Obecnie po uiszczeniu abonamentu można mieć dostęp do pełnych wydań gazety w takiej postaci, w jakiej się ukazuje, w formie elektronicznej. 

„The New York Times” przyznano dotąd rekordową ilość 98 Nagród Pulitzera.

„The New York Times” pozostaje własnością The New York Times Company,  której pakiet większościowy (19% wszystkich akcji, w tym większość preferencyjnych akcji typu B, umożliwiających głosowanie we wszystkich sprawach dotyczących spółki – możliwości tej nie mają posiadacze akcji typu A) pozostaje w rękach rodziny Sulzbergerów. Reszta akcji znajduje się w rękach różnych spółek: T. Rowe Price Associates, Inc. (14.99%), Private Capital Management Inc. (9.34%), MFS Investment Management (8.28%) oraz Morgan Stanley Investment Management Inc. (7.15%). W 2008 roku 6,4% akcji wykupił Meksykanin Carlos Slim.

Nakłady:

Pod względem nakładów „The New York Times” ustępuje w Stanach Zjednoczonych jedynie „USA Today” i „The Wall Street Journal”. W marcu 2007[2] roku średnie nakłady wynosiły:

1,120,420 egzemplarzy w dni powszednie.

1,627,062 egzemplarzy – wydanie niedzielne.

The Washington Post

Historia

Założony w 1877 roku przez Stilsona Hutchinsa, pierwszy dziennik w Waszyngtonie.  W 1880 roku jako pierwsza gazeta w Waszyngtonie rozpoczyna wydawanie wydania niedzielnego. W 1887 roku „The Washington Post” przejmuje „The National Union” i przenosi się do siedziby tego dziennika. W 1888 roku przejmuje „The National Republican”.

W 1889 roku Hutchins sprzedał gazetę Frankowi Hattonowi i Beriahowi Wilkinsowi.  Po śmierci Hattona w 1894 roku jego żona sprzedała akcje gazety Wilkinsowi. W czasie wojny hiszpańsko-amerykańskiej na łamach „The Washington Post” ukazuje się słynna ilustracja „Remember the Maine”, „Pamiętajcie Maine”, przedstawiająca zatonięcie amerykańskiego okrętu „Maine”.

Wilkins umiera w 1903 roku. Jego synowie John i Robert przejmują „The Washington Post” i zarządzają nim przez dwa lata, by następnie sprzedać dziennik Washintonowi McLeanowi i jego synowi, Johnowi, właścicielom „The Cinncinati Enquirer”.

John McLean umiera w 1916 roku. Gazeta trafia w ręce funduszu który miał nią zarządzać na prośbę McLeana, nie wierzącego, że jego syn Edward będzie w stanie kierować dziennikiem.

Edward wziął sprawę do sądu, który rozstrzygnął ją na jego korzyść, przyznając mu kierownictwo nad „The Washington Post”.

Okazało się, że jego ojciec miał rację. Między 1916 a 1933 rokiem pod kierownictwem Edwarda McLeana nakład gazety spadł do 51,534 egzemplarzy[3].

W 1933 roku „The Washington Post” został wykupiony przez Eugene'a Meyera, członka zarządu Systemu Rezerw Federalnych. Meyerowi z czasem udało się przywrócić straconą pozycję i nakład „The Washington Post”.

W 1935 roku „The Washington Post” został nagrodzony swoim pierwszym Pulitzerem za komentarze redaktorskie Feliksa Morley'a i George'a B. Parkera.

W 1943 roku nakłady sięgnęły 165 tysięcy egzemplarzy3.

W 1946 roku Philip L. Graham, zięć Eugene'a Meyera zastąpił go na stanowisku wydawcy. W 1954 roku „The Washington Post” przejmuje „The Times-Herald”. Do 1973 roku będzie ukazywał się jako „The Washington Post and Times-Herald”.

W 1959 roku Eugene Meyer umiera. Philip Graham zostaje wydawcą i prezesem The Washington Post Company. W 1961 roku spółka przejmuje magazyn „Newsweek”.

Po samobójstwie Grahama w 1963 roku wydawcą „The Washington Post” zostaje jego żona, córka Meyera, Katharine Graham, pierwsza kobieta na czele dużej amerykańskiej gazety. Pozostała wydawcą do 1979 roku.

W 1970 w „The Washington Post” powstało stanowisko „ombudsmana”, rzecznika czytelników, reagujących na skargi z ich strony i komentującego rzeczywistość prasową a w szczególności poczynania „The Washington Post”.

W 1971 „The Washington Post” zaczął publikować wyjątki z „Dokumentów z Pentagonu”. Tak jak „The New York Times”, kontynuował publikacje po zezwalającym na to wyroku Sądu Najwyższego.

W 1972 roku reporterzy „The Washington Post” Bob Woodward i Carl Bernstein opisywali nieudane włamanie do siedziby Narodowego Komitetu Demokratów w hotelu Watergate. Włamywacze chcieli wymienić wadliwe podsłuchy. W serii artykułów Woodward i Bernstein, opierając się na anonimowych źródłach, pisali, że o włamaniu i podsłuchach wiedzieli i próbowali je zatuszować pracownicy wydziału sprawiedliwości, funkcjonariusze FBI, CIA, pracownicy Białego Domu a nawet prezydent Nixon. Artykuły „The Washington Post” przyczyniły się do senackich przesłuchań mających wyjaśnić sprawę. Dwaj zwolnieni przez Nixona w 1973 roku doradcy – Haldeman i Ehrlichmann - trafili do więzienia. Krótko po złożeniu zeznań przed Senatem zwolniony został również John Dean, doradca który stał się kluczowym świadkiem zeznającym przeciwko Nixonowi.

W 1974 Nixon zrezygnował z pełnienia funkcji prezydenta Stanów Zjednoczonych. Senat zaprzestał prac nad wnioskiem o impeachment, nadal możliwe było wszczęcie postępowania karnego, jednak Gerald Ford, następca Nixona, ułaskawił go.

Za kadencji Katharine Graham „The Washington Post” doczekał się szerokiego rozgłosu i uznania, głównie dzięki znakomitemu dziennikarstwu śledczemu i nie uleganiu naciskom politycznym w sprawach „Dokumentów z Pentagonu” i afery Watergate. W 1973 roku Graham została prezesem wydającej dziennik spółki The Washington Post Company.

W 1979 roku Donald Graham, syn Katharine Graham, zastąpił ją na stanowisku wydawcy.

W 1980 roku ukazał się reportaż Janet Cooke zatytułowany „Świat Jimmy'ego”. Jego bohaterem był uzależniony od heroiny ośmiolatek. Cooke uhonorowano Nagrodą Pulitzera. Została jej odebrana kiedy udowodniono, że sfabrykowała swoją pracę.

W 1983 roku uruchomiono „The Washington Post National Weekly”, dostępny w całym kraju tygodnik zawierający przedruki z „The Washington Post” stanowiące podsumowanie tygodnia.

W 1991 roku Donald Graham został prezesem The Washington Post Company.

W 1996 roku rusza strona internetowa gazety – washingtonpost.com.

W 2000 roku Donald Graham został zastąpiony na stanowisku wydawcy przez Boisfeuilleta Jonesa Juniora, który z kolei został zastąpiony w 2008 roku przez Katharine Weymouth.

Mimo swojej pozycji „The Washington Post” pozostaje gazetą lokalną, ukazującą się w Waszyngtonie D.C., gdzie mieszka większość jej czytelników. „The Washington Post” pozostaje własnością The Washington Post Company, spółki do której należą również magazyny „Newsweek” i „Newsweek International” oraz kilka gazet, m.in. „Express” i „El Tiempo Latino”, darmowe dzienniki rozprowadzane w waszyngtońskich środkach transportu miejskiego. Ta druga skierowana jest do hiszpańskojęzycznych mniejszości narodowych.

The Washington Post Company pozostaje własnością rodziny Katharine Graham. Znaczący pakiet akcji jest też w posiadaniu Berkshire Hathaway, konglomeratu akcjonariuszy którego prezesem jest Warren Buffet.

Nakłady:

Pod względem nakładów „The Washington Post” plasuje się na siódmej pozycji w Stanach Zjednoczonych, za „USA Today”, „The Wall Street Journal”, „The New York Times”, „The Los Angeles Times”, „The New York Post” i „The New York Daily News”. W kwietniu 2007 roku[4] średnie nakłady wynosiły:

699,130 egzemplarzy w dni powszednie.

929,921 egzemplarzy – wydanie niedzielne.

Bibliografia:

http://www.nytimes.com/ - strona główna dziennika "The New York Times".

http://www.nytco.com/company/milestones/timeline.html - historia dziennika "The New York Times".

http://www.washingtonpost.com/ - strona główna dziennika "The Washington Post".

http://washpost.com/gen_info/history/timeline/index.shtml - historia dziennika "The Washington Post"

http://en.wikipedia.org/wiki/The_New_York_Times - hasło w interetowej encyklopedii Wikipedia

http://pl.wikipedia.org/wiki/New_York_Times - hasło w interetowej encyklopedii Wikipedia

http://en.wikipedia.org/wiki/The_Washington_Post - hasło w interetowej encyklopedii Wikipedia

http://pl.wikipedia.org/wiki/Washington_Post - hasło w interetowej encyklopedii Wikipedia

http://www.independent.co.uk/news/business/analysis-and-features/battle-for-the-new-york-times-927113.html - artykuł o próbach przejęcia "The New York Times".

http://www.washingtonian.com/blogarticles/people/capitalcomment/6739.html - artykuł o zmianach personalnych w redakcji i zarządzie "The Washington Post".