SCENARIUSZ ZAJĘĆ OTWARTYCH DLA RODZICÓW PRZEPROWADZONYCH W GRUPIE DZIECI 4,5 – LETNICH
TEMAT: „ Przygody Gosi Gołąbkowej” -bawimy się z rodzicami .
CELE OGÓLNE:
- tworzenie sytuacji sprzyjających przezwyciężaniu nieśmiałości
- wprowadzenie dzieci w świat wartości, akceptacji siebie i innych.
CELE OPERACYJNE:
DZIECKO:
- wchodzi w role, które pomagają mu poczuć się potrzebnym i ważnym
- podnosi poczucie własnej wartości poprzez dostarczenie mu pozytywnych bodźców z otoczenia
- czuje się bezpiecznie w nowych sytuacjach
- przezywa sukces , pozytywne doświadczenia bez rywalizacji
RODZIC:
- potrafi współdziałać z dzieckiem w sytuacjach zabawowo- zadaniowych
- nawiązuje bliższy kontakt z innymi dziećmi i ich rodzicami
- tworzy atmosferę radości, przyjaźni i zaufania.
METODY;
-czynne ( samodzielność doświadczeń, rozwijanie spostrzegawczości, ekspresji słowno- ruchowej, utrwalenie prawidłowych postaw społecznych )
- słowne ( objaśnienia, pochwały, podejmowanie umów, rozmowa)
FORMY:
- zabawy integracyjne,
- grupowe
- indywidualne
POMOCE:
chusta animacyjna, wizytówki, koce, sznurek, czapki z gazety,
Literatura:
1.Bissinger – Ćwierz U, Muzyka i ruch dla każdego ,Wydawnictwo Klanza, Lublin 2000,
2. Tańce integracyjne – materiały z kursu.
PRZEBIEG:
1. Tworzymy wizytówki w formie wyciętego jesiennego liścia, podając instrukcję : Wpisz swoje imię i zaznacz minką nastrój.
2. Taniec powitalny „Wszyscy są, witam was…”
Wszyscy są, witam Was
Zaczynamy .Już czas
Jestem ja, jesteś ty
Raz, dwa, trzy.
Ustawienie : parami po obwodzie koła, twarzami do siebie ( powstaje koło zewnętrzne i wewnętrzne)
Taniec:
- klaśnięcie w swoje dłonie
- klaśnięcie prawą dłonią w dłoń partnera
- klaśnięcie lewą dłonią w dłoń partnera
- wskazanie oburącz na siebie, wskazanie oburącz na partnera
- 2 klaśnięcia oburącz w dłonie partnera, 1 klaśnięcie w dłonie następnego partnera stojącego po prawej stronie ( koło zewnętrzne przesuwa się o 1 osobę w prawo)
3.Improwizacja ruchowa piosenki „Kasztanek”
4.Zabawa „Sałatka owocowa” i „Deszczowa chmura”- wykorzystanie chusty animacyjnej.
5. Opowiadanie nauczycielki- historia dziurawego garnka. Dzieci i rodzice przybierają role występujące w opowiadaniu i odgrywają je.
Pewnego razu Gosia Gołąbkowa chciała przygotować obiad dla swojego męża, w garnku, w którym zawsze gotowała. Był to bardzo stary garnek. Gdy nalała do niego wody, zauważyła, że spód garnka robi się mokry. Co to? W garnku zrobiła się dziura! Ni można było już jej załatać, Trzeba było garnek wyrzucić do śmieci. Garnek był smutny, że go w ten sposób potraktowano. Bul wypełnił mu serce, z oczu leciały łzy. I tak na podwórku pojawiła się mała struga wody (nauczycielka rozwija sznurek), która z czasem stawała się coraz większa, aż zrobiła się kałuża.
Wówczas przyszły do niej małe kaczuszki ( nauczycielka wybiera dzieci, które naśladują kaczki). Kaczuszki pływały sobie, chlapały oraz piły wodę. Wody jednak nie ubywało, a z kałuży zrobiła się rzeka. Nad rzeką wyrosły duże, piękne drzewa ( rodzice). Miały one piękne konary i gałęzie i każdego dnia skłaniały się w dół, by czerpać wodę z rzeki. A gdy wiatr wiał ( pozostali uczestnicy naśladują wiatr – (szumią, a jedno z dzieci, które jest wiatrem, bieg między „drzewami”), ich gałęzie przechylały się powoli z jednej strony na drugą. Wody na podwórku było coraz więcej i z rzeki zrobiło się morze. Nagle pojawił się na nim ogromny statek ( koce). Na statku był kapitan, załoga i pasażerowie ( dla oznaczenia kapitana i załogi zakłada się czapki z gazety). Kapitan statku przez podanie ręki przywitał się serdecznie ze wszystkimi uczestnikami wyprawy. Na morzu robi się spokojnie, na statku jest wesoło i radośnie. Kapitan zaprasza do wspólnej zabawy.
- Rozweselenie smutnego. Rodzice z dziećmi stanowią parę. Jedna osoba z pary udaje smutną, zatroskaną. Zadaniem drugiej jest rozweselenie jej przez robienie śmiesznych min i gestów ( nie wolno dotykać osoby smutnej).
- Wszyscy ci, którzy…. Kapitan prosi, by krzyknęli „ ahoj!” Wszyscy pasażerowie którzy: mają dobry humor; potrafią gotować; lubią sport; znają języki obce itp.
Statek dopłynął do brzegu, na którym znajdowały się piękne drzewa. Były bardzo duże, dawały doskonały cień, w którym można się było bawić. Kapitan zarządził, by spuszczono kotwicę. Na wyspie można się doskonale bawić. Same drzewa nie chronią przed słońcem. Mogą w tym pomóc parasole.
- Zabawa ruchowa ze śpiewem Płyną statki z bananami. Dzieci siedzą z rodzicami w kole po turecku ( obok siebie). Śpiewają piosenkę:
Płyną statki z bananami w dal
Ła Bi du daj, ła Bi du daj,
A każdy ładowacz śpiewa tak,
Podaj, podaj mi proszę bananów kosz(x2)
Siedząc na dywanie, uderzają rękoma o woje kolana i kolana siedzącej obok osoby ( raz z lewej, raz z prawej strony). Śpiewając kolejny raz, zmieniamy nazwę owoców np.:
Płyną statki z cytrynami / z arbuzami/ z pomarańczami.
Ponieważ zaczęło się robić ciemno, statek musiał kontynuować swój rejs. Kapitan wraz z kolegą i załogą oraz pasażerami pożegnali drzewa i weszli na statek. Odpłynęli od brzegu, gdy słońce zaczęło zachodzić, a czekała ich jeszcze daleka droga. W tym samym czasie wszyscy mieszkańcy domu, w którym mieszkała Gosia Gołąbkowa, zaczęli dziwić się, skąd tyle wody wzięło się na podwórku. Gdy tak ze sobą rozmawiali, przyszedł garncarz, który łatał stare garnki. Gosia Gołąbkowa przypomniała sobie o swym dziurawym garnku. Szybko więc pobiegła po niego, aby oddać go do naprawy. Statek odpłyną w dal i nie było go widać ( nauczycielka zbiera koce, dzieci i rodzice odchodzą na bok). Wody na podwórku było coraz mniej. Z morza zrobiła się rzeka. Drzewa nie miały skąd czerpać wody, z rzeki zrobił się mały staw, ze stawu mała kałuża, którą z czasem wysuszyło słonko. Na podwórku zrobiło się znowu miło i przyjemnie. Garnek był bardzo szczęśliwy i zadowolony z łaty. Cieszył się że jego właścicielka będzie mogła nadal gotować w nim smaczne obiady.
Wszyscy oklaskami dziękują sobie wzajemnie za wspólną zabawę.
7. Zabawa pożegnalna. Piękny ukłon ze słowami, np. Kasia dziękuje wszystkim za wspaniałą zabawę.
katinga