.
FORMA
Wzór ten przedstawia się następująco w przykładach:
· If she comes here, I will tell her what I think about it. (Jeśli ona tu przyjdzie to jej powiem co o tym sądzę)
· When they finish the project, we will evaluate it. (Kiedy skończą ten projekt to go ocenimy).
· As long as he reads, we will not disturb him. (Tak długo jak czyta nie będziemy mu przeszkadzać)
· You will go there unless I tell you that you don't have to. (Pójdziesz tam chyba, że ci powiem, że nie musisz)
Warunki w tych przykładach zostały napisane pogrubioną czcionką. Wszystkie z nich wyrażają coś realnego. Kiedy mówimy "when they finish", wiemy, że nadejdzie taki czas kiedy skończą a wtedy, tz. po spełnieniu tego warunku, przeprowadzimy naszą ocenę ich pracy. Pierwszy okres warunkowy dotyczy teraźniejszości i przyszłości.
Różnica pomiędzy pierwszym okresem, drugim i zerowym.
1. If she phones me, I talk to her. (Jeśli dzwoni do mnie to z nią rozmawiam)
2. If she phones me, I will talk to her (Jeśli zadzwoni do mnie to z nią porozmawiam)
3. If she phoned me, I would talk to her (Gdyby zadzwoniła do mnie to bym z nią porozmawiał)
W pierwszym zdaniu (1) mówca stwierdza swój zwyczaj. Za każdym razem kiedy do niego dzwoni to on z nią rozmawia. Tym razem będzie napewno tak samo.
W drugim zdaniu (2) mówca stwierdza obecną sytuację. Jeśli ona zadzwoni ( a jest taka możliwość) to on z nią porozmawia. Mówca ma pewne informacje, które czynią taką sposobność realną, czyli istnieje realna możliwość, że ona może zadzwonić.
W zdaniu trzecim (3) mówca zakłada, że ona nie zadzwoni i używa formy, która wyraża nierealność danej sytuacji. Faktycznie może jednak otrzymać telefon, ale w swoim umyśle w chwili wypowiedzenia takiego zdania był pewny, że takiego telefonu nie otrzyma. Kiedy mówi się "Gdybym miał samochód" to znaczy, że samochodu nie mamy, ale nie oznacza to, że nigdy go mieć nie będziemy.
UŻYCIE
1. Mówienia o możliwościach / prawdopodobieństwie zrealizowania czegoś w teraźniejszości lub przyszłości - czegoś, co może się stać, jest duże prawdopodobieństwo, że może się wydarzyć.
· If it's sunny, we'll go for a walk. (Jeśli pogoda będzie słoneczna, pójdziemy na spacer)
· She will call you if you apologize her. (Ona zadzwoni do ciebie, jeśli ją przeprosisz)
· If you clean the house, I will cook the diner. (Jeśli posprzątasz dom, ja ugotuje obiad)
*Zamiast If, można użyć: when, providing, as soon as, unless (= if not), on condition ... etc.
*Po If nie używa się Will.
'Will' jest także słowem leksykalnym. Kiedy mówca użyje słowa 'will' (mieć wolę, chcieć) w jego użyciu leksykalnym to nie odnosi się do przyszłości. Jako słowo gramatyczne 'will' wyraża przyszłość.
Przykład:
· If you will sit down, I will call the doctor. (Jeśli zechce Pan usiąść, ja zawołam lekarza)
· Think what you will and I know what to do. (Myśl co chcesz a ja wiem co zrobić)
Powyższy wzór przedstawiony jest w następujących przykładach:
· If you won million dollars, we would go to Paris. (Gdybyś wygrał milion dolarów pojechalibyśmy do Paryża)
· If the teacher came here, we would be surprised. (Gdyby nauczyciel tu przyszedł, bylibyśmy zdziwieni).
· If they had a house, they would be happy too. (Gdyby mieli dom, też byliby szczęśliwi).
Warunki zdań, czyli tz "if clause" zostały pogrubione.
Różnica pomiędzy pierwszym okresem a drugim.
1. If she phones me, I will talk to her (Jeśli zadzwoni do mnie to z nią porozmawiam)
2. If she phoned me, I would talk to her (Gdyby zadzwoniła do mnie to bym z nią porozmawiał)
W zdaniu (1) mówca stwierdza obecną sytuację. Jeśli ona zadzwoni ( a jest taka możliwość) to on z nią porozmawia.
W zdaniu (2) mówca zakłada, że ona nie zadzwoni i używa formy, która wyraża nierealność danej sytuacji. Faktycznie może jednak otrzymać telefon, ale w swoim umyśle w chwili wypowiedzenia takiego zdania był pewny, że takiego telefonu nie otrzyma.
Drugiego Okresu Warunkowego używamy do:
1. Mówienia o nierealnych sytuacjach (nieprawdziwych lub niemożliwych do zaistnienia) w teraźniejszości lub przyszłości - sytuacjach, które się nie zdarzają albo nie zdarzą. Nieprawdziwość sytuacji polega na tym, że wiemy, że to nie może się wydarzyć w momencie mówienia np: "If she came here" - gdyby tu przyszła, ale wiem, że nie przyjdzie. Sytuacja ta może być realna w innym momencie i gdy zdajemy sobie sprawę z jej realności użyjemy pierwszego okresu warunkowego.
· If I were you, I would buy that car. [Gdybym był tobą (będąc na twoim miejscu), kupiłbym ten samochód] - ale nie jestem
· He would have friends if he were kind to people. (On miałby przyjaciół, gdyby był miły dla ludzi)- ale nie jest i nie ma.
· If she had money, she would help you. (Gdyby ona miała pieniądze, pomogłaby ci) - ale nie ma i nie pomoże.
ZARZADZANIE-WSB