Benedykt XVI_Powszechna sprawiedliwosc.pdf

Powszechna sprawiedliwość

W dniach 4-5 listopada 2010 r. w Rzymie odbywało

się zgromadzenie plenarne Papieskiej Rady „Iustitia et

Pax”. Benedykt XVI wystosował do jej przewodniczące-

go przesłanie, w którym napisał m. in. o potrzebie formo-

wania katolickiego laikatu do odpowiedzialnego zaanga-

żowania w sprawy publiczne.

Słowa Bożego, regularnym uczestnictwem w sakramen-

tach i komunią z Mądrością, która pochodzi z wysoka,

rozwijają swe zdolności prorockie oraz do odnawiania

kultur i instytucji publicznych. Dzięki temu etosy naro-

dów mogą zyskać prawdziwie solidny fundament, który

umacnia zgodę społeczną i jest podstawą dla reguł po-

stępowania. Obowiązek budowania miasta spoczywa na

sumieniach kierujących się miłością Bożą, a przez to w

naturalny sposób nastawionych na cel, jakim jest dobre

życie, oparte na prymacie transcendencji. „Caritas in ve-

ritate in re sociali” – wydawało mi się, że tak właśnie

należy opisać naukę społeczną Kościoła (por. tamże, n.

5) w odniesieniu do jej najbardziej autentycznego fun-

damentu, jakim jest Jezus Chrystus i życie trynitarne,

które On nam daje, oraz całej Jego mocy, zdolnej prze-

mieniać rzeczywistość. Potrzebujemy takiego nauczania

społecznego, ażeby pomóc naszym cywilizacjom i na-

szemu ludzkiemu rozumowi zrozumieć całą złożoność

rzeczywistości i wielkość godności każdego człowieka.

Właśnie w tym względzie Kompendium nauki społecznej

Kościoła pomaga dojrzeć bogactwo mądrości, która pły-

nie z doświadczenia komunii z Duchem Boga i Chrystu-

sa oraz ze szczerego przyjęcia Ewangelii.

3. W encyklice Caritas in veritate wspomniałem o za-

sadniczych problemach dotyczących życia narodów i in-

stytucji światowych, a także rodziny ludzkiej. Zbliżająca

się rocznica opublikowania encykliki Mater et magistra

bł. Jana XXIII skłania nas do nieustannego rozważania

z troską nierówności społecznych, sektorowych i naro-

dowych oraz dysproporcji między zasobami a ubóstwem

ludności, pomiędzy techniką a etyką. W sytuacji obecnej

globalizacji owe nierówności wcale nie zniknęły. Zmie-

niły się podmioty, rozmiar tych zagadnień, lecz współ-

praca między państwami, często niewłaściwa, gdyż na-

stawiona na poszukiwanie równowagi władzy, bardziej

niż na solidarność – sprzyja powstawaniu nowych dys-

proporcji, rodzi niebezpieczeństwo nadmiernej domina-

Czcigodny Brat

Kardynał Peter Kodwo Appiah Turkson

Przewodniczący Papieskiej Rady „Iustitia et Pax”

1. Korzystając z okazji, którą jest zgromadzenie ple-

narne, pragnę przede wszystkim podziękować dykaste-

rii za jej wszechstronne zaangażowanie w pomoc całe-

mu Kościołowi, a w szczególności Stolicy Apostolskiej,

w prowadzeniu odnowionej ewangelizacji społecznej

na początku trzeciego tysiąclecia. Nie tylko pojedyncze

osoby, lecz całe narody i wielka rodzina ludzka czekają

– w obliczu niesprawiedliwości i znacznych nierówności

– na słowa nadziei, na pełnię życia, na wskazanie Tego,

który może wybawić ludzkość od jej największych bo-

lączek.

2. Jak przypomniałem w encyklice Caritas in veri-

tate – za sługą Bożym Pawłem VI – głoszenie Jezusa

Chrystusa jest „pierwszym i zasadniczym czynnikiem

rozwoju” (n. 8). Dzięki niemu bowiem można dążyć

do integralnego rozwoju człowieka, z żarliwą miłością

i mądrością prawdy, w świecie, w którym często kłam-

stwo zagraża człowiekowi, społeczeństwu i podziałowi

dóbr. Gdy żyjemy „miłością w prawdzie”, możemy do-

głębniej zrozumieć wielkie problemy społeczne i wska-

zać pewne główne możliwości ich rozwiązania w sposób

w pełni ludzki. Jedynie dzięki miłości, wspartej nadzie-

ją i oświeconej światłem wiary i rozumu, można osią-

gnąć cele, jakimi są integralne wyzwolenie człowieka i

powszechna sprawiedliwość. Wspólnoty i pojedynczy

wierni, karmiąc się w życiu nieustannym rozważaniem

sierpień-wrzesień 2011

www.michael.org.pl

cji ugrupowań ekonomicznych i inansowych, które dyk-

tują – i nadal zamierzają to czynić – programy polityczne

ze szkodą dla powszechnego wspólnego dobra.

4. W związku z tym, że problemy społeczne są ze

sobą w coraz większym stopniu powiązane w różnych

dziedzinach życia, szczególnie nagląca jest potrzeba

formacji katolickiego laikatu w zakresie nauki społecz-

nej Kościoła. Bowiem właśnie wierni świeccy powinni

bezpośrednio działać na rzecz sprawiedliwego porządku

społecznego. To oni, jako wolni i odpowiedzialni oby-

watele, winni angażować się w nadawanie właściwego

kształtu życiu społecznemu, w poszanowaniu słusznej

autonomii rzeczywistości ziemskich. Nauka społeczna

Kościoła jest zatem istotnym punktem odniesienia dla

planowania i podejmowania przez wiernych świeckich

działań o charakterze społecznym, a także dla ich życia

duchowego, które powinno się karmić we wspólnocie

Kościoła i w nią się wpisywać – w jedności miłości i

prawdy, jedności w posłannictwie.

5. Świeccy christiideles jednak, właśnie z tej racji,

że czerpią siły i natchnienie z komunii z Jezusem Chry-

stusem, żyjąc w jedności z innymi członkami Kościoła,

powinni mieć u swego boku kapłanów i biskupów zdol-

nych niestrudzenie pomagać w oczyszczaniu sumień i

zapewnić niezbędne wsparcie i duchową pomoc osobom

świeckim w konsekwentnym dawaniu świadectwa w ży-

ciu społecznym. Dlatego też zasadnicze znaczenie ma do-

głębne zrozumienie nauki społecznej Kościoła, zgodnie z

całym jego dorobkiem teologicznym, i silnie zakorzenio-

ne w przekonaniu o transcendentnej godności człowieka,

o konieczności obrony życia ludzkiego – od momentu

jego poczęcia aż do naturalnej śmierci – oraz wolności

religijnej. Tak rozumiana nauka społeczna powinna być

włączona również w przygotowanie duszpasterskie i kul-

turowe tych, którzy we wspólnocie Kościoła powołani są

do kapłaństwa. Trzeba przygotowywać wiernych świec-

kich do tego, aby byli zdolni poświęcić się wspólnemu

dobru, szczególnie w dziedzinach najbardziej złożonych,

takich jak polityka, lecz ważne jest także to, aby byli pa-

sterze, którzy swoją posługą i charyzmatem

potraią przyczynić się do ożywienia i szerze-

nia w społeczeństwie i w instytucjach prawego

życia, zgodnie z Ewangelią, przy poszanowa-

niu odpowiedzialnej wolności wiernych oraz

własnej roli pasterzy, których odpowiedzial-

ność w tym zakresie jest pośrednia. Przytacza-

na już Mater et magistra blisko 50 lat temu

zachęcała wszelkie stowarzyszenia, ruchy i or-

ganizacje katolickie oraz inspirujące się chrze-

ścijaństwem do wielkiej mobilizacji, w duchu

miłości i prawdy, ażeby wszyscy wierni z za-

angażowaniem, w wolności i odpowiedzialnie

studiowali, rozpowszechniali i wdrażali w ży-

cie naukę społeczną Kościoła.

6. Pragnę więc, aby Papieska Rada „Iusti-

tia et Pax” w dalszym ciągu wypełniała swo-

je zadanie pomocy wspólnocie Kościoła i Kardynał Turkson, przewodniczący Rady „Iustitia et Pax” rozmawia z papieżem Ben edyktem XVI

wszystkim jej członkom. Niech ta dykasteria nadal pro-

wadzi swoją działalność, polegającą nie tylko na ciągłej

aktualizacji nauki społecznej Kościoła, ale również na jej

wdrażaniu, metodą rozeznania , którą wskazałem w Ca-

ritas in veritate , w myśl której, gdy żyjemy w komunii

z Jezusem Chrystusem i między sobą, jesteśmy „odnaj-

dywani” zarówno przez Prawdę zbawienia, jak i przez

prawdę świata, który nie jest przez nas stworzony, ale zo-

stał dany nam wszystkim jako dom, w którym winniśmy

żyć razem w braterskich relacjach. Aby nauka społeczna

Kościoła mogła się upowszechnić, potrzebny jest rozwój

ośrodków i instytutów zajmujących się jej zagłębianiem,

popularyzacją i wdrażaniem na całym świecie.

7. Jest rzeczą naturalną, że po ogłoszeniu „Kom-

pendium” i encykliki Caritas in veritate Papieska Ra-

da „Iustitia et Pax” poświęciła się zgłębianiu nowych

zagadnień oraz, we współpracy z innymi podmiotami,

poszukiwała najwłaściwszych dróg przekazywania tre-

ści nauki społecznej, nie tylko tradycyjnymi chrześcijań-

skimi metodami formacyjnymi i wychowawczymi, we

wszelkiego rodzaju placówkach i na każdym szczeblu,

ale również w wielkich ośrodkach, w których kształtu-

je się myśl światowa – takich jak potężne organy prasy

laickiej, uniwersytety i liczne ośrodki zajmujące się ba-

daniem myśli ekonomicznej i społecznej – które w ostat-

nim czasie powstały w każdym zakątku świata.

8. Niech nas otacza opieką Dziewica Maryja, czczo-

na przez lud chrześcijański jako Speculum iustitiae i

Regina pacis , i przez swoje niebieskie wstawiennictwo

niech wyprasza nam niezbędną siłę, nadzieję i radość,

abyśmy nadal z oddaniem realizowali nową ewangeliza-

cję społeczną.

Wyrażając raz jeszcze moje podziękowanie za dzia-

łalność tej dykasterii i wszystkich jej pracowników, ży-

czę owocnej pracy i z radością udzielam apostolskiego

błogosławieństwa.

www.michael.org.pl

sierpień-wrzesień 2011

Watykan, 3 listopada 2010 r.

Benedykt XVI

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: