Przez taktykę w boksie rozumie się racjonalne wykorzystanie środków walki do uzyskania zwycięstwa. Nawet gdy bokser doskona1e opanuje technikę, to jednak o wartości jego sztuki pięściarskiej w walce decyduje przede wszystkim umiejętność organizowania walki w oparciu oczywiście o wykorzystanie środków technicznych odpowiadających właściwościom przeciwnika.
Taktyka pozostaje w ścisłym związku wzajemnym techniką, zależy od poziomu tej techniki, wywierając z kolei wpływ na jej dalszy rozwój i doskonalenie. Taktyka w boksie zależy całkowicie od charakteru toczącej się na ringu walki. Na ograniczonej przestrzeni ringu spotykają się dwaj przeciwnicy. Każdy jest w tym czy w innym stopniu przygotowany fizycznie, zręczny i szybki, silny i wytrzymały; dysponuje taką czy inną techniką (precyzyjnością w zadawaniu ciosów, dokładnością w obronie); każdego cechuje określony stopień rozwoju cech psychicznych - inicjatywa, pewność siebie, odwaga, zdecydowanie, wytrwałość. Obaj przeciwnicy w sposób świadomy posługują się wszystkimi środkami walki, to jest prowadzą walkę w przemyślany pod względem taktycznym sposób. Wszystkie te cechy, nawyki i umiejętności są nierozdzielne jedne od drugich, uzupełniają się one wzajemnie w każdym działaniu boksera na ringu.
Żaden przygotowany pod względem taktycznym bokser nie potrafi wypełnić swoich zadań bojowych, jeśli nie jest on przygotowany zarówno pod względem technicznym, jak i moralno-psychicznym; żaden wybitny bokser-technik nie potrafi zastosować swoich umiejętności bez koniecznego przygotowania taktycznego. Dzięki czemu uzyskuje się zwycięstwo w walce na ringu? Co należy uważać za czynnik decydujący o sukcesie w walce. Doświadczenie podpowiada, że sukces taktyki walki zależy w pierwszym rzędzie od przewagi moralnej, wszechstronności technicznej, szybkości tempa walki i skuteczności ciosów.
PRZEWAGA MORALNA W WALCE
Zachowanie się. boksera w walce zależy w dużej mierze od jego cech moralno-psychicznych. Przy równej sile fizycznej i klasie przeciwników zwycięży zawsze ten, który ożywiony jest bojowym duchem i silniejszą wolą zwycięstwa. Wiara we własne siły i niezawodność opanowanej techniki wyrabia się w procesie systematycznego treningu. Techniczne i taktyczne nawyki, umiejętność obliczania czasu i dystansu; jasność myśli i wola zwycięstwa dają bokserowi możność skutecznego działania w walce. Podstawowym zadaniem boksera jest -przejąć inicjatywę w swoje ręce i narzucić przeciwnikowi własną wolę. Jest rzeczą bardzo ważną zdemoralizować przeciwnika w trakcie walki na ringu i odebrać mu wiarę we własne siły. Podstawą działań bojowych boksera powinny być: pewność siebie, zdecydowanie w działaniach, uprzedzanie usiłowań przeciwnika przejścia do ataku, nieoczekiwane i śmiałe ataki - są to bowiem najważniejsze środki w walce o moralną przewagę. Zorganizowane myślenie możliwe jest tylko w tym wypadku, jeśli bokser panuje nad sobą w czasie walki. Bokser działający rozsądnie (przy największym nawet temperamencie bojowym) nic traci nigdy panowania nad sobą. Analizując powstające w walce sytuacje, organizując swoje działania i podporządkowując im sam proces walki zachowuje w sposób trwały inicjatywę w swoich rękach. Każda walka, z .jakimkolwiek przeciwnikiem, wymaga ostrożności. Należy trzewo oceniać stosunek sił; nie wolno nie doceniać lub przeceniać możliwości przeciwnika. Do każdej walki należy się odnosić z całą powagą, w walce trzeba wykorzystać, jak można najlepiej, swoje siły i technikę. Działania taktyczne w walce powinny być przemyślane i przeprowadzone w sposób zorganizowany.
WSZECHSTRONNOśĆ TECHNICZNA
Najpewniejsza droga do zwycięstwa wiedzie: poprzez mistrzowską walkę, przeprowadzoną w oparciu o wszechstronność techniczną. U podstaw działań wprawnego boksera leżą: dobre wyczucie czasu umiejętność wyboru momentu dla zaczepnych bąd obronnych działań; wyrobione wyczucie dystansu -umiejętność obliczenia odległości w celu przeprowadzenia bojowych i działań; kombinacyjność akcji - umiejętność celowego kojarzenia i szybkiego przeprowadzania swoich działań w zależności od powstających w walce sytuacji; racjonalność bojowych akcji -umiejętność działania w sposób efektywny i ekonomiczny. Sukcesy najlepszych techników radzieckiego boksu, Grejnera, Bułakowa i innych, są wynikiem wszechstronnego opanowania przez nich techniki, zdolności prowadzenia kombinacyjnej walki, wybitnej umiejętności racjonalnego stosowania środków technicznych oraz umiejętności opracowania i realizacji prawidłowego pod względem taktycznym planu walki. Nic można rozpatrywać techniki boksu W oderwaniu od taktyki; u podstaw bojowych działań boksera leżą przemyślane zamiary , mające świadomie określony cel. Taktyki należy uczyć równocześnie' z podstawami techniki, kiedy ćwiczący przyswajają sobie nawyki w wykonywaniu specjalnych bojowych działań (ciosów i obron), kiedy uczą się orientowania w czasie i dystansie. Począwszy od pierwszych kroków szkolenia bokser posługuje się techniką, opartą na założeniach taktyki. Nie należy ograniczać boksera tylko do wyuczenia samej techniki i liczyć bezpodstawnie na to, że opanowawszy arkana techniki będzie się on nimi świadomie posługiwał. Działania boksera, wyrażające się w zwykłym powtarzaniu wyuczonych akcji, wyjaławiają boks z jego istotnej sportowej treści. Ćwiczenia praktyczne, przeprowadzone podczas walki, powinny przyczynić się do przygotowania boksera pod względem taktyki. Dlatego też wykładowca stawia przed uczniem podczas zajęć rozliczne zadania taktyczne.
SZYBKOśĆ TEMPA DZIAŁAŃ W WALCE
Zwycięstwo w walce na ringu zależy w znacznej mierze od tego, czy bokser zdolny jest energicznie atakować w nie słabnącym tempie, co jest ważne z tego względu, że czas walki jest ograniczony. Każdy bokser stara się rozwinąć w sobie tę zdolność. Walkę na ringu charakteryzuje z reguły szybkie, nieprzerwane, intensywne akcje. W każdym meczu przeciwnicy walczą o przejęcie inicjatywy, o szanse narzucenia przeciwnikowi swojej woli, toteż szybkie, nieprzerwane tempo walki jest jednym z !1ajważniejszych warunków, które w tych sprawach decydują. Nie można już liczyć na zwycięstwo przez nokaut w walce z wprawnym bokserem, który zbiera punkty. Obecnie wszystkie działania opierają się na szybkiej orientacji i ocenie sytuacji w walce, szybkich i energicznych, zaczepnych i obronnych działaniach. . Umiejętności prowadzenia walki w szybkim tempie nic można sobie przyswoić od razu, jednak nic należy jej bynajmniej zastępować pośpiechem, wskutek: którego działania boksera stają się nieprzemyślane i mało precyzyjne. Do tej pory dopóki bokser nie przyswoił sobie dokładnie techniki bokserskich zuchów, żadne usiłowania prowadzenia walki w szybkim tempie nie dadzą pożądanych rezultatów. Szybkość w takim wypadku odbije się w sposób ujemny na technice boksera.
Każdy młody bokser stara się walczyć W odpowiadającym jego możliwościom tempie, dążąc do wykorzystania wszystkich swoich środków technicznych i taktycznych, które już opanował. Osiągając stopniowo mistrzowski poziom, zyskuje on możliwość stosowania : wszystkich środków walki w szybszym tempie, bez wypaczania techniki. Wybitni bokserzy, wagi półśredniej - leningradczyk Sergiusz Jemieljanow i moskwianin Iwan Grinykin - wyróżniali się jaskrawo zaznaczoną taktyką prowadzenia walki w szybkim tempie. Zasadą taktyki Jemieljanowa był atak. Rozpoczynał się on natychmiast po pierwszym uderzeniu gongu i tempo ataku stale wzrastało. .Jemieljanow przeprowadzał atak W skupionej pozycji zadając kolejne ciosy z obu rąk, starał się on kierować je w odsłonięte miejsca ciała przeciwnika. Jemieljanow podczas ataku łączył w umiejętny sposób swoje atakujące ciosy z obroną (blokowaniem i odchyleniami) przed kontrciosami "bezpośrednimi" przeciwnika; odnosiło się wrażenie, że ręce jego były zawsze wolne do zadawania ciosów. Napotykając na silny opór przeciwnika, Jemieljanow starał się unikać jego ciosów, stosując odchylenia i uniki, nie przestając przy tym zadawać ciosów. Poważnie myśleć o obronie wypadało raczej przeciwnikom Jemieljanowa, którym nic dawał on "ani chwili wytchnienia". Podstawą taktyki intensywnego ataku S. Jemieljanowa, a także Iwana GanykIna, była wyrobiona przez stały trening wytrzymałość.
SKUTECZNOśĆ CIOSÓW
"Tylko cios decyduje" - mawiali niegdyś bokserzy, dając w swojej taktyce pierwszeństwo silnemu ciosowi. Zmienione przepisy walki zmniejszyły w znacznej mierze znaczenie taktyki "decydującego ciosu". Wprowadzenie miękkich rękawic (250 i 300 g)"') i skrócenie czasu trwania walki (3 rundy po 3 minuty), zmniejszyły możliwości kończenia walki przez nokaut. Statystyka amatorskich zawodów bokserskich wykazuje, że liczba przypadków, kiedy walka kończy się przed czasem, wciąż maleje. Lecz byłoby oczywiście niesłusznie twierdzić, że siła ciosu straciła swoje znaczenie w walce. Silny cios pozostaje w dalszym ciągu ważną bronią boksera. Ciosy wywierają wpływ zarówno na stan fizyczny, jak i psychiczny boksera. Oszałamiające działanie ciosów powoduje zawrót głowy i utratę orientacji w walce. Bokser pod ciosami przeciwnika traci siły i zdolność do prowadzenia walki. Dlatego każdy bokser winien umieć po mistrzowsku się bronić. Różnorodność walki na ringu nie pozwala zawczasu przewidzieć wszystkich wypadków, możliwych w walce. Dlatego w taktyce odrzuca się jakiekolwiek bąd schematy i recepty. Zawczasu przygotowane schematy walki ograniczają działania boksera i czynią je szablonowymi. U podstaw działań boksera leży jego umiejętność szybkiej i dokładnej oceny sytuacji w walce na ringu, podejmowania prawidłowych decyzji i wprowadzania ich w czyn we właściwym momencie. Zdolność taktycznego myślenia w walce jest najcenniejszą cechą. boksera. Nadaje ona jego akcjom cechy zorganizowanego działania i pomaga mu 'v sposób świadomy pokonywać trudności, stojące na drodze do zwycięstwa. . Taktyka jest jednym z najważniejszych rozdziałów sztuki pięściarskiej, nauczyć się. jej można przez praktykę, swój zaś wyraz znajdzie ona w konkretnych akcjach i działaniach boksera. Bokser .powinien sobie przyswoić środki taktyczne w bojowej praktyce, tylko wtedy bowiem będzie mógł je stosować w walce na ringu.
kondicz