DZIEJE TRISTANA I IZOLDY.pdf

(72 KB) Pobierz
www.maturazpolskiego.pl
„Dzieje Tristana i Izoldy”
„Dzieje Tristana i Izoldy”
geneza i charakterystyka „Dziejów...”
należą do starych celtyckic h 1 mitów
zostały spisane około 1170 roku przez Tomasza z Anglii
zachowało się kilka redakcji dziejów Tristana i Izoldy z XII i XIII w.
„Dzieje...” należą do cyklu opowieści bretońskic h 2
to jedna z najsłynniejszych historii literatury miłosnej
głęboko psychologiczna, pełna dramatyzmu opowieść o:
miłości i śmierci
przeznaczeniu i wolności
namiętności
roli przypadku oraz pomyłki w życiu
psychologicznych rozterkach bohaterów
wyborach między honorem a uczuciem
zdradzie i wybaczeniu
wyborach, które nie prowadzą do ostatecznego rozwiązania
miłości budującej i pokonującej przeszkody
wielkiej finałowej tragedii (śmierć kochanków)
znaczące jest imię Tristana (łac. – tristis – smutny)
skala uczucia godna jest losów bohaterów tragedii greckiej
motyw miłości oraz śmierci – odgrywał w literaturze zawsze ważną rolę
Józef Bedier – romanista – w 1900 roku opracował wersję prozatorską historii tej miłości
historia Tristana i Izoldy
rycerz Tristan jest siostrzeńcem króla Kornwalii 3 Marka
władca poleca mu sprowadzić na dwór Jasnowłosą Izoldę
podczas podróży oboje wypijają czarowny napój przeznaczony dla przyszłej pary królewskiej
miłosna siła napoju powoduje zrodzenie się wzajemnego uczucia
Tristan musi uciekać przed odwetem Marka
poślubia inną Izoldę – kobietę o Białych Dłoniach
zatruta strzała godzi w ciało Tristana
przyzywa on na pomoc Jasnowłosą Izoldę – swą największą miłość życia
Izolda przybywa, lecz zastaje Tristana zmarłym
umiera na jego ciele
obok wyrasta pachnący krzak głogu, który łączy groby kochanków
miłość
ma charakter dworski
jest uczuciem zmysłowym
moc wszechpotężnego pożądania
kobieta jest świadoma siły swego uczucia do Tristana
symbole
magiczny napój
miecz Tristana
żagiel na statku
kolor biały – oznaczający dobrą nowinę
1 Celtowie – grupa ludów indoeuropejskich; w I tysiącleciu p.n.e. znad Renu, Menu i górnego Dunaju, rozprzestrzenili się na
Galię (Galowie), Wybrzeże Brytyjskie (Brytowie, Irowie) i Półwysep Iberyjski oraz m.in. obecne Czechy i południową Polskę;
na początku IV w. p.n.e. atakowali Rzym, a w III w. p.n.e. Grecję i dotarli do Azji Mniejszej (Galaci); po podbojach rzym-
skich, w Hiszpanii i Galii ulegli romanizacji; po podboju ziem obecnej Anglii przez ludy germańskie (V–VI w.) ulegli tam ger-
manizacji; w Kornwalii i na wyspie Man ulegli anglicyzacji w czasach nowożytnych; ich potomkami są: Irlandczycy, Szkoci,
Walijczycy oraz Bretończycy.
2 Bretania – kraina historyczna w północno-zachodniej Francji, na Półwyspie Bretońskim.
3 Kornwalia – hrabstwo w Wielkiej Brytanii (Anglia), obejmuje zachodnią część Półwyspu Kornwalijskiego i wyspy Scilly.
1 z 2
„Dzieje Tristana i Izoldy”
kolor czarny – zła wieść
białe dłonie
głóg
Utrwal terminy
fatum – bóstwo Przeznaczenia; los, na który nie ma się wpływu; nieubłagana konieczność
minstrele – wędrowni śpiewacy, tworzyli w XII–XIV wieku w południowej Francji, wykonywali swe teksty przy
wtórze muzyki, wplatali w nie elementy ludowe
poezja prowansalska – zrodzona w XII wieku na południu Francji; jej tematem jest służba wybranej kobiecie; dała
początek narodzinom ideału miłości dworskiej
qui pro quo (łac. dosłownie – jeden zamiast drugiego) – nieporozumienie, pomyłka
rybałci – w staropolskim języku określenie śpiewaków kościelnych, wędrujących żaków, aktorów, bakałarzy, którzy
w swoich utworach przedstawiali problematykę ludową, obyczajową
topos – (loci communes), stałe obrazy, motywy, wartości istniejące w kulturze i sztuce; przykłady: złoty wiek ludzko-
ści, Arkadia, ogród
topika – nauka o toposie
trubadurzy – poeci działający w południowej Francji; tworzyli pieśni o miłości
W literaturze i sztukach pięknych
Konstanty Ildefons Gałczyński „Kolczyki Izoldy” (liryk)
„Listy Heloizy i Abelarda” (druk w 1675 r.)
Wilhelm z Lorris, Jan z Meun „Powieść o Róży” (poemat)
cykl opowieści arturiańskich (o rycerzach króla Artura)
Jan Jakub Rousseau „Nowa Heloiza” (powieść w formie listów)
William Szekspir „Romeo i Julia” (tragedia)
Ryszard Wagner „Tristan i Izolda” (opera)
2 z 2
Zgłoś jeśli naruszono regulamin