badanie cech technicznych kruyszywa do betonu zwykłego by Bart.doc

(64 KB) Pobierz
Politechnika Warszawska – Wydział Inżynierii Lądowej

Politechnika Warszawska – Wydział Inżynierii Lądowej

Katedra Inżynierii Materiałów Budowlanych

Sprawozdanie z ćwiczeń laboratoryjnych

z przedmiotu MATERIAŁY BUDOWLANE

Temat: Badania cech technicznych kruszywa do betonu zwykłego

Numer ćwiczenia: 4

Data wykonania: 29.10.2007.

Zespół nr

1.

2.

3.

4.

Grupa I/1

Rodzaj studiów:

dzienne

Prowadzący:

mgr inż.

Anna Chudan

Semestr 3.

Ocena:

 

 

Spis treści:

1. Przedmiot badania i jego charakterystyka              1

2. Zakres badań              2

3. Wyniki badań wraz z obliczeniami              3

4. Ocena wyników badań                                  3

5. Literatura              3

 

Załączniki:

Oznaczenie składu ziarnowego metodą przesiewania PN-EN 933-1

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1.     Przedmiot badania i jego charakterystyka

 

1.1  Przedmiot badania

 

Przedmiotem naszego badania było kruszywo naturalne - żwir(2/16mm, norma od producenta Gc-90/15)

 

1.2  Charakterystyka kruszywa mineralnego

 

Rozróżnia się 3 podstawowe grupy asortymentowe kruszywa mineralnego (wg.PN-86/B-06712):

o       Piasek zwykły, piasek łamany;

o       Żwir, grys, grys z otoczaków;

o       Mieszanka kruszywa naturalnego sortowana, kruszywa łamanego i kruszywa z otoczaków.

 

W zależności od zawartości poszczególnych frakcji, kruszywa do betonu zwykłego dzieli się na 2 gatunki (1 i 2).

W zależności od przydatności do odpowiedniej klasy betonu – dzieli się na 4 marki: 10, 20, 30, 50.

Ponadto rozróżnia się 4 podstawowe klasy petrograficzne kruszywa grubego: żwir, grys ze skał magmowych i metamorficznych, grys ze skał osadowych, grys z otoczaków.

W zależności od zawartości grudek gliny w kruszywach łamanych ze skał węglanowych i/lub nasiąkliwości w grysach ze skał magmowych i metamorficznych rozróżnia się dwie odmiany: I i II.

Wymagania dotyczące jakości kruszyw przeznaczonych do betonów zwykłych podaje norma PN-EN-1260

             

     1.3 Rodzaje badań przeprowadzanych dla kruszyw do betonu zwykłego:

 

Badania pełne (wykonywane co najmniej raz w roku, przy każdej zaobserwowanej zmianie jakości złoża, oraz na życzenie odbiorcy) obejmują oznaczenia:

·         Składu petrograficznego(wg PN-87/B-06714/11);

·         Składu ziarnowego(wg PN-91/B-06714/15);

·         Wytrzymałości na miażdżenie(wg PN-78/B-06714/40);

·         Zawartości ziaren słabych(wg PN-78/B-06714/43);

·         Nasiąkliwości(wg PN-77/B-06714/18);

·         Mrozoodporności(wg PN-78/B-06714/16);

·         Kształtu ziaren(wg PN-78/B-06714/16);

·         Zawartości pyłów naturalnych(wg PN-78/B-06714/13);

·         Zawartości zanieczyszczeń obcych(wg PN-77/B-06714/12);

·         Zawartości zanieczyszczeń organicznych(wg PN-78/B-06714/26);

·         Wytrzymałości na ściskanie surowca skalnego, z którego wyprodukowane jest kruszywo;

·         Zawartości związków siarki(wg PN-78/B-06714/28).

 

Badania niepełne (wykonywane przy bieżącej kontroli) obejmują oznaczenia parametrów, które uznane są jako podstawowe do oceny przydatności kruszywa do betonu. Są to oznaczenia:

·         Składu ziarnowego;

·         Kształtu ziaren;

·         Zawartości pyłów mineralnych;

·         Zawartości zanieczyszczeń obcych.

 

Badania specjalne (wykonywane dla pełnej informacji – potrzebne przy projektowaniu betonu) obejmują oznaczenia:

·         Reaktywności alkalicznej;

·         Promieniotwórczości naturalnej.

 

Dla potrzeb projektowych niezbędne jest również oznaczenie wilgotności kruszywa.

 

2. Zakres badań

 

2.1 Skład ziarnowy kruszywa naturalnego (wg PN-EN 993 Cz1 z 2000r)

 

Skład ziarnowy oznacza się metodą przesiewania. Polega ona na przesiewaniu ziarna na zestawie sit ustawionych od sita o najmniejszych otworach do sita o otworach największych. Przesiewanie uznajemy za zakończone, jeżeli w wyniku sprawdzającego przesiewania ubytek masy kruszywa z pojedynczego sita będzie mniejszy niż 0,1% całkowitej masy próbki analitycznej. Skład ziarnowy należy obliczyć w procentach z dokładnością do jednego miejsca po przecinku wg wzoru:

mi­- całkowita masa frakcji wydzielonej w wyniku przesiewania z próbki analitycznej;

mS- masa próbki analitycznej.

 

2.2 Oznaczenie kształtu ziaren (wg PN-EN 993-4:2001)

 

Należy pobrać próbkę z kruszywa pozbawionego wcześniej nadziarna i podziarna ilości 1000g. Każde ziarno należy umieszczać pomiędzy ramionami suwmiarki Schultza tak, aby po ściągnięciu ich długość była równa największemu wymiarowi danego ziarna. Później bez zmiany położenia ruchomej części suwmiarki należy przesunąć dane ziarno jego najmniejszym wymiarem przez dodatkowe ramiona suwmiarki. Ziarno, które przejdzie przez dodatkowe ramiona należy uznać za nieforemne. Wydzielone ziarna nieforemne należy zważyć z dokładnością do 0,5% i obliczyć ich zawartość w kruszywie wg wzoru:

mi- masa ziarn nieforemnych w próbce;

m- masa próbki analitycznej.

Wynikiem końcowym jest średnia arytmetyczna z dwóch oznaczeń.

Kategoria ziaren według :

<15 - ,

<20 -

<40 -

<55 -

>55 deklarowane przez producenta

 

3. Wyniki badań wraz z obliczeniami

 

3.1 Skład ziarnowy kruszywa naturalnego metodą przesiewania

 

Wyniki tego badania wraz z graficznym przedstawieniem wyników załączone są w Załączniku 2

 

3.2 Oznaczenie kształtu ziaren

 

M1 – masa próbki analitycznej = 1000g

M2 – masa ziaren nieforemnych = 68,4g

– wskaźnik kształtu

 

= 7%

Kategoria kształtu dla badanego kruszywa to , ponieważ wskaźnik kształtu nie przekracza 15%

 

4. Ocena wyników badań                   

 

W badanym kruszywie występuje podziarno w ilości 4,7%

Wg normy PN-EN 12620 dopuszczalna ilość podziarna dla kategorii Gc90/15 wynosi 15%

W badanym kruszywie występuje nadziarno w ilości 7,8% wg normy PN-EN 12620 dopuszczalna ilość nadziarna dla kategori Gc90/15 wynosi 10%

Kruszywo odpowiada kategorii Gc90/15.

Wskaźnik kształtu kruszywa nie przekracza 15%, czyli najniższej kategorii, co oznacza że kruszywo jest bardzo dobre.

Badane kruszywo spełnia wymagania normy i może zostać użyte do wyrobu betonu zwykłego.

 

5. Literatura

 

Edward Szymański Materiałoznawstwo budowlane z technologią betonu Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2002.

Zgłoś jeśli naruszono regulamin