Nauczanie kierowane wg Peto
Zdaniem twórcy systemu usprawnianie ruchowe dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym należy zawsze łączyć z intensywnym oddziaływaniem psychopedagogicznym i opanowaniem wiadomości szkolnych
Metoda powinna zawierać oddziaływania o charakterze postępowania usprawniającego ( gimnastyka lecznicza) , ale obok elementów ergoterapii, terapii logopedycznej oraz pedagogiki specjalnej
Głównym zaś jej celem jest przygotowanie niepełnosprawnego dziecka do samodzielnego życia
W związku z tą metoda wykształcił się nowy zawód- przewodniczki (konduktora), która pełni wszystkie konieczne funkcje- m.in. terapeutki, wychowawczyni, nauczycielki i psychologa za razem.
Dzieci kwalifikowane do terapii:
Dzieci ze wszystkimi postaciami zaburzeń ruchowych pochodzenia ośrodkowego
Dzieci nawiązujące kontakt z otoczeniem
Badanie dzieci:
- neurologiczne, ortopedyczne, dentystyczne, audiologiczne
- badanie tzw. Podstawowego Wzorca Ruchu
- badanie kontaktu społecznego, poziomu inteligencji, oraz poziom dojrzałości społecznej
Początek terapii
W przypadku poważnych zaburzeń psychomotorycznych usprawnianie należy rozpocząć przed trzecim rokiem życia. W takim przypadku zajęcia prowadzone są w miejscu stałego zamieszkania chorego i trwają co najmniej 2 godziny dziennie.
W innych przypadkach ( nieznaczne lub umiarkowane objawy uszkodzenie OUN ) terapię w instytucie rozpoczyna się w późniejszym wieku przedszkolnym i wczesnym szkolnym ( 3-6 rok życia). Ten przedział wg Peto jest najlepszy dla procesu pedagogizacji
Średni czas pobytu dziecka w ośrodku trwa około 2-3 lata. W ciągu dnia dziecko jest usprawniane 12-13 godzin
Aby zlikwidować objawy „ choroby szpitalnej”, dziecko może przebywać w Instytucie wraz z matką
Przebieg terapii
Sprawne intelektualnie dzieci zostają podzielone na grupy według podobnych- jednak średnio ciężkich zaburzeń ruchowych
Dzieci łączone są w grupy liczące 12-22 osób, a jedną grupą zajmuje się 5-6 osobowy personel ( w tym 2-3 osoby uczące się, studenci, praktykanci)
Za niezwykle istotny uważa się tutaj troskliwie zorganizowany, przejrzysty przebieg dnia, a także czynności praktyczne:
-samodzielne jedzenie
-ubieranie i rozbieranie
-mycie się i sprzątanie
-poruszanie się bez pomocy osób trzecich
-zabawa i nauka szkolna
Ćwiczenia:
Gimnastyka oddechowa
Ćwiczenia utrzymywania coraz to wyższych pozycji
Stania i chodzenia
Ćwiczenia rąk i pisania
Ćwiczenia mowy
Ćwiczenia równoważne i obronne
Dużą uwagę zwraca się na ćwiczenia z zakresu samoobsługi
Interesującym elementem tej metody jest wyliczanie i powtarzanie (słowny opis ruchu)
Rytm wypowiedzi:
- zmienia poziom napięcia mięśniowego
- poprawia koordynację, a sam opis ćwiczenia (zawsze w pierwszej osobie liczby pojedynczej), uświadamia dziecku, że to ono samodzielnie wykonuje ćwiczenie
- stymuluje rozwój mowy, jedną z najważniejszych umiejętności człowieka
Ćwiczenia stopniuje się od łatwiejszych do trudniejszych
Jeśli jakieś dziecko ma trudności, korzysta z pomocy kolegów a nie osób prowadzących
Każde ćwiczenie czy też jego pojedynczy element ma zawsze swoje odbicie w czynnościach dnia codziennego
Na każde zajęcia przewodnik musi mieć dokładnie przygotowany plan zajęć, który jednak w zależności od potrzeb pojedynczego dziecka – musi być cały czas modyfikowany
Sprzęt do ćwiczeń
Drewniana prycza,
Stół z uchwytami
Stabilne drewniane krzesła z podwyższonym oparciem w kształcie drabinki
Każda grupa żyje razem w pomieszczeniu, które służy jako sypialnia, pokój mieszkalny oraz sala do ćwiczeń, nauki i zabawy. Każde dziecko ma swoją pryczę, która jest równocześnie łóżkiem, stołem i „matą” do ćwiczeń
Krzesło natomiast służy jako drabinka do ćwiczeń oraz pomoc przy chodzeniu, podczas którego krzesło jest przesuwane, co ułatwia wyposażenie jego podstawy w „powierzchnie ślizgowe”
Podsumowanie
W metodzie Peto ułatwienie terapii odbywa się dzięki:
pracy przewodnika
współpracy dzieci w grupie
odpowiednio przygotowanemu programowi
wyposażeniu sali
stymulacji słownej
dziubusek30