Metodyka w przedszkolu.doc

(480 KB) Pobierz
PLĄSY

13

 

 

 

WARSZTATY DLA PRZEDSZKOLI

 

„Metodyka zuchowa w przedszkolu

– pląsy i zabawy”

 

ROK SZKOLNY 2002/2003

 

 

1.        WPROWADZENIE

 

Dzisiejsze zmiany systemu nauczania w klasach I – III szkoły podstawowej wprowadzone przez MEN spowodowały konieczność zastosowania w edukacji elementów metodyki harcerskiej i zuchowej. To właśnie tu w ZHP, zwłaszcza uczniowie klas młodszych, podczas zbiórek zuchowych, bawią się i uczą w kręgu, organizują zabawy tematyczne zdobywając sprawności zuchowe, a także robią przerwy na zabawę – pląsy. Wyżej wymienione elementy to przecież także obecnie elementy edukacji w klasach I – III. Zajęcia powinno się zaczynać od rozmowy w kręgu. Następnie są one prowadzone na zasadzie zazębiania się pewnej tematyki na różnych edukacjach. Gdy uczniowie są zmęczeni, zaczynają się kręcić w ławkach, lub są mniej zainteresowani zajęciami, nauczyciel robi przerwę śródlekcyjną. Jak zatem widać, metodyka zuchowa jest nierozerwalnie związana z nauczaniem zintegrowanym, ale i także z wychowaniem przedszkolnym.

Każde pokolenie zuchowe i harcerskie lubi śpiewać i bawić się przy muzyce, a także bawić się w różnorodne zabawy. Również dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym chętnie bawią się przy muzyce. Pląsy i zabawy zuchowo - harcerskie pozwalają urozmaicić zajęcia przedszkolne i szkolne, pomagają budować nastrój grupy przedszkolnej czy też zespołu klasowego, łączą dzieci w grupę, pobudzają dziecięcą fantazję i naturalną potrzebę ekspresji, rozwijają wyobraźnię, dowcip i humor.

 

 

 

2.        DOBÓR REPERTUARU

 

Przy wyborze zabaw i pląsów do zajęć w przedszkolu i szkole, nauczyciel powinien się kierować następującymi podstawami – kryteriami:

 

Ø     Stopień trudności pląsów i zabaw nie może przekroczyć możliwości wykonawczych przedszkolaków i uczniów;

Ø     Prawidłowy dobór rytmiki i tonacji piosenki do pląsów oraz tekstu;

Ø     Prawidłowy dobór wartości artystycznych zabawy lub pląsu

(należy wykluczyć wszelkie teksty niezgodne z zasadami wychowania dzieci);

Ø     Dobra znajomość tekstu i melodii pląsu oraz reguł  zabawy przez osobę uczącą dzieci.

 

 

3.        ZASADA UCZENIA PLĄSÓW I ZABAW

 

Nauczyciel uczący dzieci nowych zabaw i pląsów może korzystać z różnorodnych  schematów uczenia. Każdą z nich próbuje wprowadzić w inny sposób. Zawsze jednak powinien przestrzegać następujących zasad:

 

Ø     Dostarczanie dzieciom pozytywnych motywacji do nauki zabaw i pląsów (pogadanka, gawęda ...);

Ø     Zabawa lub pląs może, ale niekoniecznie, łączyć się z tematyką zajęć;

Ø     W zasadzie tekstu słownego nie powinno się wyodrębniać od melodii piosenki;

Ø     Nauczanie piosenek do pląsów należy urozmaicać w przeróżny sposób;

Ø     Ucząc piosenek nauczyciel nie spieszy się, wielokrotnie ją śpiewa zanim dzieci mu ją powtórzą;

Ø     Uczymy piosenki ze słuchu – nauczyciel jest wzorem dla przedszkolaka i ucznia.

 

 

4.        SPOSOBY UCZENIA SŁÓW PIOSENEK DO PLĄSÓW I ZABAW

 

Najczęściej stosowaną metodą nauki słów jest powtarzanie ich za nauczycielem. Ta metoda jest lubiana przez dzieci i stosując ją łatwo nauczyć słów piosenek do pląsów. Jednak nauczyciel twórczy to taki, który stosuje różnorodne metody nauki słów piosenek. Stosując niżej opisane metody uatrakcyjnimy naukę i zabawę dzieci. Należy jednak pamiętać o dostosowaniu metod do wieku i możliwości przedszkolaków i uczniów klas I – III.

 

Ø     Układanka

Każde słowo piosenki napisane jest na innej kartce. Z otrzymanych kartek dzieci układają kolejność tekstu piosenki. Można wprowadzić współzawodnictwo między grupami dzieci.

 

Ø     Rebus

Nauczyciel z tekstu piosenki układa rebus, który dzieci rozszyfrowują.

 

Ø     Szukanie brakujących słów

Z tablicy szkolnej lub z kartonu, szarego papieru, itd., dzieci odczytują wcześniej napisany tekst piosenki. Sukcesywnie nauczyciel wymazuje lub zakrywa kolejne wyrazy. Dzieci z pamięci recytują tekst piosenki.

 

 

Ø     Głuchy telefon

Nauczyciel przekazuje szeptem (do ucha najbliższego sąsiada) poszczególne słowa piosenki. Osoba ta powtarza dalej zasłyszane słowa, aż znowu trafią one do nauczyciela.

 

Ø     Zapamiętywanie wyrazu

Nauczyciel szepce do uch każdemu dziecku jeden wyraz z piosenki. Następnie głośno recytuje tekst piosenki, a dzieci przedstawiające dany wyraz szybko ustawiają się przed nauczycielem w szeregu lub rzędzie. Potem każdy powtarza swoje słowo i otrzymujemy tekst piosenki.

 

Ø     Rysunki

Przedszkolaki i uczniowie rysują treść zasłyszanej piosenki. Następnie podczas nauki słów piosenki dzieci pokazują swoje prace ilustrujące treść piosenki.

 

Ø     Wyliczanka

Nauczyciel wykorzystuje słowa piosenki do wyliczanki przy innej zabawie.

 

Kiedy już dzieci opanują tekst piosenki, należy je nauczyć poszczególnych ruchów do danego pląsu lub zabawy. Oczywiście tu także nauczyciel jest osobą, która prezentuje te ruchy, a dzieci je powtarzają. Można także uczyć jednocześnie słów piosenek i ruchów ciała podczas pląsów i zabaw (należy to jednak stosować przy łatwym pląsie).

Ważne jest też to, aby nauczyciel dobrze opanował cały pląs i zabawę oraz czynnie uczestniczył w nich razem z dziećmi. Jest on w tym momencie także wzorem do naśladowania dla uczestników i może im pomagać.

 

 

5.        PLĄSY

 

A.   MAŁY ZUSZEK



Mały zuszku klaśnij rączkami,                             2 razy klaszczemy w dłonie

mały zuszku klaśnij rączkami,                            jw.



mały zuszku klaśnij rączkami,

mały zuszku klaśnij rączkami,                            jw.

 



Mały zuszku uderz w kolanka                                          2 razy oburącz uderzamy w kolanka

Mały zuszku tupnij nóżkami                                          tupiemy raz prawa, raz lewą nogą

Mały zuszku, która godzina                                          podnosimy rękę i mówimy a – ha

Mały zuszku zrób to jeszcze raz                            wszystkie ruchy od nowa

 

 

B.    MY IDZIEMY NA LWY

 

Wszystkie teksty i ruchy dzieci powtarzają za nauczycielem

 

My idziemy na lwy                                                                      udajemy chodzenie

My się lwów nie boimy                                                        tupiemy nogą i machamy ręką

Bo my mamy szable                                                        pokazujemy wyciągniętą zza paska szablę

O, o, co to?                                                                                    pokazujemy gdzieś ręką

To jest wielka góra                                                                      jw.

My nie możemy przejść pod                                           obie ręce opuszczają się ku dołowi

My nie możemy przejść nad                                           obie ręce poruszają się ku górze

My nie możemy jej ominąć                                          obie ręce robią duże koło

Musimy ją przekopać                                                        naśladujemy kopanie



...

To jest wielki las

....                                         

Musimy go wyciąć                                                                      naśladujemy cięcie siekierą



....

To jest wielka rzeka

...

Musimy ją przepłynąć                                                        naśladujemy pływanie



....

To jest wielki tunel

...

Musimy się przeczołgać                                                        naśladujemy czołganie



             

 

Ostatnią zwrotkę mówimy przestraszeni

 

....

To jest groźny lew

....

Musimy uciekać                            biegnąc w miejscu naśladujemy poprzednie ruchy: czołganie, pływanie, wycinanie i przekopywanie

 

C.   LABADA

 

Tańczymy labada, labada, labada

Tańczymy labada małego walczyka

Tańczą go harcerze, harcerze, harcerze

Tańczą go harcerze i małe zuchy też

 

Idziemy ustawieni w kole trzymając się za wymienione przez n – la części ciała np. głowy były – tak

Uszy były – tak

Kolana były – nie

I łapiemy za kolana tańcząc w kole.

 

 

 

D.               MAŁA MISIULINA

 

Taka mała Misiulina mi się spodobała              ręce ułożone jedna nad drugą, w małej odległości

Takie duże uszy miała, ona taka mała              ręce ułożone szeroko, następnie znów jedna nad drugą

Taka mała, takie duże – takie duże, taka mała              ręce               wąsko – szeroko,

szeroko -   wąsko

Taka mała Misiulina mi się spodobała              ręce ułożone jedna nad drugą, w małej odległości

 

Zaczynamy śpiewać wolno, a po każdej zwrotce przyspieszamy.             

 

 

E.                MÓJ KASK

 

1.     Śpiewamy piosenkę:

 

Mój kask on ma trzy rogi

Trzy rogi ma mój kask

Bo gdyby nie trzy rogi

To nie byłby mój kask

 

2.     Śpiewamy piosenkę i pokazujemy obiema rękami na siebie, zastępując tym słowo „mój.”

3.     Śpiewamy piosenkę i pokazujemy obiema rękami na siebie, zastępując tym słowo „mój,” pokazujemy na głowę na słowie „kask.”

4.     Śpiewamy piosenkę i pokazujemy obiema rękami na siebie, zastępując tym słowo „mój,” pokazujemy na głowę na słowie „kask,” pokazujemy rękami trzy palce na słowie „trzy.”

5.     Śpiewamy piosenkę i pokazujemy obiema rękami na siebie, zastępując tym słowo „mój,” pokazujemy na głowę na słowie „kask,” pokazujemy rękami trzy palce na słowie „trzy” oraz obie ręce pokazujące trzy przykładamy do głowy na słowie „rogi.”

 

W trudniejszej wersji pokazywanych słów nie śpiewamy głośno, tylko w myślach.

 

 

F.                POWTARZANKA – E WERE ...

 

E...

E we...

A we...

E were tiki tonga...

O masa, masa, masa…

O bale, baluła, balułe...

 

Dzieci powtarzają za prowadzącym tekst, z takim samym natężeniem głosu. Prowadzący najpierw mówi normalną siłą głosu, a następnie przycisza głos po powtórzeniu przez dzieci całości tekstu (4-5 powtórzeń). Ostatni raz nauczyciel mówi bardzo głośno i tak samo dzieci.

 

 

G.  STONOGA

 

Idzie sobie stonoga, stonoga, stonoga

Aż się trzęsie podłoga, podłoga bęc.

 

Ustawiamy dzieci jak do „pociągu” i śpiewając piosenkę idziemy powoli do przodu. Na „ bęc” stonoga się zatrzymuje i pierwsza osoba podnosi prawą nogę do góry mówiąc „pierwsza noga.” Później robi to druga osoba, trzecia osoba, i ....tak do końca. Następnie ostatnia osoba idzie na początek i od początku.

 

 

H.               OJCIEC ABRAHAM

 

Ojciec Abraham miał siedmiu synów

Siedmiu synów miał stary Abraham

A oni siedli i nic nie jedli

Tylko śpiewali sobie tak:

·        Prawa ręka

·        Lewa ręka

·        Prawa noga

·        Lewa noga

·        I do tego jeszcze głowa

...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin