Claudio Giovanni Antonio Monteverdi (1567 - 1643) – włoski kompozytor, skrzypek (grał na violi da braccio) i śpiewak. Pierwszy wielki twórca oper.
Pierwszą księgę świeckich madrygałów wydał w roku 1587. Od roku 1592 związany z dworem Gonzagów w Mantui, gdzie powstały między innymi jego opery Orfeusz (L'Orfeo, 1607) i Ariadna (L'Arianna, 1608. Do dziś zachował się tylko Lament Ariadny pochodzący z tej opery), kolejne księgi madrygałów oraz Nieszpory najświętszej Maryi Panny (Vespro della Beata Vergine z 1610 roku).
Z okresem działalności w Mantui związane jest także jego małżeństwo z Claudią de Cattaneis, z którą miał troje dzieci . W roku 1632 przyjął święcenia kapłańskie. W Wenecji powstały między innymi jego ostatnie księgi madrygałów oraz dialog dramatyczny Combattimento di Tancredi e Clorinda (oparty na Jerozolimie wyzwolonej Tassa).
Obfitą twórczość religijną z tego okresu podsumowuje zbiór Selva morale e spirituale. W roku 1640 powrócił do formy opery, tworząc Powrót Ulissesa do ojczyzny (Il ritorno d'Ulisse in patria). W rok później powstało Wesele Eneasza i Lavinii (Le nozze d'Enea con Lavinia, obecnie zaginione), podsumowaniem zaś jego doświadczeń na polu opery okazała się Koronacja Poppei (L'incoronazione di Poppea), przez niektórych uważana za pierwsze arcydzieło w historii opery.
Był jednym z najważniejszych twórców w historii muzyki i przyczynił się do powstania stylu barokowego w muzyce. Był świadom dokonywanych zmian i wprowadził pojęcie seconda prattica na określenie nowego stylu podporządkowującego muzykę znaczeniu śpiewanego tekstu i poszukujący nowych form ekspresji.
Opery L'Orfeo (1607); L'Arianna (1608); Il ritorno d'Ulisse in patria (1640); L'incoronazione di Poppea (1642)
Dzieła sakralne Missa In illo tempore (1610); Vespro della Beata Vergine (1610); Missa solenissima (1631); Selva morale e spirituale (1640); Missa a quattro voci (opublikowana pośmiertnie w roku 1650); Magnificat
zoldiar