Pojęcia agromelioracji, ich miejsce w zabiegach melioracyjnych oraz potrzeby wykonywania zabiegów agromelioracji w Polsce.
Zabiegi agromelioracyjne zaliczane są do melioracji specjalnych – melioracji szczegółowych (z uwagi na źródło finansowania) są to zabiegi stojące (mieszczące) się pomiędzy tradycyjnymi zabiegami agrotechnicznymi a podstawowymi zabiegami melioracyjnymi. Zabiegi te mają na celu:
- poprawienie podstawowych właściwości fizyko-wodnych warstw podornych profilu glebowego
KOMPLEKSOWE UPRAWIANIE GLEBY
1)przygotowanie powierzchni
- odkamienianie- odkrzaczanie- wyrównanie powierzchni- rekultywacja pełna
2) melioracja chemiczna
- nawożenie mineralne- wapniowanie- utylizacja odpadów - nawożenie organiczne
3) regulacja stosunków powietrno-wodnych
- odwodnienie- nawodnienie- iłowanie piasków - spulchnianie- orka głęboka
4) wytworzenie głębokiej warstwy ornej
5) zabiegi przeciwerozyjne
6) melioracja biologiczna
- nawożenie organiczne- nawożenie bakteryjne- uprawa roślin
POTRZEBY WYKONYWANIA ZABIEGÓW AGROMELIORACYJNYCH W POLSCE
Można je określić na podstawie klasyfikacji poszczególnych kompleksów przydatności rolniczej gleb. Kompleksy zostały opracowane przez IUNG- Instytut Uprawy i Nawożenia Gleb (Puławy). Największe potrzeby i możliwości uprawy właściwości fizyko-wodnych gleb istnieją na glebach średniozwięzłych i zwięzłych oraz na glebach piaszczystych.- Gleby średniozwięzłe i zwięzłe są zaliczane do kompleksu nr 2, 8, 10. Zajmują w Polsce ok. 3,8 mln ha co stanowi ok. 25 % gruntów ornych.- Gleby piaszczyste zaliczane do kompleksu 6, 7 zajmują ok. 4,5 mln ha co stanowi ok. 29 % gruntów ornych. Ogólnie 8,3 mln ha – ok. 54 % (połowa gruntów ornych) są wymagane zabiegi agromelioracyjne.Potrzeba wykonywania zabiegów agromelioracyjnych na glebach średniozwięzłych i zwięzłych wynika z ich składu granulometrycznego, bardzo małej przepuszczalności i małej przewiewności.Natomiast gleby te charakteryzują się dużą potencjalną żyznością, która nie może być jednak wykorzystana z uwagi na nie korzystne stosunki wodne.Celem wykonywanych zabiegów agromelioracyjnych w tej grupie gleb jest zwiększenie przepuszczalności oraz retencji użytecznej (ilość wody jaka w okresie wegetacyjnym może być pobrana przez korzenie roślin).Natomiast gleby piaszczyste charakteryzują się nadmierną przepuszczalnością i małą zdolnością zatrzymywania wody w czynnej warstwie gleby, a także niewielką ilością składników pokarmowych. Celem wykonywania zabiegów agromelioracyjnych na glebach piaszczystych jest poprawa zdolności retencyjnych czynnej warstwie gleby, ograniczenia odpływu wody do głębszych warstw oraz zwiększenie zasobności pokarmowej tych gleb.W pozostałych kompleksach gleb mogą istnieć potrzeby wykonywania zabiegów agromelioracyjnych, ale są to pojedyncze przypadki wynikające częściej z intensywnej gospodarki rolnej niż z właściwości fizyko-wodnych.
CZYNNIKI OKREŚLAJĄCE POTRZEBĘ AGROMELIORACJI KTÓRE WPŁYWAJĄ NA OGRANICZENIE URODZAJNOŚCI GLEB.
1) Do tych czynników zaliczamy:
-budowę geologiczną profilu (czynniki naturalne) - budowę genetyczną profilu (czynniki naturalne)- zagęszczenie gleby spowodowane wzrastającym poziomem mechanizacji uprawyi zbioru plonów czynniki antropogeniczne.
2) Czynniki te kształtują niekorzystne właściwości gleb:- mała przepuszczalność wody i powietrza- zbyt duże zagęszczenie- dużą zwięzłość mechaniczną- złą strukturę- okresowy niedobór tlenu lub wody - okresowy nadmiar wody- niekorzystną temp. gleby- złe właściwości chemiczne- niekorzystne właściwości biologiczne i biochemiczne
CZYNNIKI NATURALNE W Polsce duży wpływ na tworzenie gleby wywarły procesy geologiczne wynikające z działalności lodowcowej. Część gleb powstała pod wpływem mas lodu, natomiast druga część pod wpływem wód z topniejącego lodu.
Procesy geologiczne wpłynęły na zagęszczenie glin zwałowych, wytworzyły zbite warstwy zwietrzelinowe oraz ukształtowały różnorodne warstwy fluwioglacjalne i sedymentacyjna.Na procesy geologiczne nałożyły się procesy glebotwórcze, które wytworzyły określoną budowę geologiczną profilu glebowego. Układ warstw w danym profilu warunkuje szereg istotnych właściwości gleby.
Poziomy genetyczne powodujące
A2 – poziom wymywania, wstępnie w glebach płowych P i bielicowych
A3 – poziom przemywania w glebach płowych
B – poziom wymywania (iluwialny)
Bt – poziom wymywania z akumulacją iłu, charakterystyczny dla gleb płowych
BFe – poziom wymywania z akumulacją żelaza, charakter. dla gleb bielicowych
BIBI – poziom wymywania z cechami brunatnienia, charakter. dla gleb brunatnych
/B/ - poziom brunatny z cechami wymywania, charakter. dla gleb czarnych ziem (D)
zdegradowanych i gleb brunatnych
CZYNNIKI ANTROPOGENICZNE ZWIĄZANE Z ZAGĘSZCZENIEM
Zagęszczenie wpływa na właściwości fizyko-wodne warstw podornych profilu glebowego. Następuje ono pod wpływem nacisku i poślizgu maszyn rolniczych używanych do wykonywania zabiegów agrotechnicznych i zbioru plonów.
Na glebach zagęszczonych obserwuje się także opóźnienie wschodu roślin od 3 – 6 dni. Najbardziej wrażliwe na ugniatanie (zagęszczanie) są gleby średniozwięzłe i zwięzłe. Przy wykonywaniu zabiegów agromelioracyjnych na tych glebach przy dużym uwilgotnieniu ich porowatość może ulec zmniejszeniu o 16 % objętościowych. W podsumowaniu należy podkreślić, że pogorszenie podstawowych właściwości fizyko-wodnych gleb średniozwięzłych i zwięzłych powoduje obniżkę plonów wynoszącą ok. 20 %.
PRZEDSIĘWZIĘCIA I SPOSOBY ZMIERZAJĄCE DO OGRANICZENIA ZAGĘSZCZENIA PODGLEBIA.
1 Sterowanie procesem uwilgotnienia gleb- zmniejszenie częstotliwości wstępnych stanów nadmiernego uwilgotnienia przez melioracje odwadniające
2Dobór maszyn do warunków glebowych i dostosowanie terminów upraw do warunków wilgotnościowych
3Eliminacja lub zmniejszenie obciążenia podglebia podczas jazdy ciągnika parą kół w bruździe w trakcie wykonywania orki przez:
- zostanie do orki pługów wieloskibowych o szerokości roboczej większej niż rozstawa kół ciągnika
- zmniejszenie o połowę głębokości roboczej ostatniego korpusu pługa lub zastosowanie dodatkowego elementu za tym korpusem, skrawającego część calizny na dno bruzdy w celu przykrycia podglebia i wypłycenia bruzdy
- zastosowanie szerszego ogumienia w parze kół poruszających się w bruździe
4) Zmniejszenie nacisku jednostkowego na powierzchnie gleby przez:- zwiększenie powierzchni elementu jezdnego - stosowanie podwójnych kół (szczególnie istotne przy wykonywaniu uprawek
przedsiewnych) - stosowanie kół o większej średnicy i szerokoprofilowych, niskociśnieniowopon - obniżenie ciśnienia w oponach - zastosowanie centralnego systemu regulacji ciśnienia w ogumieniu w zależności
od warunków i szybkości jazdy - stosowanie ciągników gąsienicowych - zwiększenie szybkości roboczych - skrócenie czasu nacisku - zwiększenie nacisku na o- zmniejszenie masy pojazdu (obecnie obserwuje się odwrotną tendencję) - zwiększenie liczby osi
5) Planowanie i kontrola pojazdów przez:
- eliminację pojazdów po przypadkowych trasach
- uprawę pasową z tymczasowymi lub stałymi ścieżkami technologicznymi - agregatownie narzędzi uprawowych i zwiększenie ich szerokości roboczej
- zmniejszenie liczby przejazdów - uproszczenie technologii uprawy
6) Utrzymywanie maszyn do upraw gleby w dobrym stanie technicznym- wyższa efektywność uprawy
Praktyka rolnicza, której elementami są:
- prawidłowe zmianowanie roślin(uprawa na przemian roślin głęboko i płytko korzeniących się)
- użytkowanie przemienne, polowo-łąkowe
- nawożenie organiczne i wapniowanie
- pozostawienie i przeorywanie resztek pożniwnych
ZAGROŻENIA DLA JAKOŚCI ŚRODOWISKA, JAKIE W SKALI GLOBALNEJ WYNIKAJA Z NADMIERNEGO ZAGĘSZCZENIA GLEBY.
1Obniżona efektywność stosowanego nawożenia, szczególnie azotowego
2Zwiększenie wymywania z gleby składników biogennych i środków chemicznych do wód gruntowych i powierzchniowych
3Zwiększona denitryfikacja i obniżona mineralizacja masy organicznej
4Wzrost erozji wodnej i zamulania rzek i jezior
5Niepożądane zmiany w wydzielaniu i pochłanianiu przez glebę gazów szklarniowych (CO2,N2O,CH4) i zakwaszających (NOx)
6Wzrost użycia energii, na których składa się dodatkowy wzrost zużycia paliwa, nawozów i środków chem., a w konsekwencji wzmożona emisja spalin i innych gazów do atmosfery
CELOWOŚĆ AGROMELIORACJI
Celowość powinna wynikać z wszechstronnej analizy:
1czynników glebo-siedliskowych
2czynników techniczno-organizacyjnych
3czynników ekonomicznych
W grupie czynników glebowo-siedliskowych należy wykorzystać dostępne materiały zawierające dane geodezyjne, klimatyczne i hydrologiczne, mapy glebowo-bonitacyjne i glebowo rolnicze oraz materiały z rozpoznania dla celów odwodnieniaZebrane materiały należy zweryfikować i w miarę potrzeby uzupełnić obserwacjami i badaniami polowymi, terenowymi i laboratoryjnymi. Analiza tak zebranych materiałów wraz z wynikami przeprowadzonych badań i obserwacji powinna umożliwić ustalenie przyczyny istniejącego niekorzystnego stanu gleby, a także pozwolić na określenie możliwości poprawy jego stanu za pomocą zabiegów agromelioracyjnych.
W ramach czynników techniczno-organizacyjnych należy uwzględnić stopień usprzętowienia badanego regionu, możliwość zbioru, przetwórstwa i skupu płodów rolnych oraz plany perspektywicznego zagospodarowania danego regionu.
Ta grupa czynników (ekonomiczne) powinna potwierdziać opłacalność wykonywania agromelioracji zarówno poprzez zwyżkę plonów jak również jakość plonów.
Analiza czynników ekonomicznych musi uwzględniać:
- stopień umaszynowienia danego regionu
- stopień intensyfikacji produkcji
- stopień kultury rolnej- możliwość zbioru, skupu i przetwórstwa płodów rolnych- plony rozwoju danego regionu- przewidywaną efektywność ekonomiczną produkcji rolnej- potencjalną możliwość zwyżki plonów Im stopień kultury rolnej jest większy (wyższy) tym ilość zabiegów agromelioracji do wykonania jest niższa.
DO NAJWAŻNIEJSZYCH EFEKTÓW UZYSKIWANYCH PRZEZ ZABIEGI AGROMELIORACYJNE MOŻNA ZALICZYĆ:
- usprawnienie działania systemów melioracyjnych
- możliwość zwiększenia rozstaw drenowania o 50 – 100 %, zmiana sposobu drenowania
- poprawa właściwości fizyko-wodnych gleby
- poprawa właściwości biologiczno-chemicznych gleby- poprawa właściwości retencyjności gleby- zmniejszenie zwięzłości gleby- zmniejszenie zachwaszczenia upraw polowych na polach z wykonana orką głęboką (w związku z tym zmniejsza się ilość potrzebnych oprysków-czyli ochrona środowiska)- wzrost plonów uprawnych o5 – 25 %
RODZAJEZABIEGÓWAGROMELIORACYJNYCH NA GLEBACH MINERALNYCH:
1 Zabiegi usprawniające odpływ wód powierzchniowych
- wykonywanie bruzd i przegonów - orka zagonowa- orka profilująca - wyrównanie powierzchni pól
2 Zabiegi usprawniające odpływ wód podpowierzchniowych
- orka z pogłębiaczem- orka głęboka (agromelioracyjna) - głębokie spulchnianie - drenowanie krecie - wgłębne nawożenie- wprowadzenie materiałów obcych do gleby
CHARAKTERYSTYKA ZABIEGÓW USPRAWNIAJĄCYCH ODPŁYW WÓD POWIERZCHNIOWYCH
Celem tych zabiegów jest ujęcie i szybkie odprowadzenie wód powierzchniowych gromadzących się w mikro-zagłębieniach terenowych po roztopach wiosennych i intensywnych opadach w okresie letnim. Ponadto zabiegi mają na celu obniżenie wysokiego uwilgotnienia wierzchniej warstwy gleby(najczęściej ta warstwa kojarzona jest z warstwą orno-próchniczną)Bruzdy są wykonywane najczęściej równolegle, ich głębokość nie przekracza 30 cm. Woda z bruzd odwadniających odpływa do bruzd zbiorczych, które z kolei odprowadzają wody do rowów lub innych odbiorników. Bruzdy mają za zadanie obniżenie wysokiego uwilgotnienia wierzchniej warstwy gleby.Bruzdowanie wykonywane na powierzchniach pozbawionych systemu drenarskiego, gdzie było nadmierne uwilgotnienie (doliny rzeczne, rynny terenowe). Bruzdowanie wykonywano jako wstępne odwodnienie.
Przegony - są to nieregularne bruzdy przechodzące przez lokalne zagłębienia terenowe. Celem wykonywania przegonów jest ujęcie wód powierzchniowych gromadzących się w tych zagłębieniach (rys- ksero)
Orka zagonowa - obecnie nie jest wykonywana. Wykonywano ją w latach 60 – tych i na początku 70 – tych ubiegłego wieku.Celem orek zagonowych było podwyższenie powierzchni umożliwiające jej rolnicze użytkowanie. Orki zagonowe wykonywano najczęściej w dolinach rzecznych i rynnach terenowych z dużym udziałem gleb organ. I pozbawionych systemu odwadniającego.
Orka profilująca – celem jest wyrównanie powierzchni pola w trakcie wykonywania orek uprawnych i likwidacji mikro-zagłębień terenowych (poprzez wyrównanie powierzchni).
Wyrównanie powierzchni – przemieszczenie warstw powierzchniowych gleby w mikro-zagłębienia. Możliwości wykonywania tego zabiegu jest uzależniona od miąższości poziomu orno-próchniczego, należy wziąć pod uwagę ilość próchnicy w tym poziomie. Jeżeli miąższość poziomu orno-próchniczego nie pozwala na wykonanie tego zabiegu należy przeanalizować, a zwłaszcza efektywność ekonomiczną dowiezienia materiału z zewnątrz
CHARAKTERYSTYKA ZABIEGÓW USPRAWNIAJĄCYCH ODPŁYW WÓD POWIERZCHNIOWYCH:
ORKA Z POGŁĘBIENIEM
Jest to prosty zabieg wykonany do gł. 40 cm od powierzchni terenu. Powinien być zastosowany do szerokiego zastosowania na wszystkich glebach, zwłaszcza wykazujących tendencje do zagęszczania. Poza glebami lekkimi wszystkie pozostałe gleby, a zwłaszcza gleby średniozwięzłe i zwięzłe pozytywnie będą reagować na wykonanie tego zabiegu. W glebach średnio-zwięzłych i zwięzłych w trakcie wykonywania zabiegów agromelioracyjnych powstaje tzw. podeszwa płużna, którą możemy zlikwidować poprzez wykonywanie co kilka lat oraz z pogłębieniem. Jeżeli okres ten zostanie wydłużony bo orka z pogłębieniem nie będzie skuteczna i wtedy zajdzie potrzeba wykonywania orek głębokich (agromelioracyjne), które są zabiegami bardziej radykalnymi i kosztownymi. Wykonywanie orek z pogłębieniem powinno być preferowane, gdy orka głęboka nie może być zlecana z uwagi na małą miąższość poziomu orno-próchniczego, głębokie spulchnianie nie jest konieczne.
ORKA GŁĘBOKA
Jest to orka odkładnicowa, która jest najczęściej wykonywana na głębokość przekraczającą miąższość warstwy orno-próchniczej (średnia głębokość 40 -80 cm) a maksymalna na glebach mineralnych ponad 1 m. Orki głębokie mają za zadanie wymieszanie warstw leżących powyżej co umożliwia ujednolicenie profilu glebowego, poprawę jego właściwości fiz., chem. i biologicznych. Po wykonaniu tego zabiegu następuje zmniejszenie gęstości objętościowej i zwięzłości gleby, zmienia się rozkład wielkości porów glebowych co wpływa na zwiększenie filtracji wody i dopływu powietrza do warstwy poddanej orce. W wyniku tak korzystnych zmian we właściwościach fizyko-wodnych tej warstwy następuje zamiana spływu powierzchniowego na odpływ wgłębny istotnie wzrasta także wielkość retencji tej warstwy. Tak korzystne zmiany wpływają na ogólne warunki rozwoju systemów korzeniowych uprawianych roślin, a także na ilość wykorzystanej wilgoci glebowej i składników pokarmowych. Końcowym efektem poprawnie wykonanej orki głębokiej jest duży wzrost plonów uprawianych roślin w stosunku do plonów uzyskiwanych na powierzchniach o niekorzystnych właściwościach fizyko-wodnych.
Orka agromelioracyjna jest najbardziej radykalnym zabiegiem pozwalającym na trwałe przebudowanie wierzchnich warstw profilu glebowego i skuteczne poprawienie właściwości fizyko-wodnych tej warstwy. Wykonanie orek głębokich na powierzchniach, które tego zabiegu nie wymagają lub miąższość poziomu orno-próchniczego albo zawartość próchnicy w tym poziomie nie pozwala na wykonanie orki, może na wiele lat spowodować degradację pokrywy glebowej. Wyraża się jeszcze gorszymi właściwościami fizyko-wodnymi od dotychczasowych(przed zabiegiem) oraz istotną obniżką plonów w porównaniu do dotychczasowych uzyskiwanych.
Orki agromelioracyjne na glebach mineralnych na glebach mineralnych powinny być stosowane:
- w glebach zwięzłych, zagęszczanych i słabo przepuszczalnych, podscielonymi płytko (do 0,5 m ) lub średnio –głębokie (1m), lżejszym i przepuszczalnym materiałem glebowym.
Gleby te wykazują okresowo nadmierne uwilgotnienie górnej części profilu, często także obserwujemy na tych glebach stagnowanie wód opadowych i roztopowych.
Przy bardzo intensywnych roztopach
Orki głębokie mogą być zaliczane do zabiegów przeciwerozyjnych na glebach zwięzłych.
Gleby o warstwowej budowie profilu pod wzg. Składu granulometrycznego, jeżeli jest ona przyczyną okresowego nadmiernego uwilgotnienia górnej części profilu lub stagnowania wód opadowych lub roztopowych.Taka budowa profilu wpływa także na małą retencje wodną wierzchnich warstw profilu oraz duże niedobory wilgoci w okresach posuc
SPULCHNIANIE
Polega na mechanicznym oddziaływaniu na słabo strukturalną zbitą warstwę podorną. Po wykonaniu z tego zabiegu warstwa ta ulega spulchnieniu, rozluźnieniu i ustrukturalnieniu. Spulchnienie wykonuje się w zależności od potrzeb na głębokość 35 – 70 cm. Podstawową zaletą tego zabiegu jest to, że nie powoduje obniżenia żyzności gleby i dlatego też może być stosowany w glebach o małej miąższości poziomu orno-próchniczego. (spulchnianie podobne jest do orki ale nie miesza jej)- zmniejszenie gęstości objętościowej i zwięzłości gleby- zwiększa współczynnik filtracji- zmienia rozkład wielkości porów glebowychW wyniku tych zmian następuje zmiana spływu powierzchniowego na wgłębny, co powoduje wzrost retencji wierzchnich warstw gleby i ich wykorzystanie przez systemy korzeniowe uprawianych roślin.Gleby po spulchnieniu wykazują się większą aktywność biologiczną profilu a także większą ilością dostępnych składników pokarmowych.
ZABIEGI AGROMELIORACYJNE NALEŻY ZALECAĆ:
W przypadkach gleb zwięzłych jednorodnych lub o warstwowej budowie profilu glebowego zarówno pod względem uziarnienia jak i pod względem zróżnicowania właściwości: fiz., chem. i innych, jeżeli (mała) miąższość poziomu orno-próchniczego lub (mała) zawartość próchnicy w tym poziomie uniemożliwia wykonanie orek agromelioracyjnych.
Duża zawartość frakcji pylastej uniemożliwia wykonywanie spulchnienia (pęcznieje pod wpływem uwilgotnienia).
SPULCHNIENIE GLEBY ZA POMOCĄ WTŁOCZONEGO POWIETRZA
W połowie lat 80-tych ubiegłego wieku w Niemczech skonstruowano przyrząd, za pomocą którego pod ciśnieniem ok. 16 barów wtłoczono powietrze w glebę na głębokość 1,5 m. Wtłoczone w szczeliny powietrze umożliwiało cyrkulację wody, powietrza glebowego i ciepła. Efektem końcowym było spulchnienie warstwy wyżej leżącej nad urządzeniami.Zastosowane urządzenie składało się z dwóch systemów technicznych:Pierwszy z nich wprowadza w glebę pneumatyczną sondę na potrzebną głębokość. Natomiast drugi z tych systemów wtłacza pod określonym ciśnieniem powietrze. Wtłaczane powietrze powinno odbywać się w pewnych cyklach, co umożliwia uniesienie w górę pewnych warstwy spulchnianej a następnie jej gwałtowne obniżenie, co zapewnia rozkruszenie i spulchnienie warstwy zagęszczonej. W celu utworzenia nowej struktury wprowadzono w powstałe szczeliny materiał spulchniający oraz wapno, gips lub nawóz, w zależności od jakości i stanu gleby.
Zaleta: wykonanie spulchnienia za pomocą wtłaczanego powietrza niezależnie od uwilgotnienia.
DRENOWANIE KRECIE
( odpowiedni spadek i Æ)Polega na wytworzeniu kanalików krecich w warstwie podornej gleby za pomocą maszyn, zwanych pługami krecimi. Dreny krecie odprowadzają wodę bezpośrednio do rowów lub przez zasypkę filtracyjną do rurociągów drenarskich lub zbieraczy. Jest to jedyny zabieg melioracyjny, który może istnieć samodzielnie i optymalnie regulować gospodarkę wodną gleb. Gleba podana temu zabiegowi powinna mieć wilgotność sprzyjającą formowaniu się kanalika kreciego z jednoczesnym spulchnianiem gleby leżącej nad wytworzonym kanalikiem. Na glebach zbyt przesuszonych, ogon roboczy pługa do drenowania kreciego działa jak spulchniacz ,a wykonane drenowanie krecie ma niewielką trwałość i często zabieg ten określa się jako kretowanie (od użytego przyrządu)Drenowanie krecie ma najczęściej rozstawę 2 – 5 m, głębokość drenów krecich wynosi 50 – 70 cm, a długość sączków krecich nie powinna przekraczać 100 cm. Spadki drenów krecich są znacznie większe niż sączków drenarskich. Minimalny spadek drenu kreciego nie utrwalonego wynosi ok. 15 %o .Istnieje drenowanie krecie:-nieutrwalone - utrwaloneIstnieje drenowanie krecie nieutrwalone oraz drenowanie krecie utrwalone, w których za pomocą określonych taśm, folii, geowłókniny utrwala się ścianki wytworzonych kanalików krecich.Drenowanie krecie ma trwałość prawie 3-krotne większą od drenowania kreciego nieutrwalonego. Większość badaczy określa trwałość zwykłego drenowania kreciego (nieutrwalonego) na ok. 5 -7 lat, natomiast drenowania ustalonego na ok. 20 lat.Trwałość zabiegów zależy od – przestrzegania zasady przez użytkownika (wjazd ciężkim sprzętem).Drenowanie krecie podobnie jak inne zabiegi agromelioracyjne wpływa na poprawę właściwości fizycznych, chemicznych, biologicznych i wodnych wierzchnich warstw profilu gleb.Pozwala również na istotne zwiększenie rozstaw drenowania rurkowego, a także na zmianę sposobu drenowania z systematycznym na częściowe niesystematyczne.
DRENOWANIE KRECIE NALEŻY ZASTOSOWAĆ NA GLEBACH MINERALNYCH W NASTĘPÓJĄCYCH PRZYPADKACH:
- w glebach o jednolitej budowie profilu pod względem składu granulometrycznego o zawartości powierzchni 35 % części spławialnych jeżeli gleby takie są okresowo lub trwale podmokłe lub wykazują się określonym nadmiernym uwilgotnieniem górnej części profilu.
- w glebach o zawartości poniżej 30 % części spławialnych podścielonych płytko (do 0,5 m)
lub średnio głęboko materiałem zwięzłym zawierającym powyżej 30 % części spławialnych.
WGŁĘBNE NAWOŻENIE I WAPNIOWANIE
Polega ono na wprowadzeniu do warstw podornych najczęściej w trakcie wykonywania orki lub spulchniania nawozów mineralnych lub wapnia.Na glebach o ubogiej warstwie podornej (mało aktywnej biologicznie). Wgłębne nawożenie wpływa na zmiany właściwości biologicznych i chemicznych tej warstwy. W wyniku tych działań następuje podwyższenie ilości dostępnych składników pokarmowych wzrasta aktywność biologiczna i ogólna masa korzeniowa. Umożliwia to w...
wmiis