Piernikowa Aleja Gwiazd.pdf

Piernikowa Aleja Gwiazd

W deptaku przed Dworem Artusa znajduje się zainicjowana w 2003 roku Piernikowa

Aleja Gwiazd. W tablicach w formie piernikowej " katarzynki " znajdują się autografy

znanych osób wywodzących się czy związanych z Toruniem, których wybitne

osiągnięcia rozsławiają miasto w Polsce i na świecie.

Po obu stronach "tablicy-matki", na której

widnieje inskrypcia "Piernikowa Aleja

Gwiazd", logo miasta Torunia oraz logo

fabryki cukierniczej "Kopernik" znajdują

płyty z autografami.

Co roku z udziałem bohaterów i w uroczystej

oprawie odsłaniane są dwie kolejne

"katarzynki".

W ciągu trzech pierwszych edycji odsłonięto

autografy Aleksandra Wolszczana ,

astronoma, Leszka Balcerowicza, ekonomisty, Reginy Smendzianki, pianistki oraz

aktorów: Grażyny Szapołowskiej, Małgorzaty Kożuchowskiej i Bogusława Lindy.

Grażyna Szapołowska

(1953- ) - aktorka teatralna, filmowa. Absolwentka warszawskiej PWST w 1977

roku. Po studiach zaczęła występować w Teatrze Narodowym w Warszawie, gdzie

zagrała m.in. Księżniczkę w "Śnie Srebrnym Salomei" Słowackiego. Na dużym

ekranie najbardziej znaczące kreacje stworzyła w "Innym spojrzeniu" Karoly'ego

Makka (1952, prod. węgierska), "Nadzorze" Wiesława Saniewskiego (1983), "Bez

końca" (1985) i wspomnianym "Krótkim filmie o miłości" (1988) Krzysztofa

Kieślowskiego, w filmie Andrzeja Barańskiego "Tabu" (1987), a ostatnio w

"Kronikach domowych" Leszka Wosiewicza (1997). Do ważnych filmów w dorobku

aktorki zaliczają się także: "Przed odlotem", "Lata dwudzieste... lata trzydzieste", "W

starym dworku czyli niepodległość trójkątów", "Szirmok, viragok, koszoruk" (prod.

węgierska), "Medium", "Magnat", "La condanna" (prod. włoska), "Lebewohl

Fremde" (prod. niemiecka), "Wild Obsession" (prod. włoska), "Piękna nieznajoma",

"Abissinia" (prod. włoska, TVP: "Abisynia', "Brat naszego Boga". W pamięci

widzów aktorka zapisała się również rolami w "Wielkim Szu", "Hanussenie" (prod.

węgiersko-niemiecka) oraz w filmie "Opowieść o Dziadach Adama Mickiewicza.

Lawa".

Na szklanym ekranie oglądaliśmy Grażynę Szapolowską m.in. w spektaklach Teatru

TV: "Opowieść zimowa", "Edith i Marlene" (w reż. Marty Meszaros), "Disneyland",

"Eskapada", "Biała noc" i "Don Juan"; w serialach: "Czterdziestolatek", "Najdłuższa

wojna nowoczesnej. Europy", "Biała wizytówka" i wspomniany "Plac Hiszpański"

(prod. włoska).

Aleksander Wolszczan

(1946- ) - astronom; absolwent Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Urodzony w

Szczecinku. Od 1982 roku przebywa w USA. Początkowo pracownik Cornell

University w Ithaca oraz Princeton University, następnie profesor University of

Pennsylvania w Filadelfii . Od 1994 roku kieruje astronomią na Uniwersytecie

Mikołaja Kopernika, od 1997 dyrektor Centrum Astronomicznego UMK w

Piwnicach ; od 1994 roku członek Polskiej Akademii Nauk.

Prowadząc w Arecibo (Portoryko) obserwacje, za pomocą największego na świecie

radioteleskopu, odkrył w 1990 roku pulsar PSR B1257+12. W 1992 roku wysunął

oficjalnie twierdzenie o istnieniu wokół pulsara układu planetarnego. Doniesienie to

spotkało się ze sceptycznym przyjęciem części uczonych. W 1994 roku w wyniku

dalszych badań opublikował nowe dane dotyczące odkrytego przez siebie

pozasłonecznego układu planetarnego, potwierdzające odkrycie.

W 1992 roku otrzymał Nagrodę Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej.

Małgorzata Kożuchowska

(1971- ) - aktorka teatralna (Teatr Dramatyczny w Warszawie), filmowa.

Absolwentka warszawskiej PWST w 1993 roku. Wystapiła w takich filmach jak

"Kiler", "Kiler-ów 2-óch" oraz "Wtorek".

Bogusław Linda

(1952- ) polski aktor teatralny, filmowy, telewizyjny, reżyser. Jeden z

najpopularniejszych polskich aktorów lat 90. XX w. Absolwent krakowskiej PWST w

1974 roku. Krótko, bo tylko dwa sezony pracował w Starym Teatrze w Krakowie,

skąd przeniósł się do Wrocławia, w którym zagrał wymarzoną rolę Hamleta W.

Szekspira.

Był laureatem Nagrody Teatralnej na XXI Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych

Wrocław 1980 za rolę Rawskiego w sztuce T. Łubieńskiego "Koczowisko". Od

początku 1983 roku występował w Teatrze Studio w Warszawie, ale powoli

odchodził ze sceny na rzecz filmu. Na ekranie debiutował w 1976 roku w filmie

"Dagny" (produkcja polsko-norweska). Często nagradzany za kreacje aktorskie np. w

filmach "Kobieta samotna" (1981, TV), "Przypadek" (1981, premiera w 1987),

"Kroll" i "Kanalia" (1991).

Wystąpił ponadto w filmach: "Człowiek z żelaza" (1981), "Danton" (1982), "Matka

Królów" (1982), "Eskimosce jest zimno" (1983, Węgry), "W zawieszeniu" (1987),

"Zabij mnie, glino" (1988), "Cienie" (1988), "Ostatni dzwonek" (1989), "Pamiętnik

znaleziony w garbie" (1992), "Psy" (1992), "Psy 2. Ostatnia krew" (1993),

"Prowokator" (1995), "Słodko gorzki" (1996), "Zabić Sekala" (1997), "Szczęśliwego

Nowego Jorku" (1997), "Billboard" (1998), "Demony wojny wg Goi" (1998),

"Operacja Samum" (1999), "Pan Tadeusz" (1999), "Quo Vadis" (2000), "Haker"

(2001), "Stacja" (2001).

Linda jest także reżyserem filmów: Koniec (1987, w telewizji w 1990), Seszele

(1989), Sezon na leszcza (2000). Wyreżyserował również 2 spektakle teatralne:

Przedstawienie pożegnalne (Teatr Studio, 1985) i Moliere (Teatr im. Julisza Osterwy,

1986).

Regina Smendzianka

(1924- ) pianistka i pedagog, urodzona w Toruniu.

Naukę gry na fortepianie rozpoczęła w wieku czterech lat. Jako ośmiolatka zapisała

się do Konserwatorium Pomorskiego Towarzystwa Muzycznego w Toruniu. Mając

10 lat na konkursie Młodych Talentów w Warszawie uzyskała nagrodę i dyplom

honorowy. Cztery lata później w Toruńskim Teatrze Miejskim dała swój pierwszy

publiczny występ z orkiestrą. Po wybuchu wojny przeprowadziła się z rodziną do

Krakowa. Studiowała grę na fortepianie w klasie Henryka Sztompki w Państwowej

Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie, którą ukończyła z najwyższym

odznaczeniem w 1948 roku. W 1949 roku została laureatką XI nagrody IV

Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. F. Chopina w Warszawie.

Następnie w latach 1950-1955 odbyła studia uzupełniające pod kierunkiem

Zbigniewa Drzewieckiego.

Karierę pianistyczną rozpoczęła debiutem 28 marca 1947 roku w Filharmonii

Krakowskiej z udziałem Jana Krenza jako dyrygenta. Koncertowała we wszystkich

krajach europejskich, a także na Bliskim i Dalekim Wschodzie oraz w obu

Amerykach.

W repertuarze Reginy Smendzianki, który obejmuje wszystkie gatunki i formy

muzyki fortepianowej, ważne miejsce zajmują dzieła kompozytorów polskich.

Regina Smendzianka rozpoczęła działalność pedagogiczną w 1964 roku w

krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. Od 1966 roku do emerytury

prowadziła klasę fortepianu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie,

piastując jednocześnie w latach 1972-1973 funkcję rektora oraz w latach 1972-1996 -

kierownika Katedry Fortepianu II, od 1985 roku z tytułem profesora zwyczajnego. W

1997 roku otrzymała tytuł honorowego profesora, zaś w 2002 roku - tytuł doctora

honoris causa Akademii Muzycznej w Warszawie.

Utrzymuje kontakty z Toruńską Orkiestrą Symfoniczną oraz Zespołem Szkół

Muzycznych w Toruniu.

Leszek Balcerowicz

(1947- ) ekonomista. Urodził się w Lipnie w 1947 roku. Wkrótce przeniósł się do

Torunia gdzie ukończył II Liceum Ogólnokształcące. W roku 1970 ukończył z

wyróżnieniem Wydział Handlu Zagranicznego w Szkole Głównej Planowania i

Statystyki (obecnie Szkoła Główna Handlowa) w Warszawie.

W 1974 roku uzyskał tytuł MBA w St. John's University w Nowym Jorku, a w 1975

roku obronił pracę doktorską w SGPiS.

Przebywał na stażach naukowych m.in. w University of Sussex (1985) i w

Uniwersytecie w Marburgu (1988). W październiku 1992 roku został profesorem

Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie, a rok później kierownikiem Katedry

Międzynarodowych Studiów Porównawczych. Wykładał na uczelniach całego świata,

m.in. w Austrii, Francji, Wielkiej Brytanii, Belgii, Niemczech, na Węgrzech, w

Szwecji, Japonii, Czechach, Indiach, we Włoszech, na Ukrainie, Litwie i w Stanach

Zjednoczonych. Jest autorem licznych książek i publikacji ekonomicznych. We

wrześniu 1989 roku, objął stanowisko wicepremiera i ministra finansów w

pierwszym niekomunistycznym rządzie. Opracował i realizował plan szybkiej

stabilizacji i transformacji pogrążonej w kryzysie gospodarki polskiej, powszechnie

znany jako "Plan Balcerowicza". Pełnił swoje funkcje do grudnia 1991 roku.

W roku 1992 został, jako pierwszy przedstawiciel Europy Środkowo-Wschodniej,

wyróżniony prestiżową nagrodą Ludwika Erharda. Otrzymał tytuł Doktora Honoris

Causa kilku uniwersytetów na świecie, w tym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w

Toruniu w 1998 roku. 22 grudnia 2000 roku Sejm RP powołał Leszka Balcerowicza

na stanowisko Prezesa Narodowego Banku Polskiego.

W 2003 roku przeniósł toruński oddział Narodowego Banku Polskiego do

Bydgoszczy.

W styczniu 2004 roku prestiżowy brytyjski miesięcznik "The Banker" przyznał

Leszkowi Balcerowiczowi tytuł bankiera roku w kategorii banków centralnych

Europy; w październiku 2004 roku wyróżniony został nagrodą Emerging Markets

Awards dla najlepszego prezesa banku centralnego w Europie Środkowowschodniej.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: