Cwiczenie2.pdf
(
1014 KB
)
Pobierz
(Microsoft Word - \306wiczenie nr 2 - poprawione 07.10.2007.doc)
Ę
WICZENIE NR
2
B
ADANIE ADHEZJI FAZY CIEKŁEJ DO FAZY STAŁEJ
1.
WPROWADZENIE
W wyniku wi
Ģ
za
ı
pierwszego rz
ħ
du mo
Ň
e powsta
ę
cz
Ģ
steczka symetryczna lub
asymetryczna.
W cz
Ģ
steczce symetrycznej
Ļ
rodek ci
ħŇ
ko
Ļ
ci ładunków dodatnich pokrywa si
ħ
ze
Ļ
rodkiem ci
ħŇ
ko
Ļ
ci ładunków ujemnych. Cz
Ģ
steczka ta jest elektrycznie oboj
ħ
tna, a materiał
zbudowany z cz
Ģ
steczek oboj
ħ
tnych nazywa si
ħ
dielektrykiem oboj
ħ
tnym.
W cz
Ģ
steczce asymetrycznej wyst
ħ
puje przesuni
ħ
cie
Ļ
rodka ci
ħŇ
ko
Ļ
ci ładunków
dodatnich wzgl
ħ
dem
Ļ
rodka ci
ħŇ
ko
Ļ
ci ładunków ujemnych. Cz
Ģ
steczka stanowi elementarny
dipol elektryczny, a materiał zbudowany z takich cz
Ģ
steczek nazywa si
ħ
dielektrykiem
polarnym.
Polarno
Ļ
ci dielektryku charakteryzowana jest za pomoc
Ģ
momentu dipolowego,
okre
Ļ
lanego wzorem:
M
d
= q
.
l ,
gdzie:
q – ładunek elektryczny dipola,
l – odległo
Ļę
Ļ
rodków ci
ħŇ
ko
Ļ
ci ładunków ujemnych i dodatnich.
Stopie
ı
polarno
Ļ
ci materiału zale
Ň
y od masy cz
Ģ
steczki i jej momentu dipolowego. Materiały
o małej masie cz
Ģ
steczki i du
Ň
ym momencie dipolowym s
Ģ
silnie polarne, natomiast materiały
o bardzo du
Ň
ej masie cz
Ģ
steczki i małym momencie dipolowym s
Ģ
słabo polarne i zachowuj
Ģ
si
ħ
w sposób podobny do dielektryków oboj
ħ
tnych.
Ze stopniem polarno
Ļ
ci dielektryku wi
ĢŇĢ
si
ħ
jego wła
Ļ
ciwo
Ļ
ci elektryczne,
mechaniczne i fizyczne.
Ze wzrostem polarno
Ļ
ci wyst
ħ
puje wzrost przenikalno
Ļ
ci elektrycznej materiału,
wzrost współczynnika stratno
Ļ
ci i spadek rezystywno
Ļ
ci materiału.
Im wi
ħ
ksza jest polarno
Ļę
cz
Ģ
steczek, tym wi
ħ
ksza jest energia wi
Ģ
za
ı
wtórnych –
wi
Ģ
za
ı
siłami Van der Waalsa mi
ħ
dzy cz
Ģ
steczkami – czego odbiciem s
Ģ
lepsze wła
Ļ
ciwo
Ļ
ci
mechaniczne materiału i wy
Ň
sza temperatura topnienia. Spo
Ļ
ród wła
Ļ
ciwo
Ļ
ci fizycznych
dielektryków jedn
Ģ
z wa
Ň
niejszych jest adhezja fazy ciekłej do fazy stałej. Zjawisko adhezji w
zasadniczy sposób okre
Ļ
la warunki pracy układu izolacyjnego dielektryk ciekły – dielektryk
stały, układu stosowanego np. w kondensatorze, składaj
Ģ
cym si
ħ
z folii polimerowej
impregnowanej syciwem ciekłym. To wła
Ļ
nie dzi
ħ
ki umiej
ħ
tnie dobranym polarno
Ļ
ciom
materiału stałego i ciekłego zapewnia si
ħ
odpowiednie warunki adhezji cieczy i mo
Ň
liwe staje
si
ħ
impregnowanie nieprzepuszczalnej folii.
W odniesieniu do układu ciało stałe – woda, wynik adhezji nazywa si
ħ
zwil
Ň
alno
Ļ
ci
Ģ
.
Adhezja wody do dielektryku stałego rozumiana jest zasadniczo w kategoriach
negatywnych.
Forma wyst
Ģ
pienia wody na powierzchni ciała stałego uzale
Ň
niona jest od energii adhezji
ciała stałego i cieczy w kierunku normalnej do powierzchni rozdziału dwóch faz. Energi
ħ
adhezji opisuje równanie:
gdzie:
g - napi
ħ
cie powierzchniowe cieczy na granicy z powietrzem,
q - k
Ģ
t zwil
Ň
ania.
W = g ( 1 + cosq ),
Rys.1. Kropla wody na dwóch ró
Ň
nych dielektrykach stałych – interpretacja k
Ģ
ta zwil
Ň
ania
q
Na rysunku 1 pokazano interpretacj
ħ
k
Ģ
ta zwil
Ň
ania. Je
Ļ
li k
Ģ
t zwil
Ň
ania q > 90°,
wówczas adhezja wody do ciała stałego mniejsza jest od kohezji molekuł wody, materiał nie
zwil
Ň
a si
ħ
i jest nazywany hydrofobowym. Je
Ļ
li k
Ģ
t zwil
Ň
ania q < 90°, wówczas adhezja
wody do materiału stałego przewy
Ň
sza siły kohezji molekuł wody, materiał zwil
Ň
a si
ħ
i jest
nazywany hydrofilnym.
Na powierzchni materiałów hydrofobowych woda wyst
ħ
puje w postaci odosobnionych
kropli, których kształt zale
Ň
y od k
Ģ
ta zwil
Ň
ania. Na powierzchni materiałów hydrofilnych
woda wyst
ħ
puje w postaci płaskich rozlanych kropli albo ci
Ģ
głej monomolekularnej lub
polimolekularnej warstwy.
Stwierdzono,
Ň
e polimery zawieraj
Ģ
ce tylko grupy CH
2
, CH
3
, C
6
H
6
, CF
4
s
Ģ
hydrofobowe, natomiast obecno
Ļę
grup CO, NH, NH
2
, O, CH
3
decyduje o hydrofilno
Ļ
ci.
Je
Ň
eli materiał stały nie ma zwartej struktury, Wówczas woda mo
Ň
e przenika
ę
do jego
wn
ħ
trza. Sorbcja wody do polimerów zale
Ň
y od g
ħ
sto
Ļ
ci upakowania molekuł, stopnia
usieciowania, zawarto
Ļ
ci obj
ħ
to
Ļ
ciowej grup hydrofilnych oraz od charakteru mikroporów.
Polimery zawieraj
Ģ
ce tylko grupy CH
2
, CH
3
, C
6
H
6
i CF
4
maj
Ģ
k
Ģ
t zwil
Ň
ania równy 85
- 155° i zawarto
Ļę
wody jest mała rz
ħ
du 0,01 – 0,05%. Zwykle s
Ģ
to niepolarne lub
słabopolarne materiały o upakowanej strukturze, na przykład polietylen, polifluoretan.
Niektóre polimery polarne maj
Ģ
k
Ģ
t zwil
Ň
ania równy 65 – 75°, ale upakowan
Ģ
struktur
ħ
wykazuj
Ģ
do
Ļę
mał
Ģ
chłonno
Ļę
wody np. PCV. Natomiast silnopolarne polimery o
małym k
Ģ
cie zwil
Ň
ania i lu
Ņ
nej strukturze wykazuj
Ģ
bardzo znaczn
Ģ
chłonno
Ļę
wody, np.
poliamidy lub przetwory celulozy.
Materiały wykazuj
Ģ
ce obj
ħ
to
Ļ
ciow
Ģ
chłonno
Ļę
wody nazywaj
Ģ
si
ħ
higroskopijnymi.
Dielektryki polimerowe mo
Ň
na podzieli
ę
na:
Û
zwil
Ň
aj
Ģ
ce si
ħ
i higroskopijne,
Û
nie zwil
Ň
aj
Ģ
ce si
ħ
ale niehigroskopijne.
Je
Ň
eli materiał higroskopijny przebywa w
Ļ
rodowisku o du
Ň
ej wilgotno
Ļ
ci wzgl
ħ
dnej,
wówczas obserwujemy wzrost jego przenikalno
Ļ
ci elektrycznej.
2.
UKŁADY POMIAROWE I SPOSÓB PRZEPROWADZENIA POMIARÓW
2.1. Wyznaczenie k
Ģ
ta zwil
Ň
ania:
1.
Badane próbki oczy
Ļ
ci
ę
z zanieczyszcze
ı
z u
Ň
yciem metanolu
2.
Na stoliku przedmiotowym mikroskopu umie
Ļ
ci
ę
badan
Ģ
próbk
ħ
(rys.2)
3.
Za pomoc
Ģ
pipety automatycznej umie
Ļ
ci
ę
na próbce krople badanej cieczy o okre
Ļ
lonej
przez prowadz
Ģ
cego obj
ħ
to
Ļ
ci
4.
Zmieniaj
Ģ
c ogniskow
Ģ
w obiektywie kamery uzyska
ę
na ekranie monitora ostry obraz
kropli.
5.
Zgodnie z rysunkiem 3 odczyta
ę
na ekranie charakterystyczne wymiary kropli (dla
materiałów hydrofilnych c i h, dla materiałów hydrofobowych c i H).
Û
zwil
Ň
aj
Ģ
ce si
ħ
ale niehigroskopijne,
Stolik
przedmiotowy
kamera
Rys.2. Widok stanowiska do pomiaru k
Ģ
ta zwil
Ň
ania
Rys. 3. Sposób wyznaczania k
Ģ
ta zwil
Ň
ania fazy ciekłej do stałej; dla materiałów hydrofilnych (a)
i dla materiałów hydrofobowych(b)
2.2.
Wyznaczenie wzgl
ħ
dnej przenikalno
Ļ
ci elektrycznej e
r
Chc
Ģ
c wyznaczy
ę
przenikalno
Ļę
wzgl
ħ
dn
Ģ
materiału dielektrycznego posługujemy si
ħ
wzorem:
e
r
=
C
d
C
0
gdzie:
C
d
– pojemno
Ļę
kondensatora o okre
Ļ
lonym kształcie i wymiarach elektrod mi
ħ
dzy
którymi znajduje si
ħ
badany dielektryk,
C
0
–
pojemno
Ļę
utworzona przez ten sam układ elektrod po zast
Ģ
pieniu dielektryka
pró
Ň
ni
Ģ
lub suchym niezjonizowanym powietrzem.
Dla układu elektrod przedstawionego na rysunku 4 pojemno
Ļę
mi
ħ
dzyelektrodowa
geometryczna w powietrzu
C
0
wynosi:
(
d
+
s
)
2
C
=
0
0695
[pF]
0
g
Uwaga: wszystkie wielko
Ļę
geometryczne nale
Ň
y podstawi
ę
do ww. wzoru w cm.
Pojemno
Ļę
C
d
nale
Ň
y zmierzy
ę
posługuj
Ģ
c si
ħ
miernikiem RLC oraz zestawem
elektrod pokazanym na rysunku 3.
W pierwszej kolejno
Ļ
ci nale
Ň
y zał
Ģ
czy
ę
miernik i przeprowadzi
ę
procedur
ħ
kalibracyjn
Ģ
. W tym celu przyciskiem „L/C/R” wybra
ę
pomiar pojemno
Ļ
ci (C) nast
ħ
pnie
wybra
ę
opcj
ħ
pomiaru dwuprzewodowego przyciskiem „2W/4W” (
Ļ
wieci dioda
sygnalizacyjna 2-WIRES) oraz wybra
ę
cz
ħ
stotliwo
Ļę
pomiarow
Ģ
1 kHz przyciskiem
„1k/120Hz”, przewody pomiarowe pozostawi
ę
rozwarte i przycisn
Ģę
przycisk „Cal”.
Odczeka
ę
kilka sekund do momentu, w którym na wy
Ļ
wietlaczu wy
Ļ
wietlony zostanie
pulsuj
Ģ
cy napis „REL” i wcisn
Ģę
ponownie przycisk „Cal”. Po prawidłowo przeprowadzonej
procedurze kalibracyjnej wy
Ļ
wietlana pojemno
Ļę
powinna wskazywa
ę
warto
Ļę
zero a tangens
k
Ģ
ta strat (D) powinien by
ę
nieokre
Ļ
lony (---).
Poł
Ģ
czy
ę
układ pomiarowy wg rysunku i odczyta
ę
zmierzon
Ģ
warto
Ļę
pojemno
Ļ
ci
C
d
.
Przy u
Ň
yciu mikrometru zmierzy
ę
grubo
Ļę
próbek w co najmniej trzech miejscach,
obliczy
ę
Ļ
redni
Ģ
.
(d)
s
Rys. 3. Sposób poł
Ģ
czenia zestawu elektrod do miernika ESCORT oraz geometria elektrod
Plik z chomika:
kuba4651
Inne pliki z tego folderu:
udarnosc elektroizolacyjnych.docx
(85 KB)
Cwiczenie1.pdf
(1536 KB)
Cwiczenie2.pdf
(1014 KB)
Cwiczenie4.pdf
(534 KB)
Cwiczenie5.pdf
(1139 KB)
Inne foldery tego chomika:
BHP
Filozofia
Fizyka wykład
Hstoria sztuki
Informatyka wykład
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin