Simmons Deborah - Skandal w Bath.pdf - Simmons Deborah - Marzenie06820

Deborah Simmons

Skandal w Bath

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Georgiany Bellewether nikt nie traktował poważnie.

Los, ku jej głębokiemu niezadowoleniu, pokarał ją bujnymi,

jasnymi lokami, przywodzącymi na myśl córy Koryntu, oraz wielkimi

niebieskimi oczami, często porównywanymi do przejrzystych jezior.

Ludziom wystarczyło raz na nią spojrzeć, by nabrać przekonania, że

nie ma ani krzty rozumu. Naturalnie większość mężczyzn i tak

uważała, że kobiety z samej swej natury nie są zbyt inteligentne, lecz

w jej przypadku posuwali się jeszcze dalej i natychmiast klasyfikowali

ją jako stworzenie zupełnie pozbawione umiejętności myślenia.

Było to w najwyższym stopniu upokarzające.

Jej matka była poczciwą, lecz dość trzpiotowatą osobą, a ojciec

jowialnym, korpulentnym właścicielem majątku ziemskiego, toteż

Georgiana nie miała najmniejszych wątpliwości, że byłaby dużo

szczęśliwsza, gdyby się w nich wrodziła.

Niestety, z czwórki latorośli państwa Bellewether to właśnie ona -

i tylko ona - odziedziczyła cechy wuja Morcombe'a, naukowca

znanego z przenikliwości umysłu.

Od najwcześniejszej młodości Georgiana wprost chłonęła wiedzę.

Szybko zapędziła w kozi róg guwernantkę, wyrosła ponad poziom

miejscowej szkoły dla dziewcząt i nie bez satysfakcji wprawiała w

zakłopotanie domowego nauczyciela brata.

Szczególne talenty przejawiała w rozwiązywaniu trudnych

zagadek, dlatego często przeklinała swoje kobiece kształty, które

zamykały jej drogę do kariery podziwianych przez nią detektywów z

Bow Street. Zamiast zbierać poszlaki i bez lęku chwytać przestępców,

musiała zadowolić się zachłannym czytaniem książek i znajdowaniem

odpowiedzi na błahe pytania, które stawiano jej w Chatham's Corner,

wsi, gdzie jej zacny ojciec sprawował rządy jako dziedzic i szeryf w

jednej osobie.

Georgiana poprzysięgła sobie jednak, że w tym roku wszystko się

zmieni. Rodzina przyjechała na lato do Bath, a ona zamierzała

wykorzystać tę sytuację. Była przekonana, że w sławnym uzdrowisku

natknie się na przynajmniej jedną tajemniczą sprawę godną jej

talentów. Bądź co bądź liczna i zróżnicowana społeczność tego miasta

na pewno miała więcej do ukrycia niż mieszkańcy wsi, z którymi

przestawała na co dzień.

Niestety, po tygodniu Georgiana musiała przyznać, że jest

głęboko rozczarowana, bowiem wizyty w pijalni i spacery odbywane

o wyznaczonych porach szybko jej spowszedniały. Jadąc do Bath,

łudziła się, że zawrze interesujące znajomości, niestety i tu spotkał ją

zawód. Wprawdzie z radością poznawała nowe otoczenie, spotykała

jednak wyłącznie ludzi kubek w kubek podobnych do tych, których

widywała w Chatham's Corner. Najgorsze zaś, że nie natknęła się do

tej pory na żadną ekscytującą tajemnicę, którą należałoby wyjaśnić.

Z westchnieniem rozejrzała się po reprezentacyjnych salonach

wystawnego domu lady Culpepper. Idąc tu, panna Bellewether była

bardzo przejęta, po raz pierwszy bowiem została zaproszona na

prawdziwy bal. Znów jednak ujrzała tylko matrony i artretycznych

jegomościów, jakich w Bath było pełno.

Pod eskortą troskliwych mamuś przybyło również kilka

młodszych od Georgiany panien. Niestety, wszystkie bez reszty były

opętane chwalebną ideą wyłuskania spośród kuracjuszy kandydata na

męża.

Zniechęcona Georgiana odwróciła wzrok od krygujących się

panien, gdy nagle jej uwagę przykuł wytworny mężczyzna w czerni.

No, wreszcie ktoś zagadkowy, pomyślała, mrużąc powieki.

Nie trzeba było jej talentów, by stwierdzić, że przyjazd markiza

Ashdowne do uzdrowiska jest wydarzeniem w najwyższym stopniu

niezwykłym, jako że eleganckie towarzystwo straciło już, żywione

mniej więcej przed półwieczem, upodobanie do Bath. Przystojni,

czarujący arystokraci, tacy jak Ashdowne właśnie, przebywali w

Londynie lub śladem księcia regenta podążali do Brighton. Albo też,

pomyślała Georgiana, trwonili czas, wydając skandalizujące przyjęcia

w swoich wiejskich rezydencjach.

Kiedy usłyszała o obecności markiza Ashdowne'a, od razu uznała

jego nagłe zainteresowanie Bath za dziwne. Bardzo chętnie

dowiedziałaby się, co go skłoniło do przyjazdu, najpierw musiała

jednak znaleźć sposób, żeby ich sobie przedstawiono. Markiz

przebywał w uzdrowisku już kilka dni, co budziło niezwykłe

podniecenie wszystkich panien na wydaniu, nie wyłączając sióstr

Georgiany. Właściwie nawet trudno było mu się przyjrzeć, zawsze

bowiem otaczał go wianuszek dam.

Markiz wynajął jeden z modnych domów na Camden Place i tam

właśnie zauważono go pierwszy raz. Podobno zamierzał poddać się

kuracji tutejszymi wodami, Georgianie wydawało się to jednak

niedorzeczne, markiz bowiem nie skończył jeszcze trzydziestu lat i nie

uchodził za podupadłego na zdrowiu. Nie, stanowczo nie jest chory,

uznała, gdy tłumek pań się rozstąpił i wreszcie mogła mu się

przyjrzeć.

Przeciwnie, Ashdowne stanowił okaz zdrowia. Z wrażenia

Georgiana głośno nabrała powietrza do płuc. Był wysoki, metr

osiemdziesiąt wzrostu albo i więcej, a przy tym szczupły. Ale nie

chuderlawy, o, nie. Miał szerokie ramiona i wyraźnie zarysowaną

muskulaturę ciała, choć nie powiedziałoby się o nim, że jest

atletyczny. Krótko mówiąc, Georgiana nie spodziewała się tutaj,

wśród przekarmionych i zblazowanych lwów salonowych, spotkać

kogoś z taką prezencją i urzekającą siłą.

Zwinny. To słowo od razu przyszło jej na myśl, gdy przesunęła

wzrok z kosztownego odzienia na twarz markiza. Włosy miał ciemne,

gładko zaczesane, oczy niewiarygodnie niebieskie, a usta... och, na

usta Georgiana nie potrafiła znaleźć określenia, tak zmysłowe wydały

jej się ich krzywizny i nieznaczne wgłębienie widoczne nad górną

wargą. Ashdowne jest po prostu niebiańsko przystojny, doszła do

wniosku, przełykając ślinę.

I niezwykle czujny.

To znów ją zaskoczyło. Wprawdzie dobrze wiedziała, że nie

należy wydawać pochopnych sądów na podstawie samego wyglądu,

ale założyła, że ktoś tak bogaty, wpływowy i przystojny nie może

ponadto mieć bystrego umysłu. Musiała jednak się omylić, bo gdy

otrząsnęła się z oszołomienia urodą jego regularnych rysów, markiz

skrzyżował z nią spojrzenie i wtedy przekonała się, że inteligencja

dosłownie bije mu z oczu. Gdyby Georgiana była z tej samej gliny co

inne panny przebywające w salonie, pomyślałaby zapewne, że markiz

poczuł na sobie jej wzrok, wydawało się bowiem, że wyszukał ją

spojrzeniem w tłumie wcale nieprzypadkowo.

Cofnęła się o krok, zawstydzona, że przyłapano ją na zbyt

natarczywym wpatrywaniu się w obcego mężczyznę, a ponieważ

Ashdowne skwitował jej reakcję uniesieniem ciemnych brwi, spłonęła

rumieńcem. Energicznie wprawiła w ruch wachlarz i odwróciła głowę.

Przecież w jej wzroku była tylko normalna w takich sytuacjach

ciekawość, nic więcej, uspokajała się. Na ustach wykwitł jej grymas

rozdrażnienia, pomyślała bowiem, że to spojrzenie markiza było

wyjątkowo poufałe. Widocznie Ashdowne uznał ją za jedną z tych

zauroczonych panien, które omdlewały na jego widok.

Obróciła się na pięcie i ruszyła przed siebie, byle jak najdalej od

markiza. I nagle pojęła, że właśnie straciła wspaniałą okazję poznania

Ashdowne'a osobiście. Do licha! Z trzaskiem złożyła wachlarz,

wiedziała bowiem, że nie wolno mieszać do śledztwa osobistych

uczuć. Nie wyobrażała sobie, by prawdziwy detektyw z Bow Street

przestał zajmować się sprawą dlatego, że ktoś z podejrzanych spojrzał

na niego zbyt poufale.

Parsknąwszy pod nosem, zawróciła tam, skąd przyszła, ale wyrwę

w ludzkim wianuszku zapełniły już inne kobiety, i stare, i młode. A

potem ni stąd, ni zowąd pojawiła się przed nią matka, żeby namówić

ją na taniec z jakimś kawalerem. Georgiana wiedziała, że w tej

sytuacji nie należy odmawiać.

Pan Nichols, jak się wkrótce przekonała, był całkiem przyjemnym

mężczyzną, który wraz z rodziną przyjechał do Bath z hrabstwa Kent.

Gdy jednak zaczął się jąkać, prowadząc konwersację na tematy tak

banalne jak pogoda i towarzystwo w Bath, jej myśli odpłynęły w dal.

Wprawdzie wyciągała szyję, jak tylko mogła, ale Ashdowne'a

dostrzegła dopiero po dłuższej chwili. Akurat wychodził do ogrodu z

młodą wdową, która, rzecz jasna, natychmiast zapomniała o swojej

żałobie.

Podczas następnego tańca z panem Nicholsem Georgiana

marszczyła czoło i tylko machinalnie kiwała głową w odpowiedzi na

jego pytania. Doprawdy, nie miała czasu na takie przelewanie z

pustego w próżne! Niestety, aż za dobrze wiedziała, co oznacza

rozmarzony wyraz twarzy jej partnera. Gdyby pan Nichols zdołał

skupić wzrok, bez wątpienia zatrzymałby go na jej lokach, białej szyi

lub, co gorsza, na niepokojąco dużym skrawku piersi, który matka

kazała jej odsłonić zgodnie z panującą modą.

Naturalnie młodzieniec w ogóle nie zwracał uwagi na jej słowa.

W takich sytuacjach Georgiana zawsze miała ochotę szepnąć coś

niegodnego damy albo wprost przyznać się do morderstwa, byle tylko

otrzeźwić rozmówcę. Jej adoratorzy zazwyczaj należeli do dwóch

kategorii: jedni w ogóle nie zwracali uwagi na to, co mówiła, inni -

przeciwnie - wsłuchiwali się z nabożnym podziwem w każde słowo.

Najgorsze, że ani z jednych, ani z drugich nie było pożytku, nigdy

bowiem nie udało się Georgianie sprowokować żadnego z tych

Simmons Deborah - Skandal w Bath.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: