Sir Laurence Gardner - Krew z Krwi Jezusa - Święty Graal i tajemnica potomków Jezusa.pdf - Sir Laurence Gardner - morefaya2006

Książka jest udostępniona przez prywatną bibliotekę:

http://www.spojrzenie.com

Zachęcamy do zakupu oryginału.

Przypominamy o konieczności usunięcia z dysku tego pliku po upływie 3 tygodni.

Tytuł oryginału

BLOODLINE OF THE HOLY GRAIL

First published in Great Britain in 1996

by Element Books Limited, Shaftesbury, Dorset

For the Polish translation

For the Polish edition

Wydanie I

PRZEDMOWA

Krew z krwi Jezusa jest wybitnym osiągnięciem na polu badań genealogicznych. Rzadko historyk

dociera do tak niezwykłych faktów, jak te przedstawione w niniejszej książce. Należy je uznać za

rewelacje, są one wręcz fascynujące. Ta książka to prawdziwa skarbnica wiedzy o początkach

chrześcijańskiego Kościoła w Europie i w państwach stworzonych przez krzyżowców.

Być może pewne aspekty tej książki wydadzą się heretyckie. Każdy ma prawo do takiego sądu,

jako że przedstawione w niej fakty odbiegają od ortodoksyjnej tradycji. Kawaler Labhrański

spenetrował do głębi dostępne manuskrypty i archiwa dotyczące tematu, wykraczając daleko poza

granice konwencjonalnej wiedzy. Wydobytą na światło dzienne prawdę zaprezentowano tu w sposób

niezwykle wyrazisty, interesujący, a także nieco prowokacyjny.

Dzięki tej pracy możemy zapoznać się z wielowiekową historią spisków, intryg i matactw władców i

ich otoczenia. Przez około dwa tysiące lat o losach milionów ludzi decydowały pojedyncze, często

chimeryczne osobistości, które wynaturzyły duchowe aspiracje naszej cywilizacji. Autor tej pracy

odważnie przeciwstawił się zależnościom pętającym rozliczne tajne związki naszego dziedzictwa.

Czyniąc to wskrzesił historię prześwietnej królewskiej dynastii, uciszonej przez Kościół. Teraz, w

nowej erze nauki, niech zwycięży prawda, a Feniks raz jeszcze powstanie z popiołów.

JKM książę Albany, Michał głowa królewskiego Domu Stewartów

ŹRÓDŁA RODOWODU

KOMU SŁUŻY GRAAL?

Po powstaniu żydowskim w Jerozolimie w I wieku n.e. wszelkie zapiski dotyczące pochodzenia

Jezusa Mesjasza z rodu Dawida rzekomo uległy zniszczeniu na rozkaz rzymskich dowódców.

Jednakże tego aktu destrukcji bynajmniej nie doprowadzono do końca i potomkowie Jezusa, którzy

ponieśli mesjańskie dziedzictwo z Bliskiego Wschodu na Zachód, zachowali stosowne dokumenty.

Jak potwierdza Historia kościelna Euzebiusza, biskupa Cezarei 1 , z IV wieku, nazywano ich

desposynes (starogr. potomkowie Mistrza) 2 , wedle wzniosłego stylu zarezerwowanego wyłącznie dla

rodziny Jezusa 3 . Do niej należało tajne dziedzictwo królewskiego domu Judy – dynastii istniejącej do

dziś.

W książce zbadamy czcigodną historię tej królewskiej linii, rozwijając szczegółowy genealogiczny

opis rodu Mesjasza (Sangrala, Świętego Graala) wywodzącego się bezpośrednio od Jezusa i jego

brata Jakuba. Zaczniemy od zbadania opowieści Starego i Nowego Testamentu z innej perspektywy

niż dotychczasowa. Nie będzie to pisanie na nowo historii, a jedynie powrót do źródeł wiedzy. Chcemy

jednak uniknąć powtarzania w nieskończoność mitów celowo zniekształconych przez ludzi mających

w tym zakulisowy interes.

Niewątpliwie znajdą się osoby, które będą podważać to, co zostało tu opisane. Inni natomiast

kurczowo będą się trzymać ogólnie przyjętych stereotypów, w czambuł potępiając tę książkę. Można

tylko mieć nadzieję, że waga owych krytyk będzie dokładnie odmierzona, gdyż – jak to zauważył w

1922 r. wielebny Lewis z Glastonbury – ostrze krytyki często kieruje się w stronę autora, podczas gdy

ofiara zyskuje dzięki takim atakom.

Książka ta jest przeznaczona dla czytelnika obdarzonego otwartym umysłem, dociekliwego,

uduchowionego. Informacje w niej zawarte są związane z odkrywczymi interpretacjami starożytnych

dokumentów z Ziemi Świętej – rękopisów znad Morza Martwego i wielu świętych tekstów

starożytności, ukrytych przed okiem ogółu ku wygodzie mniejszości. Fakty zaczerpnięto również z

wielu celtyckich annałów i kronik wczesnego średniowiecza oraz z archiwów Europy chroniących

pamięć królów, świętych i rycerzy.

Przez wieki cicha zmowa Kościoła i władców była silniejsza niż spadek Mesjasza. Osiągnęła

szczyt, gdy cesarski Rzym odmienił bieg chrześcijaństwa, sprzeniewierzając się swoim ideałom, co

czyni zresztą do dnia dzisiejszego.

Wiele, zdawałoby się, nie powiązanych ze sobą faktów to dzieje nieprzerwanych prześladowań

rodu Mesjasza. Od wojen żydowskich z I wieku, poprzez osiemnastowieczną rewolucję amerykańską i

dalej, angielskie i europejskie rządy wespół z Kościołami – anglikańskim i rzymskokatolickim –

nieustannie prowadziły politykę opartą na matactwach i machinacjach. Ruchy o poglądach zbliżonych

do Kościoła rzymskokatolickiego, odmawiając prawa pierworództwa królewskiemu domowi Judy,

wprowadzały na tron marionetkowe reżimy, takie jak brytyjski dom hanowersko-koburski. Podniesieni

w ten sposób do godności władcy mieli za zadanie podtrzymać określone religijne doktryny, podczas

gdy inne głosiły religijną wstrzemięźliwość.

Teraz, gdy bliskie jest nowe milenium, nadszedł czas refleksji i reformy cywilizowanego świata – a

dokonując jej należy rozważyć błędy i dokonania przeszłości. Nic tak dobrze nie służy temu celowi, jak

zapiski kronik Sangreala.

Pojęcie Święty Graal powstało w średniowieczu jako sformułowanie literackie oparte (jak to będzie

przedstawione później) na błędnej interpretacji zapisków. Jest to bezpośrednie tłumaczenie Saint

Graal i wcześniejszych form San Graal i Sangreal. Starożytny Zakon Sangreala, dynastyczny Zakon

Szkockiego Królewskiego Domu Stewartów łączy się bezpośrednio z kontynentalnym europejskim

Zakonem Królestwa Syjonu 4 (Zakon Syjonu – Klasztor Naszej Pani z Syjonu). Rycerze obu zakonów

byli zwolennikami Sangreala, czyli (jak wskazano wyżej) królewskiej krwi (Sang Real) Judy – linii

Świętego Graala.

Poza fizycznym aspektem dynastyczny Święty Graal ma wymiar duchowy. Symbolizowało go wiele

przedmiotów, ale najczęściej mówiono o kielichu, zwłaszcza takim, który zawiera lub zawierał kiedyś

krew Jezusa. Ponadto przedstawiono Graala jako winorośl, pnącą się przez kroniki przeszłości.

Owocem winorośli jest winne grono, z którego powstaje wino. Pod tym względem symboliczne

elementy kielicha i wina łączą się, gdyż wino od dawna traktowano jako krew Jezusa. Ta tradycja jest

umiejscowiona w samym sercu sakramentu Eucharystii (Komunii Świętej) i wiecznie żywa krew

kielicha Graala reprezentuje wieczny rodowód Mesjasza.

W ezoterycznej (tajemnej) mądrości Graala, kielich i winorośl wyrażają ideał służby, podczas gdy

krew i wino odpowiadają wiecznemu duchowi spełnienia. Stąd też duchowe poszukiwanie Graala jest

pragnieniem spełnienia za pośrednictwem służby i bycia obsługiwanym. To, co bywa nazywane

Regułą Graala, samo w sobie jest parafrazą kondycji ludzkiej, gdyż wszyscy poszukując – służymy, a

służąc – dochodzimy do celu. Regułę wynaturzyła zasada skąpstwa ciążąca nad społecznością

ludzką, o czym świadczy hasło „przeżywają najsilniejsi"; całe sformułowanie jest tradycyjnie

tłumaczone jako ewolucja drogą doboru naturalnego, albowiem dzisiaj jest jasne, że bogactwo, nie

zdrowie to podstawa siły w społeczeństwie. Innym kryterium jest posłuszeństwo prawu.

Ale nad wszystkimi rozważanymi pryncypiami góruje inny wymóg – trzymania się ustalonych

zwyczajów i bicia pokłonów przed bożkami władzy. Ten warunek wstępny nie ma żadnego związku z

posłuszeństwem wobec prawa lub z przyzwoitym zachowaniem – to wszechmocny zakaz krytyki tego,

co jest; zakaz głoszenia opinii niezgodnych z powszechnie obowiązującymi. Ci, którzy nie trzymają się

karnie szeregu, zyskują w oczach rządzących piętno heretyków, ludzi wścib-skich, kłopotliwych i stąd

społecznie nieakceptowanych. Właściwy dobór to podporządkowanie się indoktrynacji i zduszenie

indywidualności służące zachowaniu status quo administrowanego układu. Żaden system poznawczy

nie uznałby tego za demokratyczny styl życia. Demokratyczny ideał wyraża hasło „rządzony przez lud

i dla ludu".

Ułatwia to organizacyjna zasada wyborcza, która sprawia, że garstka reprezentuje większość.

Reprezentanci są wybierani przez lud, by rządzić dla ludu – ale paradoksalnie wynikiem są na ogół

rządy ludu, co nie ma żadnego związku ze służbą i stanowi przeciwieństwo Reguły Graala.

Już dawno temu wybranym reprezentantom udało się odwrócić ideał harmonii: zajęli oni piedestał

górujący nad elektoratem. Tym to sposobem prawa jednostki, wolności i opieka społeczna są

kontrolowane mocą politycznego dyktatu i takie właśnie dyktatury decydują, kto jest społecznie

akceptowany, a kto nie. To decyduje w wielu przypadkach o tym, kto przeżyje, a kto nie. W tym celu

szuka się wpływów wyłącznie z chęci władzy nad innymi. Wybrańcy służąc własnym interesom

manipulują społeczeństwem, ogołacają z władzy większość. W rezultacie owa większość zamiast być

podmiotem służby jest zredukowana do statusu obsługujących.

Nie jest przypadkiem, że średniowieczna dewiza brytyjskiego następcy tronu brzmiała Ich dien

(służę). Ta dewizja miała źródło w Regule Graala z epoki rycerstwa. Następcy z linii, którzy uzyskiwali

władzę dziedzicznie, a nie z wyboru, hołdowali ideałowi służby. Ale czy monarchowie faktycznie

służyli? Konkretniej – komu służyli? Generalnie – a na pewno w okresie feudalnym i imperialnym –

rządzili; ręka w rękę z dworem i Kościołem. Rządy to nie służba, nie współtworzą bowiem

sprawiedliwości, równości i poszanowania ideałów demokracji. Stąd nie mają punktu stycznego z

maksymą Świętego Graala.

Książka Krew z krwi Jezusa nie ogranicza się do genealogii i opowieści o banalnych intrygach, ale

jej karty są kluczem do Reguły Graala, a to nie tylko tajemnica historyczna, ale i sposób życia. Jest to

książka o dobrym rządzeniu i złym. Opowiada nam, jak patriarchalne pokrewieństwo międzyludzkie

zastąpiła dogmatyczna tyrania i dyktatorskie władanie ziemią. Jest to odkrywcza podróż przez wieki z

myślą o przyszłości.

W dzisiejszej erze technologii komputerowej, telekomunikacji satelitarnej i międzynarodowego

przemysłu kosmicznego postęp nabiera alarmującej prędkości. Każde następne stadium jest osiągane

coraz szybciej, szansę przeżycia mają najbardziej drapieżni, podczas gdy niecierpliwy establishment,

służący swoim własnym ambicjom, ale nie celom ogólnym, uznaje resztę za skazaną na pożarcie.

Jaki to wszystko ma związek z Graalem? Otóż, fundamentalny. Graal ma wiele masek i wiele

atrybutów. Jednakże bez względu na postać poszukiwaniem Graala rządzi przemożne pragnienie

uczciwego celu. Jest to szlak, na którym wszyscy mogą przetrwać między silnymi, gdyż taki jest klucz

do harmonii i jedności społeczeństwa i natury. Reguła Graala uznaje strukturę wspólnoty i

wywyższenie dzięki zasłudze – a przede wszystkim jest całkowicie demokratyczna. Graal w swoich

fizycznych i duchowych wymiarach należy zarówno do przywódców, jak i mas. Należy również do

ziemi i środowiska. Najwyższą powinnością jest powszechna, zjednoczona służba.

Wiedza jest kluczem do przyszłości. Tylko poprzez wiedzę i świadomość możesz się znaleźć

wśród silnych. Droga do wiedzy nie prowadzi przez rządy dyktatorskie; możemy do niej dotrzeć,

mając swobodny dostęp do prawdy.

Komu służy Graal? Tym, którzy wbrew wszelkim przeciwnościom są orędownikami oświecenia.

POGAŃSCY IDOLE CHRZEŚCIJAŃSTWA

W trakcie naszej podróży spotkamy się z licznymi twierdzeniami, które na pierwszy rzut oka

wydadzą się zaskakujące – ale tak często bywa, gdy wyjaśnia się historyczne fałsze. Większości z

nas nałożono okulary, przez które byliśmy zmuszeni oglądać karykaturę historycznej prawdy. Historia,

której nas uczono, skażona została propagandą, czy to Kościoła, czy to świata polityki. Nawet

nauczanie historii jest częścią procesu kontroli; oddziela władców od służących, wybranych od

odrzuconych. Oczywiście, historia polityczna była pisana przez władców – garstkę decydującą o losie

i fortunie ogółu. Historia Kościoła jest tym samym: jej celem jest narzucenie kontroli. Wykorzystuje się

przy tym lęk przed nieznanym. W ten sposób hierarchowie Kościoła utrzymali supremację kosztem

wiernych, którzy autentycznie szukają oświecenia i zbawienia.

Jeśli się spojrzy globalnie na polityczną lub religijną historię, to za truizm należy uznać twierdzenie,

że nauka głoszona przez kręgi władzy często jest wręcz fantastyczna, niemniej jednak – choć tak

wypaczona – rzadko bywa kwestionowana.

W sferze biblijnej nasze poszukiwanie Graala zaczyna się od Stworzenia, tak jak definiuje to

Księga Rodzaju. Niecałe dwa wieki temu, w 1779 r., konsorcjum londyńskich księgarzy wydało

mamucią, 42-tomową Historię powszechną – dzieło, które spotkało się z wielkim uznaniem, a w

którym stwierdzono, iż boska praca stworzenia zaczęła się 21 sierpnia 4004 roku p.n.e. 5 Wynikła

debata co do miesiąca, gdyż niektórzy teologowie uznawali 21 marca za dokładniejszą datę. Wszyscy

zgodzili się co do tego, że tylko sześć dni oddzielało kosmiczną nicość od powstania Adama.

Epoka, w której opublikowano Historię, była epoką rewolucji przemysłowej. Następowały burzliwe,

niezwykłe zmiany; rozwój, podobnie jak i dzisiejszy postęp na dużą skalę, spowodował pewne

społeczne koszty. Cenne zdolności i kunszt minionych dni stały się przestarzałe w obliczu masowej

produkcji. Społeczeństwo przegrupowało się, przystosowując do struktury wytworzonej pod ciśnieniem

nowych stosunków gospodarczych. Wyłoniła się nowa kasta „zwycięzców", podczas gdy większość

błąkała się w obcym środowisku, rozluźniły się lub uległy zerwaniu dotychczasowe więzi, zanikły

tradycje, zwyczaje i obyczaje. Słusznie czy nie ten fenomen nosi nazwę postępu – a zasadniczym

kryterium postępu jest zasada, którą ogłosił angielski naturalista Karol Darwin: przeżywają najsilniejsi 6 .

Problem w tym, że szansę przeżycia zwykłych ludzi często maleją, bo ich władcy – pionierzy postępu,

walczący o własne przeżycie – często ignorują lub eksploatują poddanych.

Dziś wiemy, że Historia powszechna z 1779 r. była w błędzie. Świat nie powstał w 4004 roku p.n.e.

Adam nie był pierwszym człowiekiem na ziemi 7 . Takie archaiczne poglądy odrzucono, ale dla ludzi

końca XVIII wieku imponująca Historia była dziełem osób wykształconych o największym autorytecie.

Dlatego też obecnie warto zadać sobie pytanie: ile dzisiejszych uznanych pewników naukowych i

historycznych również zostanie obalonych pod wpływem przyszłych odkryć?

Dogmat wcale nie musi być prawdą; jest to wyłącznie frenetycznie promowana interpretacja

prawdy oparta na dostępnych faktach. Gdy na jaw wychodzą nowe znaczące fakty, naukowy dogmat

zmienia się w sposób naturalny – ale w przypadku dogmatu religijnego rzadko ma to miejsce. W tej

książce szczególnie zajmiemy się postawami i naukami Kościoła chrześcijańskiego, który nie

przywiązuje wagi do odkryć i wynalazków, i nadal podtrzymuje wiele bezsensownych dogmatów z

okresu średniowiecza. Jak przenikliwie zauważył na początku XX wieku H.G. Wells, „religijne życie

Zachodu toczy się w domu historii wzniesionym na piasku".

Teoria ewolucji Karola Darwina przedstawiona w pracy O pochodzeniu człowieka z 1871 r. 8 nie

wyrządziła osobistej krzywdy Adamowi, ale naturalnie przekreśliła jego prawa do miana pierwszego

człowieka. Jak wszystkie organiczne formy życia na naszej planecie, ludzie są produktem mutacji

genetycznej i naturalnej selekcji trwającej setki tysięcy lat. Ogłoszenie tego faktu obudziło grozę w

religijnym społeczeństwie. Niektórzy po prostu odmawiali przyjęcia nowej doktryny, a wielu wpadło w

rozpacz. Jeśli Adam i Ewa nie byli pierwszymi rodzicami, nie było grzechu pierworodnego – i

przyczyna pokuty okazała się pozbawiona wszelkich podstaw!

Większość ludzi nie zrozumiała tezy „przeżywają najsilniejsi". Doszła do wniosku, że skoro

przeżycie ogranicza się do najsilniejszych, to sukces zależy od pokonania sąsiadów! I tak zrodziło się

nowe sceptyczne i bezlitosne pokolenie. Egoistyczny nacjonalizm rozkwitł jak nigdy do tej pory i

krajowe bóstwa czczono jak dawne bóstwa pogańskie. Symbole narodowej tożsamości – Brytania i

Hibernia – stały się nowymi idolami chrześcijaństwa.

Z tego pokalanego gniazda rozprzestrzeniła się imperialistyczna zaraza i silniejsze rozwinięte

państwa przyznały sobie prawo eksploatacji zacofanych. Nowa era budowy imperiów rozpoczęła się

wraz z haniebnym wyścigiem o terytoria. Niemiecka Rzesza powstała w 1871 r. po stopieniu się

dawniej samodzielnych państw. Imperium rosyjskie rozrosło się znacznie, a do ostatniej dekady XIX

wieku imperium brytyjskie zajmowało aż jedną piątą wszystkich ziemskich lądów. Była to prozaiczna

era nawiedzonych chrześcijańskich misjonarzy, wielu wysłanych z Brytanii królowej Wiktorii. Gdy

religijną tkaninę porwano na żałosne strzępki w ojczyźnie, Kościół zagranicą poszukiwał nowego

usprawiedliwienia dla swojej egzystencji. Misjonarze przejawiali szczególną ekspansywność w takich

regionach jak Indie i Afryka, gdzie ludzie mieli już własne wiary i nigdy nie słyszeli o Adamie. Co

ważniejsze jednak, nigdy nie słyszeli o Karolu Darwinie!

W Brytanii z urzędników rewolucji przemysłowej wyłoniła się nowa warstwa społeczna. To właśnie

pączkująca klasa średnia odsunęła prawdziwą arystokrację i kręgi władzy daleko poza zasięg ogółu, w

efekcie tworząc strukturę klasową – system podziałów – w której każdy miał wyznaczone miejsce.

„Wodzowie" oddawali się arkadyjskim uciechom, podczas gdy oportuniści z klas średnich

współzawodniczyli, kto zajdzie dalej w bezwstydnej konsumpcji. Człowiek pracy akceptował własne

niewolnictwo intonując pieśni poddaństwa i wierności, marząc o podboju nowych terytoriów i bijąc

czołem przed portretem Brytanii na kominku.

Ci, co przestudiowali historię, wiedzieli, że niebawem imperia wezmą się nawzajem na celowniki,

przepowiadali dzień, w którym konkurujące potęgi zewrą się w potężnym uścisku. Konflikt wybuchł,

gdy Francja podjęła próbę uwolnienia Alzacji i Lotaryngii spod okupacji niemieckiej. Chodziło o zasoby

żelaza i węgla na tym terytorium. Rosja i Austro-Węgry starły się walcząc o dominację nad Bałkanami,

toczyły się konflikty wynikające z kolonialnych ambicji w Afryce i na innych lądach. Do globalnego

konfliktu doszło w czerwcu 1914 r. Po tym, gdy serbski nacjonalista zamordował następcę tronu

austriackiego, arcyksięcia Franciszka Ferdynanda, w Europie wybuchła wielka wojna, głównie

sprowokowana przez Niemcy. Do wojny wciągnięte zostały niemal wszystkie państwa europejskie.

Brytania poprowadziła kontrofensywę. Walka trwała ponad cztery lata i zakończyła się, gdy w

Niemczech wybuchła rewolucja, a cesarz Wilhelm II uciekł z kraju.

Wszystkie technologiczne wynalazki ery przemysłowej pociągnęły za sobą niewielki postęp

społeczny. Osiągnięcia inżynieryjne dały ludziom natomiast bezprecedensową zdolność zabijania.

Chrześcijaństwo uległo takiemu rozczłonkowaniu, że trudno było je rozpoznać. Duma Brytanii

pozostała nietknięta – ale Niemiecka Rzesza nie miała zamiaru ugiąć się pod ciężarem klęski. Gdy

obalono stary porządek, do władzy doszła nowa partia gorliwców. Jej despotyczny fuhrer, Adolf Hitler,

zaanektował Austrię w 1937 r. i runął na Polskę dwa lata później. Zaczęła się druga wielka wojna –

prawdziwie światowa – jak do tej pory najbardziej zaciekła walka o terytoria. Toczyła się sześć lat i

dotknęła samego rdzenia wiary religijnej: praw jednostki, praw cywilizacji.

Kościół i lud zdali sobie sprawę, że religia nie jest i nigdy nie była sprawą dat i cudów. Była sprawą

wiary w przyzwoity sposób życia, stosowania się do moralnych standardów i etycznych wartości,

wiary w Boga, opieki nad ubogimi, stałym poszukiwaniem wolności i wyzwolenia. Wreszcie odłożono

na bok nieustanne rozważania ogólne o ewolucyjnej naturze ludzkiego pochodzenia – to stało się

polem dociekań naukowców, większość przyjęła po prostu do wiadomości ten fakt. Kościół nie był już

tak stanowczym oponentem naukowców. Dla wielu tekst Biblii nie był nietykalnym dogmatem

czczonym dla niego samego. Religia to zalecenia i zasady, a nie papier, na którym są wydrukowane.

Biblia stała się księgą historii, rodzajem archiwum, zbiorem starożytnych tekstów wartych dociekań i

badań, jak każdy inny tego rodzaju kodeks.

Sir Laurence Gardner - Krew z Krwi Jezusa - Święty Graal i tajemnica potomków Jezusa.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: