Północ już była (tekst).pdf

PÓŁNOC JU ņ BYŁA

Północ ju Ň była, gdy si ħ zjawiła,

Nad blisk Ģ dolin Ģ jasna łona;

Któr Ģ zoczywszy i zobaczywszy,

Krzykn Ģ ł mocno Wojtek na Szymona:

Szymonie kochany, znak to niewidziany,

ņ e całe niebo czerwone.

Na braci zawołaj niechaj wstawaj Ģ ,

Kuba i Mikołaj niech wyp ħ dzaj Ģ ,

Barany i capy, owce, kozły, skopy

Zamknione.

Na te wołania z smacznego spania,

Porwał si ħ Stach z Grze Ļ kiem i spadł z broga:

Maciek truchleje, od strachu mdleje,

Woła, uciekajcie ach dla Boga !

Grze Ļ ko Ň ebro złomał, Stach na nog ħ chromał,

Bo j Ģ w kolanie wywin Ģ ł.

Oj oj oj, dla Boga ! Pawełek woła:

Uciekajcie pr ħ dko, gore stodoła,

Pogorzały szopy i pszeniczne snopy,

Jam zgin Ģ ł.

Le ŇĢ c w stodole, patrz Ģ c na pole,

Ujrzał Bartos stary Anioły;

Którzy wdzi ħ cznemi głosami swemi,

Okrzykn ħ li ziemskie padoły:

Na niebie niech chwała Bogu b ħ dzie trwała,

A ludziom pokój na ziemi.

Pasterze wstawajcie, witajcie Pana,

Pokłon mu oddajcie, wzi Ģ wszy barana;

Skoczno mu zagrajcie, głosy za Ļ piewajcie

Zgodnemi.