...
SZKOŁA MAGII I CZARODZIEJSTWA
Podręcznik do Starożytnych Run
Wydawca: Ministerstwo Magii, Wydział Ksiąg Magicznych, 2007 Londyn
Spis treści
Wstęp
Runy jako alfabet
Legenda o powstaniu Run
Fuhrank
Pochodzenie run
Aety
Pierwszy aet cz. 1
Pierwszy aet cz. 2
Drugi aet cz. 1
Drugi aet cz. 2
Trzeci aet cz. 1
Trzeci aet cz. 2
Wstep
Podręcznik, który otrzymałeś, Drogi Czytelniku, posłuży Ci do bliższego poznania Starożytnych Run - przedmiotu, który jednych może nudzić, innych zaś fascynować.
Dzięki niemu, odkryjesz prawdziwą magię tajemniczych znaków, przeniesiesz się w świat przygody, wróżb i alfabetów.
Podręcznik zawiera najważniejsze informacje o Runach, Fuhranku, systemie wróżebnym.
Dlatego nie wahaj się i wyrusz w świat, gdzie logiga przestaje mieć znaczenie, a liczą się tylko domysły...
Runy to system nie tylko wróżebny, ale przede wszystkim magiczny. Sakralne znaki niosą w sobie potężną energię, która odpowiednio wykorzystana może pomóc w lepszym kreowaniu relacji z partnerem, ugruntować pozycję zawodową i zwiększyć, bądź umocnić stan posiadania.
Kiedy Wikingowie wyruszali na wojenną wyprawę na burtach swoich łodzi wycinali znaki tajemne, które miały im zapewnić pomyślność i bezpieczny powrót do domów. Runy - dar od staroskandynawskiego boga Odyna, są zbiorem znaków magicznych - stały się także jednym z najstarszych europejskich alfabetów rozpowszechnionym wśród Skandynawów i Germanów.
Wraz z walecznymi Wikingami docierały one do wielu krajów europejskich - m.in. w Polsce odkryto kamienie na których powierzchni wyryto przekazy runiczne, ale alfabet był tylko jednym z zastosowań symbolów runicznych. Służyły one jako znaki ochronne i magiczne. To za ich pomocą przewidywano przyszłość.
Na niewielkich kamieniach ryto symbole magicznych runów. Kamienie te przechowywano w woreczku i wróżba polegała na wyciągnięciu z niego kilku kamyków. Z wyrytych znaków odczytywano przyszłość...
Wśród znawców wróżbiarstwa runy uchodzą za doskonały system autopsychoanalizy, ich przekaz jest pogłębionym wizerunkiem stanu naszej duszy. Nie bez znaczenia jest fakt, że symbole runiczne mają silne właściwości energetyzujące.
Te proste znaki przyciągają moc, potrafią m.in. neutralizować niekorzystne pola elektromagnetyczne, oraz wpływy cieków wodnych. Zjawisko energii kształtów znane jest ludzkości od zamierzchłych czasów, wykorzystywano je do celów leczniczych i magicznych np. w pieczęci Salomona, czy w Pentagramie.
Runy - proste symbole graficzne od wieków służyły ludzkości swoim działaniem ochronnym. Nie wszyscy wiedzą, że popularne na naszych drzwiach znaki K+M+B wywodzą się wprost z pogańskich zwyczajów umieszczania nad wejściem symboli ochronnych i wprawdzie teraz oznaczają one inicjały Trzech Króli - Kacpra, Melchiora i Baltazara, ale równie dobrze funkcjonują jako runy - gebo, ehwaz i berkanan.
Odyn najpierw poświęcił swoje oko, wrzucając je do studni Olbrzyma Mimira. Mógł za to napić ze źródła wiedzy i mądrości. Tracąc częściowo zdolność widzenia, zyskał zdolność widzenia nadprzyrodzonego. Brak oka, podobnie jak innego rodzaju ułomności, są widomym znakiem związków z zaświatami. Następnie Odyn, składając ofiarę z samego siebie, przebił sobie bok włócznią, a bogowie powiesili go za stopę - głową w dół - na świętym drzewie świata Yggdrasilu. Wisiał tak dziewięć długich dni i nocy, cierpiąc - dopełnił w ten sposób całości misterium wtajemniczenia i śmierci. Po dziewięciu dniach, nawiedziło go światło nareszcie odkrytych run. Odgadując ich sens, Odyn stał się władcą rytych znaków mocy. Wyrył je wszystkie na kijach magicznych, następnie zeskrobał je dobrze naostrzonym nożem na drobne wiórki, które zmieszał z miodem i dał do wypicia ludziom, przekazując im w ten sposób magiczne znaki. Odyn pouczał, że z run należy korzystać we wszystkich życiowych okolicznościach, gdyż są one przewodnikiem i służą pomocą.
Starszy Fuhrank składa się z 24 run i był ogólnie przyjęty od 200r p.n.e do 500r n.e.
Młodszy Fuhrank składa się z 16 run i datuje się jego rozwinięcie na VIII-IX wiek. Zmniejszenie ilości run w młodszym alfabecie przypisuje się Kościołowi, który chcąc ukrócić korzystanie z mocy znaków, przyczynił się to tego procesu. Anglosaski fuhrank przetrwał chrystianizacje i ma 33 runy. Używano go w X wieku. Sztucznie stworzony przez Guido van Lista Fuhrank Armeński posiada 18 run. A teraz szczegółowe określenie podporządkowanych runom liter:
A-Ansuz
B-Berkanan
C-Kaunan
D-Dagaz
E-Eihwaz (Ehwaz)
F-Fehu
G-Gebo H-Hagalaz (Hagala)
I-Isa (Eisaz)
J-Jera (Jeran)
K-Kenaz
L-Laukaz
M-Mannaz
N-Naudiz (Naudhiz)
O-Othila (Odala)
P-Pertho (Perdo)
R-Raido
S-Sowelo
T-Teiwaz
U-Uruz
W-Wunjo
Y-Jera
Z-Algiz
Fuhrank to jeden z najstarszych, znanych ogólnie alfabetów runicznych. Jego nazwa pochodzi od kilku pierwszych run:
Fehu Uruz Thurisaz Ansuz Raido Kaunan
Najpopularniejszym stwierdzeniem u adeptów będących zwolennikami nadnaturalnego pochodzenia Run jest stwierdzenie iż Runy odkrył Odyn. Bywa iż chwilę później dodawane jest iż dał je również ludziom.
Z mistycznego punktu widzenia, prawdą jest iż zostały one odkryte (bo nie wynalezione) a raczej otrzymane przez Odyna, niemniej dalszy ciąg mitologii pokazuje nam iż ludziom Runy i wiedzę o nich przekazał Heimdall.
Kilka faktów o pochodzeniu alfabetów runicznych:
1. Alfabet Etruski ma podobnie jak i inne spore podobieństwo do liter runicznych, jednakże Etrulia została zajęta przez Rzymian i jej alfabet był stopniowo wypierany przez alfabet łaciński, aczkolwiek na jego bazie i adaptacji oparły swoje alfabety ludy z okolic Alp. Alfabet ten jest najbliższy runom, ale zaledwie 10 z 24 znaków ma zbliżony do nich kształt i dźwięki (chciałoby się zapytać, a co z resztą - 14 znaków?) - i to biorąc pod uwagę wszystkie znane jego wersje.
2. Alfabet północno-łaciński nie był jednolitym alfabetem - tak naprawdę były jego 4 wersje i były to 4 odrębne języki (Raitic, Lepontic, Venetic, i Noric), żaden z nich nie zawiera kompletu w/w 10 znaków zbieżnych z Fuhrankiem Starszym. Jeśliby przyjąć jednak iż Runy z nich powstały, to człowiek tworzący je musiałby biegle porozumiewać się w czterech odrębnych językach, robić z nich kogiel-mogiel, potem wybrać część a część stworzyć własnoręcznie. Alfabety powstawały różnymi drogami ale takiej jeszcze wśród osób zajmujących się ich ewolucją nie zaobserwowano, w pewien sposób więc ta teoria upada.
3. Fuhrank Starszy powstawał bardzo daleko od Etruskich wpływów i ze znanych nam inskrypcji i określonego czasu wynika iż był to okres gdy Alfabet Etruski już praktycznie nie istniał w praktycznym użyciu.
4. Germanie na pewno znali alfabet łaciński, niemniej najstarsze inskrypcje runiczne sugerują iż Runy powstały na terenie obecnej Danii i najprawdopodobniej były dziełem własnym albo ichnich kupców albo wojowników.
Runy podzielone zostały tradycyjnie na trzy Aety po osiem znaków.
Pierwszy aet bywa nazywany również aetem Freya lub Freyi, w zależności od upodobania autora. Nazwa wzięła się od rozpoczynającej go Runy - Fehu, wiązanej z tymi Bogami.
Znajdują się w nim:
-Fehu
-Uruz
-Thurisaz
-Ansuz
-Raido
-Kenaz
-Gebo
-Wunjo
Drugi Aet rozpoczyna Runa Hagalaz, w zależności od interpretacji jaką poszczególni autorzy nadają tej runie bywa on nazywany Aetem Hel lub Heimalla.
-Hagalaz
-Naudhiz
-Isa
-Jera
-Eihwaz
-Pertho
-Algiz
-Sowelu
Trzeci Aet jest określany jako Aet Tyra, ze względu na to iż ten właśnie Bóg jest wiązany z runą Tiwaz, rozpoczynającą ten Aet.
W jego skład wchodzą:
-Berkana
-Ehwaz
-Mannaz
-Laguz
-Ingwaz
-Dagaz
-Othala
Runa Wunjo
Runa Wunjo w swym rycie symbolizuje harmoniczne współistnienie różnych mocy i energii, wzajemne ich uzupełnianie się i wspieranie. Wynn oznacza "radość". Jest to jeden ze znaków, które nie występowały w staronordyckim poemacie. Gotycka litera to uuine, co również wygląda na powiązane z wynn. Fonetycznie Wunjo byłą wymawiana jak litera w.
Runa Gebo
Runa Gebo jest manifestacją Boga, istniejącego w kosmicznej pustce Ginnungagap, przed powstaniem światów. Wielu w jednym, to co dane, to co dawane i to co otrzymywane w samej jedności. Porównanie to jest bardzo ryzykowne, gdyż narzuca się analogia do chrześcijańskiego ujęcia Boga, niemniej pamiętać należy iż były to różne religie.
Runa Gebo jest też wiązana z trzema darami Odyna: Świadomością, Boskim Oddechem i Formą. Runa ta kształtuje właśnie zależności między bogami a ludźmi i darami jakie ludzie mogą dać bogom w zamian za ich łaski.
Innym, równie istotnym elementem tej runy jest zasada darów wzajemnych - wymiany ich zarówno między dwiema osobami jak i miedzy dwoma rzeczywistościami. W najprostszym aspekcie dotyka to podstawowej zasady fizycznej, iż akcja powoduje reakcje. Giefu oznacza "dar". Gotycką literą była dla tej runy geuua, co mogło być wariacją gotyckiego słowa giba, również oznaczającego "dar." Fonetycznie Giefu's było wymawiane jako g w sagach. W staroangielskim g było wymawiane na wiele różnych sposobów, często w zależności od jego pozycji w słowie.
Runa Kenaz
Runa Kenaz jest runa również związaną z ogniem ale tym razem ogień ten jest kontrolowany przez człowieka. Zawiera w sobie zarówno ogień pochodni jak i ogień ofiarny - w tym również ogień pogrzebowy, ogień transformacji i zmiany. Użyte w staroangielskim poemacie słowo cén oznacza pochodnię. Mimo iż nigdzie więcej w staroangielskich źródłach nie występuje to słowo, sam kształt runy występuje dość często jako właśnie skrót dla słowa "pochodnia, płomień".
Ważnym wydaje się zwrócenie uwagi na to iż kształt runy jest inny w Futharku Anglo-Saskim i inny w Futharku Starszym (efekt ewolucji kształtu, zaznaczony również poniżej). Cén jest łączony ze starogermańskim wyrazem chien, który również oznacza pochodnię. Zarówno staroislandzki jak i staronordycki poemat niestety nadają runie inną nazwę - kaun, co oznacza... wrzód. Gotycka litera związana z runą to chozma. Ze względu na różnorodność nazw nadawanych runie, jest niemal niemożliwym jasne określenie jaka nazwa była oryginalna.
Jeśli już pokusimy się o pewne ryzyko, najbezpieczniejszym wydaje się iż będzie cén, "torch". W staroangielskim kształt runy ewoluował począwszy od formy przypominającej małe c, aż do kształtu zbliżonego do "k" z odjętą górną "belką". Oryginalnie była ta runa wymawiana jako k w języku germańskim, aczkolwiek w staroangielskim mogła być również używana do dźwięku łączonego z "ch". W młodszym Futharku miała znaczenie zarówno dźwięku "k" jak i "g".
Runa Raido
Runa Raido jest manifestacją rytmu i kosmicznej równowagi, wyznaczanej cyklicznym ruchem wschodów i zachodów słońca oraz zmianami pór roku. Staroangielskie słowo rád oznacza "jazdę, podróż". Zarówno staroislandzkie reidh jak i stronorweskie raeidh oznacza dokładnie to samo. Wszystkie trzy pochodzą z pragermańskiego raidho. Dźwiękiem łączonym z raidho była litera r.
Runa Ansuz
Runa Ansuz jest Runą ludzkości, obrazuje dwa z trzech z darów jaki otrzymali od bogów praludzie - duchowość i twórczą inspirację. jest też uznawana za Runę Odyna i w samej jej nazwie już istnieje formuła "Boga". Jest również uznawana za runę związaną z komunikacją. W kształcie tej runy niektórzy upatrują postać człowieka w płaszczu targanym wiatrem - wędrowca - właśnie na kształt Odyna.
Nazwa runy ós była przedmiotem dyskusji przez lata. Staroislandzki poemat używa nazwy áss, "bóg, jeden z Aesirów" a jego wersety odnoszą się do Odyna. Staronorweski poemat daje runie nazwę óss, "ujście rzeki". Gotycka litera jej odpowiadająca to aza, co prawdopodobnie pochodzi od Gotyckiego ansus, "bóg". Warto zwrócić uwagę iż poemat jest Staroangielski a więc źródłowo w zasadzie odnoszący się do Futhorcu Anglo-Saskiego a nie Futharku Starszego a mimo to nadal mowa w nim jest o Bogu a nie o rzece. Dźwiękiem odpowiadającym tej runie było a, jak w Germańskiej wymowie słowa Bach.
aliyaa