ZABAWY  NA  POWITANIE  I  POZNANIE  SIĘ

POWITANIE DZIECI  (wg M. Wieman)

Nauczyciel śpiewa imiona dzieci na krótkim motywie melodycznym podanym na dzwonkach, w obrębie pięciu dźwięków (c-g), zachęcając je do powtarzania, np.

g-e: Ma-gda, Ka-sia, Bar-tek

g-e-c: Ka-ri-na, Na-ta-lia

Wcześniej przedstawia się n-el, śpiewając (e-c-e-c): jestem pani............

WITAMY (na podst. Metody W. Sherborne)

Dzieci witają się (dotykają): plecami, rękami, bokami, kolanami, stopami.

CZYJ TO GŁOS?

Jedno dziecko zamyka oczy i odwraca się tyłem do środka koła.Następnie inne dziecko wskazane przez n-la mówi głośno Dzień dobry. Zadaniem dziecka jest odgadnięcie imienia kolegi, który się odezwał.

ZNAJDŹ SWOJEGO PARTNERA

     Wszyscy stoją w kręgu. Osoba prowadząca wręcza każdemu kartkę, na której

     widnieje obrazek zwierzęcia lub jest napisana jego nazwa. Wszyscy próbują

     naśladować głosy swoich zwierząt i starają się, chodząc po sali, znaleźć

     drugą osobę, która wydaje odgłosy takie jak oni (czyli takie samo zwierzę).

     Kiedy pary się dobiorą, można dalej formować większe grupy, np.: ptaki i

     ssaki, zwierzęta domowe i leśne itp.

BUZIAK

N-el prosi dzieci, aby:

-         posłały całusa powietrzu

-         posłały całusa sufitowi, podłodze

-         posłały całusa któremuś z dzieci

-         posłały całusa swojej pani

Na koniec n-el sam wszystkim posyła całusa

LEWA, PRAWA

Orientowanie się w schemacie własnego ciała (każde dziecko posiada gumkę frotkę na lewym nadgarstku; n-el przypomina dzieciom, że lewa ręka oznaczona jest gumką)

-         lewa ręka wita się z głową: dzień dobry główko

-         lewa ręka wita się z brzuszkiem: dzień dobry brzuszku

-         prawa ręka wita się z szyją: dzień dobry szyjko

-         prawa ręka wita się z prawym kolanem: dzień dobry kolano

    Zabawy w parach – dzieci stoją naprzeciw siebie:

-         prawa ręka wita się z prawą ręką

-         lewa ręka wita się z lewą ręką

-         brzuszek wita się z brzuszkiem

-         czoło wita się z czołem

-         „bramka” – dzieci stoją w rozkroku plecami do siebie. Pochylają się do przodu i w utworzoną z nóg „bramkę” wkładają ręce witając się z partnerem. Prostują się i podają sobie ręce górą.

-         „przesyłanie min” – dzieci uśmiechają się do siebie, robią śmieszną minę

PRZEKAZUJEMY SOBIE UŚMIECH

Dzieci siedzą w kole. N-el mówi do dzieci: wysyłam do was powitalny promyk uśmiechu, który powróci do mnie w pośpiechu – dotyka ramienia dziecka siedzącego obok (po prawej stronie) i patrząc mu w oczy uśmiecha się. Dzieci przekazują sobie uśmiech bez słów, dotykając lekko ramienia kolegi i uśmiechają się najpiękniej, jak potrafią.

WITAM WSZYSTKICH, KTÓRZY.....

Dzieci ustawione w kole, n-el mówi: witam wszystkich, którzy (np.) mają jasne włosy, są dziewczynkami, ich imię zaczyna się na głoskę..... . Osoby witane kłaniają się.

POWITANIE Z AUTOPREZENTACJĄ

     Dzieci siedzą lub stoją w kole, każda osoba w wyznaczonej kolejności za 

     Pomocą klaskania lub tupania wystukuje sylaby swojego imienia,

     wymawiając je głośno.

UŚCISK PRZYJAŹNI

N-el mówi: iskierkę przyjaźni puszczam w krąg, niech radosna i ciepła wróci do mych rąk i przekazuje uścisk dłoni dziecku stojącemu obok, dziecko to przekazuje uścisk następnemu, aż „iskierka przyjaźni” obiegnie cały krąg.

JAK DOBRZE....

Jak dobrze być razem, za ręce trzymać się i wszystkim dobrze życzyć i w zgodzie bawić się.

WITAJ

Taniec w kole ze śpiewem na melodię piosenki  „Panie Janie”

Witaj Basiu, witaj Tomku!

Jak się masz?

Wszyscy cię lubimy, wszyscy cię kochamy.

Bądź wśród nas.(...)

POWITANIE  poprzez powiedzenie każdemu miłych słów, np. ładnie się

Uśmiechasz.

WITAM WSZYSTKICH, KTÓRZY:

-         mieli dobry dzień

-         przyszli by się dobrze bawić

-         są ciekawi, lubią śpiewać i zgadywać

Zabawę tę można modyfikować przez użycie, np. chusty animacyjnej i wtedy witane dzieci wchodzą pod nią, a pozostałe unoszą ją wysoko. Można też użyć koła z gumy, które po rozciągnięciu pomieści dowolną ilość dzieci. Inny wariant tej zabawy może odbywać się na siedząco, a osoby witane mogą klaskać nad głową, tupać, uderzać rękoma o różne części ciała, itp.

POWITANIE NA LITERĘ

N-el wita dzieci, których imiona zaczynają się na głoski, np. A, B, D, K,W. Ten, kto czuje się powitany macha ręka, wymawia swoje imię, odszukuje literę rozpoczynająca jego imię i przykleja sobie do bluzki.

MINKI

Twarz jak domek – n-el proponuje dzieciom wyobrażenie sobie twarzy jako domku z oknami (powieki – okiennice, usta – drzwi, nos – klucz). N-el mówi i pokazuje:

-         zwiedzam mój dom – palcem pocieramy czoło, policzki, podbródek

-         zamykam okiennice – zamykamy oczy

-         zamykam drzwi – kładziemy na ustach palec

-         przekręcam klucz – delikatnie ściskamy nos i przekręcamy

-         teraz otwieramy.... i mówimy dzień dobry.

ZUM

Dzieci siedzą lub stoją w kręgu. Osoba prowadząca pokazuje sposób powitania. Wyciągamy prawą rękę przed siebie, kciuk skierowany do góry oznacza, że jest nam dziś bardzo wesoło; kciuk w bok – nie wiemy jaki mamy nastrój; kciuk do dołu – jest nam smutno. Każde dziecko zgodnie z ruchem wskazówek zegara wyciąga prawą rękę i kciukiem określa swój nastrój krzycząc przy tym słowo zum. Powitanie to powtarzamy trzy razy w coraz szybszym tempie. Przeważnie smutny nastrój dzieci za trzecim razem ulega poprawie. Zamiast słowa zum można mówić inne słowo, np. hej.

KATEGORIE

Wszyscy siedzą w kręgu. Osoba prowadząca wymienia jakąś grupę ludzi, np.: miłośnicy psów, okularnicy, blondyni, sportowcy itd. Osoby, które czują się członkami tych grup wstają i robią mały krok w kierunku środka kręgu. Przy wymienianiu każdej kategorii ludzi, poszczególni uczestnicy albo stoją nieruchomo, albo przesuwają się krok po kroku do środka. Zabawa kończy się, gdy ktoś dotrze do centrum koła.

IMIĘ I GEST

Każdy z uczestników wypowiada swoje imię dołączając do tego dowolnie przez siebie wybrany gest. Reszta grupy powtarza to imię i gest. W następnej rundce grupa sama próbuje powtórzyć wszystkie imiona i gesty. Wykonywane gesty mogą mieć wcześniej ustaloną tematykę, np. czynność najczęściej wykonywana w wakacje lub czynność wykonywana najczęściej.

IMIĘ I NASTRÓJ

Każdy z uczestników mówi swoje imię w określony, podany wcześniej przez prowadzącego sposób, np.: bardzo wesoło, bardzo smutno, z wściekłością, z rezygnacją, nieśmiało, pytając, itp. Zmiana sposobu mówienia następuje po prezentacji wszystkich uczestników zabawy.

IMIĘ DO IMIENIA

Każdy z uczestników wymienia swoje imię. Osoba, która trzyma przedmiot, np. piłkę wymienia swoje imię oraz imię osoby, do której rzuca piłkę. W razie pomyłki piłka wraca do rzucającego, a grupa pomaga mu wymienić właściwe imię.

MOJE PRAWE MIEJSCE JEST PUSTE

Uczestnicy siedzą w kręgu na krzesłach (jest o jedno krzesło więcej niż uczestników). Osoba, która ma wolne miejsce po swojej prawej stronie zaczyna zabawę mówiąc: moje prawe miejsce jest wolne zapraszam do siebie....) – wskazuje konkretną osobę, mówiąc jej imię. Osoba, która poczuje się zaproszona powinna jak najszybciej zająć wolne miejsce. Dalej zaprasza osoba, która ma teraz puste miejsce po swojej prawej stronie.

KRASNOLUDEK I IMIĘ

Prowadzący trzymając w ręku maskotkę mówi: to jest krasnoludek, a ja na imię mam.... . Następnie podaje maskotkę kolejnej osobie, która mówi: to jest krasnoludek, dostałam go od..... , a ja mam na imię..... .

GRA IMION

Dzieci siedzą w kręgu. Każdy ma instrument perkusyjny. Wszyscy po kolei przedstawiają się i wystukują rytm imienia na instrumencie.

IMIĘ – GŁOSKI I SYLABY

Dzieci dokonują słuchowej analizy i syntezy imion.

-         podział imienia na sylaby w połączeniu z klaskaniem, stukaniem, grą na

instrumencie perkusyjnym

-         wyszukiwanie imion o określonej liczbie sylab

-         wyszukiwanie imion rozpoczynających się określoną głoską lub sylabą

-         wyszukiwanie imion rozpoczynających się i kończących tą samą głoską

-         wybrzmiewanie wszystkich głosek w swoim imieniu.

WĘDRUJĄCA PACZKA

Przed rozpoczęciem zabawy przygotowujemy drobne przedmioty należące do uczestników zabawy, np. rysunek, ołówek, rękawiczki itp. Mówimy dzieciom, że do jednego z nich nadeszła paczka z Biura Rzeczy Znalezionych. Imię dziecka jest zapisane na paczce. Dzieci siedzą w kręgu, przekazują sobie pakunek z rąk do rąk, aż trafi do dziecka, które odczyta zapisane na paczce swoje imię. „Adresat” otwiera paczkę i znajduje w niej swoją rzecz. Zabawę powtarzamy wkładając przedmiot następnego uczestnika.

ZABAWY SŁOWNE

Zaproponowanie uczestnikom tworzenia zdrobnień, np.:

Tomasz – Tomek – Tomcio – Tomaszek

IMIĘ DO IMIENIA

      Dzieci siedzą w kole i rzucają do siebie miękki przedmiot (maskotka)

      mówiąc swoje imię i imię wybranej osoby – tej, do której zabawkę rzucamy,

      np.: Kasia do Basi, Basia do Krzysia itd.

ŻYCIORYS NA LITERĘ

      Siedzimy w kole na krzesłach. Każdy uczestnik zabawy układa swój

      Zmyślony życiorys tak, aby jak najczęściej powtarzała się w nim pierwsza

      litera imienia. Następuje prezentacja, np.: mam na imię Zbyszek, zamieszkuję

      w Zamościu, zbieram znaczki i zakrętki, itd.

IMIĘ I MIŚ

      Siedzimy w kole na krzesłach. Po kolei podajemy sobie pluszową maskotkę

      mówiąc: to jest, którego otrzymałem od Kasi, a daję go Zbyszkowi. Zbyszek

      powtarza imiona osób, od których otrzymał kolejno misia. Każda następna

      osoba ma dłuższą listę imion do powtórzenia.

CIUCHCIA

      Siedzimy w kole na krzesłach. Prowadzący chodzi w środku w takt

      skandowanego przez grupę imienia: to Zosia, to Zosia, Zosia, Zosia.

      Wymachujemy przy tym rękoma. Osoba w środku koła w tym czasie

      wskazuje następną osobę, która podchodzi do niej, kładzie dłonie na jej

      ramionach, a pozostałe dzieci skandując wypowiadają jej imię. Kolejno

      wchodzą osoby do środka i powstaje pociąg.

RATATATUM

      Siedzimy w kole na krzesłach, prowadzący siedzi w na krześle w środku

      koła. Uczestnicy przedstawiają się swoimi imionami i starają się zapamiętać,

      jakie imię ma ich sąsiad z prawej i lewej strony. Prowadzący wskazuje na

     dowolną osobę z kręgu zadając pytanie: jak ma na imię twój sąsiad z prawej

     (albo z lewej) strony ratatatum?. W trakcie brzmienia słowa „ratatatum”

      należy podać prawidłowe imię. Kto nie zdąży lub się pomyli wchodzi do

      środka koła na miejsce prowadzącego. Pytamy z zaskoczenia bądź o

      prawego, bądź lewego sąsiada. Zabawa powinna przebiegać w dużym

      tempie.       

ODRYWANE WIZYTÓWKI

     Przygotowujemy kartkę papieru formatu zeszytowego i flamastry. Kartkę

     składamy na pięć równych części w formę harmonijki. Na jednej stronie pięć

     razy piszemy swoje imię, a na drugiej rysujemy lub piszemy odpowiedzi na

    cztery konkretne pytania (zaczynając od dołu), np.: jaka jest twoja ulubiona

    potrawa, kolor, i inne. Harmonijkę przyklejamy taśmą do ubrania, a następnie

    odrywając pasek z odpowiedzią na kolejne pytanie, podchodzimy do

    wybranej osoby (możliwie mało znanej), wymieniamy wizytówki i

    rozmawiamy. W ten sposób nawiązujemy kontakt z czterema osobami.

    Zabawa kończy się odszukaniem i oddaniem kartek właścicielom.

ZABAWA GRZESIA

     Dwie osoby trzymają prześcieradło (może być koc, chusta animacyjna).

     Reszta dzieci dzieli się na dwie grupy, które stają po dwóch stronach

     pionowo trzymanego materiału. Gdy prześcieradło zostaje podniesione do

     góry, każdy ma szybko powiedzieć imię osoby stojącej naprzeciwko. Zasłona

     opada, uczestnicy zamieniają się miejscami i zabawa zaczyna się od

     początku. 

DOB...