Hebe - wdzięk, czar, elegancja rodem z Nowej Zelandii

Każdy miłośnik ogrodów chciałby upiększyć swoje rabaty dosadzając coraz to ciekawsze oraz rzadziej spotykane gatunki roślin. Wydawać by się mogło, że przy takim nasyceniu rynku ogrodniczego trudno zdobyć naprawdę interesujące rośliny, których żaden z sąsiadów jeszcze nie posiada...

Dlatego chcę polecić do uprawy na działkach i w przydomowych ogrodach kilka sprawdzonych gatunków zimozielonych krzewinek, które z pewnością upiększą niejedną rabatę. I są jeszcze na tyle mało popularne, że niejednokrotnie mogą zaskoczyć!

Hebe, bo to o nich mowa, to niewielkich rozmiarów rośliny tworzące w swoim naturalnym środowisku zarośla osiągające niekiedy 2 metry wysokości (w naszych ogrodach sukcesem będzie doczekanie się metrowej wysokości okazów). Porastają spore obszary Tasmanii, Nowej Zelandii, ale można je także spotkać w Chile i na Nowej Gwinei. W miejscach ich naturalnego występowania opady są częste i obfite, powietrze nasycone wilgocią, a zimy łagodne i krótkie. Pomimo pochodzenia, jednak, doskonale spisują się w warunkach chłodniejszego klimatu umiarkowanego o ostrzejszych zimach i upalnych, suchych latach.

Hebe kwitną niewielkimi białymi kwiatami zebranymi w większe grupy na końcach pędów. Okres kwitnienia trwa w zależności od gatunku od końca maja aż do pierwszych przymrozków. Rośliny zależnie od gatunku posiadają wyprostowane lub płożące się, silnie zagęszczone pędy, pokryte niewielkimi sztywnymi listkami. Powierzchnia blaszki liściowej często pokryta jest nalotem woskowym dzięki czemu rośliny nie cierpią zimą z powodu suszy fizjologicznej, a latem są w stanie przetrwać nawet największe upały bez konieczności podlewania.

Jak uprawiać hebe?

Wszystkie Hebe wymagają przepuszczalnej, próchnicznej gleby o kwaśnym odczynie, a więc znakomicie będą rosły na rabacie z wrzoścami i wrzosami, gdzie do podłoża dodano sporo nie odkwaszonego torfu, kompostu oraz ściółki spod drzew iglastych. Najbardziej odpowiada im stanowisko w pełnym słońcu, ale równie dobrze będą spisywać się w lekkim cieniu. Ponieważ ich system korzeniowy nie należy do najsilniej rozwiniętych, znakomicie reagują na dodatek gliny w podłoży i regularne podlewanie (przynajmniej w pierwszym sezonie po posadzeniu) podczas długotrwałej suszy.

Warto również powierzchnię wokół roślin wyściółkować przekompostowaną korą sosnową lub kwaśnym kompostem co zapobiegnie wyrastaniu chwastów oraz szybkiej utracie wilgoci z gleby. Moje rośliny zasilam jednym z ogólnie dostępnych nawozów wieloskładnikowych (zakwaszającym glebę) zaraz po ruszeniu wegetacji oraz powtórnie w połowie maja. W czerwcu i lipcu stosuje nawóz potasowy zwiększający mrozoodporność roślin w przypadku długiej, mroźnej i bezśnieżnej zimy. Młode rośliny powinno się okrywać tylko w pierwszą zimę po posadzeniu, potem nie jest to konieczne. Natomiast wszystkie, bez wyjątku hebe należy chronić przed wpływem mroźnych, wysuszających wiatrów. Najlepiej do tego celu nadaje się przewiewne okrycie z gałązek roślin iglastych zapewniające właściwą cyrkulację powietrza i zapobiegającą wystąpieniu chorób grzybowych.

Raz posadzone Hebe nie wymagają ciecia, z wyjątkiem usunięcia przekwitłych kwiatostanów oraz uszkodzonych przez mróz lub choroby gałązek.

Jak powiększyć swoją kolekcję hebe?

Jeśli chcielibyśmy uzyskać nowe rośliny z rozmnożenia uprawianych w ogrodzie okazów to możemy wczesną wiosną pobierać sadzonki ze środkowych części nie zdrewniałych pędów i po zastosowaniu ukorzeniacza umieścić je w lekkim i przepuszczalnym podłożu (najlepsza będzie tutaj mieszanka kwaśnego torfu i piasku w stosunku 1 : 1). Okryte folią i ustawione w widnym i ciepłym miejscu ukorzeniają się zwykle po 6 tygodniach. Ponieważ dolne pędy bardzo łatwo wypuszczają korzenie przybyszowe można również obsypać wiosną podstawę rośliny kompostem i dbać by był cały czas wilgotny. W sierpniu będzie można ukorzenione sadzonki odciąć i posadzić do doniczek, które należy przez okres zimy przetrzymać w jasnym, chłodnym pomieszczeniu. Wysadzamy je dopiero następnej wiosny.

Gdy coś im dolega...

Hebe prawie nie chorują. Jedyne co im zagraża to plamistość liści i szara pleśń, które zwalczamy jednym z zalecanych do tego celu środków chemicznych. Znakomicie spisują się tutaj takie preparaty biologiczne jak Bioczos czy Grevit, które nie są toksyczne dla ludzi oraz zwierząt, a więc dopuszczalne jest również ich zastosowanie w zamkniętych pomieszczeniach do zwalczania chorób grzybowych sadzonek. Sporadycznie krzewinki są atakowane przez mszyce i wciornastki, ale jeśli nie występują one w dużej masie można pozostawić je w spokoju, ponieważ w przeciągu 2 -3 tygodni uporają się z nimi ich wrogowie naturalni, a po koloni szkodników nie zostanie nawet ślad.

Polecane gatunki

Gatunki Hebe polecane do uprawy w warunkach klimatu Polski to:

Hebe widłakowata (Hebe lycopodioides) - posiada pędy gęsto pokryte niewielkimi, sztywnymi listkami soczysto zielonej barwy, pokrój rośliny rzeczywiście do złudzenia przypomina kępkę widłaków o wyprostowanych łodygach wysokości 20 - 30 centymetrów. Ten gatunek znakomicie się nadaję do zagospodarowania większych powierzchni pomiędzy kępami wrzosów, a także jako roślina do tworzenia obwódek, ponieważ piękny kształt i niewielkie listki sprawiają, że najlepiej prezentuje się posadzona z przodu rabaty.

Hebe ochrowata (Hebe ochracea) - w swojej ojczyźnie osiąga nierzadko ponad metr wysokości, w naszych ogrodach będzie rosła znacznie niższa, w przedziale wysokości 30 - 40cm. Roślina tworzy gęste, silnie rozgałęzione pędy, częściowo pokładające się po podłożu, pokryte malutkimi listkami, bardziej przypominającymi łuski. Kępki tego gatunku kojarzą się większości osób z pokrojem olbrzymich mchów, a rabata z ich udziałem zyskuje niepowtarzalny charakter.

Hebe bukszpanowata (Hebe buxifolia) - to kolejny gatunek, który w naszych warunkach klimatycznych jest prawdziwym gigantem wśród przedstawicieli swojego rodzaju. Osiąga wysokość do metra wysokości i charakteryzuje się niewielkimi, zaostrzonymi listkami koloru ciemno zielonego, które są bardzo podobne do liści bukszpanu. To podobieństwo wyjaśnia znakomicie pochodzenie nazwy gatunku.

Hebe tłustolistna (Hebe pinguifolia) - posiada piękne okrągławe listki z ostrym zakończeniem. Cała powierzchnia blaszki liściowej pokryta jest woskowym nalotem dzięki czemu liście wydają się tłuste. Gatunek ten dorasta do około 50cm i dał w wyniku hodowli piękną odmianę ogrodową o bordowo-czerwonej obwódce wokół brzegów liści, która pięknie kontrastuje z szarym kolorem woskowego nalotu.

Wielu sprzedawców poleca do uprawy w ogrodzie hebe Andersona (Hebe andersonii) jednak proponuje nie przeprowadzać eksperymentów z nią jako rośliną ogrodową. Zarówno gatunek jak też jego liczne odmiany cechują się zawodną mrozoodpornością więc istnieje duże ryzyko, że po przetrwaniu jednej stosunkowo łagodnej zimy, roślina nie przetrwa kolejnych powodując duże rozczarowanie. Natomiast ten gatunek nadaje się świetnie do uprawy w pojemnikach na tarasach, a także jako roślina sezonowa zdobiąca skrzynki balkonowe w okresie późnego lata i jesieni. Możemy ją zimować jeśli dysponujemy chłodnym i widnym pomieszczeniem, gdzie temperatura zimą nie spada poniżej zera stopni.

Gorąco zachęcam do uprawy tych pięknych roślin w ogrodach oraz na działkach. Ze względu na niekłopotliwość w uprawie oraz niespotykany, egzotyczny wygląd będą piękną ozdobą każdej rabaty nie tylko w czasie wiosny i lata, ale także w czasie trwania zimowych chłodów.