dziecko_fortuny.pdf

Dziecko fortunny

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Zdecydowałam się na sztuczne zapłodnienie -oświadczyła Bella. - Oczywiście

skorzystam z banku spermy.

- Zwariowałaś? - zawołała jej serdeczna przyjaciółka, Allison Cullen. - Nie

przeszkadza ci, że twoje dziecko nie będzie znało własnego ojca?

Siedziały w pełnym książek gabinecie w domu rodziców Allison, imponującym

budynku z czerwonej cegły na przedmieściach miasteczka Carlyle, leżącego na

północny wschód od Bostonu. Co roku z okazji Dnia Pamięci rodzina Cullenów

organizowała wielkie grillowanie dla sąsiadów i przyjaciół. W tym roku miało być

tak samo, mimo że Ava i James, rodzice Allison, podróżowali po Europie.

- Trochę przeszkadza, ale nie mam innego wyjścia. Zresztą bank spermy ma

swoje zalety: można sobie wybrać kolor oczu, wzrost... No wiesz, wszystko.

Kilka tygodni wcześniej Allison pojechała z przyjaciółką do szpitala. Pobrano

Bella wycinek, a jego badanie potwierdziło wcześniejszą diagnozę ginekologa oraz

najgorsze obawy Bella: endometrioza.

Na szczęście nie był to ciężki przypadek, w dodatku wcześnie wykryty, więc

wystarczył krótki zabieg ambulatoryjny, podczas którego usunięto z macicy

groźną narośl. Jednak nikt nie mógł przewidzieć, co przyniesie przyszłość, a to

oznaczało, że Bella igrała z losem, przeciągając zajście w ciążę o kolejny rok. O ile

już nie było za późno.

- Nie wolałabyś skorzystać z pomocy kogoś znajomego? - drążyła Allison. -

Przynajmniej byś wiedziała, kto jest ojcem twojego dziecka.

Bella nie mogła się pogodzić z tym, że jeśli chce mieć własne dziecko, to musi się

pospieszyć. Przecież nie miała nawet trzydziestu lat, do których brakowało jej pół

roku.

Zawsze chciała mieć rodzinę. Jej mama umarła, kiedy miała osiem lat. Została

sama z ojcem, który chuchał na nią i dmuchał. Pewnie dlatego za wszelką cenę

chciała udowodnić całemu światu, a zwłaszcza swemu nadopiekuńczemu ojcu, że

ma głowę do interesów. Gdyby nie ta paląca potrzeba pokazania wszystkim

własnej wartości, może mniej czasu poświęcałaby karierze zawodowej, a więcej

życiu osobistemu, które w tej chwili praktycznie nie istniało.

W posiadłości Cullenów też była dziś z powodów zawodowych. Miała nadzieję

zdobyć duże zamówienie dla Precious Bundles, własnego biura projektowego,

specjalizującego się w dekoracji wnętrz ze szczególnym uwzględnieniem pokoi

dziecięcych i placów zabaw.

Allison zaproponowała, żeby to właśnie Bella zrobiła projekt żłobka, który miał

powstad w biurowcu Cullen Enterprises. Ten kontrakt - największe zamówienie

w dotychczasowych dziejach Precious Bundles - mógłby postawić na nogi

niewielkie przedsiębiorstwo Belli.

Obie przyjaciółki czekały właśnie na przybycie Edwarda, brata Allison i prezesa

zarządu Cullen Enterprises w jednej osobie. Bella i Edward mieli tego dnia

przypieczętować kontrakt.

Bella poczuła dobrze znany niepokój, który zawsze ją ogarniał, gdy myślała o

Edwardzie.

- Oczywiście, dobrze by było znać ojca dziecka - powiedziała. - Tylko nie wiem,

kogo mogłabym wykorzystać. Wiesz, że z nikim się nie spotykam...

- Mam trzech braci - przypomniała jej Allison. Bella zamarła na chwilę, a potem

się uśmiechnęła.

- Widzę, że wracamy do intryg matrymonialnych, w które się bawiłyśmy w

czasach szkolnych.

- Przecież je uwielbiałaś! - Allison udała obrażoną. Bella oparła się o poduszki

kanapy i westchnęła. Allison była wytrwała. Ta cecha charakteru bardzo się

przydawała w pracy zawodowej. Allison była świetnym prawnikiem, robiła

błyskotliwą karierę w Biurze Prokuratora Okręgowego w Bostonie. Niestety, w

prywatnym życiu taka nieustępliwość była dość uciążliwa.

- Nie sądzisz, że namawianie twoich braci, albo chociaż jednego z nich, do oddania

spermy to całkiem zwariowany pomysł?

- Dlaczego? - Allison wstała, zaczęła spacerować po pokoju. - A wiesz, to chyba

idealne rozwiązanie. Mama marzy o wnuku, ale żaden z moich braci nie kwapi się

z dostarczeniem jej tego towaru. A ja nie zamierzam poślubić byle kogo tylko po

to, żeby ją uszczęśliwić. - Zatrzymała się, posłała przyjaciółce zwycięski uśmiech.

-A ty, w odróżnieniu ode mnie, będziesz wspaniałą matką. Najlepszą na świecie!

- Czym najlepszym? - odezwał się od progu miły, niski głos.

Edward Cullen, najstarszy z trzech braci Allison, zawsze przyprawiał Belle o

zawrót głowy. Wysoki, z krótko przystrzyżonymi czarnymi włosami, miał gładką

twarz naznaczoną w kąciku ust niewielką blizną pozostałą po jakimś meczu

hokejowym z czasów studiów.

- Cześć, Isabella - rzucił jakby od niechcenia. Nigdy nie mówił Bella, jak wszyscy,

ani Bells, jak zwracali się do niej bliscy przyjaciele.

Po raz pierwszy spotkali się właśnie w tym pokoju, w domu jego rodziców. Bella

miała wówczas osiemnaście lat, była tuż przed maturą, a on miał dwadzieścia

pięć lat i robił magisterium w Harvard Business School. Bella była w nim

wówczas bez pamięci zakochana, ale Edward jej nie zauważał.

- Czym najlepszym? - powtórzył pytanie, zwracając się do Allison.

- Bella musi mieć dziecko. I to szybko.

- Allison! - Bella spojrzała ze zgrozą na przyjaciółkę. A przecież wiedziała, że gdy

Ally wpadnie na genialny pomysł, to już nie popuści. Jak pies, który za nic nie

odda raz zdobytej kości.

- Co takiego? - Edward stanął jak wryty.

- Lekarz powiedział, że ma endometriozę. Im dłużej będzie czekała z zajściem w

ciążę, tym bardziej prawdopodobne, że nic z tego nie wyjdzie.

- To prawda? - Edward wzrokiem przyparł Bella do miejsca.

- Tak - powiedziała cichutko.

Allison chyba nawet nie zauważyła żałosnego, proszącego spojrzenia przyjaciółki.

- Potrzebny jej dawca spermy - oznajmiła.

- Przeczucie mi podpowiada, że nie mówisz mi o tym przypadkiem. Założę się, że

szukasz dla niej dawcy - powiedział Edward.

- Rodzice najbardziej ciebie naciskają, żebyś się wreszcie ustatkował - mówiła

Allison, jakby naprawdę nie usłyszała złowieszczej nuty w głosie brata. - A ty sam

stwierdziłeś, że nie zamierzasz już nigdy więcej nawet się zbliżać do ołtarza.

Moim zdaniem byłoby to idealne rozwiązanie problemów was obojga.

- Allison, proszę! - policzki Belli były coraz czerwieńsze. Było jej potwornie wstyd,

że Allison zaproponowała akurat Edwardowi, żeby został ojcem jej dziecka.

Zresztą Edward wydawał się tak samo przerażony tą perspektywą.

- Ty chyba nie wiesz, o czym mówisz - zwrócił się do siostry. Na jego twarzy widać

było wszystko, łącznie z tym, że uważa, że Ally zwariowała.

Bella odetchnęła z ulgą. Jak mogłam choć przez chwilę przypuszczać, że Edward

skorzysta z okazji i zgłosi się do roli ojca, pomyślała.

- Ja nie wiem, o czym mówię? - spytała Allison, spoglądając z dezaprobatą na

szary garnitur i niebieski krawat brata. - Dziś jest sobota, Ed, długi weekend

przed Dniem Pamięci, a ty co robisz w taki dzień? Oczywiście pracujesz! O ile cię

znam, przyszedłeś do gabinetu, żeby poszukać sobie jakiegoś zajęcia. I ty śmiesz

twierdzić, że ja nie wiem, o czym mówię?

- Edward - wtrąciła się zrozpaczona Bella. - Ja naprawdę nie prosiłam Allison o

wstawiennictwo. Właśnie jej mówiłam, że zamierzam skorzystać z usług banku

spermy.

- Czy wyście obie oszalały? - warknął Edward. -Zdawało mi się, że pomysł Allison

jest co najmniej dziwaczny, ale teraz widzę, że z was dwóch jednak bardziej

normalna jest moja siostrzyczka.

- Bank spermy to rozsądny pomysł - broniła się Bella, czując rumieńce na twarzy.

- Wiele kobiet korzysta z tego rozwiązania.

- Ale nie takich jak ty! - burknął Edward. Ciekawe, od kiedy to został ekspertem

od Isabelli Swan, pomyślała Bella. Od jedenastu lat, odkąd go poznałam,

zachowuje się tak, jakby nawet nie zauważył, że jestem kobietą. Edward zawsze

trochę ją onieśmielał, ale tym razem złość okazała się silniejsza.

- Pozwól, że sama zdecyduję - syknęła. - W końcu to mój problem.

- No widzisz, Ed? - wtrąciła się Allison. - A nie mówiłam?

Edward spojrzał ostrzegawczo na siostrę, po czym znów popatrzył na Bella.

- Dlaczego nie możesz po prostu wyjść za mąż? Czy małżeństwo to coś złego?

Znajdź sobie jakiegoś miłego chłopca i zabierzcie się do robienia dzieci.

- Ot, tak? - Bella pstryknęła palcami. - A gdzie, twoim zdaniem, mam znaleźć tego

miłego chłopca?

- Wybierz sobie któregoś. Nie jesteśmy trudną zdobyczą.

- Czyżby? Tobie się zdaje, że to nic trudnego, ale ja mam na ten temat inne

zdanie. - Zaczęła odliczać na palcach. - Kilka miesięcy zajmie mi znalezienie

odpowiedniego faceta, potem randki, co najmniej kilka tygodni. Na trzecim,

najpóźniej na czwartym spotkaniu, pozwolę mu się do siebie zbliżyć.

Mięśnie na twarzy Edwarda drgały niebezpiecznie.

- Nie będzie za wcześnie? Jak myślisz, Edward? -spytała kpiąco Bella. - Podobno

mężczyźni narzekają, że to zawsze strasznie się wlecze.

-Isabella.. - ostrzegł ją Edward.

Prowokowała go. Świadomie. Po raz pierwszy ośmieliła się na coś takiego. To było

nierozważne, nawet niebezpieczne, ale tym razem się nie bała. Może z powodu tej

diagnozy? W każdym razie coś się w niej zacięło.

- No to mamy za sobą miesiąc znajomości - ciągnęła. - Nie ma czasu do stracenia,

więc się oświadczam.

Niewiele brakowało, żeby straciła panowanie nad sobą. Rozpacz, którą starała się

ukryć przed światem, właśnie teraz postanowiła się zerwać z łańcucha.

- Powiedzmy, że mam szczęście i pierwszy mężczyzna, któremu się oświadczę,

będzie na tyle miły, że się ze mną ożeni. No, ale ślubu nie dają od ręki, trzeba

poczekać kilka tygodni...

- Isabella...

- Jeszcze nie skończyłam - nie dała mu dojść do głosu. - Na razie mamy za sobą

cztery miesiące, może nawet pięć. Załóżmy, że tak bardzo mu się podobam, że

zgadza się przystąpić natychmiast do robienia dzieci. Za pierwszym razem raczej

się nie uda, więc trzeba doliczyć jeszcze kilka miesięcy na próby. Wychodzi sześć

do siedmiu miesięcy przy założeniu, że wszystko doskonale się ułoży.

Edward zacisnął pięści, był ponury jak chmura gradowa. Bella wiedziała, że

przesadziła, ale nic a nic ją to nie obchodziło.

- Posłuchaj, Isabella, nie wiem, co ci powiedziała Allison, ale oświadczam ci, że

nie zamierzam mieć dzieci. Mama na pewno ucieszyłaby się z wnuka, ale prócz

mnie ma jeszcze trójkę dzieci. Niech któreś z nich się poświęci i spełni jej

marzenia.

Allison odkaszlnęła. Oboje popatrzyli na nią.

- Daj spokój, Edward, rodzice od dawna cię naciskają. I nie tylko z powodu

wnuka. Oni się o ciebie martwią. Odkąd...

- Moje życie prywatne jest całkiem normalne. Dziękuję za zainteresowanie.

Normalne? Oczywiście, można to tak określić. Życie prywatne Edwarda od lat

było smacznym kąskiem dla bostońskich gazet. Gdyby polegać na opinii

dziennikarzy, lubił bogate panny z dobrych domów, o figurach modelek, najlepiej

pracujące zawodowo.

Bella tak bardzo się różniła od tego ideału, że aż śmiać się chciało. Jej niesforne

kasztanowe włosy sięgały poniżej ramion, a figura... Ciągle obiecywała sobie

zrzucić nadliczbowe trzy kilogramy, ale one ani myślały jej opuścić.

- Przecież ojcostwo to nie tylko plemniki - tłumaczył się Edward. - Jeśli już

miałbym zostać ojcem, to chciałbym być przynajmniej opiekunem swojego

dziecka, a nie tylko ogierem rozpłodowym.

- No właśnie. - Bella spojrzała ukradkiem na Allison.

- Dlatego uważam, że najlepszym rozwiązaniem będzie bank spermy.

- Nie! - zawołali jednocześnie Edward i Allison.

- Musi być jakieś inne wyjście - warknął zirytowany Edward.

- Inne wyjście z czego? - zapytał Emmet, średni z braci Cullen, który właśnie

wszedł do pokoju.

Odpowiedziała mu grobowa cisza. Emmet spojrzał na skrzywionego Edwarda, na

podnieconą Allison, a w końcu na Bella.

- Hej, nie gadajcie wszyscy naraz - zakpił.

- Elizabeth ma pewien problem - odezwała się Allison.

- Naprawdę? Co za problem?

- No właśnie. Jaki problem? - W progu stanął Seth, najmłodszy z braci. Puścił oko

do Belli. - Cześć, śliczna.

- Bella musi szybko zajść w ciążę, bo inaczej nigdy nie będzie miała dzieci.

- Allison - powiedziała z wyrzutem Bella.

- Cholera! - Emmet spojrzał współczująco na Bella.

- Masz jakiś pomysł?

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: