Steel Danielle - Echa.pdf - Regał 031 - kubolina12310

Danielle Steel

Echa

(Echoes)

Przełożyła Danuta Górska

Moim ukochanym dzieciom,

które są dla mnie tak nieskończenie cenne,

i każde z nich jest tak wyjątkowe:

Beatrix, Trevor, Todd, Nick, Sam,

Victoria, Vanessa, Maxx i Zara.

Niech echa waszej przeszłości, przyszłości i teraźniejszości

zawsze będą dobre i łagodne.

Z miłością

Mama

To cud, że nie porzuciłam wszystkich moich ideałów.

Wydają się tak absurdalne i niepraktyczne.

Jednak trzymam się ich, ponieważ wciąż wierzę,

na przekór wszystkiemu, że ludzie w głębi serca naprawdę są dobrzy.

Anna Frank

Kto ratuje jedno życie, ratuje cały świat.

Talmud

Rozdział 1

W leniwe letnie popołudnie Beata Wittgenstein wraz ze swoimi rodzicami spacerowała

brzegiem Jeziora Genewskiego. Słońce grzało mocno, powietrze było nieruchome, ptaki i owady

hałasowały donośnie, kiedy szła zamyślona z tyłu. Beata i jej siostra Brigitte przyjechały z matką

do Genewy na lato. Beata właśnie skończyła dwadzieścia lat, siostra była o trzy lata młodsza.

Minęło trzynaście miesięcy, odkąd zeszłego lata wybuchła wojna światowa, a w tym roku ojciec

chciał, żeby wyjechały z Niemiec na wakacje. Spędził tam z nimi miesiąc – sierpień 1915 roku

dobiegał końca. Obaj bracia Beaty służyli w armii, ale zdołali uzyskać przepustki, żeby na

tydzień dołączyć do rodziny. Horst miał dwadzieścia trzy lata i był porucznikiem w kwaterze

głównej dywizji w Monachium. Ulm był kapitanem w 105. Regimencie Piechoty, wchodzącym

w skład 30. Dywizji, która należała do 4. Armii. Podczas tego tygodnia w Genewie skończył

właśnie dwadzieścia siedem lat.

Graniczyło prawie z cudem, że cała rodzina zebrała się razem. Wojna pożerała wszystkich

młodych Niemców, więc Beata ciągle bała się o braci, tak jak matka. Ojciec powtarzał jej, że to

się niedługo skończy, ale kiedy rozmawiał z jej braćmi, słyszała zupełnie co innego. Mężczyźni

lepiej od kobiet zdawali sobie sprawę z nadciągającej ponurej przyszłości. Matka Beaty nigdy nie

rozmawiała z nią o wojnie, a Brigitte najbardziej się martwiła, że trudno znaleźć przystojnych

młodych ludzi do flirtowania. Już odkąd była małą dziewczynką, nie mówiła o niczym innym,

tylko o małżeństwie. Ostatnio zakochała się w jednym z uniwersyteckich kolegów Horsta i Beata

podejrzewała, że jej piękna młodsza siostra zaręczy się tej zimy.

Beata nie miała takich zamiarów ani zainteresowań. Zawsze była cicha, pilna i poważna.

Bardziej interesowała ją nauka niż młodzi mężczyźni. Ojciec powtarzał, że jest idealną córką.

Jedyny rozdźwięk między nimi nastąpił wówczas, kiedy nalegała, że chce pójść na uniwersytet

jak jej bracia, a ojciec uznał to za głupie. Chociaż sam był intelektualistą, uważał, że kobieta nie

musi być aż tak wykształcona. Powiedział jej, że na pewno wkrótce wyjdzie za mąż i będzie się

zajmowała mężem oraz dziećmi. Nie wstąpiła więc na uniwersytet; ojciec na to nie pozwolił.

Bracia Beaty i ich koledzy tworzyli wesołą kompanię, a jej siostra była ładna i zalotna. Beata

zawsze czuła się inna, różniła się od nich spokojnym usposobieniem i pasją do nauki. Nade

wszystko pragnęła zostać nauczycielką, ale kiedy o tym wspominała, rodzeństwo zawsze ją

wyśmiewało. Brigitte mówiła, że tylko biedne dziewczęta zostają nauczycielkami lub

guwernantkami, a bracia dodawali, że tylko brzydule o tym marzą. Uwielbiali się z nią drażnić,

chociaż Beata nie była ani biedna, ani brzydka. Jej ojciec zarządzał własnym bankiem, jednym z

najważniejszych w Kolonii, gdzie mieszkali. Mieli wielki, piękny dom w dzielnicy Fitzengraben,

a jej matka Monika słynęła nie tylko z urody, ale też z eleganckich strojów i biżuterii. Podobnie

jak Beata, była cichą kobietą. Poślubiła Jacoba Wittgensteina jako siedemnastolatka i od tamtej

pory przeżyła z nim szczęśliwie dwadzieścia osiem lat.

Małżeństwo, zaaranżowane przez ich szacowne rodziny, okazało się udane. Związek ten

Steel Danielle - Echa.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: