08. McCue Noelle Berry - Świat Romansów 08 - W poszukiwaniu radości.pdf - Regał 031 - kubolina12310

Noelle Berry McCue

W POSZUKIWANIU

RADOŚCI

Rozdział 1

Lekka jak pianka mgiełka pokrywała bladoniebieskie

niebo, a promienie słońca gasły nad doliną Sacramento. W

stojącym powietrzu można było wyraźnie dostrzec migoczące

fale upału, układające się w równoległych warstwach od

nawierzchni drogi aż po horyzont. W powietrzu nie czuło się

najmniejszego nawet powiewu. Wsiadając do samochodu, Joy

Barton westchnęła z ulgą. Ulga ta błyskawicznie zamieniła się

w jęk protestu, kiedy jej ciało zetknęło się z rozgrzaną skórą

siedzenia. Natychmiast opuściła obie szyby, aby przewietrzyć

duszne wnętrze. Kiedy ruszyła, pęd powietrza zaczął

rozwiewać na jej skroniach wilgotne pasma ciemnych

włosów.

Długimi, wysmukłymi palcami wystukiwała na

kierownicy niecierpliwy rytm, przedzierając się w ten

czwartkowy wieczór przez gęstniejący na drodze ruch. W

końcu zatrzymała swego małego niebieskiego triumpha na

długim, zakręconym podjeździe przed domem rodziców. Jej

niepokój osiągnął szczyt. Matka i ojciec wyjechali na tydzień

do San Francisco i Joy zgodziła się zaopiekować ich domem,

dopóki nie wrócą. Na początku cieszyła się z tego, że może im

pomóc, zwłaszcza że wiedziała, jak bardzo oboje potrzebują

tego urlopu. Jednak po tygodniu błąkania się po ich pustym

domu własne, małe, lecz przytulne mieszkanko zaczęło się jej

wydawać utraconym rajem.

- Ty idiotko - upominała się w duchu. - Nie tęsknisz za

swoim malutkim pudełeczkiem, ale za wspaniałym, chłodnym

basenem, z którego możesz korzystać razem z innymi

lokatorami.

Uśmiechnąwszy się lekko, szybko wbiegła na schodki z

czerwonawego piaskowca prowadzące na werandę. Kiedy się

poruszała, jej bawełniana spódniczka muskała lekko nogi w

nylonowych rajstopach. Przypomniało jej to, że jeszcze

niedawno była w zwykłych szortach i górze od kostiumu

kąpielowego.

Osłonięta weranda zapewniała przyjemne wytchnienie po

oślepiającym blasku popołudniowego słońca. Rozłożysty dąb,

ocieniający większą część podjazdu, dodatkowo utrudniał jej

znalezienie kluczy. Czekając, aż wzrok przystosuje się do

półmroku, wsunęła niemal głowę do trzymanej na ramieniu

torby, tak że nie zauważyła milczącej postaci wyłaniającej się

z drugiego końca werandy. Głęboki męski głos zabrzmiał

dokładnie nad jej pochyloną głową:

- Może w czymś pomóc?

Gwałtownie łapiąc powietrze, odwróciła się tak raptownie,

że opuściła torebkę. Podnosząc zakłopotane spojrzenie,

najpierw zauważyła czarne spodnie z ostrymi jak brzytwa

kantami, które zdawały się same rozprasowywać na silnych,

muskularnych udach. Duże dłonie opierały się niedbale na

biodrach i Joy wpatrywała się przez chwilę jak

zahipnotyzowana w czarne włoski miękko wijące się na

nadgarstkach.

Zdawała sobie sprawę, że przygląda się nieznajomemu aż

nazbyt dokładnie, więc podniosła oczy w górę, musnęła

wzrokiem koszulę uwypuklającą zarys muskularnej klatki

piersiowej i spojrzała mu prosto w twarz. Słowa, które miała

zamiar powiedzieć, uwięzły jej w gardle, gdy tylko utkwiła

pełne niedowierzania oczy w mężczyźnie stojącym nad nią.

Gęste, czarne włosy opadały miękko na jego szczupłą,

opaloną twarz. Wystające kości policzkowe nadawały jej

męskim rysom nieco jastrzębi wyraz i tylko pełna dolna warga

pozwalała domyślać się czulszej, zmysłowej strony jego

natury.

- Brent?

Jej szept był ledwie słyszalny. Zadrżała, blade policzki

zarumieniły się, a w piwnych oczach zalśniło wzruszenie.

Jego stalowoniebieskie oczy zamigotały w odpowiedzi, kiedy

z uśmiechem rozpostarł ramiona. Joy już nie potrzebowała

żadnej innej zachęty, by rzucić mu się w objęcia.

- Brent, wróciłeś do domu. - Splotła dłonie na jego

mocnym karku i wtuliła się w niego ze wszystkich sił.

- Co za powitanie, Kędzierzawy Łepku! - wykrztusił, z

trudem łapiąc powietrze.

Schwycił ją mocno za ramiona i odsunął trochę, by lepiej

ją obejrzeć. Jego wzrok błądził po jej włosach barwy

czekolady, przetykanych pasmami koloru złocistego miodu, a

następnie przeniósł się na ocienione gęstymi rzęsami piwne

oczy. Głębie jej nakrapianych złotem, brązowych tęczówek

skrywały namiętną, gorącą naturę.

- Kędzierzawy Łepku! - jęknęła nadąsana. - Czyżbyś nie

zauważył, Brencie Tyler, że co nieco urosłam od czasu, kiedy

mnie po raz ostatni widziałeś?

- Mmmm, byłaś wtedy słodką szesnastolatką?

- Raczej chudą siedemnastolatką, i ty dobrze o tym wiesz,

gadzie! Przyjrzał się jej badawczo, bez pośpiechu.

- Masz rację - odpowiedział, a jego oczy wyrażały

prawdziwe męskie uznanie. - Nie zauważyłem.

Roześmiała się, ale zabrzmiało to nienaturalnie. Ta

ostentacyjna ocena jej ciała wytrąciła ją z równowagi. Poczuła

ucisk w dołku, a ze zdenerwowania zrobiło się jej gorąco. W

jednej chwili uświadomiła sobie, że wpływ, jaki Brent od tak

dawna wywierał na nią, wzrósł jeszcze bardziej po tych

wszystkich latach. Rozpaczliwie usiłowała przypomnieć sobie

swą dawną radość, jaką odczuwała, gdy ujrzała go po raz

pierwszy, ale uczucie to zagubiło się gdzieś na dnie jej

pamięci. To był Brent, myślała coraz bardziej zdenerwowana,

a koniuszki palców aż piekły ją na wspomnienie silnych

ramion, których dotykały przed chwilą. Z narastającym bólem

uświadomiła sobie własną odpowiedź na tę pełną wigoru

męskość. To był jej brat!

Przybrany brat, dodawał wewnętrzny głos, człowiek, który

od dzieciństwa wywierał na nią stały wpływ. Jak drogi i bliski

był Brent jako chłopiec, jaki dobry i kochany był jako młody

mężczyzna i jak często w ostatnich latach o nim myślała... a

teraz zastąpił go ktoś obcy, ktoś, kto odbierał jej pewność

siebie.

Schyliła się po torbę. Ten ruch ciała był jej potrzebny jako

obrona przed ogarniającym ją zakłopotaniem. Powkładała do

niej z powrotem kilka rozrzuconych drobiazgów i

wyprostowała się. Miała nadzieję, że Brent uzna, iż

zarumieniła się z wysiłku.

- Kiedy przyjechałeś do miasta? - starała się bardzo, by

powiedzieć to chłodnym, beznamiętnym tonem. Od razu

jednak uświadomiła sobie, że się jej to nie udało, kiedy Brent,

z trudem opanowując śmiech, dotknął wnętrzem dłoni jej

rozpalonych policzków.

- Nie chciałem sprawić ci kłopotu - powiedział.

Oderwała się od niego i odwróciła plecami. Odetchnęła z

ulgą, kiedy czubkami palców wyczuła nieuchwytny

dotychczas klucz od domu. Brent pozbierał z werandy kilka

sztuk bagażu i wszedł za nią do środka. Znów się uśmiechnął,

widząc w jej oczach całkowite osłupienie i otwarte ze

zdumienia usta.

- Zamknij pyszczek, rybko! - zażartował i z

westchnieniem ulgi postawił walizy na podłodze w korytarzu -

Widzisz tu wszystkie moje doczesne dobra, ale nie przejmuje

się. Mam serdecznie dość pokoi hotelowych i pomyślałem

sobie, że rodzina nie będzie miała nic przeciw temu, jak

pomieszkam tu przez jakiś czas. Tyle razy twoi rodzice prosili

mnie, żebym przyjechał. Mogłem napisać lub zadzwonić, ale

08. McCue Noelle Berry - Świat Romansów 08 - W poszukiwaniu radości.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: