WYKŁAD II
1906 r - Towarzystwo Tatrzańskie
1875 – przewodnictwo miało charakter bardziej zorganizowany
Przewodnicy oprowadzający turystów w myśl nowych przepisów mają mieć identyfikatory. Na trasie mogą być skontrolowani.
1877 – mówi się o wynagrodzeniu przewodników
Przewodników podzielono na III klasy.
III KLASA – po zdaniu egzaminu
II KLASA – po podniesieniu klasyfikacji staż
I KLASA – prowadzenie turystów po odpowiednich grupach górskich
Funkcjonowali przewodnicy pracujący „na lewo”, nie zdawali egzaminów, nie mieli uprawnień, w XIX wieku wpłynął wniosek o zaprzestanie tego procederu. W efekcie opracowano specjalny program dla przewodników. Administracyjnie zarząd będzie sprawowało starostwo w Nowym Targu, a szkoleniem i kwalifikacją Towarzystwo Tatrzańskie.
Na początku XX w. zatwierdzono regulamin. Powstała grupa przewodników Beskidzkich przy Czarnohorskim Oddziele Towarzystwa Tatrzańskiego.
Chronologicznie o pierwszym przewodnictwie mówi się, że to kopalni soli w Wieliczce. Przewodnikami byli pracownicy. Powstało Koło przewodnickie gdzie byli wykwalifikowani, szkoleni to był koniec XVIII wieku.
1906 r – powstanie Towarzystwa Krajoznawczego.
Turystyka zaczęła rozwijać się bardzo szeroko, wyszła poza granice Tatr, Wieliczki. Zaczął rozwijać się Kraków, Poznań, Warszawa. Zaczęto zwiedzać te miasta. Dla tych miast trzeba było szkolić przewodników.
LATA MIĘDZYWOJENNE - Warszawa, Kraków – kursy przewodnickie dla potrzeb tych miast. W 1937 r kurs przewodnika dla śląska (dość późno). Polskie Towarzystwo Beskidzkie. Nie słychać o grupie przewodników beskidzkich. Po wojnie wznowiono działalność wszystkich oddziałów.
LATA 50` - organem administracyjnym dla krajoznawstwa był GŁÓWNY ZARZĄD PTTK z siedzibą w Warszawie. Występuje do komitetu do spraw turystyki w Ministerstwie z wnioskiem o nadanie praw państwowych tym przewodnikom. Zastały wysunięte zadania przewodnika i funkcje wg zarządzenia ok. 1968` r – KOMITET KULTURY FIZYCZNEJ I TURYSTYKI.
ZADANIEM PRZEWODNIKA JEST METODYCZNE
a oprowadzenie wycieczek krajowych i zagranicznych
a krzewienie wiedzy o Polsce o kulturze, o krajoznawstwie
a związanie z socjalistycznym wychowaniem
* Potem wyrzucono ten dopisek
Już wówczas funkcjonowało i działa do dziś.
PO 80` LATACH – działało prężnie. W latach 80 nastąpiła stagnacja, mały rozwój, cisza.
LATA 90` - ożywienie powracamy w pilotażu i przewodnictwie.
USTAWA O USŁUGACH TURYSTYCZNYCH nakłada obowiązek na organizatora turystyki – opieki przewodnika lub pilota w zależności od miejsca wycieczki. Ten przewodnik powinien być w cenie gdy grupa liczy co najmniej 10 osób.
Zwykle przewodnik na trasie prowadzi bardzo duże grupy turystów. Przewodnik odpowiada za opiekę.
Art. 34 ust. 4
Na miastach – mają swoich przewodników miejskich:
1 Trójmiasto
2 Toruń
3 Warszawa w tych miastach zobowiązani są oprowadzać przewodnicy
4 Wrocław
5 Kraków
- parki narodowe i rezerwaty udostępniane dla turystów
- w muzeach i wszystkich obiektach muzealnych
- po muzeach ma prawo oprowadzać przewodnik muzeum
Przewodnicy miejscy i terenowi mają prawo oprowadzać tylko na danym terenie
Niekoniecznie przewodnik na miejscu, np. w Krakowie ma prawo oprowadzać inny przewodnik. W praktyce jednak każde muzeum ma swojego przewodnika.
Przewodnik – osoba o odpowiednich uprawnieniach. Musi posiadać aktualną legitymację, i bieżąco ją uaktualniać. Udziela i musi udzielać informacji turystycznych i krajoznawczych. Może oprowadzać grupy indywidualne i zespołowe.
Każdy przewodnik musi doskonalić swój warsztat przewodnicki poprzez dyskusje, odczyty, wycieczki obowiązkowe (terenowe). Podział grup przewodnickich.
Czy każda osoba może zostać przewodnikiem?
Cechy
- pogodny
- sympatyczny
- grzeczny
- wyrozumiały
- kontaktowy
- punktualny
- obszerna wiedza
- chętnie słucha i odpowiada
- komunikatywny
RODZAJE PRZEWODNIKÓW
a) OBSZARY GÓRSKIE – przewodnik górski dla:
- tatrzański
- beskidzki
- świętokrzyski
- sudecki
b) Beskidzki – bardzo duży obszar w tym mieści się pieniński
c) MIEJSKI – dla 6 miast
d) TERENOWY – zakres działalności na obszarze, na danym regionie lub województwie
Po GOPie nie mamy przewodnika terenowego. Tylko przewodnicy górscy dzielą się na III klasy. Natomiast nie ma przewodników po zakładach pracy. Dawniej przewodnicy wywodzili się z określonych zakładów pracy.
- ukończone 18 lat
- szkoła średnia
- dobry stan zdrowia
- szkolenia, praktyka, egzamin przeprowadzony przez Wojewódzką Komisję
- uprawnienia podobnie jak u pilota nadaje wojewoda
PRZODOWNIK – inicjator rozwoju turystyki i krajoznawstwa. W poszczególnych dziedzinach turystyki kwalifikowanej działalność społeczna, bardzo długi staż. Ogromne doświadczenie, wielki działacz turystyczny. Instruktor kształcenia kadr, programują kształcenie przewodników, pilotów, przodowników.
PRACA BIURA PODRÓŻY ABY SPRAWNIE FUNKCJONOWAŁO POTRZEBNE SĄ PEWNE DOKUMENTY
PODSTAWOWE DRUKI
l KP – kasa przyjmie
l Zlecenia
l Zamówienia
l Zamówienia imprezy
W biurze podróży obecnie można zamawiać przez Internet. Musimy mieć potwierdzenia przyjęcia zamówienia, że będą realizowane usługi wg zamówienia. Wszystko choć nie osobiście powinno zostać potwierdzone na faxie.
Korespondencja zawsze potrzebna jest na piśmie. Każda impreza ma swój numer, swoje oznaczenie w celu należytego wykonania usługi, dokumentacja powinna być kompletna, uporządkowana. Każde biuro ma swój kod oznaczenia danej imprezy umożliwiający obsługę i identyfikację imprezy.
Na wszystkich dokumentach ten sam numer imprezy, przypisanie kosztów powiązane dokumenty w którym miesiącu, roku, oznaczenie miejsca daty. Pełną dokumentacje imprezy zawiera TECZKA IMPREZY.
Tour operator składa w jednym miejscu całą dokumentację dotyczącą określonej imprezy. Strona tytułowa, teczka ma też swój numer. Nazwisko referenta, nr imprezy, miejsce, termin. Czasami zdarza się, że referent zaczynający organizację imprezy idzie na urlop. Inny referent przejmuje dalszą część organizacji – ważne w takich sytuacjach jest uporządkowanie dokumentów, kompletnie przechowywanych w teczce imprezy. Umożliwia to prawidłową realizację usługi. Osoba zastępująca musi znać terminy, ceny, posiadać dane kontrahentów.
NA ORGANIZACJĘ IMPREZY PRZEZ BIURO PODRÓŻY SKŁADAJĄ SIĘ 3 FAZY:
A. AKWIZYCJA
B. REALIZACJA
PRZYGOTOWANIE AKWIZYCJI akwizycja (sprzedaż)
- dokładne rozeznanie możliwości czynności związane z
wykorzystania bazy recepcyjnej. Oferowaniem, sprzedażą danej imprezy.
- Marketingowe działanie biura podróży. ży. Podejmujemy decyzje pozwalające
Działania marketingowe mają na celu sprzedać jak najkorzystniej.
Zmniejszenie ryzyka sprzedaży. Poznamy Wykorzystujemy promocje, oferujemy
Konkurencję. W przypadku błędów, dużo abstrakcyjny produkt, nie widzimy go.
Tracimy, tracimy zaufanie. Bez narzędzi Klient musi nam zaufać, stąd bardzo
Marketingowych trudno nie popełnić błędu. ważne jest odpowiednie wypromowanie.
Ryzyko tym większe im większa konkurencja. FORMY PROMOCJI:
Narzędzia te umożliwiają nam jak najkorzystniej - reklama (prasowa, kinowa, plakaty)
Zaprezentować nasz produkt turystyczny. - public relations
- rozszerzenie bazy turystycznej poprzez badania - sales promotions
- zorientować się jaki region jest interesujący - sprzedaż osobista
- jakie formy turystyki kwalifikowanej będą interesujące - wydawnictwa reklamowe
- profil turysty, klienta - katalogi
- status społeczny, wiek - opieka biura podróży (po świadczonych
- badanie preferencji usługach pamięta o klientach – kartka na
- opracowanie oferty i zamieszczenie jej w katalogu. na święta, przysłać katalog).
Możemy sprzedawać przez sieć, lub przez nas (biuro podróży). Odmianą sprzedaży osobistej
Co sezon oddziały wojewódzkie opracowują informatory Jest rozmowa telefoniczna.
o bazie recepcyjnej. W zakresie podstawowych wiadomości.
METODY PROGRAMOWANIA IMPREZY;
- ustalić cel czy zima, czy lato np. w zimę narty, w lato tydzień kultury beskidzkiej, szlakiem renesansu
- czas – jak długo będzie trwać
- w przestrzeni – na jakim terenie
Musi być metodycznie opracowana i prowadzona przez przewodnika.
Najbardziej krytyczny segment rynku to dzieci. Na ustalenie programu wpływ ma czynnik uczestnika imprezy. Jeśli chodzi np. o dzieci. Musimy pokazać im coś o czym słyszeli w szkole.
- wybór środka transportu
Wybór żeglugi śródlądowej w Polsce jest słaby ponieważ sieć jest słabo rozwinięta. Podobnie jest z żeglugą przybrzeżną.
- rozplanowanie danej imprezy w czasie – poszczególnych punktów programu w czasie.
Pilot może sobie dowolnie zmieniać kolejność, najważniejsze jednak jest aby zrealizował wszystkie punkty zawarte w programie.
- czas – śniadanie, posiłek musi być określony czasowo np. 30 – 45 minut, obiad – 1 godz., kolacja – 1 godzina.
SALES PROMOTIONS – dodatek, czasami biuro dal swoich klientów przygotowuje mapkę trasy. Na początku imprezy pilot wręcza turystom. Miłe upominki. Rzetelna informacja o proponowanych ofertach. Kiedy rozpocząć sprzedaż? Listopad to ostatni czas na przygotowanie oferty letniej.
...
adam.poziomka