dydaktyka notatki.doc

1.Uczenie się a nauczanie wzajemne zależności

•         Pearson określa relację miedzy uczeniem się a nauczaniem następująco:

•         Nauczanie jest traktowane jako usiłowanie wywołania uczenia się. Nauczanie i uczenie sie nie są powiązane ze soba logicznie. Nauczanie nie jest ani koniecznym ani wystarczającym warunkiem uczenia się. Nauczanie nie jest warunkiem niezbędnym do uczenia się, ponieważ uczenie się może odbywać się bez nauczania. Każda osoba ucząca się z właswnej inicjatywy bez nauczyciela pokazuje że nauczanie nie jest niezbedne do tego by pojawiło się uczenie. Nauczanie nie musi pociagac za soba uczenia się. Nauczanie może mieć miejsce a uczenie może wcale nie zachodzić.

•         Można stwierdzić że istnieje logiczna relacja między skuteczne nauczanie zakłada że uczenie ma miejsce.

Jednak nie ma logicznej relacji między samym nauczaniem a uczeniem się

2.Zależnośc ontologiczna

•         . Najprościej można wjaśnic to że jeśli pojecia są zalezne ontologicznie, to pod nieobecnośc jednego, drugie jest bez sensu. Określenie realcji miedzy nauczaniem a uczeniem się to powiedzenie że oba te pojęcia są wzajemnie zależne ontologicznie

•         Czy stwierdzenie, że istnieje pojęcie ucznia się, jest warunkiem niezbędnym do stwierdzenia, że pojęcie nauczania jest sensowne?

•         Tak ponieważ, Nauczanie to intencja wywołania uczenia się, zatem sens pojęcia nauczania zakłada istnienie pojęcia uczenia się. P: Analogiczna relacja występuje między leczeniem, a wyleczaniem choroby. Występuje tu taka sama zależnośc ontologiczna ponieważ leczenie oznacza intencję wyleczenia choroby więc istnienie pojęcia wyleczania jest niezbędne by pojęcie leczenia miało sens.

•         3.Thomas Green należy do tych, którzy sądza że nie istnieje relacja przyczynowa między nauczaniem a uczeniem się tzn.

•         Nie po wszystkich przypadkach nauczania następują przypadki uczenia się,

Nie wszystkie przypadki nauczania zapewniają pojawienie się przypadków uczenia się

Przykład: Eksplozja w samolocie spowodowała katastrofę . Istnieje wiele zestawów warunków które mogą wywołać katastrofę. Jeden z nich mieści w sobie wybuch bomby na pokładzie. Sam w sobie wybuch bomby niekoniecznie musi spowodować katastrofę wiele zależy np. od wielkości bomby jej umiejscowienia itd. Poza ty może inne warunki musiałby być spełnione. Bez wybuchu bomby inne warunki nie byłby wystarczające do spowodowania katastrofy. Wybuch bomby jest warunkiem inus czyli jest sam w sobie nie wystarczający ale musi być częścią zestawu warunków który jest wystarczający ale niekonieczny do wywołania katastrofy. eksplozje boby możemy określić jako czynnik sprawczy katastrofy. Przykład ten można odnieśc do ucznia się i nauczania. W miejsce samolotu można podstawić dziecko uczące się mnożenia liczb dwucyfrowych natomiast w miejsce bomby –nauczanie. Nauczanie nie będzie samo w sobie wystarczające do wystąpienia ucznia się inne warunki będą musiały być także spełnione(posiadanie przez dziecko określonej wiedzy umiejętności i postaw).Nauczanie jest więc czynnikiem sprawczym związanym z uczeniem się wobec podejmowanego przez uczenia się tego mnożenia

4. Uczenie sie i nauczanie czynności standardowych

     Czynności standardowe to te powszechnie znane czynności, które pozwalają nam, w najlepszy sposób wykonać określone zadanie motoryczne. Przykład z flopem, kraulem i ływami.  

Czynności standardowe to gotowe odpowiedzi  na stawiane przed uczniem    sportowe zadania ruchowe. Zostało udowodnione że określona czynność jest optymalnym sposobem  rozwiązania określonego zadania, wystarczy tylko te czynność opanować i sobie przyswoić. Przykład z blokiem startowym. Czynności standardowe są czynnościami złożonymi, odbiegają one czasami dość znacznie od ruchów, które w sposób naturalny wykonywałby człowiek w danej sytuacji. Przykład z człowiekiem wrzuconym do wody....

5.Nauczanie czynności standardowych a nauczanie bezpośrednie

Nauczanie czynności standardowych różni sie od nauczania bezpośredniego . Nauczanie czynności standardowych skupia się na drodze prowadzącej do osiągniecia celu natomiast nauczanie beposrednie skupia się na beposredniej realizacji celu. W nauczniu beposrednim zachowanie uczącego jest prosta odp. Na bodziec natomiast w nauczaniu czynności standardowych uczeń musi zastanowić się, przemysleć swoje zachowanie, wyobrazic sobie to co za chwile wystąpi. Proces nauczania jest tu znacznie zintelektualizowany.

6.Etap antycypacji celu

Nauczanie rozpoczyna się od sformułowania zadania, antycypacji ideowego celu i oceniania wartości i możliwości  osiągnięcia celu.

Uczeń realizuje zadanie w określonej sytuacji. Sytuacja to aktywne ciągle zmieniające sie otoczenie fizyczne, społeczne i osobiste ucznia. Sytuacją fizyczną dla ucznia uczącego się pływać beda szczególne cechy basenu kąpielowego, sytuacją społeczną stwarzać będą inni uczniowie, nauczyciel i inne osoby , a sytuacją osobista będą aktualne przezycia, lęki, czy  radości.

Sytuacja zadaniowa powstaje gdy w opisanych warunkach uczen stawia sobie określone zadanie. Uczeń podejmuje je chętnie jesli mają dla  niego określona wartość i jeśli znajdą się w zakresie jego mozliwości. Jeśli cos dla ucznia ma znaczenie i wartośc to ma on silna motywację do osiągnięcia celu. Uczeń podejmuje takze zadanie wtedy gdy widzi iz może osiągnąc zamierzony cel. Ważną kwestią jest nauczenie wychowanka właściwego oceniania własnych możliwości.

7. etap wstepnej orientacji

•         Czynniki sytuacyjne w znacznej mierze mogą mieć wpływ na skuteczność uczenia  się. Ważne bowiem są warunki, w których uczenie

•         Sytuacja fizyczna to nie tylko najbliższe uczniowi środowisko, ale także bardziej od niego oddalone. Duże znaczenie ma miejsce w którym proces nauczania wystapi np. Lepiej jest sie uczyc jeździć na nartach w Alpach niż  np w Bolesławowie

•         Nauczanie jest zjawiskiem społecznym. Uczeń znajduje się zawsze w sytuacji społecznej. Tzn zawsze otacza go grupa uczniów czy  nauczyciel.

•         Sytuacja osobista ucznia związana z indywidualnością jaką stanowi każdy uczeń. Występujące różnice między przebiegiem procesu uczenia się utrudniają nauczanie w większych grupach. Każdy uczen jest inny dlatego proces nauczania powienien byc zindywidualizowany przykład o uczniach  na zajęciach....

•         Etap orientacji wstępnej przypomina, że nauczanie to nie tylko skoordynowanie ruchów ucznia , lecz że odbywa się ono w określonej sytuacji fizycznej, że towarzyszy jej określona sytuacja społeczna i sytuacja osobista- psychiczna ucznia.

8.etap umysłowego programowania

Wyobrażenie czynności ruchowej to m.in. zbiór wiadomości o strukturze ruchu , jego dynamice, a także o niezbędnych metodach działania. Podstawowymi źródłami takich wiadomości są informacja słowna, obrazowa i informacja czuciowa-kinestetyczna. Najpierw nalezy zastanowić sie nad ty co zrboić, potem dopiero mozna ja urzeczywistnić.

Wyróżniamy nastepujące funkcje : + przykłady

•         Programująca – wyobrażenie czynności nigdy nie wykonywanej,

•         Regulująca (kontrolująca)- podczas ćwiczeń porównujemy wykonywane czynności z wyobrażeniem.

•         Trenującą (trening mentalny)- myśląc i wyobrażając sobie dobrze nam znane czynności możemy je w ograniczonym zakresie doskonalić. Isimbajewa !!

•         Informacja kinestetyczna (czucie ruchów)- wzbogaca nabyte informacje werbalne i wizualne, dając pełny obraz działania praktycznego.

Wrażenia czuciowe, kinestetyczne stanowią niezbędne uzupełnienia, weryfikację  wyobrażenia ruchowego powstającego na  podstawie opisu i pokazu.

9. Etap działania praktycznego

•         Etap, w którym wyobrażenia motoryczne przekształcają się w czynności realne, rzeczywiste. Działania praktyczne dają szanse zapoznania się z czuciem kinestetycznym, wyczuwaniem zmian napięcia i rozluźniania mięśni, ustawienia kontowego w stawach itp.

•         wyobrażenie czynności  Ruchowej nie wystraczy  aby ta czynnośc wykonać dlatego nie jest możliwe nauczenie się np. Pływania bez wejścia do wody, czy jazdy konnej nie dosiadając konia.

•         Metoda ta polega na wykonywaniu ruchów raz z minimalną, raz z maksymalną amplitudą, aż do odczucia ruchu poprawnego, najbardziej skutecznego. Np. Uczący sie pływania kraulem prubuje płynąć raz z prostymi kolanami a raz uginać je maksymalnie. Nastepnie powinien stopniowo zmniejszać ta amplitude  az do odczucia ruchu poprawnego.

•         Ograniczenia polegają na wyłączeniu, niektórych analizatorów tak aby bardziej koncentrować uwagę na innych. Na przykład wykonywanie ćw. z opaską na oczach lub z wyłączeniem słuchu.

•         Uczenie rytmiczne -Czynność, której nauczamy i , której uczą się nasi uczniowie ma określony rytm, a jego opanowanie jest dla uczniów rzeczą niezbędną. w wielu nauczanych czynnościach możemy  doszukac sie określonego rytmu i tak np. W pływaniu kraulem z deska nogi pracują w  rytmie ¾ czyli rytmie walczyka.

    Nauczanie całości

•         Czynność sportowa stanowi określoną całośc. Wyrażnie można ustalic kiedy się zaczyna i kiedy kończy.Od poczatku uczenia sie w umysle uczącego powinno pojawiać się całosciowe wyobrażenie czynności. Wiąże się to z uświadomieniem celowości zadania oraz rozumieniem ogólnych zasad działania.        Nauczanie czynności sportowych metodą całości prowadzi szybciej do celu i zapewnia większą trwałość opanowanej umiejętności i zwiększa możliwość dostosowania tejże czynności w zmiennych warunkach otoczenia.

Metoda nauczania częściami oznacza podział czynności sportowej na pewne elementy i nauczanie ich odzielenie w penej ustalonej kolejności. Nauczanie częsciami wynika przede wszystkim z przekonania że od początku należy uczyc ruchów dokładnych zgodnie z wzorcem

Motada progresywna. ta próbuje łączyć poztywne elementy metody analitycznej i syntetyczne . Po nauczeniu elementów rozpoczyna się kolejne ich łączenie w całość czynności ruchowej

Rodzaje niepoprawności czynności ruchowej

•         Błąd w technice to odchylenie wykonywanej czynności od czynności zamierzonej.

•         Niedostatkiem w technice jest zachowanie się względnie zgodnie z zamierzeniem jednak nieco, lub niekiedy znacznie uproszczone.

•         Odchylenia od techniki wynikają z indywidualnych, międzyosobniczych różnic w budowie i funkcjonalnych możliwości ćwiczących. Najczęściej dotyczą one różnicy w zakresie ruchów w stosunku do techniki wzorcowej.

Zapobieganie błędom

Nauczyciel powinien przewidzieć jakie błędy mogą wystąpić w technice ucznia przy próbach realizacji zadania.

•         Należy tak przygotować proces nauczania aby już na wstępie eliminować czy znacznie ograniczać możliwości powstawania błędów.

10. Etap realizacji czynności i kontroli wyników realizacji zadania.

•         Błąd  wyniku jest to różnica między realnym wynikiem a antycypowanym (założonym) idealnym celem.

•         Błąd czynności różnica założonym umysłowym programem a postępowaniem praktycznym.