xxx Informacje o rasie z cišgnięte m.in ze strony hodowli Lablandia. POCHODZENIE Historia labradorów nie jest do końca jasna. Jako miejsce pochodzenie przodków dzisiejszego labradora wskazuje się Nowš Funlandię (wyspa w okolicach wschodniego wybrzeża Kanady). Wyglšda jednak na to, że nie były to psy "tubylcze". Prawdopodobnie były tam wczeniej przywiezione przez Anglików bad Portugalczyków, a po kilku wiekach zostały "ponownie odkryte". Jest to jedna z hipotez, która wydaje się najbardziej prawdopodobna, gdyż psy północy charakteryzowały się sterczšcymi uszami i ogonem zawiniętym wysoko ponad linię grzbietu. Psy w Nowej Funlandii (trudno mówić o rasie, ponieważ długo były to psy niepodobne do siebie nawzajem) przystosowane były do bardzo ciężkich warunków, zarówno pogodowych jak i bytowych. Były to psy ubogich rybaków, jadały więc resztki z obiadów swoich włascicieli, pracowały przy wyławianiu ryb i sieci z lodowatej wody (panował tam klimat subarktyczny, rednie temperatury w cišgu roku troche powyżej zera). W pewnym momencie wyróżniły sie 2 typy psów: ciężkie i duże, długowłose nowofunlandy (wycišgały łodzie, zaprzęgane były do wózków) i drugie: mniejsze, bardziej energiczne, z krótszš, ale nieprzemakalnš sierciš - psy St. John's - od nazwy osady, w której wyhodowano labradora takiego, jakiego mamy dzisiaj. Do Anglii labradory zaczęły napływać w XIX wieku (wczeniej przywożono tylko pojedyncze sztuki), by tam podbić serca Anglików i Szkotów jako psy myliwskie. Doskonale się sprawdzały w deszczowym, chłodnym klimacie Wielkiej Brytanii. Do roku 1916 wszystkie retievery uznawane były jako jedna rasa, dopuszczano krzyżowanie psów między sobš. W 1916 r. sporód retrieverów wyodrębniono rasę labrador retriever. Pierwszy standard rasy dopuszczał tylko jedno umaszczenie - czarne, mimo że rodziły sie także te maci żółtej i czekoladowej. W pewnym momencie miłonicy labradorów podzielili się na dwa obozy: posiadaczy czarnych i żółtych psów. Były one osobno zapisywane i oceniane na wystawach (czekoladowych jeszcze wówczas w ogóle "nie zauważano", na wystawach pojawiły sie w latach 30. XX wieku). W 1925 r. zwolennicy żółtych labradorów utworzyli "The Yellow Labrador Retriever Club", który przedstawił swój własny standard odnoszšcy się wyłšcznie do psów maci żółtej ("Yellow Standard"). Dopiero wzorzec rasy z 1950 roku obejmował już wszystkie trzy kolory. WZORZEC Labrador Retrievera Na całym wiecie, także w Polsce, możemy zaobserwować wyodrębnianie się w ramach rasy, dwóch typów psów: wystawowych i pracujšcych. Hodowcy kładš nacisk na różne cechy przy selekcji psów do hodowli. Na ogół większy nacisk kładziony jest na to, żeby psy były jak najbardziej zbliżone do wzorca rasy. Sš też hodowcy, którzy odstępujš od jaki cech wygladu na rzecz cech użytkowych psa. Psy wystawowe sa często dużo bardziej masywne i ciężkie, podczas gdy psy użytkowe sš bardziej smukłe i lekkie (przez co zwinniejsze) Wzorzec FCI nie okrela odpowiedniej wagi dla labradora (okrela jš wzorzec amerykański, który dopuszcza rownież wyższy wzrost). Waga psa zależy od wielu czynników: gruboci koćca, mięni, ogólnie mówišc budowy psa. :. wzorzec w oryginale .: WYGLĽD OGÓLNY Mocno zbudowany, o krótkich lędwiach, bardzo aktywny, szeroka czaszka, klatka piersiowa i żebra dobrze rozwinięte, lędwie i kończyny tylne szerokie i mocne CECHY CHARAKTERYSTYCZNE/TEMPERAMENT Zrównoważony, ruchliwy, o doskonałym węchu, miłonik wody. Wierny kompan, łatwo adaptujšcy się do każdych warunków. Inteligentny, pojętny, żywej natury, skłonny do cišgłej zabawy. Przyjazny z natury, pozbawiony agresji i lęku. GŁOWA/CZASZKA Czaszka obszerna, stop dobrze zaznaczony, głowa dobrze zarysowana bez wydatnych policzków. Szczęki redniej długoci, mocne, bez klinowatej kufy. Nos szeroki, nozdrza dobrze rozwinięte. OCZY redniej wielkoci, wyrażajšce inteligencje i dobry charakter. Kolor bršzowy lub piwny. USZY Nie ciężkie ani duże, lekko opadajšce, osadzone nieco z tyłu. SZCZĘKI Mocne szczęki i zęby ze zgryzem nożycowym (zęby górne nachodzš na dolne) SZYJA Wyrana, sucha, mocna, solidnie osadzona na korpusie. KORPUS Klatka piersiowa szeroka i głęboka, z mocno wysklepionymi żebrami. Górna i dolna linia grzbietu pozioma. Lędwie szerokie, krótkie i mocne. KOŃCZYNY PRZEDNIE Łopatki długie i skonie. O mocnym koćcu, proste od łokcia w dól. KOŃCZYNY TYLNE Dobrze rozwinięte, linia grzbietu nie opadajšca w kierunku ogona. Dobrze kštowane kończyny. STOPY Okršgłe, zwarte. Palce krókie, dobrze wysklepione ("kocia łapa"), poduszki mocno rozwinięte. OGON Gruby u nasady, zwężajšcy się ku dołowi. redniej długoci, bez pióra, pokryty grubš sierciš ("ogon wydry"). Może być noszony wesoło, ale nie zagięty ponad linię grzbietu. RUCH Żwawy, kończyny poruszajš się równolegle do osi ciała. SZATA Krótki włos, bez falistoci, nieprzemakalny podszerstek. KOLOR Czarny, żółty (od jasnokremowego do rudego)lub czekoladowy. Mała biała plamka na przedpiersiu jest dopuszczalna. WZROST Idealny dla samca to 56-57 cm, dla suki 54-56 cm WADY Wszelkie odstępstwa od wzorca uznawane sš za wady. UWAGA: samce powinny mieć dwa normalnie rozwinięte jšdra, które w pełni zstšpiły do worka mosznowego. Każdy pies wykazujšcy fizyczne lub psychiczne odchylenia od wzorca powinien zostać zdyskwalifikowany. CHARAKTERYSTYKA rasy Labrador retriever. labradory występujš w 3 kolorach: czarnym, czekoladowym i biszkoptowym (od jasno kremowego po rudy) należš do grupy retrieverów czyli psów aportujšcych (od ang. "to retrieve" - przynosić) Inne retrievery: .: golden retriever :. .: flat coated retriever :. , curly coated retriever, Chesapeake Bay retriever (wyhodowany w Ameryce Północnej), oraz .: Nova Scotia duck tolling retriever (Kanada) :. sš to psy myliwskie "po strzale", służš do przynoszenia ustrzelonej zwierzyny. labradory sš psami bardzo energicznymi (można nawet powiedzieć, że to "wulkany energii") zawsze skorymi do zabawy, aportowania, pływania. W genach majš zakodowane uwielbienie do wody - w każdej postaci. Czy zima czy lato lubiš się kšpać. Wystarczy nawet kałuża - a jeli jest w niej także błotko - to najlepsza zabawa gwarantowana. Trzeba się z tym liczyć, że jeżeli w pobliżu jest sadzawka lub błoto - na pewno za moment nasz piesek się w nim znajdzie. sš to psy le znoszšce samotnoć, więc nie nadajš się do samotnego siedzenia w domu przez cały dzień - trzeba mieć to na uwadze decydujšc się na takiego psa. labrador z pewnociš nie jest "psem jednego pana", jest przyjanie i otwarcie nastawiony do WSZYSTKICH ludzi bez wyjštku - i dobrych i złych. Ma w sobie bardzo dużo wdzięku i radoci. Wita się z każdym, co czasem może budzić zazdroć właciciela :)) Ale to cały charakter labradora i należy się z tym pogodzić - on uwielbia wszystko co żyje :) labradory zdobywajš coraz większš popularnoć jako psy rodzinne, ale powinnimy pamiętać o tym, że zostały one wyhodowane jako PSY UŻYTKOWE. Służš ludziom bardzo wszechstronnie jako: przewodnicy niewidomych, pomocnicy niepełnosprawnych (dla ludzi poruszajšcych się na wózkach, biorš także udział jako psy - lekarze w dogoterapii), szukajš osób zasypanych - w gruzach (trzęsienia ziemi) oraz w lawinach snieżnych. Dzięki doskonałemu węchowi szukajš również narkotyków, materiałów wybuchowych, potrafiš także wyczuć kilka metrów pod ziemiš wypływ gazu. Mogš być wietnymi psami sportowymi (agility). Dlatego jest to rasa wymagajšca dużej iloci ruchu i różnorakich zajeć. Z całš pewnociš NIE SĽ TO PSY KANAPOWE! nigdy nie zapominajmy, że labrador jest psem stworzonym do aktywnego życia. Bez tego marnieje w oczach, staje się osowiały i smutny :( Bawišc się lub pracujšc ze swoim włacicielem ROZKWITA! mimo że donony i potężny głos labradora może budzić respekt ABSOLUTNIE NIE JEST TO PIES STRÓŻUJĽCY ANI OBRONNY. Jeżeli kto szuka psa do pilnowania domu - zawiedzie się. labrador potrzebuje bliskiego kontaktu z człowiekiem, nie powinno dziwić, że pies będzie zawsze przebywał w pomieszczeniu gdzie kto sie znajduje i często będzie chodził krok w krok za swoim włacicielem (nawet gdy pies pi, słyszy jak pan wychodzi z pokoju i często idzie za nim :) o tym, że labrador to bardzo mšdry pies nie trzeba chyba nikogo przekonywać. Szybko i chętnie się uczy, chyba nie ma takiej rzeczy, której by nie pojšł, tym bardziej jeli za wykonanie polecenia będzie czekała na niego nagroda w postaci przysmaku i wylewnej pochwały od swojego pana. Z natury sš to psy łakome. Majš tendencje do nadwagi. labradory sš psami zimno-lubnymi, najlepiej czujš się zimš, lubiš zabawy w niegu. podsumowujšc: labrador jest psem o wietnym charakterze, jednak doć wymagajšcym. Warto jednak spróbować sprostać tym wymaganiom, aby zyskać wspaniałego przyjaciela : Przeczytaj też .: zanim kupisz :. ZANIM KUPISZ LABRADORA Jeli nie masz zbyt wiele czasu, prowadzisz samotny tryb życia, dużo pracujesz - labrador NIE JEST psem dla Ciebie. Temperament tych psów może czasem sprawić kłopot - nie wystarcza spacer po osiedlu ani samotne siedzenie nawet w największym ogródku. Labradory zostały stworzone do pracy - potrzebujš cišgłego zajęcia i współpracy ze swoim włacicielem. Jeżeli brakuje czasu na wybieganie psa - po powrocie do domu zastanieniemy mieszkanie w stanie conajmniej niepożšdanym oraz smutnego, zmarnowanego psa. Jest to pies dla osób prowadzšcych aktywny tryb życia. SAMOTNOĆ to zdecydowanie NAJGORSZE co może się przytrafić labkowi - jeżeli miałby siedzieć sam w domu - NIE KUPUJ LABRADORA. Labradory to rasa bardzo lubišca dzieci, jednak tak jak każdej innej rasy, nie powinno się go kupować "dla dziecka". Trzeba wzišć pod uwagę, że mimo iż jest niezwykle łagodny, to duży i silny pies, często też doć up...
pacocha_t