leczenie_cukrzycy2.DOC

(36 KB) Pobierz
FARMAKOLOGIA wykład 7 (26 XI 01) LECZENIE CUKRZYCY cz

FARMAKOLOGIA wykład 7 (26 XI 01)   LECZENIE CUKRZYCY cz. 2

Cukrzyca typu 2:

-           ↓ ilości receptorów dla insuliny

-           ↓ wiązanie insuliny przez receptory

-           spadek ilości białek transportujących glukozę GLUT

-           prawidłowe lub ↑ stężenie insuliny na czczo

-           zniesienie poposiłkowego wydzielania insuliny

-           ↑ w trzustce ilości złogów amyliny wywołującej oporność wątroby na insulinę i nasilenie wątrobowego wytwarzania glukozy

-           insulinooporność poreceptorowa

-           spadek aktywności kinazy tyrozynowej odpowiedzialnej za komórkowy transport glukozy

 

Zespół polimetaboliczny:

1.        insulinooporność

2.        hiperinsulinizm (prowadzi do nadciśnienia)

3.        cukrzyca typu 2

4.        dyslipidemie

5.        nadciśnienie

6.        choroba wieńcowa

7.        ↑ poziom kwasu moczowego

8.        otyłość

9.        hiperfibrynogenemia

10.     zaburzenia fibrynogenu(?)

 

AKARBOZA

-           inhibitor glukozydaz jelitowych (hamują trawienie cukru; dużo cukru w jelitach)

-           ↓ jelitowe wchłanianie glukozy

-           zasady dawkowania: 50, 100mg (Glucobay) – najpierw małe dawki

-           działania niepożądane:

o         objawy dyspeptyczne (wzdęcia, biegunka)

o         ↓ aktywności LPL (↑ stężenia TG)

 

POCHODNE SULFONYLOMOCZNIKA:

-           stara generacja:

o         tolbutamid (Diabetol), chlorpropamid, glibenklamid

-           nowa generacja:

o        

glipolamid

o         glibornuryd

o         glipizyd                      działają na trzustkę, wątrobę, tkanki

o         gliklazyd

o         glikwidon

Działanie:

1.        na trzustkę:

o         brak działania po pankreatektomii

o         ↑ wydzielania insuliny przez komórki trzustki:

§          związanie leku z receptorem błonowym

§          zamknięcie kanałów potasowych zależnych od ATP

§          depolaryzacja błony komórkowej

§          otwarcie kanałów wapniowych

§          połączenie wapnia z kalmoduliną

§          aktywacja kinaz

§          skurcz miofilamentów

§          egzocytoza ziaren z insuliną

o         tak samo działają pochodne kwasu benzoesowego

2.        na wątrobę:

o         ↑ zawartości glikogenu w wątrobie

o         ↑ ilości i powinowactwa receptorów insulinowych na hepatocytach

o         przetworzenie glukozy w glikogen

o         nasilenie utleniania glukozy

o         ↓ ketogenezy (glikodiazyna)

o         ↓ wydzielania do krwi aminokwasów i fosforanów

3.       

obwodowo:

o         liczby i powinowactwa receptorów insulinowych

o         poziomu prostaglandyn

o         ↓ agregacji i adhezji płytek krwi                                 zapobiega powikłaniom: mikro- i makroangiopatiom

o         ↑ aktywności fibrynolitycznej śródbłonka

o         ↓ ilości wolnych rodników tlenowych

Działanie niepożądane:

-           hipoglikemia

-           zmiany skórne, fotodermatozy, zespoły toczniopodobne

-           niedokrwistość, leukocytopenia, trombocytopenia

-           cholestaza, ↑ aktywności transaminaz

-           nasilenie nefropatii cukrzycowej (wyjątek GLIKWIDON!!! bo wydalany jako jedyny z żółcią – dobre pytanie na test)

-           szum w uszach, zmęczenie

-           ↑ wydzielanie ADH i zatrucie wodne po chlorpropamidzie

-           nie należy podawać w ciąży i śpiączkach!

Przeciwwskazania:

-           cukrzyca typu 1

-           uszkodzenie nerek, wątroby

-           ciąża

-           zabiegi operacyjne

-           ostra faza cukrzycy → śpiączka

Po pewnym czasie nieskuteczne, gdyż:

-           niewłaściwa dieta

-           mała aktywność fizyczna

-           stres

-           niedobór insuliny endogennej

-           insulinooporność poreceptorowa

-           niewłaściwa dawka leku

-           inne leki diabetogenne

 

POCHODNE BIGUANIDU

-           fenformina, buformina, metformina ← tylko ona w Polsce

-           wskazania:

o         chorzy otyli z DM typu 2

o         chorzy wymagający dużych dawek insuliny i z insulinoopornością

o         chorzy, u których nie wystarczy terapia pochodnymi sulfonylomocznika

o         chorzy z zaburzeniami lipidowymi

-           mechanizm działania: zahamowanie utleniania w komórkach glukozy na etapie oksydacji pirogronianu

o         nasilenie glikolizy

o         ↑ przenikania glukozy do tkanek

o         ↓ zapasu glikogenu i hamowanie jego syntezy

o         ↓ zużycia tlenu

o         ↑ wytwarzania pirogronianu i mleczanu

o         ↑ stosunku mleczan : pirogronian

o         kwasica metaboliczna

o         ↓ syntezy ATP

-           w jelicie:

o         hamowanie wchłaniania jelitowego glukozy, aminokwasów i sodu

o         hamowanie glukoneogenezy w wątrobie i oddawanie glukozy do krwi

o         ↑ tkankowego zużycia glukozy (↑ liczby i powinowactwa receptorów na komórkach)

o         korzystny wpływ na właściwości reologiczne krwi

o         korzystny wpływ na hipertriglicerydemię

o         ↓ glikemii przy mniejszym stężeniu insuliny we krwi

-           działania niepożądane:

o         kwasica mleczanowa

o         śpiączka mleczanowa → duża śmiertelność

o         objawy dyspeptyczne (metaliczny smak, wzdęcia, wymioty, biegunka)

-           przeciwwskazania:

o         kwasica ketonowa, skłonności do kwasicy, znaczne niewyrównanie cukrzycy

o         ciąża

o         nefropatia cukrzycowa, niewydolność nerek

 

POCHODNE TIAZOLIDYNODIONU

-           Troglitazon, Roziglitazon

o         ↑ wrażliwość na insulinę poprzez ↑ ilości i aktywności receptorów dla insuliny

o         aktywacja jądrowego receptora adypocytów (PPAR-γ) regulującego transkrypcję genów warunkujących różnicowanie adypocytów oraz syntezę receptorów insulinowych

o         zahamowanie ekspresji genu dla leptyny i TNF

o         nasilenie ekspresji genu dla LPL

o         poprawa funkcji śródbłonka

...
Zgłoś jeśli naruszono regulamin