Banks Leanne - Na przekór losowi.pdf - 1 - jukama

Leanne Banks

Na przekór losowi

PROLOG

– Jest znana – z podziwem w głosie powiedział Clarence Gilmore, wpatrzony w tę samą

kobietę, którą od dawna obserwował Tyler Logan.

W sali, gdzie odbywał się zjazd Stowarzyszenia Pracowników Szpitali, panował spory

gwar, lecz Tyler skupił uwagę na Jill Hershey. Przypatrywał się jej tak jak dorodnej łani w

szczycie sezonu łowieckiego. Wygląd panny Hershey rzeczywiście budził zainteresowanie –

miała długie do ramion, jedwabiste, kasztanowe włosy, inteligentne, zielone oczy okolone

czarnymi rzęsami i drobne, lecz odpowiednio zaokrąglone ciało, prawie całkiem ukryte przez

kostium o konserwatywnym kroju. Inny męŜczyzna moŜe nie zauwaŜyłby łagodnych

wypukłości piersi pod czarnym, dwurzędowym Ŝakietem, ani kuszącej Unii talii i bioder, lecz

Tyler zawsze próbował zajrzeć” pod podszewkę, aczkolwiek rzadko to ujawniał.

Na Jill Hershey zwrócił uwagę przede wszystkim dlatego, Ŝe zawsze patrzyła rozmówcy

prosto w oczy. Nawet z odległości kilku metrów wyczuwało się siłę jej spojrzenia.

– Co o niej wiesz? – spytał Clarence’a.

– Ma opinię cudotwórczym w dziedzinie public relations. Nie uwierzyłbyś, co zdziałała

na rzecz ośrodka onkologicznego w Minneapolis. – W głosie Clarence’a, szefa szpitalnej

administracji, zabrzmiała nuta rozmarzenia.

– Więc ją zdobądź.

– Wy, chirurdzy, nie macie zielonego pojęcia o biznesowym obliczu opieki zdrowotnej –

z politowaniem stwierdził Clarence.

– I całe szczęście, bo gdybyśmy zajmowali się biznesem, wskaźnik umieralności w

naszym kraju byłby duŜo większy. – Tyler uśmiechnął się szeroko i znów popatrzył na Jill. –

Skoro ona mogłaby załatwić nam środki na rozbudowę centrum zdrowia dziecka, to bierz się

do roboty. Musisz złapać tę panią.

– Myślisz, Ŝe to takie proste? Po pierwsze, moŜe być dla nas o wiele za droga. Po drugie,

moŜe juŜ podpisała z kimś jakiś kontrakt. A po trzecie, moŜe uznać nasz projekt za zbyt

skromny.

– Same spekulacje. CóŜ szkodzi zapytać?

– JuŜ popytałem tu i tam – obronnym tonem odparł Clarence. – Ona podobno nie zajmuje

się dziecięcymi placówkami leczniczymi.

– Serio?

– Owszem.

– Chyba warto skusić ją nowym wyzwaniem.

– Zamierzasz ją zaczepić?

– Jasne, Ŝe tak. PrzecieŜ taki jest cel tego zjazdu. Chcemy zdobyć jak najwięcej

sponsorów, którzy sfinansują oddział kardiologiczny.

– Tak, ale...

– Powiedziałeś, Ŝe potrzebujemy kogoś takiego jak ona. Więc ją skaptuję.

Za plecami dawnego klienta, pana Waldrona, cierpliwie czekał na swą kolej interesujący

męŜczyzna w kowbojskim kapeluszu. Jill usiłowała ignorować” tego faceta, ale wbrew woli

wciąŜ na niego zerkała. Wzrostem górował nad większością zgromadzonych tutaj ludzi, był

bezwstydnie teksański oraz – co stwierdziła po chwili obserwacji – najwyraźniej

zdeterminowany. A takŜe trochę zbyt przystojny, co pewnie nie wychodziło mu na dobre.

Emanował teŜ niezachwianą pewnością siebie, a jego przenikliwe spojrzenie sprawiło, Ŝe Jill

przeszedł miły dreszczyk.

Pan Waldron chyba wyczuł czyjąś obecność, poniewaŜ nagle się odwrócił. A Teksańczyk

natychmiast wykorzystał okazję.

– Jestem doktor Tyler Logan z General Hospital w Fort Worth. Miło mi państwa poznać.

– Bill Waldron z University Hospital w Cincinnati.

– I Jill Hershey, czarodziejka w zakresie public rclations – dokończył Tyler ze

zniewalającym uśmiechem. Uścisnął dłoń szatynki i popatrzył głęboko w zielone oczy. –

Potrzebujemy pani.

Jill zamrugała powiekami, trochę zdumiona tym bezpośrednim podejściem. Co prawda w

ciągu trzech lat sporo osiągnęła, lecz potencjalni klienci na ogół nie szafowali

komplementami.

– Pan mi pochlebia – odparła z uśmiechem. Pan Waldron przeprosił i odszedł, ona zaś

uwolniła dłoń z uścisku wielkiej ręki Tylera Logana. – Nie nazwałabym siebie czarodziejką.

– Wystarczy, Ŝe inni zrobią to za panią.

– Doktorze Logan... – Ciekawe, co kryje się za tym kowbojskim wdziękiem, pomyślała.

– Proszę mi mówić Tyler.

Zdziwiła się jeszcze bardziej. Wielu znanych jej lekarzy uwielbiało swoje zawodowe

tytuły.

– A więc, Tyler... Czym się zajmujesz?

– Jestem kardiologiem dziecięcym. Na chirurgii. Poczuła nieprzyjemny skurcz Ŝołądka i z

trudem wciągnęła powietrze.

– To waŜna dziedzina, aleja mam niewielkie doświadczenie w zakresie placówek dla

dzieci.

– Dlaczego?

– No cóŜ... – Nie spodziewała się, Ŝe będzie z takim uporem drąŜył temat. – Chyba

działam skuteczniej na innych polach.

– Nie lubisz dzieci?

– AleŜ skąd! Lubię, tylko... – Chciała jak najszybciej uciec od tego ciekawskiego

osobnika, który nieświadomie trafił w jej najbardziej czuły punkt. – Naprawdę osiągam lepsze

rezultaty, promując placówki dla dorosłych pacjentów. Poza tym ostatnio zajmuję się raczej

duŜymi szpitalami. – Miała nadzieję, Ŝe jej głos nie zdradził, jaka jest spięta.

– Ale nie chciałabyś popaść w rutynę.

– W rutynę? – Czuła, Ŝe jej serce zaczyna łomotać w przyśpieszonym tempie.

– Właśnie. Wyglądasz na osobę, która do szczęścia potrzebuje nowych wyzwań.

Nie była pewna, czym bardziej się zirytowała – faktem, Ŝe ten człowiek pozwala sobie ją

oceniać, czy tym, Ŝe trafił w dziesiątkę.

– Doktorze Logan...

– Tyler – poprawił z wesołym błyskiem w oczach.

– Tyler... – Stłumiła westchnienie. – Będę z tobą szczera. Zazwyczaj przyjmuję prace z

polecenia prezesa naszej firmy. Jeśli interesują cię jej usługi, skontaktuj się z Jordanem

Grantem. Numer telefonu i faksu znajdziesz w broszurze dla uczestników zjazdu. Miło było

cię poznać.

Tyler w zamyśleniu skinął głową, jakby dostrzegł więcej, niŜ Jill Hershey chciała

ujawnić. Ona zaś odwróciła się – z ulgą i jednocześnie trochę rozstrojona.

– Rzucam ci wyzwanie!

– Słucham? – Spojrzała na niego przez ramię.

– Przyjedź do szpitala w Fort Worth i pomóŜ naszym dzieciom. MoŜesz przedłuŜyć im

Ŝycie i sprawić, Ŝe będzie lepsze. Masz szansę tego dokonać – zapewnił z Ŝarem w głosie, co

nie umknęło uwadze Jill. – Musisz się zmierzyć z tym wyzwaniem.

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Jill potrafiła bronić swojego stanowiska. Miała za sobą lata praktyki i nie była tchórzem,

toteŜ zawsze postępowała zgodnie ze swoimi zasadami, tydzień po spotkaniu z doktorem

Loganem była pewna, Ŝe nie podejmie rzuconego jej wyzwania. Wykluczone, aby ktoś nią tak

bezczelnie manipulował.

Tyler Logan jednak nie dawał za wygraną. I nie miał pojęcia, Ŝe stawia Jill wobec bardzo

trudnego dylematu. Przyjąwszy jego propozycję, mogła albo zwycięŜyć, albo ponieść klęskę

w walce z najgorszym i najbardziej skrywanym cierpieniem.

Jako osoba odwaŜna postanowiła spróbować. I teraz urządzała się w swoim nowym

gabinecie General Hospital w mieście Fort Worth, zwanym „stolicą krów”. Z okna biurowca

Jill widziała jej śródmieście, kilka przecznic dalej znajdowała się zabytkowa zagroda dla

bydła, pomnik legendarnego kowboja Williama Picketta oraz lokal Billy’ego Boba, czyli

największy bar w Teksasie.

Jill od dawna wiedziała, Ŝe w pracy łatwiej osiąga zamierzone rezultaty, jeśli rozumie

mentalność mieszkańców, tym razem musiała więc przedzierzgnąć się w kowbojkę. To

dopiero było wyzwanie, poniewaŜ nie jadała wołowiny.

– Nie zostanę tu długo – szepnęła do siebie, Ŝeby uspokoić buntujący się Ŝołądek. – To

tylko chwilowe szaleństwo.

Rozejrzała się po swoim pokoju. Podczas pobytu w Fort Worth tutaj będzie mieć swój

azyl, spokojne miejsce, w którym moŜna się schronić, wziąć głęboki oddech, odpręŜyć się i

twórczo pracować. Ktoś energicznie zapukał do drzwi i zaraz otworzył je na ościeŜ.

– Witamy w stolicy krów.

Ten głos prześladował Jill od miesiąca, chociaŜ usiłowała sobie wmówić, Ŝe męŜczyzna

wcale się nie liczy. Mogła dzięki niemu dojść do ładu z emocjami i oczywiście tylko to było

waŜne.

Zdumiewające połączenie białego fartucha, kowbojskiego kapelusza i stetoskopu z

przyczepionym do niego maleńkim misiem trocheja zaskoczyło. Nawet taki wysoki,

przystojny brunet jak Tyler Logan powinien wyglądać mniej męsko z mięciutką pluszową

zabawką. A on tymczasem nic nie straci! z jej powodu.

– Czemu tak długo zwlekałaś z przyjazdem?

– Byłeś pewien, Ŝe w ogóle przyjadę? – spytała ze śmiechem i trochę się odpręŜyła.

– Jeśli ufasz swojej intuicji, to wiedziałaś, Ŝe spodoba ci się w Teksasie.

– Nie zostanę tu na wieki – odparła, Ŝeby utwierdzić się w tym przekonaniu.

– Nie odpowiedziałaś na moje pytanie. Dlaczego zjawiłaś się dopiero teraz?

Była pewna, Ŝe juŜ go przejrzała. Tyler Logan mówił powoli, z typową teksańską

intonacją, lecz na pewno zaliczał się do ludzi niecierpliwych. Jill umiała dostrzec tę cechę.

Sama ją posiadała, choć nauczyła się skrzętnie ją ukrywać.

– MoŜe cię to zdziwi, ale miesiąc temu pracowałam nad innym projektem. Musiałam

pozamykać róŜne sprawy i przekazać je swojemu następcy. Nie wystarczyło pstryknąć

Banks Leanne - Na przekór losowi.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: