Prawda o Medziugorju obalenie zarzutów.pdf

Wstêp

Medziugorje 1 to niewielka wioska na terenie Boœni i Hercegowi-

ny (dawniej Socjalistyczna Federacyjna Republika Jugos³awii).

Niektórzy okreœlaj¹ t¹ nazw¹ znany w ca³ym œwiecie chrzeœcijañ-

skim ruch religijny, zapocz¹tkowany 24 czerwca 1981 roku. Tego¿

dnia szeœcioro widz¹cych zobaczy³o, na wzgórzu zwanym Podbrdo,

Pani¹ z Dzieciêciem na rêku (Pani przedstawi³a siê [26 czerwca 1981 r.]

jako B³ogos³awiona Dziewica Maryja). Za formalny pocz¹tek uka-

zywania siê Matki Bo¿ej przyjêto jednak dzieñ 25 czerwca 1981

roku, gdy¿ wtedy Pani (po chorwacku – Gospa) po raz pierwszy roz-

mawia³a z widz¹cymi, 25 czerwca 1981 roku uformowa³a siê rów-

nie¿ sta³a grupa wizjonerów (te¿ w liczbie 6, choæ tylko 4 z nich wi-

dzia³o Gospê pierwszego dnia objawieñ. Do grupy wizjonerów

dosz³y 2 nowe osoby, 2 wizjonerów z pierwszego dnia ju¿ wiêcej nie

zobaczy³o Matki Bo¿ej). Objawienia trwaj¹ do dnia dzisiejszego (tj.

2006 roku), choæ regularne ukazywania maj¹ ju¿ tylko 3 osoby spoœ-

ród 6 wizjonerów. Medziugorje sta³o siê miejscem modlitwy (póŸ-

niej sanktuarium) 2 , do którego przybywaj¹ miliony pielgrzymów

z ca³ego œwiata. Faktem, który daje wiele do myœlenia, s¹ liczne

w tym miejscu nawrócenia osób oddalonych od Boga i niewie-

rz¹cych, a tak¿e czêsto wystêpuj¹ce uzdrowienia z nieuleczalnych

1 Mówi siê tak¿e o parafii Medziugorje, do której nale¿y kilka wiosek.

2 W sierpniu 1993 r. chorwacki tygodnik „Glas Koncila” przytoczy³ oœwiad-

czenie kardyna³a Kuharicia: „My, biskupi po trzyletniej pracy w Komisji przyjê-

liœmy Medziugorje jako miejsce p¹tnicze, sanktuarium (…)”. Zob. M. Dugandiæ,

Medziugorje w Koœciele , 42. W pracy tej u¿ywam terminu „sanktuarium” w takim

znaczeniu, o jakim pisa³ kardyna³ Kuhariæ.

www.medjugorje.org.pl

chorób. Jednak Koœció³ do dnia dzisiejszego oficjalnie nie wypowie-

dzia³ siê o prawdziwoœci tych objawieñ, co jest zrozumia³e z uwagi

na to, ¿e objawienia Matki Bo¿ej jeszcze siê nie zakoñczy³y (po-

strzegane jako ca³oœæ).

Obowi¹zuj¹ce orzeczenie Koœcio³a w sprawie objawieñ z Me-

dziugorja brzmi:

„Biskupi od pocz¹tku œledz¹ wydarzenia medziugorskie za po-

œrednictwem biskupa miejscowej diecezji, Komisji powo³anej przez

tego¿ biskupa oraz Komisji Konferencji Episkopatu Jugos³awii.

W oparciu o rezultaty dotychczasowych badañ nie jest mo¿liwe

stwierdzenie objawieñ o charakterze nadprzyrodzonym. Jednak¿e

du¿a liczba wiernych, którzy przybywaj¹ do Medziugorja z ca³ego

œwiata, powodowanych wiar¹ i innymi racjami, wymaga uwagi

i opieki duszpasterskiej ze strony biskupa diecezji, a tak¿e innych

biskupów tak, aby zarówno w Medziugorju, jak i we wszystkich

dzie³ach wyp³ywaj¹cych z inspiracji medziugorskiej zachêcano do

nabo¿eñstwa do Najœwiêtszej Maryi Panny zgodnie z nauczeniem

Koœcio³a. W tym celu biskupi wydadz¹ w³aœciwe wskazówki o cha-

rakterze liturgiczno-duszpasterskim. Równoczeœnie bêd¹ konty-

nuowane na bie¿¹co badania wydarzeñ w Medziugorju prowa-

dzone przez wymienione powy¿ej Komisje ” 3

(Jest to tzw. oœwiad-

czenie zadarskie z 10 kwietnia 1991 r.).

Ró¿ni hierarchowie koœcielni wyjaœniali póŸniej sens tej dekla-

racji, która dla pewnych osób by³a okazj¹ do interpretowania jej

w sposób negatywny 4 . I tak rzecznik prasowy Stolicy Apostolskiej

3 Dugandiæ, Medziugorje w Koœciele , 55,56.

4 Negatywne nastawienie niektórych osób do tych objawieñ wi¹¿e siê siê z fak-

tem negatywnego spojrzenia na te objawienia, jako nie pochodz¹cych od Boga, bi-

skupa anicia, ordynariusza diecezji mostarsko-duvanjskiej (a tak¿e jego nastêpcy),

na terenie której le¿y Medziugorje. Biskup pocz¹tkowo przychylny tym objawieniom,

poŸniej zmieni³ zdanie, a w liœcie z 5 marca 1985 roku napisa³ do proboszcza parafii

w Medziugorju, ¿e „(…) w Medziugorju nie chodzi o objawienia Matki Bo¿ej (…)”

(M. Lubiæ, A. Castella, Medziugorje. Ostatnie wezwanie do modlitwy i nawrócenia ,

109). Jednak od 1986 roku Stolica Apostolska przekaza³a ocenê wydarzeñ medziugor-

skich Konferencji Episkopatu Jugos³awii (L. Rupèiæ, Prawda o Medziugorju , 71). Sta-

nowisko biskupa Mostaru, odnoœnie do objawieñ z Medziugorja, od tej pory nie wy-

ra¿a stanowiska Koœcio³a wobec tej kwestii, pozostaje tylko jego prywatna opinia.

www.medjugorje.org.pl

stwierdzi³: „Czy Koœció³, czy Watykan powiedzia³ „nie” Medziu-

gorju? NIE. Nie powiedzieli” 5 .

Ojciec Œwiêty Jan Pawe³ II wielokrotnie wyra¿a³ swoj¹ pozytyw-

n¹, prywatn¹ opiniê o objawieniach z Medziugorja 6 .

Wielu wybitnych teologów i naukowców bada³o ten fenomen

bezpoœrednio, a wnioski z tych badañ pozytywnie przedstawia³y ob-

jawienia z Medziugorja.

Najwa¿niejsze z nich tak oto przedstawia³y ten fenomen:

BADANIA PRZEPROWADZONE NA WIZJONERACH 7

Miêdzynarodowa francusko-w³oska komisja naukowo-teologiczna

„O nadzwyczajnych wydarzeniach maj¹cych miejsce w Medziugorju”

„Najbardziej kompetentnie i najbardziej fachowo objawienia medziu-

gorskie bada³a francusko-w³oska miêdzynarodowa komisja naukowo-

-teologiczna „O nadzwyczajnych wydarzeniach maj¹cych miejsce

w Medjugorju”. 14 stycznia 1986 roku w Paini ko³o Mediolanu zespó³ 17

renomowanych biologów, lekarzy, psychiatrów i teologów doszed³

w swych badaniach do nastêpuj¹cych wniosków:

1. Na podstawie badañ psychologicznych wizjonerów u wszyst-

kich razem i ka¿dego z osobna z pewnoœci¹ mo¿na wykluczyæ z³udzen-

ie i oszustwo.

2. Na podstawie badañ lekarskich, testów, obserwacji klinicznych

itd... u wszystkich wizjonerów i ka¿dego z osobna mo¿na wykluczyæ pa-

tologiczne halucynacje.

Dwudziestego pi¹tego kwietnia 2006 r. JE Biskup Franjo Komarica (Prze-

wodnicz¹cy Konferencji Episkopatu Boœni i Hercegowiny) z Banja Luki, z³o¿y³

w dzienniku zagrzebskim „Veèernji List” (Chorwacja) nastêpuj¹ce oœwiadczenie:

„Przed wojn¹ wielokrotnie oficjalnie przebywa³em w Medziugorju. Ju¿ od dawna

Medziugorje stanowi fenomen na skalê œwiatow¹, wykraczaj¹cy poza granice

miejscowej diecezji. O fenomenie Medziugorja musi zadecydowaæ Stolica Apos-

tolska, a biskup miejscowy ma prawo i obowi¹zek troszczyæ siê o prawid³owe

duszpasterstwo liturgiczne w parafii (Medziugorje) w swojej diecezji”.

W czasie, kiedy pisana jest ta praca, w Medziugorju swoje badania przeprowadza

Komisja powo³ana przez Kongregacjê Nauki Wiary. Jej orzeczenie bêdzie zobo-

wi¹zuj¹ce dla katolików, tak jak dot¹d zobowi¹zuj¹ce jest tzw. oœwiadczenie z Zadaru

ju¿ cytowane powy¿ej.

5 Tam¿e, 33.

6 Tê kwestiê bêdê szczegó³owo omawia³, a s¹ te¿ dowody na piœmie tego

pogl¹du Ojca Œwiêtego.

7 Wyniki tych badañ s¹ opublikowane na stronie internetowej Centrum In-

formacyjnego „Mir”www.medjugorje.hr

www.medjugorje.org.pl

3. Na podstawie wyników badañ u wszystkich razem i ka¿dego

z osobna mo¿na wykluczyæ czysto naturalne wyjaœnienie tych zjawisk.

4. Na podstawie informacji i obserwacji, które mo¿na udokumen-

towaæ, u wszystkich razem i u poszczególnych wizjonerów osobno mo¿na

wykluczyæ, ¿e s¹ to zjawiska z rodzaju paranormalnych, np. wp³yw diab³a.

5. Na podstawie informacji i obserwacji, które mo¿na udokumen-

towaæ, istnieje zgodnoœæ miêdzy tymi zjawiskami i zjawiskami opisywa-

nymi zwykle w teologii mistycznej.

6. Na podstawie informacji i obserwacji, które mo¿na udokumen-

towaæ, mo¿na mówiæ o rozwoju duchowym i rozwoju kondycji teologicz-

nej i moralnej wizjonerów, od pocz¹tku tych zjawisk po dzieñ dzisiejszy.

7. Na podstawie informacji i obserwacji, które mo¿na udokumento-

waæ, mo¿na wykluczyæ nauczanie lub postawy wizjonerów, które by³yby

w wyraŸnej sprzecznoœci z wiar¹ lub moralnoœci¹ chrzeœcijañsk¹.

8. Na podstawie informacji albo udokumentowanych obserwacji

mo¿na mówiæ o dobrych owocach duchowych u ludnoœci ogarniêtej

nadnaturalnym dzia³aniem tych zjawisk.

9. Od ponad czterech lat dzia³aj¹ rozmaite pr¹dy i ruchy zrodzone

w Medziugorju. Wedle powy¿szych stwierdzeñ wp³ywaj¹ one na lud

Bo¿y w Koœciele w doskona³ej zgodnoœci z nauczaniem i moralnoœci¹

chrzeœcijañsk¹.

10. Po ponad czterech latach mo¿na mówiæ o trwa³ych i pozytyw-

nych owocach duchowych ruchów zrodzonych w Medziugorju.

11. Mo¿na stwierdziæ, ¿e wszystkie dobre i duchowe przedsiêwziêcia

koœcielne, bêd¹ce w doskona³ej zgodzie z autentycznym nauczaniem Ko-

œcio³a, znajduj¹ potwierdzenie w wydarzeniach medziugorskich.

12. Mo¿na wobec tego stwierdziæ, ¿e po dok³adniejszym badaniu pro-

tagonistów, ich uczniów i faktów, nie tylko w obrêbie lokalnym, lecz i pod

wzglêdem szerokiego oddŸwiêku w Koœciele, dla Koœcio³a korzystne jest

uznanie nadnaturalnego pochodzenia zjawisk i wydarzeñ medziugorskich.

S¹ to, jak do tej pory, najbardziej sumienne i najbardziej kompletne

badania fenomenów medziugorskich (…).

Badania specjalistów francuskich

Bardzo powa¿ne badania wizjonerów podjê³a ekipa specjalistów francus-

kich z panem Henri Joyeux na czele. Pos³uguj¹c siê najnowoczeœniejsz¹

aparatur¹ i wiedz¹, badali oni reakcje wewnêtrzne wizjonerów przed,

w czasie i po objawieniu. Badano równie¿ synchronizacjê ich reakcji

w oczach, uszach, sercu i mózgu. Wyniki badañ tej komisji by³y bardzo

znacz¹ce. Pokaza³y one, ¿e obiekt spostrzegania znajduje siê poza wi-

zjonerami i ¿e wykluczone jest jakiekolwiek manipulowanie z zewn¹trz

czy te¿ umowa miêdzy wizjonerami. Rezultaty, ³¹cznie z poszczególnymi

encefalogramami i pozosta³ymi reakcjami, s¹ zebrane i opracowane

w ksi¹¿ce H. Joyeux – R. Laurentin, Etudes medicales et scientifiques sur

les apparitions de Medjugorje , Pary¿ 1986.

www.medjugorje.org.pl

INSTYTUT BADAÑ ZJAWISK NA POGRANICZU NAUKI (IGW)

INNSBRUCK

CENTRUM STUDIÓW i BADAÑ PSYCHOFIZJOLOGICZNYCH

STANÓW ŒWIADOMOŒCI

MEDIOLAN

EUROPEJSKA SZKO£A HIPNOZY PSYCHOTERAPEUTYCZNEJ AMISI

MEDIOLAN

CENTRUM PARAPSYCHOLOGICZNE

BOLONIA

Na proœbê Urzêdu Parafialnego w Medziugorju przeprowadzono ba-

dania psychofizjologiczne i psychodiagnostyczne na osobach, które od

1981 r. znane s¹ jako grupa wizjonerów z Medziugorja.

Badanie by³o wykonywane w czterech terminach:

– Pierwsze badanie zosta³o wykonane 22 i 23 kwietnia 1998 r.

w Domu Spotkañ Chrzeœcijañskich w Capiago Intimiano (Como) pro-

wadzonym przez Ojców Deonitów. Wtedy badani byli: Ivan Dragiæeviæ,

Marija Pavloviæ i Vicka Ivankoviæ.

– Drugie badanie przeprowadzono 23 i 24 lipca 1998 r. w Medziu-

gorju. Przebadano wtedy nastêpuj¹ce osoby: Mirjana Dragiæeviæ-Sol-

do, Vicka Ivankoviæ, Ivanka Ivankoviæ-Elez.

– Trzecie badanie, jedynie psychodiagnostyczne, wykona³a pani

Lori Bradvica – psycholog z Kanady przy wspó³pracy o. Ivana Landeki.

Badano Jakova Èolo.

– Czwarte badanie psychofizjologiczne wykonano 11 grudnia 1998 r.

w Domu Spotkañ Chrzeœcijañskich w Capiago Intimiano (Como). Prze-

badano Marijê Pavloviæ-Lunetti.

Testy psychofizjologiczne nie s¹ kompletne z powodu braku wspó³pra-

cy niektórych osób, które nie zastosowa³y siê do wskazañ grupy badaw-

czej. Przyczyn¹ by³y obowi¹zki rodzinne, socjalne b¹dŸ osobiste zahamo-

wania (…).

Grupa badawcza zosta³a nazwana „Medziugorje 3”, gdy¿ wczeœniej

dzia³a³y jeszcze dwie grupy badawcze: pierwsza grupa – lekarzy fran-

cuskich w 1984 r. i druga grupa – lekarzy w³oskich w 1985 r. Poza tym

w 1986 r. trzech europejskich psychiatrów dokona³o diagnozy psychiat-

rycznej.

W pracach zespo³u „Medziugorje 3” uczestniczyli:

– ks. Andreas Resch – teolog, psycholog z Instytutu Badañ Zjawisk

na Pograniczu Nauki, Innsbruck, generalny koordynator;

– dr Giorgio Gagliardi – lekarz psychofizjolog z Centrum Badañ Sta-

nów Œwiadomoœci, Mediolan, cz³onek grupy profesorów Europejskiej

Szko³y Amisi w Mediolanie i Centrum Parapsychologicznego z Bolonii;

– dr Marco Margnelli – lekarz, psycholog i neurofizjolog z Centrum

Badañ Stanów Œwiadomoœci, Mediolan, cz³onek grupy profesorów Eu-

ropejskiej Szko³y Amisi w Mediolanie i Centrum Parapsychologicznego

z Bolonii;

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: