Wedrówka przez Biblię_twr_27_-_2007_10-2008_03.pdf

.ZDUWDOQLNZ\GDZDQ\SU]H]

Ä,PSXOV´7:53ROVND

Od pocz¹tku

Znów rozpoczniemy wêdrówkê przez Bibliê od pierwszej

strony. Bêdziemy studiowaæ Ksiêgê Rodzaju, a potem Ewangeliê

Mateusza, pocz¹tek Nowego Testamentu. Przedtem, w ci¹gu

kilku tygodni, ws³uchamy siê w wezwania ostatnich proroków

Starego Przymierza.

I tak powinno byæ przez ca³e nasze ¿ycie. S³owo Bo¿e winnimy

poznawaæ i przyjmowaæ w ca³oci, od a do zet. Biblia jest

dla nas podrêcznikiem ¿ycia. Powinnimy czerpaæ z niego regu-

larnie, stale.

A kiedy nadchodz¹ wiêta, powinny byæ prze¿ywaniem Bo¿ej

obecnoci. Nas³uchiwaniem g³osu Pana, który ju¿ raz st¹pa³ po

ziemi, a jego drugie przyjcie jest bliskie.

¯yczymy wam b³ogos³awionych wi¹t Bo¿ego Narodzenia.

Niech Ono narodzi siê i ¿yje w sercu ka¿dego z nas. Bo¿e S³owo,

ucielenione w Jezusie Chrystusie. Mo¿e nas zbawiæ, przemieniæ,

wprowadziæ w wieczne wiêtowanie u boku Boga Ojca.

Redakcja Impuls TWR Polska

Ksiêga Malachiasza

Malachiasza mo¿na by porównaæ do aktora, który jako ostatni

wystêpuje na deskach teatru. Wypowiada koñcowe s³owa i potem

scenê zas³ania kurtyna. Malachiasz wyst¹pi³ jednak nie w teatrze,

a na scenie ¿ycia. Odegra³ wa¿n¹ rolê w zbawczych planach Boga.

To ostatni z d³ugiego ³añcucha proroków Starego Testamentu, którzy

na przestrzeni wieków zapowiadali nadejcie Mesjasza. Tysi¹c lat

przed Chrystusem prorokowa³ wielki psalmista, poeta i król, Dawid.

Potem dzia³ali Eliasz i Elizeusz. Siedemset lat przed Chrystusem wo³a³

ksi¹¿ê proroków, Izajasz, potem Jeremiasz, Ezechiel, Daniel... Im

bli¿ej przyjcia Mesjasza, tym wiêcej Bóg wysy³a³ proroków, by og³a-

szali, ¿e czas jest bliski. Jako ostani pos³any zosta³ Malachiasz. Jego

g³os zakoñczy³ prorocze wo³anie. Potem zapad³a cisza na okres po-

nad czterystu lat. A¿ do przyjcia Jana Chrzciciela, który rozpocz¹³

swe poselstwo s³owami: Upamiêtajcie siê, albowiem przybli¿y³o siê

Królestwo Niebios (Mat. 3, 2). A potem, wskazuj¹c na Jezusa, za-

wo³a³: Oto Baranek Bo¿y, który g³adzi grzech wiata (Jan 1, 29).

Malachiasz zapowiedzia³, ¿e przyjcie Mesjasza poprzedzi misja Jana

Chrzciciela. Koñcowe s³owa Malachiasza by³y nastêpuj¹ce: Oto Ja

polê wam proroka Eliasza przed nadejciem dnia Pañskiego... (Mal.

3, 23). Eliasz to symboliczne imiê dane prekursorowi Mesjasza,

Janowi, który nadszed³ w duchu i mocy Eliaszowej (£uk. 1, 17).

Autor

Malachiasz to bardzo ciekawa postaæ, choæ nie wiemy o tym pro-

roku zbyt wiele. Jest nam znany jedynie ze swej ksiêgi, nie wiemy nic

o jego rodzinie ani zawodzie. Dziêki wiadomociom które podaje on

sam mo¿emy ustaliæ w przybli¿eniu czas, w którym ¿y³ i dzia³a³. Z wy-

powiedzi proroka wynika, ¿e istnia³a ju¿ wtedy wi¹tynia, w której

sk³adano regularne ofiary (1, 10; 2, 11) oraz ¿e w³adzê w Jerozolimie

sprawowa³ nie król, lecz namiestnik (1, 8). To wskazuje na okres po

powrocie z niewoli babiloñskiej, poniejszy jednak ni¿ lata dzia³ania

Aggeusza i Zachariasza. Dowiadujemy siê te¿ z Ksiêgi Malachiasza,

¿e prorok wystêpowa³ przeciwko ma³¿eñstwom mieszanym i rozwo-

dom, którym kres po³o¿y³a reforma przeprowadzona przez Ezdrasza

i Nehemiasza w latach 458 - 445 pne. Dlatego wiêkszoæ uczonych

szacuje, ¿e dzia³alnoæ Malachiasza przypada³a na okres pomiêdzy

480 a 460 rokiem przed Chrystusem.

Imiê Malachiasz znaczy pos³aniec Jahwe. W przesz³oci zasta-

nawiano siê, czy jest to imiê w³asne, czy chodzi po prostu o ogólne

okrelenie proroka jako pos³a, wys³annika Bo¿ego. Wtedy ksiêgê trzeba

by uznaæ za anonimow¹, napisan¹ przez nieznanego nam z imienia

autora. Za tak¹ interpretacj¹ opowiedzieli siê niektórzy sporód Oj-

ców Kocio³a (Augustyn, Jan Chryzostom, Cyryl Aleksandryjski).

Z drugiej strony, czêæ dawnych uczonych sugerowa³a, ¿e autorem

ksiêgi móg³ byæ nie cz³owiek, lecz anio³. Wszak Bo¿ym pos³añcem

mo¿e byæ zarówno cz³owiek, jak i anio³ . Jednak najbardziej prawdo-

podobne jest po prostu to, ¿e Malachiasz (hebr. Maleakjah) to imiê

w³asne ostatniego z dwunastu proroków mniejszych.

Nie jest najbardziej istotne to, kim jest pose³, wa¿ne jest jego po-

selstwo, dlatego zapewne tak ma³o dowiadujemy siê o Malachiaszu.

Wyobramy sobie, ¿e dociera do nas pos³aniec z wa¿n¹ wiadomo-

ci¹. Nie bêdziemy go wypytywaæ o imiê, powi¹zania rodzinne, gene-

alogiê, lecz zainteresujemy siê treci¹ wiadomoci i tym, od kogo ona

pochodzi, kto nam j¹ przesy³a. Podobnie by³o w przypadku proroka,

ostatniego z szeregu Bo¿ych pos³añców okresu Starego Testamen-

tu. Najwa¿niejsze jest to, z jak¹ wiadomoci¹ przyby³ i to, ¿e pos³a³ go

sam ¿ywy Bóg.

Poselstwo

Interesuj¹ce jest to, ¿e Malachiasz, Bo¿y pos³aniec, sam trzy-

krotnie wspomina o Bo¿ych pos³ach.

1) Najpierw pisze o Lewim, ojcu kap³anów i lewitów. Moj¿esz i Aaron

pochodzili z rodu Lewiego. Wszyscy us³uguj¹cy w wi¹tyni pocho-

dzili z plemienia Lewiego, wybranego do s³u¿by Bo¿ej. Malachiasz

wo³a: Wargi kap³ana bowiem powinny strzec wiedzy, a wtedy po-

uczenia bêd¹ szukali u niego, bo jest on wys³annikiem Pana Zastê-

pów (2, 7). Obowi¹zkiem kap³anów i lewitów by³o nie tylko wype³-

nianie rytua³ów wi¹tynnych, ale tak¿e pouczanie ludu o Prawie Bo-

¿ym. Byli oni wys³annikami Pana Zastêpów, pe³nili fukcje podobne

do zadañ anio³ów, Bo¿ych pos³añców.

2) Po drugie - Malachiasz zapowiada misjê Jana Chrzciciela, jako

Bo¿ego pos³añca poprzedzaj¹cego Mesjasza. Prorok wo³a w imie-

niu Pana (3, 1): Oto Ja wylê anio³a mego, aby przygotowa³

drogê przede mn¹.... Bo¿y pos³aniec, czy to cz³owiek (jak Jan

Chrzciciel), czy anio³ (jak np. Gabriel) maj¹ podobne zadanie do

wype³nienia: wskazanie na Boga i na Jego dzie³a, przekazanie

Bo¿ej woli, Bo¿ych wyroków, Bo¿ego S³owa.

3) I w koñcu Malachiasz zapowiada nadejcie szczególnego, wy-

j¹tkowego pos³añca, Mesjasza, Pana. Wo³a: ...Potem nagle przy-

bêdzie do swej wi¹tyni Pan, którego wy oczekujecie i Anio³ Przy-

mierza, którego pragniecie... (3, 1). Anio³ Przymierza to Me-

sjasz, przychodz¹cy na s¹d Bo¿y. Nie ma w¹tpliwoci, ¿e tym

wyj¹tkowym pos³añcem bêdzie Chrystus, Syn Bo¿y, Zbawiciel,

ale te¿ i Sêdzia dla tych, którzy nie odpowiedzieli na wo³anie

wszystkich poprzednich pos³añców, nie zareagowali na wezwa-

nie do upamiêtania siê i pozostali w grzechu, ignoruj¹c s³owa

proroków, z których, jako ostatni, przyszed³ Malachiasz. Potem

Bóg pos³a³ ju¿ Jana Chrzciciela, a tu¿ za Nim Jezusa Chrystusa,

Zbawiciela i Pana. To wszystko zapowiedzia³ prorok o imieniu

Maleakjah = pose³ Jahwe, ostatni w d³ugim ³añcuchu Bo-

¿ych pos³añców Starego Testamentu.

Obok zapowiedzi nadejcia poprzednika Mesjasza oraz samego

Chrystusa, najwa¿niejsz¹ przepowiedni¹ Malachiasza jest zapowied

ustania ofiar ST i nastanie nowej ofiary czystej: Niechby kto spo-

ród was raczej zamkn¹³ drzwi wi¹tyni, bycie nie zapalali wiate³

na o³tarzu moim nadaremnie. Nie mam Ja upodobania do was, mówi

Pan Zastêpów, ani Mi nie jest mi³a ofiara z waszej rêki. Albowiem od

wschodu s³oñca a¿ do jego zachodu wielkie bêdzie imiê moje miêdzy

narodami, a na ka¿dym miejscu dar kadzielny bêdzie sk³adany imieniu

memu i ofiara czysta, bowiem wielkie bêdzie imiê moje miêdzy naro-

dami(1, 10 - 11). Ofiara, o której tu mowa, to doskona³a ofiara z³o¿o-

na przez Jezusa Chrystusa na krzy¿u Golgoty, ofiara, która ma moc

dokonaæ oczyszczenia serc ludzi wierz¹cych sporód wszystkich

narodów. Wszêdzie, gdzie na obliczu ziemi ludzie uwierz¹, zaufaj¹

Jezusowi, nast¹pi cud oczyszczenia z grzechu i imiê Pañskie bêdzie

uwielbione, wywy¿szone pomiêdzy narodami.

Malachiasz wielokrotnie wzywa wszystkich grzeszników do po-

kuty, piêtnuje wykroczenia kap³anów (1, 6 - 2, 9) i ca³ego ludu, obna-

¿a nieprawid³owoci ¿ycia rodzinnego, piêtnuje grzechy ma³¿eñskie

(2, 10 - 16), wskazuje koniecznoæ gruntownej odnowy moralnej, ko-

niecznoæ zaufania Bogu, wiary w Jego sprawiedliwoæ (2, 17 - 3, 5)

i potrzebê sumiennego, rzetelnego wype³niania swoich zobowi¹zañ

wzglêdem Pana (3, 6 - 12). Prorok zwalcza panosz¹ce siê w narodzie

wystêpki i wskazuje dwie ich g³ówne przyczyny: brak czci nale¿nej

Bogu, czyli brak prawdziwej pobo¿noci (1, 6 - 10) oraz niedocenia-

nie istoty i znaczenia Przymierza z Bogiem, ³¹cznoci, wiêzi z Panem

(2, 4 - 10). Mo¿emy powiedzieæ, ¿e to dwa grzechy g³ówne tak¿e

naszego wspó³czesnego, polskiego spo³eczeñstwa.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: