I. DANE OSOBOWE:
Imię i Nazwisko: Izabela B.
Data urodzenia: 19 sierpnia 1999r
Status: uczennica szkoły podstawowej z oddziałami integracyjnymi.
OBSERWACJA
II. ŚRODOWISKO RODZINNE:
Rodzina z którą mieszka dziewczynka: mama, tata, młodszy brat.
Struktura rodziny: rodzice dziewczynki są małżeństwem z 17 – letnim stażem, brat Izy został adoptowany w wieku dwóch lat.
Wykształcenie rodziców: matka – wyższe, ojciec – wyższe.
Zawody rodziców: matka – nie pracuje, ojciec – murarz , monter (pracuje).
Warunki mieszkalne diagnozowanej: dom jednorodzinny, każde dziecko ma własny pokój, w pełni wyposażony, umeblowany, zabawki. W domu znajdują się dwa telewizory (jeden w pokoju dziennym, jeden w pokoju dziewczynki), dwie łazienki, kuchnia. Rodzice posiadają wspólną sypialnię. Miejsc przy stole 6, w pokoju dziennym miejsc 6. Mieszkanie zadbane w pełni wyposażone.
Zachowania w rodzinie: matka – wzór, dzieci chętnie wypełniają jej polecenia, interesuje się losem domowników. Ojciec – wzór przede wszystkim dla chłopca, dzieci chętnie wykonują jego polecenia, pomaga dzieciom w nauce. W rodzinie nie stwierdzam narkomanii, alkoholizmu ani żadnych antyspołecznych zachowań. Sytuację materialną dziecka określam jako bardzo dobrą. Dzieci są ubrane czysto.
Rodzinę odwiedzają dziadkowie, dzieci reagują na ich wizyty bardzo pozytywnie.
Raz do roku starają się wyjechać na wakacje, bądź ferie.
III. ŚRODOWISKO SZKOLNE DZIEWCZYNKI:
Więzi emocjonalne z rówieśnikami: Iza utrzymuje kontakt z przyjaciółmi, spotyka się najczęściej z dwiema koleżankami z klasy, utrzymuje z nimi kontakt smsowy oraz e-mailowy.
Stanowisko w klasie: dziewczynka odpowiada na pytania, buduje krótkie wypowiedzi, często jest rozkojarzona. Zajmuje pierwszą ławkę przy biurku nauczyciela wraz z koleżanką. Na przerwach czynnie uczestniczy w rozmowach.
Przedmioty szkolne: pisze czytelnie, lecz wolno, ma trudności z koncentracją
i działaniami matematycznymi. Lubi przedmioty przyrodnicze.
IV. STAN ZDROWIA DZIEWCZYNKI:
Nikt z rodziny dziewczynki nie miał trudności z uczeniem się, w rodzinie nie występowały nigdy zaburzenia sensoryczne, ruchowe, psychiczne.
Życie prenatalne bez zastrzeżeń. Poród przebiegał prawidłowo. W życiu osobniczym również nie stwierdzono zaburzeń (wykluczono dysgrafię, dysleksję, dyskalkulię).
Iza jest dzieckiem mającym trudności w uczeniu się. Rodzice dziewczynki zauważyli, że nie potrafi sprostać wymaganiom szkolnym pod koniec pierwszej klasy szkoły podstawowej (Iza jest w klasie IV).
Sprawna manualnie, jeździ na rowerze (najczęściej z bratem), biega, gra w piłkę nożną.
Sprawne narządy wzroku i słuchu, koordynacja wzrokowo - ruchowa.
Rzadko choruje.
V. OBSERWACJE I WYWIADY:
Rodzice:
Iza nie przejawia zainteresowania matematyką, nie potrafi dostrzec sensu zależności omawianych na lekcjach. Ma trudności w działaniach liczonych pisemnie, nie dostrzega własnych błędów. Z wywiadu z rodzicami wynika, że dziewczynka łatwo wpada w gniew, jeśli nie odnosi sukcesu. Iza przejawia tzw. słomiany zapał. Ma ogromną motywację w momencie podejmowania działania, lecz szybko ten zapał wygasa. Tak było w przypadku gry na keyboardzie. Bardzo zaskakujące jest u niej to, że dzień przed ważnym sprawdzianem z matematyki Iza jakby „na zawołanie” gorączkuje, lub wymiotuje.
Iza:
Niechętnie podejmowała tematy związane ze szkołą, wywoływały u niej zakłopotanie. Stwierdziła bez namysłu, że nie lubi uczyć się matematyki, że nie nadąża za tempem lekcji.
Występują u niej oceny niedostateczne. Niechętnie podejmuje jakiekolwiek działania zmierzające w kierunku ich poprawienia. Jest mało odporna na stres, frustrację. Czuje się zmęczona po zajęciach z matematyki. Przeczytanie i zrozumienie treści zadania pochłania całą jej energię, co uniemożliwia podjęcie dalszych działań.
Nauczyciel:
Iza często przedłuża organizacyjną część lekcji. Sprawia „pozory” podporządkowania się do treści zadań. Często podaje wyniki zadań spisanych od rówieśników. Podczas wywołania jej do tablicy przejawie większe zainteresowanie obroną, niż treścią zadania. Dziewczynka często wpada w gniew, na samą myśl o wykonaniu zadania matematycznego zaczyna się denerwować. Aby mieć większy kontakt z Izą nauczycielka postanowiła (mimo niechęci dziewczynki), że będzie siedziała naprzeciwko biurka. Rzadko zgłasza się do odpowiedzi. Zdąża się, że opuszcza lekcje matematyki z powodów usprawiedliwiających (najczęściej złe samopoczucie, temperatura).
Zeszyty i podręczniki Izy:
Często spotykamy niedokończone zadania, brakujące odpowiedzi, w części matematycznej brak jednostek przestrzennych. Możemy zauważyć braki w odrabianiu prac domowych zwłaszcza w matematyce. Z treści zadań i zapisków w zeszytach wynika, że dziewczynka nie rozróżnia figur geometrycznych.
DIAGNOZA
Warunki mieszkalne określam jako bardzo dobre, wystarczające dla rozwoju obojga dzieci.
Stosunki w rodzinie również nie budzą zastrzeżeń.
Iza ma duże problemy z uczeniem się matematyki: nie zna figur geometrycznych, jednostek, źle liczy i nie potrafi wskazać popełnionych błędów. Dziewczynka cechuje się małą odpornością na stres, niską motywacją podczas pokonywania przeszkód.
Zna i rozróżnia kierunki, posiada orientację przestrzenną. Skoordynowane ruchy. Dobrze wykształcona pamięć słuchowa i wzrokowa.
PROFILAKTYKA
1) Ćwiczenia usprawniające rozumienie czytanego tekstu. Powtarzane, o narastającym stopniu trudności dodatkowo motywują dziecko i wyrabiają logiczne myślenie.
*układanie treści historyjki przedstawionej na kilku obrazkach;
*numerowanie wydarzeń historyjki obrazkowej z podanych zdań;
*czytanie przez rodziców książek dla dzieci i pytanie o szczegóły (powtarzane wielokrotnie te same treści), jeśli dziecko jest już znudzone daną książką wrócić do niej po kilku tygodniach, ale tym razem niech samo przeczyta i opowie.
* głośne i wielokrotne czytanie treści zadań.
2) Ćwiczenia usprawniające logiczne myślenie i przeprowadzanie operacji matematycznych.
* podczas zakupów rodzice powinni pozwolić dziewczynce za nie zapłacić tzn. policzyć ile w sumie zapłacą, począwszy od drobnych sum. Kupując przede wszystkim to, co chciałaby kupić sobie Iza - zmotywuje ją to do liczenia.
* częste zadawanie pytań, nawet nie mających większego znaczenia, np. ile stopni ciepła pokazywał termometr rano, a ile jest teraz - obliczenie amplitudy.
* gry z wykorzystaniem kostek, liczenie oczek i pytania kto miał więcej.
* częste przeliczenia przez dziecko kieszonkowego (dawanie pieniędzy w monetach
o niskich nominałach), czy wydatków. Pytania, ile może kupić sobie ulubionych batoników jeśli będzie miało daną kwotę.
* zabawy w sprzedawcę.
3) Rozróżnianie figur geometrycznych.
* podczas życia codziennego pytać dziecko jaką figurę mu wskazujemy, np. jeśli chcesz oglądać telewizję - powiedz jaką figurą jest ekran? chcesz pojeździć na rowerze? grać
w piłkę? jaką figurą jest piłka, koło od roweru?
* układanie przez dziewczynkę figur (z klocków, czy kawałków papieru) zgodnie z ich definicjami, i pytanie - jaka figura powstała?
* rysowanie figur po śladach.
4) Podnoszenie poziomu motywacji.
* wynagradzanie za osiągnięcia;
* doprowadzanie zadań do końca;
* stopniowanie trudności;
* dopasowany do dziecka czas przeznaczony na ćwiczenia;
* jeśli dane zadanie jest zbyt trudne, zostawić je i wrócić do niego później. Nie dokładać go w zapomnienie!
...
Amerykalol