Na śmierć i życie- Margaret Moore.pdf

Margaret Moore

Na śmierć i życie

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Walia, rok 1201

- Niewiele się zmienił, prawda? - Postawny rycerz klęczący

na skraju urwistego zbocza odwrócił się do swego przybranego

brata. Poniżej błotnistą drogą wlókł się niewielki orszak: kilku

jeźdźców w przemokniętych pelerynach, dwa staromodne,

skrzypiące powozy i oddział pieszych żołnierzy. - Cynrik

wciąż dosiada konia tak, jakby mu kto włócznię wsadził...

- Emryss! - zawołał jego niski i krępy towarzysz, tłumiąc

wybuch śmiechu.

- Na rany Chrystusa, chciałem rzec, że jeździ konno, jakby

mu kto włócznię wsunął pod kolczugę. Czasami zrzędzisz jak

stara baba. - Ruchem głowy wskazał drobną postać na wierz

chowcu. - To pewnie jego oblubienica. Podryguje w siodle ni

czym wór z jabłkami! Bez wątpienia ma inne zalety, bo podczas

konnej przejażdżki nie zdołałaby skłonić Cynrika do oświad

czyn, albo wzrok mi się pogorszył. - Uśmiechnął się do przy

branego brata, poprawiając opaskę zasłaniającą pusty oczodół.

U rycerza dobiegającego trzydziestki taki uśmiech wyglądał

osobliwie, ale Gwilym doskonale wiedział, co oznacza ten po

zór wesołości: komuś wnet stanie się krzywda.

- Posag ma lichy - rzekł, zatroskany, co knuje Emryss, któ

ry mimo wieloletniej tułaczki nie wyzbył się nienawiści do rodu

DeLanyea z Beaufort. Po chwili dodał, łudząc się, że wkrótce

odjadą. - Córka teściowej naszego kowala była na rynku w Be

aufort. Ludzie gadają, że panna wyprawę dostała mizerną.

- Pewnie urodziwa, co?

- A skąd! To jest najdziwniejsze. Podobno zabiedzona

i chuda jak patyk. Sam widzisz, że to prawda, więc jedźmy.

- Dziwne, że Cynrik żeni się z taką brzydulą. To do niego

niepodobne - zauważył Emryss. - Co jeszcze gadają?

Gwilym z ulgą stwierdził, że orszak wjeżdża do lasu.

- Stary baron ich wyswatał. Jej stryj... ten podobny do wy-

liniałej sowy, jadący obok Cynrika... ma wpływy na królew

skim dworze, a takie koneksje bardzo się przydają.

- Kim jest tamten ciemnowłosy rycerz? - Emryss wskazał

jeźdźca towarzyszącego narzeczonej. - Rozgląda się, jakby coś

przeczuwał.

- Nazywa się Fitzroy. Trzeba na niego uważać. Dzielny

wojak.

- Skąd pochodzi?

- Nie wiadomo. Podobno jest najemnikiem.

Emryss pokiwał głową i wstał, gdy ostatni piechur zniknął

wśród drzew.

- Nie dziwi mnie, że Cynrik ściąga najemnych żołnierzy.

Zapewne planuje mord albo coś gorszego. - Sięgnął ręką do

przepaski, zdjął ją i wsunął za pazuchę. - Pora oznajmić dro

giemu kuzynowi, że wróciłem do domu.

- Emryss, tyś oszalał! - Gwilym zerwał się na równe nogi,

starając się nie patrzeć na oczodół pokryty zmarszczoną, czer

wonawą błoną, szpecący oblicze brata. - Myślisz, że będzie

czekał, aż zbliżysz się do niego i miło pozdrowisz? Człowieku,

on nienawidzi cię z całej duszy! Zginiesz na miejscu.

- Wątpię. Pamiętaj, że wiezie narzeczoną i będzie chciał jej

zaimponować. Pozdrowię go po walijsku. Jestem pewny, że się

ucieszy.

- To istne szaleństwo. Chcesz, żeby zobaczył, jak cię już po

szczerbili? - Gwilym kręcił głową, obserwując, jak Emryss do

siada konia i ostrożnie podciąga lewą nogę. Powinien był

ugryźć się w język, bo twarz brata spochmurniała.

- Nie wie, żem chromy na jedną nogę. Poradzę sobie. Gdy

zobaczy moją twarz, pojmie, że nawet Saracenom nie udało się

mnie zabić. Będę żył, póki nie wyrównam rachunków z tymi

łotrami, co siedzą w Beaufort.

- Skoro tak, jedziemy razem. - Gwilym kiwnął głową i do

siadł konia.

- To barbarzyńcy i głupcy - narzekał Cynrik DeLanyea,

a jego głos brzmiał w uszach dostojnego Raynalda Westercotta

jak brzęczenie natrętnego owada - nie rozumiem, czemu król

tak się troszczy o to pustkowie zdatne jeno dla cuchnących

owiec... i śmierdzących wieśniaków.

Westercott ze słabym uśmiechem zwrócił twarz o orlich ry

sach ku Cynrikowi. Nużyły go ciągłe narzekania tego młokosa,

ale nie chciał wszczynać sporów przed ślubem niezbyt posażnej

bratanicy. Jak zmiłowania wyglądał chwili, gdy nareszcie wyda

ją za mąż.

- Nie zapominaj, panie rycerzu, że potrzeba nam wełny.

Twój ojciec nie narzeka, że ma tutaj baronię.

- Znalazł sobie... pociechę - odparł Cynrik z uśmiechem,

który sprawił, że niezbyt lotny Westercott poczuł się zakłopota

ny. Chodziły słuchy, że panowie z rodu DeLanyea bez umiaru

szastali groszem, zaspokajając cielesne żądze, i dlatego gnębili

bez litości swych dzierżawców. Teraz, gdy władzę przejął król

Jan, potebowali wsparcia na dworze, toteż baron DeLanyea

postanowił znaleźć synowi odpowiednią żonę. Nie ma tego złe

go, co by na dobre nie wyszło. Dzięki jego głupocie Westercott

mógł się nareszcie uwolnić od kłopotliwej bratanicy, która snuła

się po domu jak niespokojny duch i chodziła tam, gdzie nie po

winna. Rozpaczliwie pragnął, żeby ktoś go od niej zabrał.

- Coś rzekł, panie? - zapytał Cynrik, gdy Westercottowi na

gle wyrwało się głośne westchnienie ulgi, które zagłuszyło mo

notonny szum deszczu w koronach drzew.

- Niestety, coraz bardziej pada. Daleko jeszcze do Beaufort?

- spytał Westercott. - Robiło się późno, a jemu kiszki marsza grały.

- Nie. Dotrzemy tam przed zmierzchem.

Westercott kiwnął głową i obejrzał się, spoglądając na jadące

za nimi wozy. Zmarszczył brwi, patrząc na Roannę, która wy

glądała jak zmokła kura. Dobry Boże, jaka to będzie radość, gdy

uda się ją dobrze wydać za mąż.

- Szkoda, że w pobliżu waszych włości nie ma klasztoru -

powiedział Cynrik. - Roanna to urodzona mniszka.

Westercott odwrócił się i stwierdził, że na twarzy przyszłego

oblubieńca maluje się odraza, więc znacząco odchrząknął.

- Taka myśl przyszła mi do głowy, ale umieszczenie w kla

sztorze dobrze urodzonej panny sporo kosztuje. Mimo wszystko

zamierzałem to uczynić, gdy wasz ojciec... - Odkaszlnął. -

Moim zdaniem dobrze się stało, że dzięki Roannie wszyscy sko

rzystamy na naszej umowie. Czyż nie tak, panie?

Nim Cynrik zdążył odpowiedzieć, kruk z głośnym krzykiem

zerwał się z gałęzi i poleciał ku szarym chmurom. Roanna Wester

cott mocniej chwyciła lejce i rozejrzała się wokoło. Dobrze uzbro

jeni i pełni obaw piechurzy stanęli i patrzyli na ścianę lasu.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: