spanish.doc

Hiszpańskie „a" jest wymawiane jak „a" w wyrazie "father."

Hiszpańskie „e" jest najczęściej wymawiane jak „a" w wyrazie "date," oprócz tych, których jest krótszy i słabszy.

Hiszpańskie „i" jest wymawiane jak „ee" w wyrazie "see," z wyjątkiem tych, których dźwięk jest krótszy.

Hiszpańskie „o" jest wymawiane jak „o" w wyrazie "no," z wyjątkiem tych, których dźwięk jest krótszy.

Hiszpańskie “u” jest wymawiane jak „ue" w wyrazie "due," z wyjątkiem tych, których dźwięk jest krótszy.

Hiszpańskie „d" ma dwa oddzielne dźwięki, twardy i miękki. Na początku wyrazu i po "n" lub "l", twarde hiszpańskie „d" jest podobne do „d" w wyrazie "dog." Różnica jest taka, że gdy wymawiamy twarde hiszpańskie „d", język dotyka tyłu przednich zębów (raczej niż grzbietu dziąseł, jak w Angielskim). W drugim przypadku (zwłaszcza pomiędzy samogłoskami) „d" jest miększe, podobne do dźwięku „th" w wyrazie "this."

Hiszpańskie „r" ma dwa oddzielne brzmienia, zależne od on jest pierwszą literą w wyrazie. Ani jeden z tych dźwięków nie jest ani trochę podobny do angielskiego dźwięku "r". Gdy „r" jest pierwszą literą w wyrazie, drga jak „rr", które jest objęte kolejną lekcją. Poza tym, „r" brzmi raczej jak „dd" w wyrazie "ladder." (To nie jest dokładnie to samo, ale jest bliższe do tego dźwięku "dd" niż do angielskiego dźwięku "r".)

Hiszpańskie „rr" jest wibrujące. Pojedyncze "r" jest również wymawiane w ten sposób gdy jest pierwszą literą w wyrazie.

"Akcent" dotyczy głośności sylaby. W Hiszpańskim, jedna sylaba wyrazu zazwyczaj jest głośniejsza niż inne. Akcent jest ważny ponieważ może całkowicie zmienić znaczenie wyrazu. Poniższe wyrazy są identyczne, oprócz umiejscowienia sylaby akcentowanej:

papá – father - ojciec
papa – potato - ziemniak
compró - he bought - kupił
compro - I buy - kupuję

"Intonacja" odnosi się do pochylenia, lub falowania jednej ze zgłosek. Intonacja jest ważna ponieważ może zmienić znaczenie wypowiedzi. W Hiszpańskim, zwykłe twierdzenia kończą się opadająco.

W Hiszpańskim, pytania które wybiera informację kończą się opadająco. Jest to ten sam model jak w zwykłych twierdzeniach, ale pytania informacyjne nigdy nie są związane z intonacją.

W Hiszpańskim, proste pytania o tak czy nie kończą się wznosząco, przenosząc znaczenie niepewności.

Gdy pytanie wybiera odpowiedź, która jest wyborem między dwoma albo więcej alternatywami, intonacja wzrasta wraz z każdym wyborem, a opada z końcową opcją.

W mówionym Hiszpańskim, gdy ostatnia litera pierwszego wyrazu jest taka sama jak pierwsza litera następnego wyrazu, są wymawiane jak jeden dźwięk.

W mówionym Hiszpańskim, gdy wyraz, który kończy się na samogłoskę poprzedza wyraz, który zaczyna się samogłoską, samogłoski te "łączą się" w jedną sylabę, nawet jeśli są różne.

W mówionym Hiszpańskim, gdy wyraz, który kończy się na spółgłoskę poprzedza wyraz, który zaczyna się samogłoską, końcowa spółgłoska "łączy się" z początkowym dźwiękiem samogłoski.

Hiszpańskie „b" (be larga) i "v" (be corta) są wymawiane zupełnie tak samo. Litery te mają dwa oddzielne brzmienia, miękkie I twarde. Na początku wyrazu i po "m" or "n", twarde Hiszpańskie „b/v" przypomina „b" w wyrazie "boy," ale wargi są trzymane w napięciu. W innym przypadku, „b/v" jest wymawiane jak angielskie "b" w którym wargi nie pozwalają się zetknąć. (Jest to dźwięk nieistniejący w Angielskim.)

Hiszpańskie „c" ma dwa oddzielne dźwięki, twardy i miękki. Gdy pojawiają się w kombinacjach "ca", "co" i "cu", twarde Hiszpańskie „c" jest podobne angielskiemu dźwiękowi "k". Różnica jest taka, że wymowa twardego hiszpańskiego „c" nie ma wydmuchu powietrza, jak w angielskim "k". Gdy pojawia się w połączeniach "ce" i "ci", „c" jest miększe. Hiszpanie wymawiają je jak „z", chociaż Latynoamerykanie wymawiają je jak „s".

Hiszpańskie „ch" jest wymawiane jak „ch" w wyrazie "chief."

Dwugłoski występują, gdy nieakcentowane "i", "u", lub "końcowe y " pojawiają się po innej spółgłosce w tej samej sylabie. Ich samogłoskowe brzmienia się nie zmieniają, ale mieszają się razem na kształt pojedynczej sylaby.

Pewna taka kombinacja samogłosek, "ai" (albo końcówka "ay"), jest wymawiane jak angielski wyraz "eye," ale jest raczej krótszym dźwiękiem. Zauważ, że gdy zapisany jest akcent nad literą "i", dwugłoska jest "rozbita" i dwie samogłoski są wymawiane oddzielnie.

Hiszpańskie „f" jest wymawiane jak „f" w wyrazie "fire."

Pewna taka kombinacja samogłosek, "ei" (albo końcówka "ey"), jest wymawiane jak „ay" w angielskim wyrazie "say," ale jest raczej krótszym dźwiękiem. Zauważ, że gdy zapisany jest akcent nad literą "i", dwugłoska jest "rozbita" i dwie samogłoski są wymawiane oddzielnie.

Hiszpańskie „g" ma trzy oddzielne brzmienia: twarde, miękkie i brzmiące "h". Po pauzie I gdy po nim są "a", "o", "u", i gdy następna jest "n", twarde hiszpańskie „g" bardzo podobne do „g" w wyrazie "got." Miękki dźwięk "g" nie jest jak żaden angielski dźwięk I będzie wymagał dużej praktyki. Dźwięk ten normalnie występuje między samogłoskami. Ostatecznie, gdy "g" jest przed "e" lub "i", brzmi jak „h" w wyrazie "hot", ale jest "zgrzytliwszy."

Pewna taka kombinacja samogłosek, "oi" (lub końcówka "oy"), jest wymawiane jak „oy" w angielskim wyrazie "boy," ale jest raczej krótszym dźwiękiem. Zauważ, że gdy zapisany jest akcent nad literą "i", dwugłoska jest "rozbita" i dwie samogłoski są wymawiane oddzielnie.

Jak „h" w angielskim wyrazie "hour," hiszpańskie „h" jest zawsze nieme.

Pewna taka kombinacja samogłosek, "ui" (lub końcówka "uy"), jest wymawiane jak angielski wyraz "we," ale jest raczej krótszym dźwiękiem.

Hiszpańskie „j" jest wymawiane jak „h" w wyrazie "hot," ale jest "bardziej szorstkie."

Pewna taka kombinacja samogłosek, "au", jest wymawiane jak „ow" w angielskim wyrazie "owl," ale jest raczej krótszym dźwiękiem. Zauważ, że gdy zapisany jest akcent nad literą "u", dwugłoska jest "rozbita" i dwie samogłoski są wymawiane oddzielnie.

W Hiszpańskim, litery "k" i "w" znajdują się tylko w obcych wyrazach. „k" jest wymawiane jak angielskie...