Zmierzch bohaterow.pdf

bohaterów

Tarth

Oto Tarth: świat krasnoludzkich fortec, głę-

bokich puszcz zamieszkanych przez elfy, żyznych

dolin radosnych niziołków i tętniących życiem

ludzkich miast.

Kiedyś jednak wyglądał inaczej. Przed ponad

tysiącem lat pustoszyły go potworne pająki.

Legendy mówią, że pajęczy najeźdźcy nieomal

starli z powierzchni ziemi wszystkie rasy rozumne.

Ów straszny czas nosi dziś nazwę „Pogromu”.

Szczęśliwie, wśród najczarniejszej nocy zrodziła się

wielka ludzka bohaterka, imieniem Tariana. To ona

zjednoczyła elfów, krasnoludów, ludzi i niziołków

przeciw wspólnemu wrogowi. Żołnierze sojuszu

tworzyli niewielkie grupy, które atakowały pająki

na powierzchni ziemi i w mrocznych podziemiach,

a nawet zapuszczały się do ich paskudnych gniazd.

Wojna była długa i krwawa – w końcu jednak zajadli

wojownicy ras rozumnych wytropili i zabili ostat-

niego z nieprzyjaciół. Przerażająca rasa przestała

istnieć.

Tak skończył się Pogrom, i na świecie nie było

już z kim walczyć. A więc dawni sojusznicy zwrócili

się przeciw sobie i krainą wstrząsnęły trzy kolejne

Wielkie Wojny Ras. Ostatnia zakończyła się przed

około trzydziestu laty.

Waluzja, królestwo, w którym rozegra się nasza

opowieść, cieszy się dziś pokojem. Odkąd przed

dwunastu laty na tronie zasiadł król Krassus Kaden,

krainy nie niepokoją ani konlikty rasowe, ani wraży

sąsiedzi.

Chociaż Wojna Ras odeszła w zapomnienie,

pozostało po niej kilka pamiątek – na przykład

Nornice. Niegdysiejsza koalicja krasnoludzkich

i elich partyzantów, walczących w podziemnych

korytarzach, jest dziś legalną organizacją, zwalcza-

jącą przejawy dyskryminacji innych ras w ludzkich

miastach. Przynajmniej oicjalnie, nie brak w niej

bowiem radykałów i podżegaczy.

Narody Tarth

Waluzja to perła w koronie Tarth i serce zna-

nego świata – kraina żyzna i spokojna, kwitnąca

pod rządami dobrego monarchy. Jej zielone doliny

rodzą wszelkie płody ziemi, lasy pełne są zwierzyny,

a rzeki – ryb.

Wszystkie rasy, wyjąwszy dzikich orków, żyją

tu w pokoju i harmonii. Od północnych sąsiadów,

luźnej koalicji ludzi lodu zamieszkujących Białe

Miasta, odgradzają Waluzję Góry Grozy, a król

Kaden wzmacnia przyjaźń z groźnymi jarlami

dzięki hojnym podarkom i umowom handlowym.

Gdy to zawodzi, ochotnicza armia bohaterów bez

trudu odpiera ataki rządnych złota barbarzyńców.

Z odległym, egzotycznym Kos łączy Waluzję

trwały sojusz. Śniady lud „Złotego Królestwa” nie

ma sobie równych na morzu i z przyjaźni wobec

króla Kadena strzeże wybrzeża jego kraju.

Na południu leżą Smocze Wyspy, wulkaniczny

archipelag słynny z ogromnej populacji draków,

zamieszkujących gorące kratery. Tamtejszy lud

żyje z dalekich wypraw łupieżczych na plujących

ogniem łodziach i często zmaga się z okrętami Kos.

Ale nawet tatuowani wojownicy ze Smoczych Wysp

nie ryzykują srogiego gniewu króla Kadena.

Królewski Port, Miasto Bohaterów

Królewski Port, stolica Waluzji, to kolorowy

kwiat na żyznej łące królestwa, zasobny i zdu-

miewający tygiel ras i kultur. Nie jest wprawdzie

największym miastem świata, z pewnością jednak

żadne nie dorównuje mu spokojem i zasobnością.

Ulice patroluje tu nieprzekupna Straż Miejska, a na

jarmarku cudów kupić można wszystko, czego dusza

zapragnie.

Najszerzej słynie jednak Królewski Port ze

swoich bohaterów. Do „Miasta”, jak się je często

nazywa, ściągają członkowie wszystkich ras rozum-

nych, którzy pragną rozpocząć karierę w zawodzie

legendarnego herosa.

W Mieście żyją przede wszystkim ludzie, lecz na

ulicach spotkać można również wielu elfów, krasno-

ludów, niziołków i mieszańców. Większość z nich

to wędrowcy, dzielni awanturnicy, którzy chętnie

przybywają w miejskie mury, by przehulać skarby

zdobyte podczas penetrowania podziemi, rozbijania

hord goblinów i, to jasne, ratowania świata.

Nic dziwnego, że gdy ktoś wpadnie w kłopoty,

szuka pomocy stosownej rangi bohaterów. Tak wła-

śnie debiutował niejeden legendarny dziś wojownik

Zmierzch

i czarodziej, Czerwony Rycerz i tropiciel. Ba, nawet

Siedmioro zaczynało karierę na ulicach Królew-

skiego Portu.

Obecnie najwięcej (oprócz Siódemki) mówi się

o Nieustraszonych Pogromcach i magiczce imie-

niem Mallus, która to pokonała smoka jednym

zaklęciem.

śniacy w te pędy gnają do stolicy, by szukać ratunku.

Kiedy hordy orków schodzą z gór, do bram króla

Kadena kołacze natychmiast delegacja, domagająca

się wysłania przeciw najeźdźcom odpowiednio

doświadczonej drużyny. Jeśli na drzewie utknie

kociątko…

Pewnie, niejeden potencjalny bohater przecenił

swoje możliwości i skończył w brzuchu potwora

albo orczym jasyrze. Inni jednak zyskali sławę

obrońców prostego ludu.

Smok i Cień

Początkujący bohaterowie szukają zwykle zlece-

niodawców w Srebrnym Smoku, eleganckiej tawer-

nie, gdzie nie toleruje się awantur i podejrzanych

typów. Bardziej doświadczone drużyny, które cieszą

się pewną sławą i mają mieszki ciężkie od złota,

przesiadują raczej w Królewskim Cieniu, znacznie

droższym i dużo bardziej ekskluzywnym lokalu

położonym w cieniu majestatycznej, białej wieży

królewskiego zamku. Główne wejście tego sza-

cownego przybytku wychodzi wprost na Królewski

Trakt, łączący wsie i miasteczka Waluzji z Miastem

i leżącą w jego sercu siedzibą monarchy.

Lud Waluzji dobrze wie, że w Mieście zawsze

znajdą się nowi bohaterowie, gotowi walczyć ze

złem. Gdy zatem owce zacznie zżerać smok, wie-

Kilku marudnych mędrców twierdzi, że miesz-

kańcy Waluzji tak bardzo polegają na „bohaterach”,

że w ogóle nie potraią rozwiązywać własnych pro-

blemów. Kto by jednak słuchał uczonego kwękania,

jeżeli ma do wyboru porywającą opowieść o mro-

żących krew w żyłach przygodach legendarnych

herosów ?

Siedmioro

Bez dwóch zdań, najsłynniejszą drużyną boha-

terów działającą w Waluzji jest Siedmioro. Pomimo

że czasem bywało ich mniej, a niekiedy więcej,

najważniejszych czynów dokonała jednak rzeczona

siódemka. Każde dziecko w królestwie wie, kim

jest Urich, wojowniczy krasnolud, Sarriana – elia

łuczniczka, Wygan wojownik, Zelda Kapłanka

Słońca, psotny łotrzyk Spyke, Tyvek, jednooki mag

ognia i przesławny Kerreth Prawy, ozdoba zakonu

Czerwonych Rycerzy.

Pieśni o czynach Siedmiorga zna każdy min-

strel, od Waluzji pod dalekie Kos. Ich dokonania

zapełniają karty kronik i jarmarcznych romansów.

Twarze spoglądają z gobelinów zdobiących rezy-

dencje możnych. Malowane z natury, autoryzowane

portrety z autografami prezentują się dumnie na tle

mahoniowej boazerii głównej Sali Królewskiego

Cienia.

Nie sposób przecenić wpływu Siedmiorga na

całą Waluzję. Jeśli ktoś chce zostać bohaterem,

stylizuje się na któregoś z członków grupy. Jeżeli

ani mu w głowie fach awanturnika, ma nadzieje, że

Siedmioro (albo przynajmniej solidni imitatorzy)

przyjdzie i ocali go kiedyś ode złego.

Pustkowia

Większość zielonych wzgórz i żyznych dolin

Waluzji jest spokojna i bezpieczna. Nad spokojem

wiosek czuwają mądrzy baronowie i wynajęte przez

nich na stałe drużyny bohaterów. Dbają one, by

w okolicy nie kręcili się dzicy orkowie, tępią ban-

dytów i potwory. Grupy najęte przez króla patrolują

gościńce łączące baronie.

Jednak na tych, którzy zboczyli z utartych

szlaków, nadal czyhać może niebezpieczeństwo.

W Górach Grozy, odległych o około dzień konnej

podróży od stolicy, żyją orkowie i ogry. Niekiedy

wraz z wiatrem z południowych wysp przybywa

spragniony owiec smok, gotowy terroryzować

wioski. Co jakiś czas ktoś odkrywa kolejne ruiny

Sa Karanów, zamieszkującej podziemne kryjówki

cywilizacji ludzi z czasów Pogromu. Lochy te

wydają się tylko czekać, aż jakaś drużyna zapuści

się w ich mroczne korytarze, by wydrzeć im dawne

tajemnice i zapomniane skarby. W Królewskich

Katakumbach Miasta pojawiają się czasem morskie

trolle, a w zapomnianych zakamarkach Nekropolii

lęgną się paskudni nieumarli.

Niejeden bohater dorobił się sławy i fortuny,

penetrując niebezpieczne pustkowia.

Religia

Mieszkańcy Tarth czczą Solariona, Boga Słońca.

Istnienie bóstwa nie jest przedmiotem żadnych

kontrowersji – potwierdzają je Czerwoni Rycerze

i Kapłani Słońca, którzy poświęcają życie jego

w służbie, w zamian zyskując nader efektowną wła-

dzę nad ogniem i światłem.

Solarion jest obecny w religiach wszystkich

ras, choć wydaje się najbardziej związany z ludźmi.

Tylko oni mogą zyskać jego błogosławieństwo oraz

moce Kapłanów Słońca i Czerwonych Rycerzy.

Elfy i półelfy uważają Solariona za część

imany , duchowego aspektu natury. Wierzą, że

jest tylko jednym z duchów, choć bez wątpienia

najpotężniejszym.

Również krasnoludy nie kwestionują potęgi

Solariona, choć podobnie jak elfy nie oddają mu

czci. W ogóle, nie są szczególnie religijne, a gdy już

przyjdzie im się modlić, zwracają się do Terraksa,

Władcy Ziemi, Boga w Ciemnościach. Część kra-

snoludów uważa, że Terrax opuścił świat, a może

nawet umarł, skoro nie daje nikomu mocy takiej,

jaką dysponują Kapłani Słońca.

Nizołki nie mają własnej religii, szanują jednak

potęgę Solariona i to jego przyzywają podczas swo-

ich ceremonii urodzinowych.

Orkowie i część półorków wielbi dzikiego

Kargaka, brutalnego i krwiożerczego boga dzikiej,

bezrozumnej rzezi.

Istnieje też kilka mniejszych religii i kultów,

czczących pomniejsze bóstwa, których istnienia

dowodzi magiczna potęga szamanów. Większość

mędrców jest jednak zdania, że szamani – na przy-

kład orczy – to po prostu magowie, którzy rzucają

zaklęcia nie mając pojęcia, skąd bierze się ich moc.

Twoje zadanie

Jak widzisz, Tarth to bardzo typowy świat

fantasy. W oświeconych, sprawnie zażądanych

królestwach w rodzaju Waluzji żyje się dość dobrze,

w pozostałych miejscach ludzie drżą jednak ze stra-

chu przed potworami albo jęczą pod butem tyrana.

Wcielisz się w rolę młodego kandydata na boha-

tera lub bohaterkę. Opowieść o twoich czynach

zacznie się, a jakże, w Królewskim Porcie.

Ale najpierw stwórzmy nową postać.

bohatera

Bohaterów Evernight tworzy się łatwo, jak to

w Savage Worlds. Na stronie wydawnictwa Gramel

( wydawnictwogramel.pl ) znajdziesz kartę postaci,

przeznaczoną specjalnie do gry w tych realiach.

Do rzeczy jednak.

1) Rasa

Najpierw wybierz rasę. Opis rozumnych miesz-

kańców Tarth, wraz z krótką historią i mechaniką,

znajdziesz na stronach 6-11. Zdecyduj, z której

wywodzić się będzie twoja postać.

2) Współczynniki

Po ra ustalić cechy i umiejętności bohatera.

Zaczynasz z k4 we wszystkich pięciu cechach:

Zręczności, Sprycie, Duchu, Sile i Wigorze. Następ-

nie rozdzielasz między nie 5 punktów, podnosząc za

każdy kostkę o 1, aż do maksimum wynoszącego

k12.

Za kolejne 15 punktów wykupujesz umiejętności.

Każdy poziom kosztuje 1 punkt, o ile nie przekra-

cza wartości cechy, z którą dana umiejętność jest

związana. Zwiększenie jej powyżej cechy kosztuje

2 punkty za każdy poziom.

W Evernight używa się wszystkich umiejętności

wyliczonych w podręczniku podstawowym, z wyjąt-

kiem Prowadzenia i Pilotowania.

Cechy pochodne

Charyzmę – miarę tego, czy bohater da się lubić –

dodaje się do testów Przekonywania i Wypytywania.

Wynosi +0, o ile nie masz przewag i zawad, które

to zmienią.

Tempo równa się 6 – chyba, że jesteś krasnolu-

dem, posiadaczem Tempa 5.

Obrona wynosi 2 plus połowa Walki.

Wytrzymałość równa się 2 plus połowa Wigoru.

3) Zdolności specjalne

Zdecyduj teraz, czy chcesz mieć jakieś zawady.

Jeżeli tak, możesz rozdzielić uzyskane za nie

punkty w sposób opisany niżej. Możesz wybrać

jedną poważną zawadę (wartą 2 punkty) i do dwóch

drobnych (wartych 1 punkt).

Za 2 punkty zawad możesz:

• Podnieść cechę o jeden rodzaj kostki.

• Wybrać przewagę.

Za 1 punkt zawad możesz:

• Zyskać 1 punkt na umiejętności.

• Otrzymać dodatkowe 500 słońc.

4) Sprzęt

Zabawę zaczynasz ze zwyczajową koszulą na

grzbiecie i 500 złotymi „słońcami” (walutą Waluzji)

w kieszeni. Nie od rzeczy byłoby wydać je teraz na

zbroję, broń i najrozmaitszy ekwipunek. Kompletna

lista sprzętu zaczyna się na stronie 15. Możesz oczy-

wiście kupić tylko podstawowy pancerz i uzbrojenie,

a resztę oszczędzić na ekwipunek konieczny podczas

konkretnych misji, których się podejmiesz.

5) Tło

Na koniec wymyśl, skąd wziął się twój bohater.

Większość postaci powinna być związana z Walu-

zją: jeżeli nawet się tam nie urodziły, to od przy-

najmniej kilku miesięcy kręcą się w okolicy Miasta

Bohaterów.

Mroczne wątki późniejszego stadium kampanii

wybrzmią o wiele mocniej, jeżeli obmyślisz histo-

rię bohatera. Zastanów się, czy ma rodzinę? Jeżeli

tak, to gdzie? W Mieście? Którejś z wiosek? Czy

pożegnano go hucznie, kiedy opuszczał rodzinne

gniazdo by dołączyć do drużyny poszukiwaczy

przygód? A może rodzina uznała go za durnia?

Kilka słów o tym, dlaczego bohater znalazł się

tam, gdzie jest dzisiaj, pomoże ci później podjąć

kilka kluczowych decyzji.

Drużyna

Zgodnie z pradawnym obyczajem wywodzącym

się jeszcze z czasów Tariany, bohaterowie zbierają

się w grupy, zwane drużynami. Od jakiegoś czasu

panuje też moda, by nadawać drużynie nazwę

i wyróżniać ją na rozmaite sposoby. Jeżeli nazwiecie

swoją grupę i wymyślicie dla niej jakiś wyróżnik

(element stroju, godło, zawołanie, ulubioną potrawę),

na początku każdej sesji otrzymacie dodatkowego

fuksa, którego może wykorzystać dowolny członek

drużyny.

Tworzenie

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: