I.10. Stropy -wymagania ogólne, rodzaje i podstawowe charakterystyki.
Wymagania ogólne:
Stropy - przegrody poziome dzielące budynek na kondygnacje; składają się z konstrukcji nośnej, warstw podłogowych i wykończenia sufitu.
Powinny spełniać następujące zadanie :
a. przenosić obciążenia stałe i użytkowe,
b. stanowić przegrody zapobiegające rozprzestrzenianiu się pożaru,
c. usztywniać ściany w płaszczyznach poziomych,
d. chronić pomieszczenia na poszczególnych kondygnacjach przed przenikaniem ciepła i dźwięków,
e. stanowić szczelna przegroda przed wilgocią, gazami, zapachami, oparami produkcyjnymi. Powinny charakteryzować się małą pracochłonnością przy realizacji oraz jak najmniejszym kosztem.
Strop powinien przenosić ciężar własny i wszystkie dodatkowe obciążenia stałe oraz obciążenia użytkowe,
nie wykazując równocześnie nadmiernych ugięć.
W budynkach wielokondygnacyjnych korzystne jest stosowanie stropów o małych grubościach ze względu na zmniejszenie ogólnej kubatury budynku, a więc zmniejszenia zużycia materiałów potrzebnych do wykonania stropów, a także ścian. Grubość stropu musi być tak dobrana ,aby spełniał on stawiane mu wymagania dotyczące stanów granicznych nośności i użytkowania ,które mogą wystąpić w stadium realizacji i eksploatacji budynku.
Rodzaje stropów:
a. podział ze względu na materiał:
A. drewniane,
B. ceramiczne,
C. żelbetowe,
D. „stalowe",
E. na belkach stalowych,
F. na blachach fałdowych.
b. podział ze względu na konstrukcje:
A. belkowe,
B. płytowe,
C. płytowo-belkowe,
D. gęstożebrowe.
c. podział ze względu na funkcjonalność
A. ognioodporne
B: o dobrej izolacyjności akustycznej „ciche",
C. o dobrej izolacyjności cieplnej „ciepłe".
Podstawowe charakterystyki stropów:
-rozpiętość maksymalna ( modularna ) m.
-dopuszczalne obciążenie charakterystyczne kN/m2
-wysokość ( grubość ) konstrukcji stropu mm
-masa konstrukcji stropu kg/m2
-wartość współczynnika przenikania ciepła W(m2*K)
-izolacyjność akustyczna dB
-dopuszczenie obciążeń dynamicznych tak /nie
Istotnymi charakterystykami są ciężar własny stropu , który podaje się na 1m2 powierzchni oraz jego własności izolacyjne. Ważnymi parametrami są również :technologia montażu stropu ,jego łatwość i szybkość oraz koszt budowy.
I
11. Rozwiązania konstrukcyjno –technologiczne stropów:
11.1 STROPY DREWNIANE
A ). Drewniane belkowe
a) Belkowy strop nagi ocieplony. b) Belkowy strop z podsufitką ocieplany.
Rys. 1.1. Drewniane stropy belkowe: a) strop nagi ocieplony, b) strop z podsufitką ocieplony;
l — belka stropowa od 12x20 do 18 x24 cm, 2 — ślepa podłoga — deski 25-32 mm, 3 — biała podłoga — deski 32 mm, 4 — podsufitka z desek grub. 19—50 mm lub z płyt drewnopochodnych, 5 — tynk na matach z trzciny lub płyty suchego tynku, 6 — papa lub folia pod sypkie materiały termoizolacyjne, 7 — polepa lub inne materiały termoizolacyjne, 8 — wełna mineralna
a) Strop ze ślepym pułapem i z podsufitką. b) Strop z powałą ozdobną
Rys. 1.2. Drewniane stropy belkowe a) strop ze ślepym pułapem i podsufitką, b) strop z powałą ozdobną; l — belka stropowa 16 x 22 cm-18 x 24 cm, 2 — ślepa podłoga — deski 32 mm, 3 — biała podłoga — deski 25 — 32 mm, 4 — podsufitką, 5 — tynk na matach trzcinowych, 6 — ślepy pułap z desek grubości 25 mm, 7 — listwy 40 x 40 mm, 8 — polepa, 9 — deski powały ozdobnej, 10 — papa lub papier woskowy.
a) Strop legarowo-listwowy, b) Strop podwójny („cichy");
Rys. 1.3 Drewniane stropy belkowe: a) legarowo-listwowy, b) podwójny („cichy"); l -belka stropowa 20 x 24 cm, 2 — podłoga z desek grub. 32 mm, 3 -legary 50 x 70 lub 50 x 90 mm (impregnowane), 4 - podsufitka, 5 — tynk na matach trzcinowych, 6 — ślepy pułap z desek, 7 — listwy 40 x 40 mm, 8 — polepa, 9 -piasek, 10 — papa lub tektura smołowa, 11 — belki nośne dolnego stropu 8x24 cm
B). drewniane z bali
Stropy z bali (rys. 1.4) stosuje się na ogół w budynkach o szkieletowej konstrukcji ścian wykonanych z bali. Belki z bali o przekroju od 5 x 15 cm do 5x30 cm są rozstawione co 30—60 cm i usztywnione krzyżulcami z łat ustawionymi co 1,5 m na długości (rozpiętości) stropu.
Stropy z bali mogą być również wykonywane jako podwójne - ciche (rys. 1.14). Ślepą podłogę stanowi sklejka lub twarda płyta z materiałów drewnopochodnych, a podsufitkę np. płyty gipsowe mocowane od spodu belek. Stropy tego rodzaju stosowane są w rozwiązaniach typu kanadyjskiego.
a) Stropy z bali z ociepleniem z izolacją cieplną
b) Stropy z bali z ociepleniem; strop podwójny z izolacją cieplną.
Rys. 1.4. Stropy z bali z ociepleniem: a) strop z izolacją cieplną, b) strop podwójny z izolacją cieplną, c, d) szczegóły usztywnienia belek; l — belka z bali 5 x 15 do 5 x 30 cm, 2 — ślepa podłoga z desek, płyt drewnopochodnych lub sklejki drewnianej, 3 — izolacja z wełny mineralnej, 4 — podsufitka ognioodporna z płyt gipsowych, 5 — belka stropu podwójnego 5 x 15 cm, 6 — krzyżulec 25 x 75 mm, 7 - deska grubości 25 mm
11.2. STROPY NA BELKACH STALOWYCH
Głównymi elementami nośnymi tego rodzaju stropów są belki stalowe: walcowane profile stalowe, najczęściej o przekroju dwuteowym. Rozstaw belek zależy od sposobu wypełnienia przestrzeni między belkami, rozpiętości stropu oraz obciążeń działających na niego i wynosi 120—200 cm przy wypełnieniu płytami ceramicznymi i nie przekracza 200 cm przy wypełnieniu płytami żelbetowymi.
A) Strop Kleina
W budownictwie niskim stosowane są stropy z wypełnieniem międzybelkowym w postaci płyt ceglanych (z cegły pełnej lub dziurawki grubościennej) zbrojonych w spoinach płaskownikami stalowymi (bednarką), zwane płytami Kleina (nazwa pochodzi od nazwiska inżyniera niemieckiego, który pierwszy zastosował tego rodzaju konstrukcję stropu).
Plyty Kleina wykonuje się na deskowaniu, które podwiesza się najczęściej do belek stropowych. Deskowanie nie powinno przylegać bezpośrednio do spodu półek belek stalowych, lecz znajdować się w odległości l cm w celu umożliwienia wypełnienia szczeliny zaprawą. Cegły płyty układa się na deskowaniu. Najpierw na cegły nakłada się zaprawę, a następnie układa się je w płycie na docisk. Po wymurowaniu całej płyty między dwiema belkami oraz ułożeniu zbrojenia w spoinach zalewa się płytę rzadką zaprawą cementową, tak aby wypełniła spoiny i nierówności. Do wykonywania płyt Kleina stosuje się zaprawę cementową w proporcji cement : piasek l : 3. Przy rozpiętości powyżej 5,0 m belki stropów Kleina wykazują duże ugięcia i z tego powodu zaleca się podpieranie tych belek w połowie rozpiętości podczas wykonywania stropu oraz obetonowanie ich górnej części (rys. 1.5d). Zapewnia się w ten sposób lepszą współpracę płyty z belką i w efekcie zwiększa nośność stropu.
Rys. 1.5. Strop Kleina (a, b, c — przekroje wzdłuż belek): a) płyta pełna tzw. ciężka, b) płyta żeberkowa tzw. półciężka, c) płyta z cegły na płask tzw. lekka, d) przekrój poprzeczny stropu o płycie ciężkiej lub półciężkiej; l — dwuteowa stalowa belka z I 180—220 mm, 2 — cegła pełna na rąb, 3 — płaskownik 20 x l lub 30 x 2 mm (bednarka), 4 — beton, 5 — gruz ceglany z wapnem, 6 — papa, 7 — legar 6x12 cm, 8 — ślepa podłoga — deski grub. 32 mm, 9 — biała podłoga — deski grub. 25 mm, 10 — siatka pleciona lub cięto-ciągniona, 11 — tynk (wyprawa)
B) Stropy odcinkowe:
Rys. 1.6. Przekroje stropu odcinkowego: a) w trakcie wykonania, b) szczegół pachwiny, c) ściągi stalowe łączące belki; l — krążyna, 2 — krawędziak 12 x 12 cm, 3— siatka, 4 — beton, 5 — gruz, 6 — tynk
Rys. 1.7. Strop odcinkowy z cegły na belkach T-27: a) z podłogą drewnianą, b) z polepą glinianą; l — żużel, 2 — podłoga drewniana, 3 — tynk, 4 — polepa, 5 — trociny z wapnem, 6 — zaprawa cementowa
C) Strop z wypełnieniem z płyt żelbetowych WPS
Rys. 1.8. Strop WPS: a) widok, b) przekrój poprzeczny stropu, c) przekrój podłużny; l — belka stalowa, 2 — płyta WPS, 3 — siatka druciana, 4 — legar, 5 — deski, 6 — polepa, 7 — papa, 8 — zaprawa cementowa
D) Stropy na belkach stalowych:
11. 3. STROPY ŻELBETOWE
A) Strop płytowy
B) Strop płytowo- belkowy
C) Strop płaski płytowo słupowy
D) Strop płaski grzybkowy
Zbrojenie główne biegnące w jednym kierunku stosuje się w płytach, w których stosunek długości jednej krawędzi do drugiej jest większy od 2. Jeśli wartość tego stosunku nie przekracza 2, to takie płyty zbroi się dwukierunkowo (krzyżowo) —
Rozpiętość płyt żelbetowych zbrojonych jednokierunkowo na ogół nie przekracza 3,0— 3,5 m, a zbrojonych krzyżowo 4,0— 5,0 m. Żelbetowe płyty stropowe mogą być wykonywane jako płyty jednoprzęsłowe, swobodnie podparte lub utwierdzone na podporach w większym lub mniejszym stopniu. O stopniu swobody obrzeża płyty decyduje możliwość swobody jej obrotu. W praktyce w większości przypadków obrót ten jest w mniejszym lub większym stopniu utrudniony, np. obrzeże płyty stropu „dociśnięte" jest murem wyższej kondygnacji. Do stopnia utwierdzenia obrzeża płyty dostosowuje się jej zbrojenie prętami stalowymi.
11. 4. STROPY GĘSTOŻEBROWE
A) Strop Akermana
Strop typu Akermana jest stropem gęstożebrowym betonowanym w miejscu wbudowania z zastosowaniem w tym celu produkownych pustaków ceramicznych (rys. 1.66). Pustaki stanowią wypełnienie oraz dobry podkład dla wyprawy sufitowej.
Rys. 1.66. Strop Akermana z płytą: a) przekrój typowy, b) przekrój podwyższony, c) monolityczne połączenie podłużne prefabrykowanych płyt z pustaków Akermana; l — pustak, 2 — beton B-15, 3 — zbrojenie główne 018-20 mm, 4 — strzemiona <f> 4,5-5 mm co 33 cm, 5 — żebro, 6 — wieniec, 7 —deskowanie ażurowe grub. 32 mm, 8 — cegła dziurawka, 9 _ zamek
B) Strop Cerit
Strop Cerit składa się z pustaków ceramicznych Cerit wysokości 18 lub 22,5 cm, zbrojenia i betonu monolitycznego (nadbetonu) klasy co najmniej B 15 wytworzonego na budowie (rys. 1.68). Może być wykonywany jako jednoprzęs-łowy swobodnie podparty lub częściowo utwierdzony, a także jako wieloprzęs-łowy ciągły. Przeznaczony jest gfównie do stosowania w budownictwie jednorodzinnym i rolniczym.
Zbrojenie główne wykonuje się w postaci prętów umieszczonych w „korytku" wytworzonym przez obrzeża pustaka Cerit i wówczas jako strzemiona stosuje się pręty w kształcie Y (rys. 1.68b), a z dwóch prętów — w kształcie X (rys. 1.69c).
Rys. 1.68. Ceramiczno-żelbetowy strop gęstożebrowy typu CERIT: a) prefabrykowana płyta (bez strzemion) — może być stosowana bez nadbetonu, b i c) przekroje poprzeczne stropów wykonywanych na budowie; l — pustak ceramiczny, 2 — zbrojenie ze stali A III (A Ii), 3 — beton żebra B-20, 4 — nadbeton z betonu B-20, 5 — beton łączący prefabrykaty, 6 — hak transportowy, 7 — strzemię typu V, 8 — strzemię typu X
C) Strop Fert:
Rys. 1.70. Strop typu Fert: l — belka prefabrykowana, 2 — pustak ceramiczny, 3 — beton monolityczny
D) Strop Teriva:
Rys. 1.79. Podstawowe elementy składowe gęstożebrowego stropu żelbetowego typu Teriva: a) belka kratowa, b) pustak wypełniający pola między belkami typu SZ-ITB
Rys. 1.80. Pustaki stropu: a) Teriva I — Bis, b) Teriva II i Teriva III
Strop T-27, którego przekroje pokazano na rys. 1.89, był często stosowany w budownictwie wiejskim. Główną zaletą stropu jest możliwość jego wykonywania bez deskowań, rusztowań. Strop T-27 z żelbetowymi płytkami dolnymi przeznaczony jest dla przekryć z gładką powierzchnią sufitu (rys. 1.89a), natomiast z żelbetowymi płytkami górnymi dla stropów i stropodachów w budynkach inwentarskich (rys. 1.89b).
60,90
Rys. 1.89. Strop T-27: a) przekrój poprzeczny stropu budynku mieszkalnego (strop z płytkami dolnymi), b) przekrój poprzeczny stropu lub stropodachu budynku inwentarskiego (strop z płytkami górnymi); l — podłoga z desek grub. 32 mm, 2 — legar, 3 — papa, 4 — cegły ułożone co ok. 50 cm, 5 — warstwa żużla grub. 11 cm, 6 — żelbetowa dolna płyta prefabrykowana, 7 — tynk cementowo-wapienny grub. l cm, 8 — belka żelbetowa, 9 — żelbetowa górna płyta prefabrykowana
Strop KMK
11.4. Stropy Zespolone stalowo – betonowe na dzwigarach stalowych
I. / 12. STROPODACHY , konstrukcja zasady ocieplenia i odwodnienia:
Stropodach stanowi poziomą lub pochyłą zewnętrzną przegrodę budynku ograniczającą budynek od góry, pelniąc równocześnie funkcję dachu oraz stropu w pomieszczeniach najwyższej kondygnacji. Stropodach zabezpiecza pomieszczenia wewnętrzne przed opadami atmosferycznymi oraz przed zmianami temperatury, czyli wpływami klimatu zewnętrznego.
Stropodach składa się z kilku warstw o różnym przeznaczeniu. Na konstrukcji nośnej stropowej ułożone są następujące warstwy: wyrównawcza, izolacji paro-chronnej (paroizolacja), izolacji ciepłochronnej (termoizolacja), wentylacyjna w postaci przestrzeni powietrznej wentylowanej, szczeliny wentylowanej lub kanalików wentylowanych oraz warstwa wodoszczelna (pokrycie dachowe).
PODZIAŁ STROPODACHÓW
Klasyfikacja stropodachów jest możliwa w oparciu o różne kryteria, np. ze względu na rodzaj konstrukcji, układ warstw, spadki połaci dachowych, sposób odprowadzenia wody opadowej, wartość użytkową i eksploatacyjną, itp
Przyjęto następujący podział:
l) ze względu na rodzaj konstrukcji i układ warstw stropodachy dzielimy na:
a) pełne (rys. 2.1 i 2.2),
b) wentylowane
— odpowietrzane (rys. 2.2),
— kanalikowe (rys. 2.1 i 2.2),
— szczelinowe (rys. 2.2),
— dwudzielne (rys. 2.1 i rys. 2.2);
2) ze względu na wielkość spadku połaci dachowych:
a — płaskie, b — strome poddaszy mieszkalnych;
3) ze względu na układ połaci dachowych:
a — jednospadowe, tzw. pulpitowe (rys. 2.1), b — dwuspadowe itd.,
4) ze względu na sposób odprowadzenia wody opadowej:
a — z odwodnieniem zewnętrznym,
b — z odwodnieniem wewnętrznym, tzw. pogrążone.
Stropodachy pełne mają wszystkie warstwy konstmkcyjne całkowicie przylegające do siebie i nie ma w nich żadnych szczelin ani kanalików powietrznych. Na konstrukcji nośnej stropu (przekrycia) ułożone są bezpośrednio:warstwa ocieplająca oraz pokrycie. Zazwyczaj pod warstwą ocieplającą (termoizolacją) znajduje się paroizolacja, a pod pokryciem warstwa podkładowa (wyrównawcza) z gładzi cementowej.
W zależności od budowy rozróżnia ...
raku2592