otworkowa.pdf

O K R U C H Y

C Z A S U

I S K R A W K I

P R Z E S T R Z E N I

fotografia otworkowa z kolekcji Zbigniewa Tomaszczuka

A propos kolekcji fotografii otworkowej

Zbigniew Tomaszczuk

Kłopoty z interpretacją fotografii otworkowej biorą się

stąd, że wykorzystywana jest z reguły jako ciekawostka odpo-

wiadająca na powszechne zaskoczenie, że fotografować można

byle pudełkiem z dziurką. Stąd bierze się również niechęć wielu

obserwatorów do poważniejszego zagłębienia się w intencje

fotografów posługujących się tą metodą i spłycanie wartości eks-

perymetalnych tej techniki.

Upowszechnianie się fotografii otworkowej w postaci

warsztatów, festiwali i różnego typu akcji, w których akcent kła-

dziony jest wyłącznie na fenomen samej techniki, wbrew po-

zorom zaciemnia jeszcze ten obraz, bowiem pojawia się tam

zbyt dużo nic niewnoszących ani z pozycji estetycznej, ani pro-

blemowej realizacji. Te fotografie potwierdzają co najwyżej,

iż przyjęta technika czy technologia sama w sobie ma niewielkie

znaczenie. Ale to pociecha zbyt słaba, bowiem w tej sytuacji trzeba

być szczególnie wnikliwym obserwatorem, aby w masie banalnych

otworkowych obrazów odnaleźć te, które rzeczywiście dotykają

istoty kamery otworkowej.

Warto więc odrzucając powszechną banalność, poszukać

wśród fotografii otworkowej te, które z całą świadomością eksplo-

atują fenomen powrotu do źródeł fotografii, a jednocześnie często

próbują nadać mu współczesny wymiar.

Każdy ma szansę na własne w tym obszarze odkrycia.

Paweł Bownik z cyklu Traktat o sztucznym świetle

Jakub Byrczek bez tytułu

Paweł Bownik w cyklu „Traktat o sztucznym świetle” zainspirował się przedmiotami świecącymi własnym światłem.

Wykorzystując długie naświetlanie emitowanego przez nich oświetlenia, przedmioty te zbudowały własną przestrzeń narzu-

cając jej swoją barwę i kształt.

Jakub Byrczek posługuje się nie tylko archaicznymi konstrukcjami, ale też pierwotną wobec współczesnej technologii

talbotypią. Samodzielnie wykonywane papiery solne służą mu do wytwarzania prostych obrazów otaczającej go rzeczywisto-

ści. Sam obraz nie rządzi się wymyślną estetyką, ponieważ autor interesuje się nie tyle warstwą formalną obrazu, co samym

procesem powstawania fotograii, rozpatrując akt fotografowania w kategoriach procesu wręcz magicznego.

Artur Chrzanowski Bond

Zdzisław Dados z cyklu Pejzaż mentalny

Artur Chrzanowski wykorzystuje maksymalną głębię ostrości powstałych fotograii, tworząc prace z charaktery-

stycznym wykorzystaniem pierwszego planu. W ten sposób znaczenia nabierają banalne, codzienne przedmioty. Natomiast

w swych najciekawszych realizacjach inscenizowanych, odwołuje się do znaków wywodzących się z pop-kultury.

Zdzisław Dados pracuje w konwencji fotograii pejzażowej, szczególnie interesując się istotą światła. Bardzo czę-

sto wykorzystuje załamanie i rozszczepienie światła na krawędzi otworka, które tworzy w ten sposób interesujące barwne

widmo. W tym sensie prace te podobne są do realizacji

Ryszarda Karczmarskiego , który również często wykorzy-

stuje zjawisko dyfrakcji. Istotą fotograii tych autorów jest

świadome wykorzystanie koloru. Wyróżnikiem fotograii

Karczmarskiego jest panoramiczny format zdjęć.

Sławomir Decyk w cyklu „Cyklograie” połączył

kamerę otworkową z mechanizmem zegarowym. Tym spo-

sobem wykonał serię długich naświetleń drogi Słońca.

Jest to autorska wersja projektu „Solaris” realizowanego od

kilku lat przez grupę fotografów zwązanych swego czasu

z poznańską ASP.

Sławomir Decyk

Tarcza minutowa. Cykl godzinowy. Anomalia.

Obrót zgodny z obrotem wskazówek zegara.

Kierunek południowy. Ekspozycja: 2880 stopni.

Od 15 do 19 lutego 2003.

Ryszard Karczmarski bez tytułu

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: