Rozmyślanie przemyskie.pdf

Ale co ociec miłosierdzia [jen] nigdy nie

przestanie ucieszać nędznych, je ż tako widzi

3 smętn e , aby ich nie wysłuchał, kiedykoli

ji wzywają, a też nigdy nie opuści, kiedy

w nim mają nadzieję, tegodla posłał k niemu

6 anjoła z niebios Gabryjeła < ... > Przyszedwszy

k niemu pozdrowił ji rzekąc: „Zdrow bądź,

Joachymie, przyjacielu boży! Mir i uciechę,

9 zdrowie i nadzieję wielikiego wesela przymi

dzisia i na wiek wiekom od Boga wszechmogącego.

To poselstwo < zbawienia > miej od moich

12 ust; bo twoj smętek obroci sie tobie w wielikie

wesele, wszytek płacz twoj ma j u ż skonanie,

bo z twego nasienia ma wyni ć wielebny

15 płod, przezeńż e ma być odkupion wszystek świat

i będzie nawrocono krolestwo Dawidowo ojca

twego < ... > To błogosławione plemię < będzie

18 żeńczyzna i > będzie j u ż poświęcon o w żywocie swej

matki. Tej wielebnej dziewicy będzie imię Maryja,

dziewicą zawżdy osta nę , aby sie popełniło

21 pismo starych ojcow < ... > Żywot tej błogosławionej

dziewi c e tobie wypowiem, k ako ją

masz chować, < powiem > . Tać będzie poświęcona

24 w żywocie matki swej, bo nie będzie pokalana

żadnym zakałem grzecha, ale zawżdy czysta

dziewica zostanie < ... > Tegodla kiedy tę dziwkę

wielebną oddoisz < ... > i uchowasz do siedmi

lat, tako ją dasz do kościoła i polecisz kapłanom

3 aby z jinymi dziewicami < ... > na kożdy

dzień Bogu miłemu służyła. Ta dziewica

naczystsza będzie, < ... > pocznie i urodzi dzieciątko

6 wielebne, jenże będzie synem bożem wezwany

a będą jemu dany wszystki krolewstwa tego

świata, niebo, pkieł i wszystko stworzenie

9 i moc jego krolewstwa stanie na wieki. Tegodla,

męż u święty i dostojny, wroć sie w dom twoj,

aby uci < e > szył i uweselił twoję oblubieńcę,

12 bo ta dziewica, o jeżeśm ja to przepowiedział,

pocznie dzi e ciątko; jąż Bog wszechmogący

Duchem Świętem s niebios j < u > ż e

15 zaszczy[ś]ci, iże będzie brzemie n na”. Anna

zosta[wi]wszy w domu wieliki zamęt i wieliki

płacz imiała, męcęcy się o kak ą przy t czą

18 męża swego i wzywała Boga wszechmogącego ze

łz a m i < ... > , aby j ą raczył wybawici z tego zamętku

i nawrocił z weselim < ... > Zasie wyszedszy

jednego dnia do ogroda, aby się modliła i

wzywała Boga wszechmogącego, aby ją

zbawił tej wielk i ej tes k nic e , uźrała zioła a

trawę rozkosznie idęcy iz ziemi e , uźrała też

drzewa ro z ko sz nym listem okraszon a , < ... >

ptaki uźrała, a ony gniazda niosą, gdzie by

swe dziatki mieli. Z wielikim łkanim

w < e > s < t > nąwszy i podn i owszy oczy w niebo

i zawołała ku Bogu wszechmogącemu < rzekąc > :

„Gospodnie, stworzycielu wszego świata,

nieba i wszego stworzenia! Ojcze święty, Ty

jeś stworzył wszystki rzeczy < ... > w ustawieniu

< ... > i oprawiłeś nadobnym okraszenim,

bo je ś Ty oświcił ućwirdzenie niebios

< ... > , Tyś ućwirdził < wody > , jeż są

na niebie s i ch [i przykazałeś im, bych < ą >

dzierżeli barzy bieg ućwirdzenia niebios],

słożyłeś gorącość niebieską z niemi, postawiłeś

siedm płanet na niebiesiech i przykazałeś im,

by dzierżeli barzy bieg uć w irdzenia niebios

< ... > ustawienia świata przeświecaję < ... >

< Z nich > uczyniłeś dwie wieliki świce, < ... > aby

oświcieły wszystko stworzenie. Cztyrzy żywioły

[aby] albo alimenta są od Ciebie stworzony,

imiż ma być żywo wszystko stworzenie, to są,

t o czusz alimenta: ogień, ziemia, wilkość i powietrze.

Tyś t o stworzył wielikie i barzo szyrokie

morze a na jego głębokości założyłeś uć w irdzenie

ziemie. Ryby morskie, dziwy < ... > przeliczn e

w morzu, a na ziemi < ... > źwi e rzęta < ... > ,

ptaki niebieskie < ... > , to wszystko Tob ą jest

stworzono a to mają od swego przyrodzenia, iże

swoj płod podług swego czasu rodzą. Kiedyś

stworzył rodzaj człowieczy, przykazałeś ji m s i e < ... >

mnożyć. Ziemia daje swoj płod rozmaitych zioł,

drzewo daje swoj owoc < ... > podług czasu swego

< ... > Ale biada mnie nędznej! Czemum się

urodziła, kiedym ja sama oddalona tego daru

wielebnego, jen jest dan każdemu człowieku od

przyrodzenia? Jedno m ja mimo inny lud

niepłodna abo przezdz i atki n i, a przetom wszemu

ludu przeciwna. Ale Ty, miłosierny Gospodnie,

zlutowniku nędznych i ucieszniku miłosierny,

racz sie nade mną zmiłować, ucieszy

mnie, nędzną a barzo smętną żonę, nie oddalaj

mnie tako wielebnego daru przyrodzonego,

ale mi daj Twe ucieszenie, abych porodziła

moj płod i dała Tobie owoc moj i żywota

mego a obrociż moj płacz w wiesiele”.

Czc i enie o tem, jako dziewica Maryja

zwiastowana przez anjoła Gabryjeła

swej matce Annie 2

Kiedyż Anna na swych modlitwach nie

przestajęcy wzywała Boga wszechmogącego,

przyszedł k niej anjoł Gabryjeł

posłany od Boga ojca niebieskiego i rzekł jej:

„Zdrowa bądź, ty bogosławiona niewiasto < ... > ,

nic więcej nie smęci w sercu twem, ale miej

nadzieję w Bodze, bo jeś uweselona, iżeć

Bog wysłuchał twoje modlitwy i sposobił

twoje wszystki smętki. Owa pocz < n > iesz i

porodzisz dzi e ciątko < ... > , poczniesz i porodzisz

płod, jen ciężkość płaczu i smętku

twego j u ż odemie i obroci twoj płacz

w wielikie wiesiele tobie a lud israelski

z starego jeństwa wykupi. To dzieciątko

będzie że ń cz y zna a będzie imię jej

wezwano Maryja. Ta dziewica pocznie nowy

zakon i nowy żywot a krolestwo ro z prawi

twego ojca Dawida, iże przez tę ma być

zbawion wszystek świat i takież wszystki

kory anjelskie na niebiesiech mają być napełniony

przez tę dziewkę, bo ta ma porodzić

krola nieba i ziemi e i będzie z nim krolewać

na wieki. Tegodla, nabożna i święta niewiasto,

weseli się czekając swego męża, boć się trzeciego

dnia k tobie wroci < ... > ” Zmowiwszy to anjoł

i odstąpił od niej i wstąpił na niebiosa, skądż e

był przyszedł a Anna swego męża czekała z wieliką

radością. Podług przepowiedzenia anjelskiego

wrocił się trzeciego dnia w swoj dom. Jegoż

Anna z wielikim weselim i z wieliką radością

przyjęła jako swego gospodarza, tako iż wszystek

płacz i ich zamęt, i ten kłopot obrocił się im

w wielikie wiesiele, bo jeden drugiego < począł >

weselić w miłościwym a barzo w sło d kim

gadaniu. Joachym począł wszystko powiedać,

jako jemu Bog zjawił, rzekąc: „Kiedym był na

puszczy, płacząc z wielikim łkanim moj e nędze,

i wzywałem Boga stworzycila mego < z >

gorącymi łzami, aby mi < ę > albo wybawił z mego

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: