jehowi.pdf

Materiał przygotowany na podstawie książki Świadkowie Jehowy od wewnątrz "

Redaktor

O. Sebastian Ruszczycki OCD

Redakcja techniczna i skład komputerowy

O. Elizeusz Bagiński OCD

IMPRIMI POTEST

O. dr Wiesław Kiwior OCD

Prowincjał Prowincji Krakowskiej Karmelitów Bosych

Kraków, dnia 8 marca 1999 r.

Nr 135/99

IMPRIMATUR

Jan Szkodoń, wik. gen.

Kraków, dnia 17 marca 1999 r. L. 382/99

Wydawnictwo Karmelitów Bosych

31-222 Kraków, ul. Z. Glogera 5

tel.: (012) 415-22-45, 415-46-19

fax: (012) 415-29-88

ISBN 83-87527-44-0

WSTĘP

Poświęcając tę kolejną książkę świadkom Jehowy, nie pragniemy bynajmniej przez to

lekceważyć zagrożenia, jakie niesie ze sobą każda inna sekta, niezależnie od tego skąd

do nas przybywa i jaką nosi nazwę. Istnieją jednakże sekty, które stanowią wyjątkowe

niebezpieczeństwo dla wiary wielu katolików. Do takich sekt, które niejako w swym

programie działania mają wypisany antykatolicyzm, zaliczyć musimy właśnie organizację

świadków Jehowy. Przed jej zgubnym wpływem przestrzegał już św. Maksymilian Maria

Kolbe. Katolicy w Polsce powinni więc lepiej sobie uświadomić, że nie istnieje w Polsce jak

dotąd żadna inna sekta, która odnosiłaby tak wielkie sukcesy, i to ich kosztem. Jest to

możliwe dzięki doskonale zorganizowanej i konsekwentnie prowadzonej akcji

propagandowej: ulica po ulicy i dom po domu. Doświadczenie potwierdza, że członkowie

tej organizacji nigdy się nie zniechęcają i raz wyproszeni z katolickiego domu, powrócą

niebawem, ale dla niepoznaki w zmienionym składzie, aby dalej siać kąkol swych

błędnych i przewrotnych w swej istocie nauk. Nic więc dziwnego, że każdego roku

organizacja świadków Jehowy zbiera tak obfite żniwo: kilkaset tysięcy nowych członków

na świecie, a wiele tysięcy Polsce (rok 1998 okazał się dla nich wyjątkowo niepomyślny,

gdyż zdołali ochrzcić tylko" 4 516 osób, zamiast jak zwykle 6-7 000). Dla orientacji

które w jakiś sposób z nimi sympatyzują, ogólną liczbę osób uzależnionych od tej

organizacji należy zwielokrotnić (łącznie z nie ochrzczonymi dziećmi świadków, liczby te

wynoszą: dla Polski ponad 233 tys., dla całego świata prawie 14 mln). Świadkowie nie

mogą więc być traktowani jako problem marginesowy i lokalny.

Nasza książka powinna właściwie nosić tytuł mówiący o zatrutych owocach nauk

świadków Jehowy. Istotnie, główny cel, który nam przyświecał przy jej pisaniu, było

pragnienie zaprezentowania zgubnych owoców antychrześcijańskich nauk Towarzystwa

Strażnica. Owoce te będą łatwe do zauważenia na każdej prawie stronie tej książki. Aby

ten cel zrealizować, posłużymy się licznymi świadectwami byłych świadków Jehowy,

wśród których znaleźli się m.in. R. Franz, R. Solak, W.J. Schnell ( ich wiarygodność,

naszym zdaniem, nie powinna budzić większych wątpliwości), oraz wypowiedziami osób,

które dobrze znają tę sektę (zob. rozdział. XVIII).

Książka składa się z licznych rozdziałów, ale ich układ odpowiada pewnej przyjętej

przez nas koncepcji: od góry do dołu". Najpierw przybliżymy więc miejsce (z historycznego

punktu widzenia będą to miejsca), w którym układa się jehowickie nauki i z którego

rozlewają się one dalej, na cały świat. Następnie, po ukazaniu życia i działalności

świadków Jehowy w ich głównej siedzibie w Brooklynie, zajmiemy się życiem i

aktywnością zborów, które stanowią podstawowy element całej organizacji. Wyjdziemy

także poza zbór, aby przypatrzeć nieco życiu małżeńskiemu i rodzinnemu świadków, w

którym zatrute owoce nauk Towarzystwa Strażnica będą szczególnie widoczne. Za bardzo

ważny rozdział uważamy ten, który poświęciliśmy zdrowiu psychicznemu świadków. W

książce nie zabraknie też wskazówek, w jaki sposób należałoby rozmawiać ze świadkami.

Książkę zamkną wypowiedzi osób, które były związane z organizacją (byli świadkowie

Jehowy), jak i tych, którzy szczególnie interesują się tą sektą i piszą na jej temat. To

głównie dzięki tym osobom, a więc ich wypowiedziom i świadectwom, książka ta nabiera

wartości. 1 to oni w rzeczywistości są jej autorami.

Jako autor mam cichą nadzieję, że tą książką odpowiem, przynajmniej w części, na

prośby tych byłych świadków Jehowy, którzy prosili mnie w swych listach, abym w

następnej książce (jeśli taką zamierzam napisać) podjął wiele innych spraw, których

podajemy, że w Polsce mamy obecnie prawie 124 tys. świadków Jehowy ( w świecie jest

ich blisko 5, 9 mln). Jeśli uwzględnimy jeszcze osoby, które z nimi już studiują" i osoby,

zabrakło we wcześniej wydanych przeze mnie książkach (zob. Bibliografia). Książkę tę

traktuję więc jako konieczne uzupełnienie i moją odpowiedź na wspomniane wyżej prośby.

W ostatnich latach ukazało się kilka nowych pozycji o świadkach Jehowy. O jednej z

nich należy koniecznie wspomnieć. Na początku ub. roku wyszło nowe i poszerzone

wydanie cennej książki Włodzimierza Bednarskiego, która otrzymała nieco poszerzony

tytuł: W obronie wiary. Pismo Święte a nauka Świadków Jehowy, innych sekt i wyznań

niekatolickich*. Jest to jak dotąd jedyna u nas książka, która tak kompetentnie i tak

wyczerpująco przedstawia najważniejsze nauki sekty i uzasadnia ich błędność w oparciu o

autorytet Pisma św. i solidną znajomość doktryny Kościoła katolickiego. Polecam więc

bardzo tę książkę tym wszystkim zainteresowanym, którzy pragną lepiej poznać i

zrozumieć fenomen świadków Jehowy.

I na koniec pragnę serdecznie podziękować Dyrektorowi Wydawnictwa Karmelitów

Bosych w Krakowie, Ojcu Benedyktowi Belgrau OCD oraz Ojcu Sebastianowi

Ruszczyckiemu OCD, redaktorowi tej książki, bez których życzliwości i pomocy nie

mogłaby się ona ukazać. Szczególnie zaś dziękuję Ojcu Sebastianowi za jego ścisłą

współpracę i wiele cennych uwag, dzięki którym książka ta tak wiele zyskała.

WYKAZ SKROTÓW

I . Skróty ksiąg Pisma św. wg Biblii Tysiąclecia (BT), wyd. 3.

2. Skróty książek świadków Jehowy

B - Będziesz mógl żyć wiecznie w raju na ziemi, Brooklyn N.Y. 1982 (wyd. polskie - 1984).

H - Świadkowie Jehowy - glosiciele Królestwa Bożego, Brooklyn N.Y. 1995.

P - Prowadzenie rozmów na podstawie Pism, Brooklyn N.Y. 1991.

W - Wiedza, która prowadzi do życia wiecznego, Brooklyn N.Y. 1995.

3. Skróty książek częściej cytowanych o świadkach Jehowy GP - G. Pape, Bylem

świadkiem Jehowy, Warszawa 1991. HT - H.-J. Twisselmann, Od świadka Jehowy do

świadka Jezusa Chrystusa, Warszawa 1994.

JB - J.R. Bergman, [ Świadkowie Jehowy a zdrowie psy-chiczne - oprac. fragmentów

książki dra Bergmana (1987) przez T. Połgenska w tłum. K. Słupskiego; zob. Bibliografia ].

KG - K. Guindon, Prawda was wyzwoli, Kraków I 995.

RF - R. Franz, Kryzys sumienia, Gdynia 1997. RS - R. Solak, Prorocy z Brooklynu, Toruń

1992.

TK - T. Kunda, Abyś nie wpadl w sidla Zlego!, Gdynia-Warszawa 1991.

skrótów

4 . Inne skróty

Biblia NW - Pismo Święte w Przekladzie Nowego Świata, 1997, (Biblia jehowicka).

CK - Ciało Kierownicze organizacji świadków Jehowy

BP - Biblia Poznańska, wyd. 2.

Uwaga. * Jako ogólną zasadę przyjęto, że nie będziemy podawali nazwisk byłych

świadków Jehowy w ich pełnym brzmieniu, jeśli nie są oni autorami osobnych publikacji,

wykorzystanych w tej książce.

* Wszystkie teksty ujęte w nawiasy kwadratowe [ ] pochodzą od autora.

WS - W. J. Schnell, Trzydzieści lat w niewoli Strażnicy", (bez m. i r. wyd.).

W GŁÓWNEJ SIEDZIBIE ŚWIADKÓW JEHOWY

Każdy świadek Jehowy, gdy zostanie zapytany o korzenie jego własnej wiary, odpowie

nam bez wahania słowami, które odnajdziemy w ich instruktażowym podręczniku

Prowadzenie rozmów na podstawie Pism (P): "Według Biblii rodowód Świadków Jehowy

ciągnie się od wiernego Abla" (s. 348). Następnie otworzy prawdopodobnie Pismo św. na

Hbr 1 1, 4 ~ 12, 1 z NT i odczytując ten tekst zaakcentuje zdanie, w którym jest mowa o

"wielkim obłoku świadków" (wg Biblii NW). Być może, że swoją wypowiedź uzupełni

jeszcze jednym wersetem biblijnym, tym razem z Apokalipsy, aby podkreślić, że Jan

Apostoł pisze w nim o Jezusie Chrystusie jako "Świadku wiernym i prawdziwym" (3, 14) i

doda już od siebie, że Jezus "był największym świadkiem Jehowy" (P 348). Na udzieleniu

tych kilku zwięzłych informacji, większość świadków ( jak sądzimy ) wolałaby zakończyć

rozmowę na ten temat starając się zainteresować rozmówcę "prawdą", którą głoszą.

A co z tymi, którym nie wystarczyłyby powyższe informacje i chcieliby dowiedzieć się

od świadków czegoś więcej o przeszłości "organizacji Jehowy"(P 223)? Wobec takich

osób świadkowie będą zmuszeni ujawnić nieco więcej szczegółów, co woleliby odłożyć na

później, jak już dana osoba zacznie darzyć ich pewnym zaufaniem. Taką osobę będzie

można wówczas o wiele łatwiej wtajemniczyć w tzw. "nowożytną historię Świadków

Jehowy", którą zapoczątkował w ub. wieku w Stanach Zjednoczonych zamożny kupiec

żydowski Karol Russell i jego "badacze" Pisma św. (por. P 348~349). Wtedy też byłoby

znacznie łatwiej przekonać ją, że utworzona w 1931 r. przez J. F. Rutherforda, następcę

Russella, Organizacja Świadków Jehowy, stanowi tylko "przywrócenie chrystianizmu z I

wieku n.e." po "wielkim odstępstwie" Kościoła (P 349; por. H 33~40 ).

Ale nie jest celem tej książki powtarzanie tego, co na temat początków i historii

świadków Jehowy napisaliśmy przy innej okazji'. Na tych stronach ograniczymy się tylko

do podania kilka szczegółów historycznych, które pozwolą nam zlokalizować miejsce, a

raczej miejsca, w których mieściła się i mieści się obecnie centrala sekty na cały świat. 1

powiedzmy to może od razu, że tym miejscem od blisko stu lat jest Brooklyn, dzisiaj jedna

z dzielnic Nowego Jorku. To właśnie w Brooklynie przebywa stale kilkunastoosobowa

grupa kierownicza sekty, tzw. "Ciało Kierownicze" (CK), składające się ( w co mają wierzyć

wszyscy świadkowie ) wyłącznie z "namaszczonych duchem świętym" ich współbraci, a

których Jehowa przeznaczył do królowania w niebie w gronie 144 000 osób. To pod

kierunkiem tych ludzi opracowuje się wszystkie "prawdy" biblijne i to oni zatroszczyli się o

opracowanie "biblijnej" historii świadków Jehowy dla swoich członków, która sięga

wspomnianego Abla (por. H lOn). Ale skoro już św. Paweł udzielił Tymoteuszowi cennej

wskazówki, aby nie pozwalał wiernym "zajmować się baśniami" (1 Tm 1, 4), przeto i my

pragniemy od razu podjąć zasygnalizowany wcześniej temat, który pozwoli nam przyjrzeć

się nieco bliżej "nowożytnym" losom siedziby sekty.

1. Losy głównej siedziby Towarzystwa Strażnica

Główna siedziba Towarzystwa Strażnica (często stosowany skrót "Towarzystwa

Traktatowego ~ Strażnica Syjońska", założonego w 1881 r. przez Karola Russella i

przekształconego przez niego w 1884 r. w spółkę akcyjną), którą nazwano "Biurem

Głównym", mieściła się początkowo w Pittsburghu, później w Allegheny, rodzinnym

mieście Russella (dziś przedmieściu Pittsburgha). Dosyć dynamiczny rozwój sekty zmusił

Russella do ciągłej rozbudowy siedziby. Tak powstał w 1889 r. wielokondygnacyjny gmach

przy Arch Street w Allegheny, który ochrzczono nazwą "Dom Boży", czyli "Betel". Dom ten

służył "ludziom Strażnicy"(jak ich czasami nazywano) przez 19 lat. Jednakże narastająca

niechęć do "badaczy" Pisma św. w Allegheny, wywołana głównie kompromitującymi

procesami "pastora" Russe11a2, zmusiła ich do przeniesienia własnej siedziby w nowe

miejsce. Na nową siedzibę wybrano nowojorski Brooklyn. W roku 1908 przedstawiciele

Towarzystwa Strażnica zakupili więc w Brooklynie były dom misyjny Kościoła

kongregacjonalistów przy Hicks Street ("Plymouth Bethel") i inny jeszcze budynek,

znajdujący się w pobliżu. Ten pierwszy, po przebudowaniu, nazwano "Przybytkiem

Brooklyńskim" i ulokowano w nim biura Towarzystwa oraz salę zebrań. Drugi budynek,

który służył za dom mieszkalny dla pracowników głównej siedziby Towarzystwa, otrzymał

wcześniejszą nazwę "Betel", tak jak to było w Allegheny.

Podczas pobytu Rutherforda w więzieniu (1918~1919), na które zasłużył sobie

nawoływaniem do sprzeciwu wobec pełnienia służby wojskowej (otrzymał wyrok 20 lat

pozbawienia wolności, ale prędko wyszedł po zapłaceniu kaucji w wysok. 10 tys. dol.)

Przybytek Brooklyński sprzedano, natomiast Dom Betel zamknięto. To czasowe

opuszczenie Brooklynu w 1918 r. było podyktowane nie tylko trudnościami ~ jak piszą ~ ze

zdobyciem węgla, ale wynikło ono również z "nienawiści do Badaczy Pisma Świętego, tak

powszechnej wówczas w Nowym Jorku" (H 577). Gdy w roku 1919 Rutherford opuszczał

więzienie, Biuro Główne Towarzystwa Strażnica działało na powrót w Pittsburghu, jednak

przeprowadzka do Brooklynu nastąpiła jeszcze tego samego roku, w październiku.

Sprawdzianem słuszności tej decyzji miała być "próba z węglem", jakiej Rutherford poddał

Jehowę Boga. Następca Russella chciał mieć "pewność", że taka jest wola Boża i dlatego

polecił zamówić u władz aż 500 ton węgla w sytuacji, gdy jego zdobycie w tamtym czasie

nie było łatwe. Gdy więc węgiel nadszedł, Badacze uznali to za "nieomylną wskazówkę",

że powrót do Brooklynu odpowiada "woli Bożej" (H 578).

Minęło kilka kolejnych miesięcy od ponownego pojawienia się Badaczy w Brooklynie, a oto

zdarzył się kolejny "cud": Badacze, których było w tamtym czasie zaledwie kilkanaście

tysięcy (prawie połowa Badaczy odeszła niedługo po śmierci Russella w 1916 r.), z

"przychylności Jehowy" zakupili nową maszynę rotacyjną do drukowania czasopism. Tak

nowoczesnych maszyn w USA było tylko kilka, gdyż były one niezwykle drogie. Rutherford

nabywa kolejne budynki i przystosowuje je do przyszłych zadań. W roku 1920 Badacze

dysponują już kompletną drukarnią, chociaż jeszcze nie tak wielką, ale "dobrze

wyposażoną" (H 578). W dwa lata później Rutherford zakupił cały sprzęt, który jest

niezbędny do samodzielnego wydawania książek, czyli wszystko to, co jest potrzebne "do

składania, galwanotypii, drukowania i oprawiania" (H 580). Cały ten drogi sprzęt

ulokowano w wynajętym sześciokondygnacyjnym budynku. Nie minęły kolejne 4 lata, a

Badacze byli już w posiadaniu nowoczesnej maszyny drukarskiej, sprowadzonej z

Niemiec. Dzisiaj chwalą się, że "wszystko przemawia za tym, że była to pierwsza w

Ameryce maszyna rotacyjna do produkcji książek" (H 581). Nie dziwi więc, że jeszcze za

prezydentury Rutherforda w Brooklynie "rocznie produkowano miliony egzemplarzy

czasopism i broszur, a prócz tego codziennie aż 10 000 książek" (H 585).

Rodzi się więc uzasadnione pytanie: skąd Rutherford brał na to wszystko pieniądze? Ale

świadkowie Jehowy wolą milczeć na ten temat. Dla nas jest oczywiste, że nieliczni i

niezbyt zamożni Badacze nie mogliby sobie pozwolić na stworzenie tak ogromnej i tak

nowoczesnej bazy wydawniczej w Brooklynie i że ktoś musiał im w tym pomóc.

Odpowiedź na postawione pytanie nadeszła nieoczekiwanie już w 1924 r., gdy się

okazało, że Badacze Pisma Świętego są zależni finansowo od masonerii. W tym to

właśnie roku, podczas rozprawy sądowej w St. Gallen w Szwajcarii, przedłożono dowód:

autentyczny list masona wysokiego stopnia datowany na 27 grudnia 1923 r. w którym

czytamy m.in.: "My dajemy badaczom Pisma w wiadomej, bezpośredniej drodze znaczną

kwotę, zaofiarowaną przez pewną grupę braci [masonów], którzy zarobili na wojnie [I

wojnie światowej] kolosalne pieniądze. Dla ich grubego portfela suma ta nie gra żadnej

roli". Zwróćmy jeszcze uwagę na niezwykle ważne zakończenie tego listu: "Zasadą, która

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: