ZBIÓR ZAGADEK
do wykorzystania w pracy z dziećmi z klas I – III
Jednym z celów nauczania jest przygotowanie dzieci do rozwiązywania problemów, do formułowania trafnych odpowiedzi na zadawane pytania. Dobrym sposobem osiągnięcia tego celu jest rozwiązywanie zagadek, które związane są z aktualnie opracowywaną tematyką.
Zagadki zapewniają dziecku wiele radości wynikającej z przezwyciężenia trudności, tj. rozwiązywania ich. Dzieci bardzo lubią zagadki, ożywiają się w momencie ich usłyszenia i intensywnie myślą.
Zagadki nie tylko bawią, ale przyczyniają się do poznawania i rozszerzenia wiadomości, rozwijają umiejętności twórcze i zaciekawienia, skłaniają do wnikliwej obserwacji przedmiotów i zjawisk w świecie otaczającym dziecko oraz poszukiwania na ten temat wiadomości w różnych źródłach wiedzy, a zatem do czytelnictwa.
Zagadki stanowią skuteczny środek wzbogacania słownika dziecka, gdyż rozwiązując je poznaje ono nowe wyrazy określające cechy danego przedmiotu lub zjawiska albo procesu przedstawionego w opisie stanowiącym tekst zagadki. a ponadto – porównania, przenośnie itp.
Zagadki przyczyniają się do kształtowania nieomal wszystkich operacji myślowych (analizy, syntezy, porównywania, uogólniania), a także spostrzegawczości, wyobraźni i pamięci dziecka.
Zagadki w niniejszym zbiorze zostały podzielone na następujące bloki tematyczne:
§ Pory roku (wiosna, lato, jesień, zima)
§ Świat bajek
§ Higiena i zdrowie
§ Zawody
§ Warzywa
§ Owoce
§ Dni tygodnia
§ Poczta
§ Zagadki różne
Oddając w ręce Koleżanek i Kolegów zgromadzony zbiór zagadek mam nadzieję, że będzie on pomocny w uatrakcyjnianiu zajęć dydaktyczno – wychowawczych.
PORY ROKU
WIOSNA
2
W marcu się zaczyna, gdy się
kończy zima. Przyjdzie z wiatru
ciepłym wiewem, z pięknem
kwiatów, z ptaków śpiewem.
(wiosna)
Mówią – że w nim jak w garncu, nieustanna zmiana. Słońce grzeje w południe, mrozek szczypie z rana, a do tego jeszcze przelatują deszcze!
(marzec)
Po marcu przyjeżdża w kwiecistej karecie. Przed majem odjeżdża. Kto taki? Czy wiecie?
(kwiecień)
Chociaż to miesiąc długi, to najkrócej się nazywa. i co roku tym się chlubi, że zielenią świat okrywa.
(maj)
Zobaczysz je wiosną, gdy na wie–
rzbach rosną. Srebrne futra mają.
Jak się nazywają?
(bazie)
Powrócił do nas z dalekiej strony,
ma długie nogi i dziób czerwony.
Dzieci się śmiały, gdy go witały,
żabki płakały przez dzionek cały.
(bocian)
Co ona przekopie, to one wygładzą. W domowym ogródku bardzo się przydadzą.
(grabie)
Co buduje każdy ptak, by chować
pisklęta, a tylko kukułka, o tym nie pamięta?
(gniazdo)
Są żółte jak kaczuszki. Myślicie, że mają nóżki. Nie wcześnie, chłodną wiosną na mokrej łące rosną.
(kaczeńce)
Gdy niebo wdzieje szary kubraczek, a potem rzewnie się rozpłacze, gdzie spadnie łez tych liczba duża, tam z wody się zrobi wielka …
(kałuża)
Nie listek, nie kwiatek, rośliny
zadatek. Ma go każde nasienie,
najpierw on wrasta w ziemię.
(kiełek)
Biała i twarda po rzece pływa.
Wrona ci powie, jak się nazywa.
(kra)
Kolorowe i pachnące, czy w ogrodzie, czy na łące, zawsze chętnie je zbieramy na bukiecik
dla swej mamy.
(kwiaty)
Wiosną na drzewie się zieleni, ale
opada na jesieni.
(liść)
W brązowych kapturka chowają
się listki wiosną, a potem będą
zielone, gdy trochę podrosną.
(pąki)
Przez śnieg się odważnie przebi –
jam. Mróz nawet mnie nie po –
wstrzyma. Mam listki zielone,
tak jak wiosna, a dzwonek bielu –
tki jak zima.
(przebiśnieg)
Kiedy jest zimno, kiedy deszcz
pada, gdy na dwór wychodzisz
na siebie wkładasz.
(płaszcz)
Przyszła wiosna od lasku z klu –
czykami przy pasku, a te klucze
pachnące, można znaleźć na łące.
(pierwiosnki)
Tam, w lesie cienistym, zakwita
niebiesko. Na łące na pewno
czułby się kiepsko. A gdy zakwi –
ta w marcu, to wtedy już wiecie, że nieodwołalnie jest wiosna na świecie.
(przylaszczka)
On pierwszy do nas z ciepłych krajów wrócił i nad polami piosenkę zanucił.
(skowronek)
LATO
Czy wiesz, jak ta pora roku zwie się pośród ludzi, gdy słonko późno spać idzie, a wcześnie się budzi?
(lato)
Jaki to miesiąc zamyka szkoły
i daje dzieciom urlop wesoły?
(czerwiec)
Daje nam dużo miodu, zapach sadu, ogrodu, czerwień, złoto, błękit i wakacyjne piosenki.
(lipiec)
Następuje po lipcu, ogrzewa wodę i plażę i odpoczywać każe.
(sierpień)
Czytaj od początku albo wspak, nic nie szkodzi i tak się nie zmieni nazwa znanej łodzi.
(kajak)
Tak samo zwie się drobniutki deszcz, jak zupka, którą czasami jesz.
(kapuśniaczek)
Miliony ich w polu letni wiatr kolebie. Gdy dojrzeją, będzie ziarno, z ziarna chleb dla ciebie.
(kłosy zbóż)
Na polu dzwoni w żniwiarza dłoni.
(kosa)
Jest szufelka, jest wiaderko i wilgotny piasek. Co też z tego można zrobić? Czy nie wiecie czasem?
(babki z piasku)
Kiedy błyska, kiedy ulewa, kiedy
wicher łamie drzewa, to już znak,
że idzie duża, wielka, groźna, straszna…
(burza)
Ni to kasza, ni to groch, spada
z nieba, że aż strach. Skacze,
tańczy, w szyby dzwoni, jedna
kulka drugą goni.
(grad)
Zimne, słodkie i pachnące jemy latem w dni gorące.
(lody)
Płócienny domek na polanie,
służy turystom za mieszkanie.
(namiot)
Gdy idziesz na wycieczkę, nosisz
w nim różne rzeczy, ale nie no –
sisz w rękach, zakładasz go na plecy.
(plecak)
Rankiem srebrzy się na łące.
Potem wysuszy ją słońce.
(rosa)
Z gór strumieniem spływa, przy
morzu ogromna bywa.
(rzeka)
Co to za lusterko na zielonej łące?
Przyglądają się w nim i chmurki
i słońce.
(staw)
Po burzy na niebie pięknie błyszczy w dali. Chciałbym mieć na własność taki piękny szalik.
(tęcza)
Trwają dwa miesiące. Lubią je uczniowie, bo mogą odpocząć
i stawać na głowie.
(wakacje)
Tej łopaty używacie, kiedy
kajakiem pływacie.
(wiosło)
Pływa po jeziorze. Opłynąć może świat! Stanie, gdy na nią nie dmucha wiatr!
(żaglówka)
JESIEŃ
Co to za pani w złocie, czerwieni, sady maluje, lasy przemieni?
A gdy odejdzie gdzieś w obce kraje, śnieżna zawieja po niej nastaje!
(jesień)
Co to za miesiąc, który niesie: grzyby i wrzosy liliowe w lesie,
w sadach soczyste jabłka czerwone, a także pierwszy szkolny dzwonek?
(wrzesień)
On dziesiąty jest w kolejce, gdzie stoi dwanaście miesięcy.
(październik)
To miesiąc smutny taki, bo odleciały już ptaki. I liść ostatni już opadł. Ten miesiąc zwie się…
(listopad)
Gdy się te niteczki snują po ścierniskach, to znak nieomylny, że jesień jest bliska.
(babie lato)
...
knadala