Nanorurki.pdf

(50 KB) Pobierz
Długie nanorurki
pano rama
FOTONIKA
Bielsze Êwiat∏o, mniej ciep∏a
Zwyk∏a ˝arówka wydziela znacznie wi´cej ciep∏a ni˝ Êwia-
t∏a – 90% pobieranej energii ulega rozproszeniu w po-
staci ciep∏a. Nawet bardzo wydajne Êwietlówki zamie-
niajà na Êwiat∏o zaledwie jej po∏ow´. W przysz∏oÊci straty energii mogà byç mniejsze dzi´ki
opracowanym przez naukowców z Sandia National Laboratories w USA mikro˝arnikom.
Te wielowarstwowe struktury uformowane z krzy˝ujàcych si´ pr´cików wolframowych
o Êrednicy 1.5
FOTONICZNY ˝arnik.
m, zwane kryszta∏ami fotonicznymi, oddzia∏ujà na Êwiat∏o w podobny spo-
sób, w jaki w pó∏przewodnikach steruje si´ przep∏ywem pràdu. Kryszta∏ poch∏ania pro-
mieniowanie podczerwone i emituje zaabsorbowanà energi´ w postaci Êwiat∏a widzialne-
go lub nadfioletu. Wyniki prac opisano w Nature z 2 maja br.
C.C.
MATERIA¸OZNAWSTWO
D∏ugie nanorurki
NANORURKI W¢GLOWE
osiàgajà ju˝ d∏ugoÊç 20 cm.
Niezwykle d∏ugie nanorurki jawià si´ entuzjastom fantastyki naukowej
jako znakomity materia∏ do skonstruowania niezwykle wytrzyma∏ej
i lekkiej liny ∏àczàcej orbitujàcego satelit´ z Ziemià. Ale rzeczywistoÊç
jest inna: d∏ugoÊç rurek w´glowych o Êrednicy nanometrów rzadko
przekracza ich wymiary poprzeczne, co ogranicza ich zastosowanie.
Naukowcom z Rensselaer Polytechnic Institute w USA uda∏o si´ zbu-
dowaç jednoÊcienne nanorurki w´glowe o d∏ugoÊci 20 cm dzi´ki mo-
dyfikacjom typowego procesu naparowywania. Jako êród∏a w´gla
u˝yto heksanu i w optymalnych warunkach dodawano ferrocenu, tio-
fenu i wodoru. Metoda opisana w Science z 3 maja br. pozwala uzy-
skiwaç wi´cej lepszych nanorurek ni˝ stosowane dotychczas. C.C.
ARCHEOLOGIA
Kuros „mistrza Dipylonu”
Wydawa∏oby si´, ˝e po 140 latach inten-
sywnych prac wykopaliskowych w Kera-
meikosie w Atenach niczego ciekawego
nie mo˝na ju˝ tam oczekiwaç. Tymczasem
niemieccy badacze z Deutsches Archäolo-
gisches Institut znaleêli niezwykle intere-
sujàce rzeêby z VI w. p.n.e. Kerameikos jest
staro˝ytnà dzielnicà Aten podzielonà za Te-
mistoklesa (479 r. p.n.e.) murem na dwie
cz´Êci. Mieszkali w niej garncarze i rzemieÊl-
nicy. Poza murami w epoce klasycznej po-
wsta∏ cmentarz z pi´knymi nagrobkami
bogatych Ateƒczyków i ulica. Pod nià w∏a-
Ênie natrafiono na archaiczny kuros – rzeê-
b´ m∏odzieƒca, której wykonanie przypi-
suje si´ rzeêbiarzowi zwanemu mistrzem
Dipylonu. W 1916 roku archeolodzy odkry-
li w Kerameikosie pierwszy kuros jego au-
torstwa, okrzykni´ty jednog∏oÊnie „najwi´k-
szym arcydzie∏em sztuki attyckiej”. DziÊ
mo˝na go podziwiaç w Ateƒskim Muzeum
Narodowym. Obydwa powsta∏y w VI w.
p.n.e. Obok znalezionej ostatnio rzeêby le-
˝a∏ sfinks identyczny jak ten, którego znale-
ziono nieopodal w 1907 roku. W tym samym
miejscu natrafiono jeszcze na dwa lwy i frag-
menty architektoniczne datowane równie˝
na VI w. p.n.e.
A.K.
PRAWO
Najciemniej nad latarnià
LATARNIE BEZ OS¸ONY
utrudniajà prac´ astronomom.
Republika Czeska jest, jak podano w Nature , pierwszym krajem na Êwiecie prawnie ograni-
czajàcym zanieczyszczenie Êwiat∏em, które jest utrapieniem pracujàcych na obrze˝ach du-
˝ych miast astronomów. Administracja tego kraju ma tylko dwa miesiàce, by dostosowaç
lampy uliczne, g∏ównego winowajc´ ich problemów, do przepisów przewidzianych w usta-
wie. Ka˝dà latarni´ trzeba wyposa˝yç w specjalnà os∏on´ zabezpieczajàcà przed emisjà
Êwiat∏a do góry. Tak przyjazne astronomom oÊwietlenia, jakich wymaga si´ w Pradze, sà rzad-
koÊcià na skal´ Êwiatowà. W Stanach Zjednoczonych tylko w kilku miastach zamontowano
os∏ony na lampach ulicznych, w Polsce nikt o tym nawet nie s∏ysza∏.
P.S.
20 ÂWIAT NAUKI
WRZESIE¡ 2002
78858731.001.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin