Ortotyka.doc

(121 KB) Pobierz

Podział ortoz kończyn dolnych.

1. Unieruchamiające.

 

Wskazania:

- zmiany zapalne; ropne lub gruźlicze

- długo niegojące się złamania

- stawy rzekome

- stawy cepowe

- złamania pochodzenia nowotworowego

- w porażeniach i rozległych niedowładach jako zaopatrzenie stabilizujące

 

Zasada biomechaniczna:

- jest to szynowanie jedno- lub dwustronne z dociskiem za pomocą pasków mocujących

- szynowanie okrężne ujmujące cały obwód kończyny (ujmuje się dwa sąsiednie stawy chorej kości lub dwa sąsiednie człony chorego stawu).

- dla stawu biodrowego , kości udowej i kolana stosuje się częściowe ujęcie tułowia.

 

Rozwiązania konstrukcyjne:

- Sztywne łuski

- tutory

- aparaty szynowo-opaskowe

Powyższe r.k. Sięgają do wysokości pachwiny lub kolana, a czasami ujmują obręcz kończyny dolnej.

 

 

2. Stabilizujące.

Wskazania:

Porażenia i niedowłady

 

Przeciwwskazania:

Nie można stosować w przypadkach przykurczów w stawach, które uniemożliwiają ich wyprostowanie.

 

Założenia biomechaniczne:

- układy jednoszynowe, dwuszynowe z dokładnym pionowaniem

- łuski

- szyny

- stelaże

Trzy powyższe z.b. Ograniczają zakres i kierunek ruchów w kontrolowanych stawach, unieruchamiające w wyproście zapewniają stabilność ciała.

 

Rozwiązania konstrukcyjne:

- jedno- lub dwuszynowe z przegubami samostabilnymi, albo samoblokującymi się lub biernie blokowanymi.

- bezprzegubowe układy łuskowe lub druciane (teleskopowe).

- pneumatyczne ortozy

 

 

3. Odciążające.

Wskazania:

-  tj. W ortozach unieruchamiających

- jałowe martwice kostne

- po operacjach kostno-stawowych

 

Założenia biomechaniczne:

Znoszenie pionowych obciążeń kończyn w fazie podporu przez przeniesienie sił na inne struktury ciała powyżej odbarczanego segmentu z podstawą położoną poniżej stopy. Wykluczona jest możliwość kontaktu stopy z podłożem, a miejscem podparcia jest guz kulszowy lub więzadło własne rzepki. Niekiedy uzupełnia się dodatkowym wyciągiem.

 

Formy konstrukcyjne:

- układ dwuszynowy z tuleją udową lub podkolanową, który zapoewnia podparcie podrzepkowe lub podkulszowe

- czasem stosuje się sprężynowe lub ciągłowe podciągi przodostopia.

 

 

4. Korekcyjne.

Wskazania:

- zniekształcenia z odchyleniami osi poszczególnych segmentów kończyny

- zniekształcenia powstają w  wyniku wad wrodzonych lub nabytych

- zapobieganie nawrotom zniekształceń usuniętych leczeniem

 

Przeciwwskazania:

Nie należy ich stosować w zniekształceniach utrwalonych

 

Założenia biomechaniczne:

Układ 3 siły przeciwstawnych Andriego

 

Formy konstrukcyjne:

- ortozy jednoszynowo-opaskowe

- ortozy dwuszynowo-opaskowe

- mogą być z sandałem do korekcji całodobowej albo ze strzemieniem do buta (do stosowania w ciągu dnia)

 

 

5. Czynnościowe

Wskazania:

Defekt motoryczny naruszający czynność podporową, lokomocyjną i stabilizację kończyny dolnej.

 

Założenia biomechaniczne:

- elektryczne stymulatory mięśniowe stosowane w niedowładach i porażeniach, ale przy sprawnych nerwach obwodowych.

- ortozy mechaniczne, czynnościowe wspomagają lub zastępują siłę mięśniową, natomiast działanie efekt symulatorów polega na odtworzeniu stabilizacji poprzez sztuczne wywoływanie skurczów odpowiednich mięśni.

 

Formy konstrukcyjne:

- mechaniczne ortozy czynnościowe

- aparaty elektroniczne (składają się ze stymulatora dostarczającego impulsy elektryczne z wyłącznika znajdującego się w okolicy pięty i ze źródła zasilania).

 

6. Specjalne.

Wskazania:

- wrodzone zniekształcenia stawu biodrowego

- wrodzone zniekształcenia kolan i stóp

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wrodzony niedorozwój zniekształcenia stawu

biodrowego u dzieci.

- nadmierna grubość dna panewki

- sklepienie panewki jest strome

- nadmierne przodopochylenie szyjki kości udowej

- zwiotczenie torebki stawowej.

 

Leczenie powinno być prowadzone pod kierunkiem doświadczonego specjalisty, gdy rozmiar ortoz musi być dopasowany . Nadmierne zgięcie i odwiedzenie może doprowadzić do jałowej martwicy kości udowej.

Rozpoczyna się w pierwszych dniach życia dziecka; polega na utrzymaniu kończyn dolnych w zgięciu, odwiedzeniu i w wewnętrznym obrocie ud.

* najpierw dodatkowe pieluchy (podwójne pieluchowanie)

* następnie stosuje się typowe przedmioty ortopedyczne

* ważne jest, żeby nie krępować żadnych innych ruchów ciała

* powinna być swoboda ruchów od kolana w dół.

 

Trzy główne formy tych przedmiotów ortopedycznych:

- Szelki:

miękkie, taśmowe są stabilizowane na tułowiu i utrzymują kończyny dolne w pozycji korekcyjnej np. szelki Grucy lub Pavlika.

~ Szelki Grucy: składają się z taśm zabezpieczonych miękką tkaniną, które krzyżując się ujmują barski z przeciwległymi kolanami dziecka.

- Rozwórki:

miękkie, półsztywne lub sztywne ortozy. Składające się z rodzaju poduszki lub majteczek oraz elementów szynowych.

~ Poduszka Frejki: prostokąt z miękkiego tworzywa, dawniej z filcu, obecnie ze spienionego polietylenu. Poduszka ta utrzymuje nogi w zgięciu i odwiedzeniu oraz ustawia głowy kości udowych centralnie w panewce, nie hamuje ruchów goleni i stóp. Wady:

* zdejmowanie poduszki przy czynnościach higienicznych, co narusza pozycję                   korekcyjną.

* wraz z rozwojem dziecka trzeba całą wymieniać.

~ Rozwórka Koszli: wyprofilowana metalowa szyna w kształcie dwóch łuków bocznych połączonych środkowym ramieniem. Szyna jest umieszczona w gumowej powłoce, element rozwierający mocuje się za pomocą szelek krzyżowanych na plecach i piersiach dziecka. Ortoza się łatwo modeluje, umożliwia wygodną pielęgnację i pozwala zachować stałą pozycję korekcyjną.

 

- Ortozy odwodzące:

sztywne konstrukcje z laminatów lub elementów szynowych. Są rzadko stosowane, ale do utrwalenia wyników leczenia stosuje się odwodzące szyny Ortolaniego oraz szyny rozpórkowe z ujęciem stóp Denis-Browne'a albo ortozy odwodzące Greniera.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zaopatrzenie ortopedyczne w stopie końsko-szpotawej.

Wrodzona u dzieci.

Ustawienie:

Zgięcie podeszwowe stopy, supinacja (odwrócenie) stępu, przywiedzenie przodostopia.

 

Leczenie:

- w 1-wszych dniach życia ćwiczenia redresyjne.

- w wieku 3-4 tygodni, gdy wykształcił się naskórek, stosuje się opatrunki gipsowe, utrzymują one kończynę w zgięciu grzbietowym, w nawróceniu na stęp i odwiedzenie stopy.

- następnie stosuje się ortozy korekcujne z zewnętrzną szyną spiralną i sandałem (do 12 miesiąca).

- przeciwwskazaniem do opatrunku gipsowego jest maceracja naskórka, odleżyny. Stosuje się szynę korekcyjną Saint-Germain.

 

Szyna Saint-Germain składa się z:

- metalowej powierzchni obejmujące 3 punkty stopy płaszczyznami oporozymi, najdującymi się:

~ głowa I kości śródstopia

~ głowa V kości śródstopia

~ przyśrodkowy brzeg pięty.

- prostej szyny bocznej stanowiącej dźwignię układu korygującego, jest ona odchylona nieco na zewnątrz, zapewnia pronację stopy.

Elementy te wykonane są z dur-aluminium.

 

Szynę tę mocuje się za pomocą opaski gipsowej, zaczyna się od umocowania stopy do podeszwy zapomocą obwojów krzyżowych, a później obwojami tymi przechodzi się na goleń.

 

 

 

 

 

Ortozy goleniowo-stopowe. Aparaty stabilizujące.

 

1. Aparat szynowo-opaskowy goleni:

              a) z butem

              b) z sandałem

2. Aparat goleni z regulowanym podciągiem stopy.

3. Aparat na opadającą stope z uchwytem żabkowym na obcas.

              a) z dwoma szynami goleni

              b) z jedną szyną goleni boczną

4. Aparat na opadającą stopę z mocowaniem do zapiętka obuwia.

5. Aparat szynowo-opaskowy goleni z szyną strzałkową.

              a) do buta

              b) do buta z podciągiem sprężynowym

6. Aparat goleni z podciągiem sprężynowym.

7. Aparat spiralny jednoszynowy goleni.

              a) szyna spiralna strzałkowa

              b) szyna spiralna piszczelowa

8) Aparat tulejkowy goleni

              a) do buta

              b) z sandałem

 

Aparaty na kończynę dolną.

 

1. Aparat jednoszynowy stabilizujący staw kolanowy.

2. Aparat szynowo-opaskowy na całą kończynę dolną.

              a) do buta

              b) z sandałem

              c) bez tulejki

3. Aparat tulejkowy na całą kończynę dolną:

              a) do buta

              b) z sandałem

4. Aparat stabilizujący staw kolanowy.

5. Tutor z ruchomym przegubem.

6. Elastyczny tutor kolanowy.

 

 

 

 

 

 

Projekt realizacji prac związanych z wykonaniem

aparatu Thomasa.

 

Zadanie egzaminacyjne:

Do zakładu ortopedycznego zgłosił się pacjent ze zleceniem na wykonanie aparatu odciążającego na kończynę dolną.

Opracuj projekt realizacji prac obejmujących wykonanie zaopatrzenia ortopedycznego zgodnie ze zleceniem lekarskim i zamówieniem.

 

Projekt realizacji prac powinien zawierać:

1. Tytuł pracy egzaminacyjnej;

2. Założenia do projektu realizacji prac obejmujące niezbędne informacje zawarte w treści zadania oraz załączonej dokumentacji.

3. Opis pomiarów niezbędnych do wykonania aparatu zamieszczony w karcie pracy egzaminacyjnej.

4. Opis metody i techniki wykonania aparatu odciążającego.

5. Wykaz materiałów i surowców niezbędnych do wykonania aparatu odciążającego.

6. Wykaz maszyn i urządzeń potrzebnych do wykonania aparatu odciążającego.

 

Do opracowania projektu realizacji prac wykorzystaj:

Zlecenie lekarskie – załącznik nr. 1

Zamówienie – załącznik nr. 2

Kartę miar – druk 1 (zamieszczony w karcie pracy egzaminacyjnej)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ortozy biodrowo-udowe.

Ortozy biodrowo-udowe stosuje się w celu unieruchomienia st. biodrowego i stosuje się w przypadkach:

- zapalenia w obrębie stawu;

...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin