NASZA ISTOTA INTRAPSYCHICZNA
1. Poznanie samego siebie jest celem, który nie osiągnie się samemu, bez konfrontacji z kompetentną osobą.
2. Wskaźnikiem dojrzałości jest to, że osoba potrafi stać się samodzielną i niezależną: żyć mocą przekonań wewnętrznych.
3. Psychologia wpływa na integralną dojrzałość osoby: integrację między strukturami psychicznymi osobowości a wymogami, jakie stawiają ideały.
TRZY POZIOMY ŻYCIA PSYCHICZNEGO
1. Poziom psychofizjologiczny: zaspokajania potrzeb fizjologicznych, troska o dobre samopoczucie, cieszenie się zdrowiem (tzw. człowiek konsumpcyjny).
2. Poziom psychospołeczny: potrzeba rozwijania relacji społecznych, bycia z kimś, nawiązywanie przyjaźni, pomaganie innym, angażowanie się w życie innych (tzw. człowiek społeczny).
3. Poziom racjonalno-duchowy: pojmowanie rzeczywistości, poszukiwanie sensu, poznawanie rzeczy abstrakcyjnych, formułowanie pojęć (tzw. człowiek poszukujący sensu).
4. Być człowiekiem to znaczy zasadniczo być ukierunkowanym na coś, co nas przekracza, co jest poza nami, czy to ktoś, czy wartość, którą trzeba spotkać i kochać. Człowiek jest sobą w takiej mierze, w jakiej przekracza siebie i zapomina o sobie (Victor Frankl).
5. Każdy akt psychiczny zawiera i ujawnia zazwyczaj wszystkie trzy poziomy! Poziom psychofizjologiczny i psychospołeczny jest właściwy także zwierzętom. Poziom racjonalno-duchowy jest tylko dla człowieka. Istnieje zatem hierarchia pomiędzy tymi poziomami, którą należy szanować, uwzględniać jej prawa. Ludzka wolność decyduje o tym, któremu poziomowi zostanie powierzone zadanie przewodzenia całemu aparatowi psychicznemu, czy też z jakiego poziomu człowiek będzie interpretował świat, ludzi, siebie.
6. Kiedy hierarchia tych poziomów nie jest owocem wolnej decyzji, człowiek zostaje zmuszony do opowiedzenia się za logiką życia dyktowaną przez przypadkowe działania narzucone naciskiem potrzeb a nie wynikające z wyboru.
7. Człowiek powinien wychodzić poza swoje własne dobre samopoczucie, poza dobre samopoczucie w relacjach z osobami, poza swoją własną prawdę.
8. Człowiek będzie miał obraz siebie w zależności od tego, który poziom przeważa: człowiek szukający zaspokojenia potrzeb, człowiek szukający związków z ludźmi, człowiek poszukujący sensu i relacji z Bogiem.
9. Człowiek powinien dążyć do równowagi między tymi poziomami, ale i do przewodzenia poziomu racjonalno-duchowego, któremu powinni być podporządkowane niższe poziomy.
10. Kiedy dobro fizjologiczne lub dobro społeczne staje się dobrem absolutnym powstaje sytuacja konfliktowa, gubi się tożsamość człowieka.
11. Wnioski:
a) człowieka nie można zredukować tylko do czystej zdolności podejmowania decyzji,
b) trzy poziomy oddziaływają na siebie i nie jest powiedziane, że poziom racjonalno-duchowy będzie przewodził pozostałym,
c) samo posługiwanie się racjonalnością może być zniekształcone,
d) mogą istnieć konflikty między poziomami,
e) trzeba integrować te poziomy nie tylko w oparciu o czynniki racjonalne ale także poznając czynniki nieświadomie świata emocji.
TRZY POZIOMY ŚWIADOMOŚCI
1. Człowiek nigdy do końca nie jest świadomy swojej natury.
2. Pojęcie nieświadomości gdzieś w głębi wyzwala w nas reakcję odrzucenia.
3. Nieświadomość przypomina nam, że ludzka wolność, obiektywizm są poddane pewnym ograniczeniom.
4. Świadomość: obejmuje to, co jest bezpośrednio obecne lub dostępne świadomości.
5. Podświadomość: obejmuje to co jest nieobecne w aktualnej świadomości i nie może być dowolnie przywoływane, a zatem wszystko to, co nie jest znane. Dzieli się ona na:
a) przedświadomość: obejmuje treści psychiczne, które mogą być przywołane do świadomości przez refleksję, introspekcję, rachunek sumienia, medytację,
b) nieświadomość: obejmuje treści psychiczne, które mogą być przywołane do świadomości tylko za pośrednictwem technik profesjonalnych.
6. Czynność symptomatyczna: czyn wykonywany automatycznie bez zastanowienia: np. gestykulacja rękami, zabawa guzikiem.
7. Czynność niespokojna: pojawia się w niej konflikt między dwiema niezależnymi siłami.
8. Czynność zepchnięta: coś zostaje zapomniane przez nieświadomą siłę przeciwną.
9. Marzenia senne: pojawiają się w nich pozostałości z dnia, wyparte rzeczy, symbole, obrazy przemieszczone.
10. Nieświadomość może być pozytywna, zawiera bogate treści:
a) doświadczenia wyparte,
b) stłumione energie psychiczne ,
c) podniety niezintegrowane,
d) tendencje motywacyjne.
11. Prawa nieświadomości:
a) jest wolna od sprzeczności – pytanie dlaczego coś robimy jest ważniejsze niż pytanie o to, co robimy,
b) jest poza czasem,
c) nie bierze pod uwagę rzeczywistości, ale wpływa na nią,
d) posiada siłę dynamiczną.
12. Nieświadomość tworzy się z bezpośredniego przeniesienia ze świadomości do niej.
PROCESY DECYZJI
1. Pierwsze zetknięcie z rzeczywistością jest zawsze emocjonalne. To, co nas dotyka i wciąga jest najpierw odczuwane a potem ewentualnie rozważane przez rozum.
2. Dążenie emocjonalne:
a) bezpośrednia ocena przedmiotu – „podoba mi się, nie podoba mi się”.
b) spostrzeganie, ocena intuicyjna, emocja
3. Dążenie racjonalne:
a) ocena wtórna i refleksja – „przyniesie korzyść, nie przyniesie korzyści”.
b) ocena refleksyjna, która tworzy nową emocję.
4. Proces decyzyjny: spostrzeganie – ocena intuicyjna – tendencja emocjonalna do działania – wtórna ocena refleksyjna - skłonność odczuwana do działania.
5. Zmienne pośrednie:
a) pamięć,
b) rozpoznanie,
...
CZYTAJ_PISMO_SWIETE