OBSERWACJA DZIECI-do praktyk.doc

(36 KB) Pobierz

OBSERWACJA  DZIECI:

 

DORIAN- lat 4:

 

1)samodzielność- Dorian jest  raczej samodzielny-  w pracach manualnych nie potrzebuje pomocy nauczyciela; W miarę samodzielnie także radził  sobie w zabawach ruchowych z grupą. Był troszkę rozkojarzony, czasem się w nich gubił, ale starał się nadążyć za dziećmi i nauczycielem. Podczas grania na instrumentach miał trudności ze skupieniem się, nie wykonywał poprawnie poleceń nauczycielki, potrzebował pomocy.

 

2) nastroje i emocje- Dorian jest dzieckiem bardzo żywym, nadpobudliwym ruchowo, impulsywnie i  nerwowo reaguje na  zaczepki dzieci, bardzo wyraźnie akcentuje swoje emocje, na ogół pogodny i wesoły.

 

3) zachowanie- Dorian to typ „przywódcy”- zdecydowanie dominuje w grupie, sprytny, wie jak zjednać sobie grupę-  część dzieci za nim nie przepada i skarżą się na niego, ale przez większość grupy jest lubiany i dzieci go słuchają, podążają za nim,; Jest rozkojarzony, często używa czarnej kredki w kolorowaniu lub rysowaniu, co może świadczyć o tym, że jego sytuacja w rodzinie jest nieciekawa, że coś niedobrego dzieje się w jego domu, a co za tym idzie odbija się to na jego zachowaniu. Podczas zabawy przytulał się do Pani- ewidentnie widać, że szuka bliskości, przytulenia, której być może brakuje mu w domu. Ma problemy z wymową, często sepleni, nie można go zrozumieć.

 

4) rozwój ruchowy i sprawność manualna- Dorian kiedy ma zajęcie potrafi się skupić, w pracach manualnych jak układanki, puzzle, mozaiki radzi sobie bardzo dobrze, lewa ręka jest u niego dominująca, ale czasami pracuje też prawą.

 

 

Ustalony kierunek wspomagania rozwoju dziecka:

-usprawnianie i rozwijanie sprawności manualnych,

- ujarzmianie podczas sytuacji konfliktowych z dziećmi,

- ujarzmianie nadpobudliwości, wyciszanie dziecka,

-praca nad wymową we współpracy z rodzicami;

 

Karolinka- lat 4:

 

1)samodzielność- Karolinka jest mało samodzielna, często potrzebuje pomocy nauczyciela zarówno w pracach manualnych jak i zabawach ruchowych, mało zaradna; bliższy kontakt z nauczycielką sprawił, że przestała samodzielnie jeść posiłki; potrzebuje zachęty i mobilizacji- nie podejmuje żadnych działań samodzielnie.

 

2)nastroje i emocje- dziewczynka nie akcentuje swoich emocji, rzadko je wyraża, mało rozmawia z dziećmi, jest zdystansowana.

 

3)zachowanie- jest bardzo cicha i spokojna, małomówna, mało zaradna, rozkojarzona, często nie słucha tego co mówi nauczyciel, nie skupia się na zabawach i zadaniach, niechętnie angażuje się w zabawy wspólne z dziećmi,  nie zabiega o kontakt z nimi.

 

4)rozwój ruchowy i sprawność manualna- w zabawach ruchowych była bardzo powolna, nie potrafiła się skupić, a tym samym nie nadążała z dziećmi i nauczycielem, miała trudności z powtarzaniem ruchów zarówno w tańcu jak i śpiewie i grze na instrumencie; W pracach manualnych również nie radziła sobie zbyt dobrze, osobiście pomagałam Karolince w pracy z „labiryntem” i zauważyłam, że nie rozróżnia kolorów, ale kiedy zademonstrowałam jej i wytłumaczyłam na krótkim fragmencie jak należy wykonać zadanie poradziła sobie dobrze-rysowała prawą ręką, trzymała kredkę całą dłonią,  natomiast przy posiłkach lewa ręka jest u dziewczynki dominująca. W zadaniach układankach nie potrafiła samodzielnie dopasować i ułożyć obrazków- nie rozróżnia kolorów i kształtów, ale podstawowe figury względnie potrafi rozróżnić.

 

Ustalony kierunek wspomagania rozwoju dziecka:

Karolinkę należy wspierać w każdym względzie, na pewno trzeba pomóc jej bardziej otworzyć się na innych ludzi, a co za tym idzie tworzyć jak najwięcej sytuacji, w których będzie musiała pracować w grupie z dziećmi, by zaczęła z nimi rozmawiać, współpracować, więcej mówić, będzie pokonywała własną nieśmiałość, a to z pewnością będzie pierwszy krok który przyczyni się do jej dalszego rozwoju i zmian na lepsze. Dzięki temu z pewnością bardziej otworzy się na innych, chętniej będzie brała udział w zabawach, stanie się bardziej samodzielna; przy posiłkach i wszelkich innych czynnościach sądzę, że na pewno trzeba ją zachęcać , a nie wyręczać. Stwarzać jej jak najwięcej sytuacji, gdzie będzie mogła sama pokonywać własne słabości. Zachęcać, wspierać i rozwijać,  bo na pewno ma jakiś ukryty talent, który ujawni się w najmniej oczekiwanym momencie, a i jej nastawienie do otoczenia z czasem się zmieni.

 

Zgłoś jeśli naruszono regulamin