Jakie podłoże pod drewniany taras : Podłoże, na którym ma być wykonany taras, musi być stabilne, twarde i równe. Dlatego zanim zostanš ułożone legary i deski, trzeba przygotować podkład pod taras. Do budowy tarasu najlepiej wykorzystać deski ryflowane, czyli z podłużnymi rowkami. Dzięki nim nie będš liskie nawet po deszczu. Po usunięciu darni należy wysypać tłuczeń. Jego warstwa powinna mieć około 10 cm gruboci. Przed ułożeniem tłucznia można zrobić z zagęszczanego piasku podsypkę gruboci mniej więcej 10 cm. Dzięki temu lepiej zabezpieczymy się przed ewentualnym przerastaniem chwastów przez podłoże. Inny sposób na podkład pod drewniany taras to ułożenie na zagęszczanym piasku warstwy chudego betonu gruboci około 10 cm. Trzeba pamiętać o zazbrojeniu go metalowš siatkš. Taka posadzka betonowa musi być wykonana ze spadkiem około 3% umożliwiajšcym odpływanie wody na zewnštrz do ogrodu. Sposób montażu tarasu należy koniecznie dostosować do rodzaju podłoża. Na tłuczniu najpierw co 50 cm ustawia się regulowane wsporniki (z reguły z polipropylenu), dzięki którym płaszczyzna tarasu znajduje się na odpowiedniej wysokoci i uzyska odpowiedni spadek. Wsporniki, które sš położone najbliżej domu, powinny być tak usytuowane, żeby ich górna granica była oddalona od ciany nie więcej niż 4-5 cm. Następnie do wsporników, w rozstawie co 50 cm, mocuje się legary. Zawsze układa się je równolegle do budynku. Każdy legar powinien być z dwóch stron przykręcony rubš do wspornika. Dostępne sš wsporniki o różnej wysokoci od 10 do 50 cm. Dzięki temu możliwe jest dostosowanie poziomu ułożenia legarów i desek do wysokoci, na jakiej znajdujš się drzwi, które majš prowadzić na taras. Na legarach - układa się deski tarasowe, mocujšc je jednš z trzech metod rubami, blaszkami albo klejem. Sposób należy dostosować do usytuowania tarasu względem stron wiata. Niezależnie od wybranej metody między deskami trzeba pozostawiać odstęp 5-10 mm, aby umożliwić pracę drewna, które w goršce dni będzie wysychało i się kurczyło, a w deszczowe pęczniało. Na betonie - można rozstawić nie tylko wsporniki, ale również kliny z tworzywa sztucznego albo przykleić do niego drewniane podkładki. Jednak zanim to zrobimy, betonowy podkład należy pokryć poliuretanowš powłokš malarskš. W ten sposób podłoże zostanie zabezpieczone przed zaplamieniem zwišzkami garbnikowymi wypłukiwanymi z drewna podczas deszczu. Kliny, tak jak wsporniki, rozstawiane sš co 50 cm. W każdym miejscu układa się po dwa kliny Knudsen z polietylenu (patrz rysunek). Każdy klin po obu stronach ma ostre i naprzemienne zęby, dzięki czemu może być ustawiony w sposób stabilny i zapobiegajšcy przesunięciom. Wysokoć układu dwóch klinów można zwiększyć przez ich przesunięcie. Każdy zšb pozwala na zwiększenie wysokoci o 0,5 mm. Połšczenie pozostanie stabilne, ponieważ zšbki klinów uniemożliwiajš niekontrolowany ruch. Dodatkowo taras można podnieć, układajšc na klinach plastikowe klocki, które należš do systemu Knudsen. Dzięki różnym kombinacjom możliwe jest podniesienie poziomu powierzchni tarasu od 5 mm do 30 cm. Do klinów i wsporników ułożonych na betonowym podkładzie wkrętami mocuje się legar zawsze z dwóch stron. Drewniane podkładki, na których majš być ułożone legary, muszš być z drewna oleistego, na przykład z uciętych kawałków legarów. Jeżeli chcemy je zastosować, trzeba je najpierw przykleić do podkładu, a dopiero potem do nich legary. Wszystkie boki podkładek należy pokryć klejem. Do mocowania tarasowych desek musimy używać specjalnych klejów poliuretanowych i MS polimerów przeznaczonych do stosowania na zewnštrz. Do legarów mocuje się deski tarasowe. Podobnie jak przy budowaniu tarasu na podkładzie z tłucznia także tym razem możliwe jest zastosowanie jednej z trzech metod przykręcania rubami, klejenia albo mocowania blaszkami. Jednak przy wykorzystaniu drewnianych podkładek deski najczęciej sš przyklejane. Sposoby mocowania deski tarasowej : Deski tarasowe można przymocować do legarów przykręcajšc je rubami, klejšc bšd za pomoca blaszek. Przykręcanie rubami. Użyte do tego celu ruby powinny być ze stali nierdzewnej lub z mosišdzu. Ich długoć musi być równa dwukrotnej wysokoci montowanej deski. Przykręca się je we wszystkich miejscach łšczenia legarowania z deskš tarasowš, przy dwóch jej brzegach około 1,5 cm od krawędzi. Po zamontowaniu tarasu główki rub sš widoczne. Można je zamaskować, zamalowujšc specjalnš emališ w kolorze drewna. Jest to najtrwalszy sposób montażu, który umożliwia ograniczenie pracy drewna przez mocniejsze dokręcenie rub. Taki sposób montażu pozwala na łatwš wymianę wypaczonych elementów. Należy pamiętać, że decydujšc się na niezadaszony taras od strony południowej, trzeba się liczyć z tym, że co jaki czas niektóre wypaczone elementy trzeba będzie wymienić na nowe. Klejenie. Na fragmenty legarów, które będš łšczyły się z deskš tarasowš, wystarczy nanieć klej elastyczny (jednoskładnikowy poliuretanowy lub MS polimer) przeznaczony do stosowania na zewnštrz. Można to zrobić za pomocš pistoletu ręcznego. Taki sposób mocowania sprawdzi się od strony północnej, wschodniej i zachodniej. Jeli taras ma być usytuowany od południa lub południowego zachodu, na klejenie można zdecydować się tylko wtedy, gdy będzie on zadaszony. W takiej sytuacji trzeba go będzie regularnie polewać wodš w słoneczne, upalne dni. Za pomocš blaszek przykręcanych do legara. Dwie zewnętrzne częci blaszki wchodzš w boczne wyżłobienia wpusty deski. Ten sposób mocowania można stosować jedynie od północy, w miejscu mało nasłonecznionym tam, gdzie drewno w najmniejszym stopniu narażone jest na zmiany wymiarów. Różne wymiary desek tarasowych Deski tarasowe z reguły majš gruboć około 2 cm, jednak mogš być znacznie grubsze do 3,5 cm. Różniš się też szerokociš i długociš. Po zamontowaniu tarasu Deski trzeba dokładnie wymyć specjalnymi rodkami czyszczšcymi, które delikatnie ługujš drewno najlepiej sprzedawanymi w sklepach żeglarskich. Następnie dokładnie spłukać je myjkš cinieniowš. Jeli chcemy zabezpieczyć drewno przed patynowaniem, po wyschnięciu należy położyć odpowiedni impregnat, a następnie olej. Można zdecydować się na preparat olejowy zawierajšcy barwišce dodatki i w ten sposób ujednolicić kolorystykę drewna. O tym, czy taras będzie pięknie wyglšdał nie tylko po ułożeniu, ale także kilka lat póniej, przesšdzajš regularne zabiegi pielęgnacyjne. Najprostszy i najważniejszy z nich trzeba przeprowadzać w ciepłe, słoneczne dni zraszać tarasowe deski wodš. Dwa razy do roku konieczna jest gruntowna pielęgnacja. Należy dokładnie umyć taras myjkš cinieniowš, a następnie na zabezpieczone olejem drewno nałożyć olej taki, jaki się stosuje do pokładów jachtów. Można to wykonać samodzielnie, nanoszšc preparat pędzlem i nadmiar cierajšc szmatkš. Najlepiej prace przeprowadzać we wrzeniu, w padzierniku, kwietniu lub maju.
Bojozay