070. Roberts Nora - Burzliwa miłość.pdf - Nora Roberts - kaska321

NORA ROBERTS

BURZLIWA MIŁO ĺĘ

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Ciepły wiatr targał jej włosami, smagał po policzkach. Jillian uniosła wy Ň ej głow ħ .

Klacz, na której siedziała, ponownie pu Ļ ciła si ħ galopem, mia Ň d ŇĢ c kopytami traw ħ i polne

kwiaty. Nieopodal biegła Ļ cie Ň ka, któr Ģ z obu stron porastały krzaki srebrzystoszarej szałwii.

Wsz ħ dzie wokół rozci Ģ gały si ħ ł Ģ ki i pola - niesko ı czona przestrze ı , której pustki nie

zaburzało ani jedno drzewo. Cisz ħ przerywał jedynie melodyjny Ļ wiergot skowronka.

Jillian rozejrzała si ħ dookoła. Nie była farmerk Ģ . Gdyby kto Ļ j Ģ tak nazwał,

roze Ļ miałaby mu si ħ w twarz albo by si ħ zezło Ļ ciła, w zale Ň no Ļ ci od humoru. Zbo Ň e

uprawiała dlatego, Ň e było potrzebne. Dlatego, Ň e maj Ģ c własne siano i pasz ħ , człowiek był

niezale Ň ny i samowystarczalny. A swobod ħ i niezale Ň no Ļę ceniła nade wszystko. W dobrych

latach sprzedawała nadwy Ň ki zbo Ň a, a za zarobione pieni Ģ dze kupowała bydło. Bo była

ranczerk Ģ , tak jak jej dziadek i pradziad.

Ziemia ci Ģ gn ħ ła si ħ po horyzont. Jej ziemia, Ň yzna i urodzajna. Całe hektary pszenicy i

innych zbó Ň oraz ł Ģ ki i pastwiska, na których pasły si ħ konie i krowy.

Dzi Ļ Jillian zrobiła sobie wolne. Jechała przed siebie bez powodu. Dla przyjemno Ļ ci.

Nie liczyła pogłowia bydła, nie sprawdzała, czy ogrodzenie nie jest uszkodzone, po prostu

cieszyła si ħ przyrod Ģ i swobod Ģ .

Nie urodziła si ħ w siodle na rozległych równinach Montany. Przyszła na Ļ wiat w

Chicago, poniewa Ň jej ojciec porzucił zachód na rzecz wschodu i ranczo na rzecz medycyny.

Jillian nie miała mu tego za złe, w przeciwie ı stwie do dziadka, który nie mógł si ħ pogodzi ę z

decyzj Ģ syna. Uwa Ň ała, Ň e ka Ň demu wolno dokona ę wyboru. Dlatego te Ň sama postanowiła

wróci ę na zachód, w swoje rodzinne strony. Uczyniła to pi ħę lat temu, kiedy sko ı czyła

dwadzie Ļ cia lat.

Dotarłszy na szczyt niewielkiego wzgórza, przystan ħ ła. St Ģ d miała idealny widok na

ogrodzone pastwiska ci Ģ gn Ģ ce si ħ za polami Ň yta i pszenicy. Kiedy Ļ nie było tu Ň adnych

ogrodze ı , bydło w ħ drowało po prerii, swobodnie przemieszczaj Ģ c si ħ z miejsca na miejsce.

Tak było za czasów jej prapraprzodków, którzy skuszeni gor Ģ czk Ģ złota wyruszyli do

Kalifornii, lecz oczarowani pi ħ knem Montany postanowili przerwa ę w ħ drówk ħ i tu si ħ

osiedli ę .

Złoto... Pokr ħ ciła z zadum Ģ głow Ģ . Na co komu złoto, kiedy si ħ ma tak wspaniałe

widoki? Gdyby jej przodkowie kontynuowali podró Ň , mo Ň e znale Ņ liby kilka bryłek, ale

cieszyła si ħ , Ň e si ħ tak nie stało. Podobnie jak oni, zakochała si ħ w Montanie od pierwszego

wejrzenia.

Miała wówczas dziesi ħę lat. Na zaproszenie, a raczej rozkaz dziadka przyjechała do

Utopii wraz ze swoim starszym bratem. Szesnastoletni Marc był tu ju Ň po raz drugi lub trzeci;

tak jak ich ojciec, prowadzeniem rancza nie wykazywał Ň adnego zainteresowania.

Jillian natomiast była zachwycona. Wszystko jej si ħ podobało: przyroda, otwarta

przestrze ı , padoki, stajnie, stodoły, no i pełen uroku stary drewniany dom. Wystarczyła

godzina, aby dziesi ħ cioletnia dziewczynka wiedziała ponad wszelk Ģ w Ģ tpliwo Ļę , Ň e woli taki

bezkres nieba od ulic i wie Ň owców Chicago. Tak, to była miło Ļę od pierwszego wejrzenia.

Z dziadkiem jednak sprawa była nieco bardziej skomplikowana. Clay Baron był

twardy, uparty i nie znosił sprzeciwu. Hodowla bydła stanowiła sens jego Ň ycia. Nie potrafił

nawi Ģ za ę kontaktu z chud Ģ , zadziorn Ģ dziewczynk Ģ , która była jego wnuczk Ģ . Przez kilka dni

kr ĢŇ yli wokół siebie, a Ň wreszcie starzec rzucił jak ĢĻ k ĢĻ liw Ģ uwag ħ na temat swojego syna.

Dziewczynka natychmiast stan ħ ła w obronie ojca. Sko ı czyło si ħ to straszliw Ģ awantur Ģ .

Po dwóch tygodniach dziadek z wnuczk Ģ rozstali si ħ , pełni szacunku, lecz i wzajemnej

niech ħ ci. Potem starzec przysłał jej w prezencie urodzinowym be Ň owego stetsona. I od tego

wszystko si ħ zacz ħ ło.

Mo Ň e dlatego tak bardzo si ħ pokochali, Ň e niczego nie próbowali przy Ļ piesza ę .

Widywali si ħ raz na kilka miesi ħ cy. W czasie jej krótkich pobytów na ranczu dziadek nauczył

j Ģ wszystkiego: jak po zapachu powietrza i wygl Ģ dzie nieba przewidzie ę pogod ħ na najbli Ň sze

dni; jak odebra ę poród cielaka; jak objecha ę teren, sprawdzaj Ģ c, czy ogrodzenie nie zostało

uszkodzone; jak oddziela ę pojedyncze sztuki od stada. Mówiła do dziadka po imieniu, bo byli

przyjaciółmi. To on podtrzymywał jej głow ħ , kiedy wypaliwszy swojego pierwszego i

jedynego w Ň yciu papierosa, zacz ħ ła wymiotowa ę . Nie prawił jej kaza ı .

Gdy pogorszył mu si ħ wzrok, przej ħ ła prowadzenie ksi Ģ g rachunkowych. Nigdy o tym

nie rozmawiali, tak jak nie rozmawiali o jej przeprowadzce na ranczo. Po prostu im słabszy

stawał si ħ dziadek, tym wi ħ cej Jillian brała na siebie obowi Ģ zków.

Po Ļ mierci dziadka odziedziczyła Utopi ħ . Clay wiedział, Ň e wnuczka dobrze

zaopiekuje si ħ ranczem. I faktycznie, bez Ň alu po Ň egnała si ħ z dawnym Ň yciem. Przyszło jej to

znacznie łatwiej ni Ň po Ň egnanie z dziadkiem.

Długo nie mogła pogodzi ę si ħ z jego Ļ mierci Ģ , cho ę jednocze Ļ nie zdawała sobie

spraw ħ , Ň e Ļ mier ę była dla niego wybawieniem; nie chciałby Ň y ę chory, słaby, zdany na

pomoc innych. Gdyby widział, jak ona rozpacza, na pewno nagadałby jej do słuchu. „Na

miło Ļę bosk Ģ , dziewczyno! Nie tra ę czasu na łzy! Zajmij si ħ ranczem. Załataj ogrodzenie,

zanim krowy porozła ŇĢ si ħ po całej Montanie!”

U Ļ miechn ħ ła si ħ pod nosem. Tak, nakrzyczałby, potem zakl Ģ łby siarczy Ļ cie i splun Ģ ł.

Oczywi Ļ cie, ona, Jillian, nie pozostałaby dziadkowi dłu Ň na; te Ň by si ħ w Ļ ciekała, tupn ħ ła

nog Ģ ...

- Och, ty stary uparciuchu - szepn ħ ła do siebie. - Zobaczysz, zrobi ħ z Utopii najlepsze

ranczo w Montanie. Prawda, Delilo?

Widz Ģ c, jak ko ı niecierpliwie zarzuca łbem, poklepała go po szyi, a nast ħ pnie

poci Ģ gn ħ ła wodze. Zwierz ħ ruszyło kłusem w dół zbocza.

Niecz ħ sto pozwalała sobie na luksus nicnierobienia. Ale dzi Ļ nawet nie miała

wyrzutów sumienia; po prostu rozkoszowała si ħ wolno Ļ ci Ģ . Jutro gotowa była pracowa ę

osiemna Ļ cie godzin, by nadrobi ę zaległo Ļ ci. Nawet po Ļ wi ħ ci kilka godzin na ksi ħ gi

rachunkowe! Musi si ħ równie Ň zaj Ģę chor Ģ jałówk Ģ i naprawi ę d Ň ipa, który zepsuł si ħ po raz

trzeci w tym miesi Ģ cu. No i trzeba koniecznie sprawdzi ę ogrodzenie, zwłaszcza na odcinku

granicz Ģ cym z posiadło Ļ ci Ģ Murdocków.

Na my Ļ l o s Ģ siadach skrzywiła si ħ . Wojna pomi ħ dzy Baronami a Murdockami zacz ħ ła

si ħ w pierwszych latach dwudziestego wieku, kiedy Noah Baron, jej prapradziadek, przybył

do Montany. Zamiast jecha ę do Kalifornii, jak pierwotnie zamierzał, osiadł w południowo -

wschodniej cz ħĻ ci Montany. Murdockowie Ň yli tu ju Ň od wielu lat, mieli doskonale

prosperuj Ģ ce ranczo. Traktowali przybyszy jak intruzów, których nale Ň y si ħ pozby ę . Jillian

pami ħ tała opowie Ļ ci dziadka o niszczonych płotach, uszkadzanych płodach rolnych i

kradzie Ň ach bydła.

Baronowie jednak przetrwali. Nie tylko nie dali si ħ przep ħ dzi ę czy zniech ħ ci ę , lecz

odnie Ļ li sukces. Nie mieli tyle ziemi ani pieni ħ dzy co Murdockowie, ale mieli zapał, energi ħ i

rozum. Gdyby dziadek znalazł na swoim terenie rop ħ , tak jak Murdochowie, to te Ň mógłby

rozpocz Ģę hodowl ħ bydła czystej rasy. To była kwestia szcz ħĻ cia, a nie umiej ħ tno Ļ ci.

Zreszt Ģ co tam! Niech krowy Murdocków zdobywaj Ģ w konkursach i na wystawach

bł ħ kitne wst ħ gi. Jej w zupełno Ļ ci wystarcz Ģ pospolite herefordy i rasy krótkorogie. Wszyscy

cenili wołowin ħ z tego rancza - zawsze była najwy Ň szego gatunku.

Jillian prychn ħ ła pogardliwie. Kiedy to ostatni raz Murdock obje Ň d Ň ał swój teren?

Kiedy pocił si ħ w sło ı cu, kiedy zaganiał bydło i wdychał kurz wzbijany przez ko ı skie

kopyta? Na pewno ani razu w ci Ģ gu ostatniego roku. Nie, Murdocków bardziej interesuje stan

konta ni Ň praca na ranczu. No có Ň , ich sprawa. Ale za kilka lat Utopia uro Ļ nie w sił ħ , a MM,

jak powszechnie nazywano posiadło Ļę Murdocków, zamieni si ħ w ranczo dla turystów.

Na my Ļ l o tym Wybuchn ħ ła wesołym Ļ miechem. Powietrze pachniało wiosenn Ģ

Ļ wie Ň o Ļ ci Ģ , a bezkresnego bł ħ kitu nie m Ģ ciła nawet najmniejsza chmurka.

Zawróciła konia w stron ħ w Ģ skiej Ļ cie Ň ki biegn Ģ cej wzdłu Ň zachodniej granicy farmy.

Osiki i topole powoli zaczynały przybiera ę zielony kolor. Lubiła to miejsce; przyje Ň d Ň ała tu,

gdy szukała samotno Ļ ci. Czasem spotykała tu kojota, czasem grzechotnika. Ale nie bała si ħ ;

zawsze miała umocowan Ģ do siodła nabit Ģ strzelb ħ .

Klacz skierowała si ħ nad staw. ĺ ci Ģ gn Ģę przepocone ubranie, wskoczy ę na chwil ħ do

czystej, lodowatej wody, nast ħ pnie poło Ň y ę si ħ na trawie, Ň eby wyschn Ģę ... Jillian poczuła

dreszczyk podniecenia. Tak, popływa kilka minut, Delila w tym czasie napije si ħ i odpocznie,

a potem rusz Ģ w drog ħ powrotn Ģ . Ju Ň miała zsi ĢĻę z konia, kiedy nagle zwierz ħ co Ļ wyczuło i

zacz ħ ło wierzga ę .

Pewna, Ň e gdzie Ļ nieopodal le Ň y grzechotnik, Jillian jedn Ģ r ħ k Ģ próbowała uspokoi ę

konia, a drug Ģ si ħ gn Ģę po strzelb ħ . Zanim si ħ spostrzegła, co si ħ dzieje, wyl Ģ dowała w stawie.

Chwil ħ wcze Ļ niej, szybuj Ģ c w powietrzu, zauwa Ň yła, Ň e grzechotnik, którego si ħ ko ı

wystraszył, ma długie nogi.

W Ļ ciekła, wynurzyła si ħ z wody i odgarn Ģ wszy z oczu mokre kosmyki, popatrzyła na

m ħŇ czyzn ħ siedz Ģ cego na pi ħ knym płowym ogierze. Był wysoki, miał ciemne faluj Ģ ce włosy,

które mu opadały na kark, oraz szczupł Ģ ogorzał Ģ twarz ocienion Ģ rondem czarnego stetsona.

Nos prosty, arystokratyczny, usta pełne, ładnie zarysowane, oczy równie ciemne jak włosy...

Nagle Jillian zorientowała si ħ , Ň e facet z trudem powstrzymuje rozbawienie.

- Co, do diabła, robi pan na mojej ziemi?

Nie odpowiedział, jedynie uniósł brwi. W skupieniu przygl Ģ dał si ħ dziewczynie.

Podobały mu si ħ jej ociekaj Ģ ce wod Ģ rude włosy, brzoskwiniowa cera i zielone, ciskaj Ģ ce

gromy oczy. Usta miała gniewnie zaci Ļ ni ħ te, brod ħ lekko wysuni ħ t Ģ , znamionuj Ģ c Ģ upór.

- Pytałam, co, do diabła, robi pan na mojej ziemi?

Płynnym ruchem Ļ wiadcz Ģ cym o tym, Ň e całe Ň ycie sp ħ dził w siodle, m ħŇ czyzna

zsiadł z konia, po czym zamaszystym krokiem podszedł na skraj stawu i błysn Ģ ł z ħ bami w

u Ļ miechu. W zniewalaj Ģ cym u Ļ miechu...

- Pomog ħ pani - rzekł, wyci Ģ gaj Ģ c do Jillian r ħ k ħ .

Ignoruj Ģ c jego ofert ħ , sama wygramoliła si ħ na brzeg.

- Nie odpowiedział pan na moje pytanie. Hm, temperamentu jej nie brak, pomy Ļ lał,

wsuwaj Ģ c kciuki do kieszeni spodni.

- To nie jest pani ziemia, panno...

070. Roberts Nora - Burzliwa miłość.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: