bajki buddyjskie.pdf

SPIS TRESCI

Opracowanie graficzne i projekt ok³adki:

Surmaajav Chimeddorj

Korekta:

Danuta Wdowczyk

£amanie komputerowe:

Marek Jarosik

Piêkny i Szaraczek

Pies i s³oñ

Wydanie I 2005

K³ótliwe wydry

Stare drzewo

Paw pysza³ek

O psie, co siê nazywa³ Srebrzysty

Z³oty ³abêdŸ

¯uraw i krab

Ka¿da czêœæ tej ksi¹¿ki mo¿e byæ reprodukowana lub przenoszona w jakiejkolwiek formie

na wszelkie noœniki elektroniczne, mechaniczne lub inne stworzone teraz lub w przysz³oœci,

w³¹czaj¹c kserokopiowanie, nagrywanie i wszelkie inne systemy magazynowania i odzy-

skiwania informacji, bez wczeœniejszej pisemnej zgody autora.

Do redakcji ksi¹¿ki wykorzystano zbiory buddyjskich d¿atak.

Czystoœæ

Gadatliwy ¿ó³w

Wilk pysza³ek

Sjama ugodzony strza³¹

Król Benares w goœcinie u króla wê¿y

Ma³pi król i wodny demon

G³upie ma³py

Król, go³¹b i sokó³

Ma³pa i krokodyle

Lew i dziêcio³

Wydawca: subamarus

ul. Pelpliñska 31, 01-683 Warszawa

Trzy m¹dre ptaki

Niezadowolony osio³

ISBN: 83-914731-4-7

Piêkny i Szaraczek

W dawnych czasach ¿y³o w Indiach stado jeleni. Rz¹dzi³ nimi dorodny i silny jeleni król.

Mia³ on dwóch synów. Obaj byli wysocy i zgrabni, ale jeden mia³ sierœæ nadzwyczaj po-

³yskuj¹c¹, srebrzyst¹ i dlatego nazywali go Piêknym. Drugi mia³ sierœæ szar¹ i nazwano

go Szaraczkiem. Kiedy m¹dry jeleni król siê zestarza³ wezwa³ pewnej wiosny swych sy-

nów i tak im powiedzia³:

— Wkrótce na polach zacznie dojrzewaæ ry¿. Ludzie bardzo troskliwie pilnuj¹ wtedy

swych pól. Jelenie jednak zawsze lubi³y na nie siê zakradaæ. Myœliwi, którzy tam ju¿ cze-

kali, zabijali wielu naszych braci. Dlatego postanowi³em podzieliæ ca³e stado na dwie

czêœci i ka¿dy z was poprowadzi swych braci do lasu w pobliskich górach. Pamiêtajcie

— mówi³ stary król — musicie prowadziæ jelenie z dala od pól i wsi, gdy¿ tam bêd¹ cze-

kaæ myœliwi!

Jeleñ zwany Piêknym postêpowa³ zgodnie z rad¹ ojca. Nie zbli¿a³ siê do wsi i omin¹³

pola z ry¿em, gdzie czaili siê myœliwi. Szaraczek postanowi³ skróciæ drogê. Przechodzi³

przez ry¿owe pola ko³o wiosek. Jelenie skuba³y rosn¹cy ry¿ i wiele z nich wpad³o w za-

stawione przez rolników pu³apki. Inne zosta³y zabite przez myœliwych. Kiedy po zbiorach

jeleni król czeka³ na swych synów i ich stada, okaza³o siê, ¿e powróci³y wszystkie te, któ-

re prowadzi³ Piêkny. Szaraczek natomiast wróci³ sam. Reszta jego stada przepad³a. Je-

leni król powiedzia³ wtedy:

To nieszczêœcie, gdy g³upiec prowadzi.

Dlatego ufaj tylko m¹dremu.

Stary jeleñ dobrze wam tu radzi.

Nie dajcie siê prowadziæ g³upiemu.

Pies i s³oñ

ko pobieg³ do swego przyjaciela — s³onia. Ten zarycza³ g³oœno z radoœci i zacz¹³, jak

dawniej, huœtaæ go na tr¹bie. Teraz ju¿ nikt nie œmia³ ich rozdzielaæ. I ¿yli d³ugo

i szczêœliwie. A maharad¿a powiedzia³:

W Indiach mówi siê, ¿e s³oñ i pies s¹ najwiêkszymi wrogami, podobni jak kot

i mysz. Psy lubi¹ g³oœno szczekaæ, gdy tylko zobacz¹ s³onia, a rozdra¿nione s³onie

przepêdzaj¹ zawsze szczekaj¹ce psy.

Pewien maharad¿a mia³ olbrzymiego s³onia, z którego by³ bardzo dumny. W s¹-

siedniej wiosce ¿y³ zabiedzony, bezpañski pies. Pewnego razu zakrad³ siê on cichut-

ko do zagrody s³onia i ³apczywie zacz¹³ wylizywaæ resztki jedzenia jakie spad³y za

ziemiê, kiedy s³oñ by³ karmiony. Od tego czasu coraz czêœciej odwiedza³ pomiesz-

czenie, gdzie przebywa³ olbrzym, a ¿e zachowywa³ siê po cichu, s³oñ go nie prze-

gania³. Po pewnym czasie wychudzony przyb³êda zmieni³ siê w silnego, groŸnie wy-

gl¹daj¹cego psa. S³oñ tymczasem przyzwyczai³ siê do jego obecnoœci, a wkrótce

nawet zaprzyjaŸni³ siê z psem. Wtedy to mo¿na by³o obserwowaæ, jak wielki olbrzym

podnosi tr¹b¹ swego przyjaciela i ko³ysze go wysoko w górze. Tak wygl¹da³y ich

beztroskie zabawy.

Zdarzy³o siê jednak pewnego razu, ¿e wêdrowny handlarz kupi³ od dozorcy

s³onia tego groŸnie wygl¹daj¹cego psa. Gdy go zaprowadzi³ do swej wsi, uwi¹za³

na ³añcuchu, aby strzeg³ domostwa. Biedy pies szczeka³ i wy³ z rozpaczy. Nawet

jedzenia nie chcia³ tkn¹æ.

W innym miejscu, w tym samym czasie rozpacza³ pozbawiony przyjaciela s³oñ. Te¿

nie chcia³ jeœæ i zacz¹³ niebezpiecznie chudn¹æ. Zaniepokojony maharad¿a poleci³

jednemu z ministrów, aby zbada³ przyczynê tego dziwnego zdarzenia. Kiedy zbada-

no s³onia, okaza³o siê, ¿e jest on zdrowy i tylko bardzo smutne oczy i brak apetytu

wskazywa³y, ¿e wielkie zwierzê czymœ siê trapi. Minister doszed³ do wniosku, ¿e po-

wodem smutku s³onia musi byæ rozstanie z kimœ bliskim. Dopiero wtedy wyda³o siê,

¿e dozorca sprzeda³ jego przyjaciela — psa — jakiemuœ cz³owiekowi. Nie wiedziano

jednak, sk¹d pochodzi handlarz.

Maharad¿a rozkaza³, aby wszystkie psy w ca³ym kraju na jeden dzieñ puœciæ wol-

no i pozwoliæ im biegaæ, gdzie zechc¹. Uwolniony, nasz psi bohater, oczywiœcie szyb-

I wróg mo¿e staæ siê przyjacielem,

kiedy go dobrze poznasz i zrozumiesz.

PrzyjaŸñ mo¿e byæ uzdrowicielem,

jeœli tylko przyjaŸniæ siê umiesz.

K³ótliwe wydry

Dawno, dawno temu na pó³nocy Indii ¿y³ wilk, któremu zachcia³o siê zakosztowaæ, jak

smakuje ryba. Rzek³ do ¿ony:

— Pójdê zapolowaæ na ryby.

Jednak jako zwierzê l¹dowe nie umia³ ich z³apaæ. Postanowi³ u¿yæ fortelu. Zaczai³ siê

nad rzek¹ aby przyjrzeæ siê, jak wydry bêd¹ ³owiæ ryby.

Dwie wydry w³aœnie w tym czasie dostrzeg³y piêkn¹ wielk¹ rybê. Rzuci³y siê obie do

wody i obie j¹ chwyci³y w tym samym czasie. Po wyci¹gniêciu ofiary na brzeg jedna

z nich rzek³a:

— Ja pierwsza chwyci³am rybê, wiêc mnie nale¿y siê ta po³owa z g³ow¹, ty zaœ sio-

stro weŸmiesz tê z ogonem.

Druga wydra zaprotestowa³a:

— To ja pierwsza j¹ chwyci³am. Mnie nale¿y ciê czêœæ z g³ow¹.

Takim sposobem wda³y siê w coraz bardziej zaciêty spór. Gotowe by³y nawet siê po-

biæ i pogryŸæ. Zobaczy³y wilka i wpad³y na pomys³, aby ten rozs¹dzi³, która z nich ma ra-

cjê. Wilk wzi¹³ rybê, oderwa³ g³owê i da³ jednej siostrze. PóŸniej oderwa³ ogon i da³ go

drugiej. Sam wzi¹³ resztê, czyli prawie ca³¹ rybê i powiedzia³, ¿e ta mu siê nale¿y jako

wynagrodzenie dla sêdziego.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: