FIZJOLOGIA ROŚLIN
SPRAWOZDANIE
Sabina Spyrka
Biotechnologia I
Gr. 4
OPOLE 2008
Ćwiczenie 1:
Otrzymywanie alkoholowego wyciągu barwników chloroplastów.
1. Przebieg doświadczenia:
Do doświadczenia użyliśmy liście waleriany. Kilka liści tej rośliny rozcieramy w moździerzu ze szczyptą piasku kwarcowego i CaCO3 , dodanego w celu zneutralizowania kwasów organicznych i zabezpieczenia przed usunięciem magnezu z cząsteczki chlorofilu.
Po uzyskaniu jednolitej masy do moździerza wprowadziliśmy ok. 30 ml alkoholu etylowego. Wszystko dokładnie wymieszaliśmy i przesączyliśmy.
2. Wnioski:
Uzyskaliśmy klarowny roztwór potrzebny do wykonania dalszych ćwiczeń.
Ćwiczenie 2:
Fluorescencja alkoholowego wyciągu z chloroplastów.
Probówkę z wcześniej przygotowanym roztworem chlorofilu oglądamy w świetle przechodzącym patrząc na probówkę pod kątem 90o.
2. Wyniki:
Roztwór chlorofilu wykazuje fluorescencję. Emituje światło zielone.
3. Wnioski:
Chlorofil emituje światło zielone, ponieważ ma bardzo niską absorpcję w "zielonej" części spektrum światła. Światło czerwone i niebieskie jest pochłaniane. Po zaabsorbowaniu kwantu światła (częścią światłoczułą w chlorofilu jest kompleks porfirynowo-magnezowy i to on pochłania światło), wzbudzeniu a następnie wybiciu ulega elektron. Dalsza analiza tego zjawiska doprowadzi nas do wniosku, że dzięki fluorescencji a co za tym idzie – wybiciu elektronu możliwa jest chloroplastowa synteza ATP.
Ćwiczenie 3:
Widmo absorpcyjne chloroplastów.
Alkoholowy wyciąg chlorofilu uzyskany w ćwiczeniu pierwszym przelewamy do kuwety a następnie przykładamy do kolorymetru. Obserwujemy kolor pochłoniętych promieni światła.
Światło rozszczepia się, powstaje tęcza kolorów.
3. Wnioski
Chlorofil pochłania światło czerwone i niebieskie, natomiast światło zielone jest nie jest absorbowane przez tą substancję.
Ćwiczenie 4:
Wpływ zasad i kwasów na chlorofil.
Do czterech probówek odmierzamy równe objętości przygotowanego w ćwiczeniu 1 roztworu chlorofilu. W każdej z nich umieszczamy kolejno:
Obserwujemy zmiany oraz sprawdzamy fluorescencję.
Barwa roztworu w poszczególnych probówkach:
3. wnioski:
Wymiana jonu magnezu na jony innych metali dwuwartościowych jest dość charakterystyczna dla chlorofilu.
Miedź wbudowana w pierścień nie jest uwalniana w przewodzie pokarmowym człowieka, a więc nie jest szkodliwa dla zdrowia.
Ćwiczenie 5:
Sensybilizujące właściwości chlorofilu.
Wykonany wcześniej alkoholowy wyciąg chlorofilu rozlewamy (równe objętości) do trzech probówek, do czwartej nalewamy taką samą objętość alkoholu. Następnie dodajemy do probówek:
1. parę kropel czerwieni metylowej i szczyptę witaminy C
2. parę kropel czerwieni metylowej i szczyptę witaminy C, zawijamy probówkę szczelnie folią aluminiową.
3. parę kropel czerwieni metylowej
4. parę kropel czerwieni metylowej i szczyptę witaminy C.
Ustawiamy probówki 1, 3 oraz 4 w silnym świetle, natomiast probówkę 2 pozostawiamy w ciemności. Po około 30 minutach obserwujemy zmiany w zabarwieniu zawartości probówek.
W probówkach zaszły następujące zmiany:
cyrylek12