Opowiadanie: Dwaj przyjaciele – Bruno Ferrero2.
Starszy nazywał się Frank i miał 20 lat. Młodszy Ted miał 18 lat. Wiele
czasu spędzali razem, ich przyjaźń sięgała czasów szkoły podstawowej.
Razem postanowili zaciągnąć się do wojska. Przed wyjazdem przyrzekli sobie
i rodzinom, że będą wzajemnie uważać na siebie.
Szczęście im sprzyjało i znaleźli się w tym samym batalionie. Batalion
ich został wysłany na wojnę. Było to straszliwa wojna, pośród rozpalonych
piasków pustyni. Przez pewien czas Frank i Ted przebywali o obozie, chronionym
przez lotnictwo. Lecz któregoś dnia pod wieczór przyszedł rozkaz
by wkroczyć na terytorium nieprzyjaciela. Żołnierze pod piekielnym ogniem
wroga dotarli do pewnej wsi. Ale nie było Teda. Frank szukał go wszędzie.
Znalazł jego nazwisko w spisie zaginionych. Zgłosił się u komendanta z prośbą
o pozwolenie na poszukiwanie jego przyjaciela.
– To jest zbyt niebezpieczne – odpowiedział komendant. – Straciłem już
twego przyjaciela, straciłbym również ciebie. Tam ostro strzelają.
Frank mimo wszystko poszedł. Po kilku godzinach znalazł Teda śmiertelnie
rannego. Ostrożnie wziął go na ramiona. Nagle dosięgnął go pocisk.
Nadludzkim wysiłkiem udało mu się donieść przyjaciela do obozu.
– Czy warto było umierać, by ratować umarłego? – spytał komendant.
– Tak – wyszeptał Frank, gdyż przed śmiercią Ted powiedział: –
Wiedziałem, że przyjdziesz.
To właśnie powiemy Bogu w takiej chwili:
„Wiedziałem, Boże, że przyjdziesz!”
Pogadanka na temat przyjaźni:
Co to jest przyjaźń?
Kto to jest przyjaciel?
Dlaczego można mieć do niego zaufanie?
Dlaczego można zawsze na niego liczyć?
Kto może być przyjacielem?
Co znaczą przysłowia: „Przyjaźń do grobowej deski”, „Prawdziwych
przyjaciół poznaje się w biedzie”?
Uwaga: warto zajrzeć! - http://adonai.opowiadania/duchowe/?id=142010-01-14.
Ecce_Ego